IBPP2/443-146/07/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana K przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2007 r. (data wpływu 25 września 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 listopada 2007 r. (data wpływu 20 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku za wykonanie projektu architektonicznego i wykazania jej na fakturze VAT - jest prawidłowe.

W dniu 25 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku za wykonanie projektu architektonicznego i wykazania jej na fakturze VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 listopada 2007 r. (data wpływu 20 listopada 2007 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu znak: IBPP2/443-146/07 z dnia 24 października 2007 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, podatnik podatku od towarów i usług - jest architektem, pracującym w ramach wolnego zawodu (nie w firmie), posiadającym status twórcy (potwierdzony legitymacją wydaną przez Ministra Kultury i Sztuki).

Podatnik zauważa, iż podpisuje z inwestorem umowę o dzieło obejmującą całość dokumentacji - projekt architektoniczny opracowywany osobiście wraz z projektami branżowymi wykonywanymi przez inne osoby. Po wykonaniu całości usługi każda osoba wystawia osobną fakturę VAT inwestorowi, zgodnie z wcześniej ustalonymi kwotami, za wykonaną przez siebie część dokumentacji projektowej. Wnioskodawca wskazuje również, iż projekt architektoniczny jest chroniony prawem autorskim. Podatnik przekazuje inwestorowi autorskie prawa majątkowe do jednorazowego wykorzystania dzieła (zgodnie z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Odpowiedni zapis w tej sprawie jest zawarty w treści umowy o dzieło. Dotychczas Podatnik wystawiał fakturę VAT ze stawką 22%.

Szeroko rozumiane usługi architektoniczne, w tym wykonywanie projektów architektonicznych, zostały sklasyfikowane w kategorii 74.20 PKWiU. W żadnej podkategorii nie zostały wymienione precyzyjnie usługi architektoniczne z przeniesieniem na inną osobę autorskich praw majątkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jaka jest wysokość stawki podatku VAT za wykonanie projektu architektonicznego z przeniesieniem autorskich praw majątkowych na inwestora.

Jak wykazać na fakturze VAT podstawę prawną zastosowania innej stawki niż 22% w sytuacji, gdy w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług w pozycji 162 nie podano numeru PKWiU.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarówi usług, w załączniku nr 3 wymienione są usługi podlegające stawce podatku VAT 7%. W pozycji 162 tego załącznika wymienione są "Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania". Wnioskodawca zauważa również, iż nie jest wymieniony żaden konkretny numer PKWiU, ale opis ten ściśle odpowiada wykonanej przez architekta usłudze. Zdaniem Wnioskodawcy, stawka 7% dotyczy wyłącznie projektu architektonicznego. Pozostałe części opracowania projektowego nie są chronione prawem autorskim, gdyż tylko w przypadku projektu architektonicznego następuje przekazanie autorskich praw majątkowych. W związku z powyższym tylko ta część usługi odpowiada cytowanemu wyżej zapisowi załącznika nr 3 poz. 162.

Wnioskodawca zauważa, iż na fakturze VAT powinien on umieścić informację, że zastosowanie stawki VAT 7% wynika z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz z poz. 162 załącznika nr 3 do tej ustawy.

Ponadto numer PKWiU usług architektonicznych (74.20) nie został bezpośrednio wymieniony w Załączniku nr 3, jednak poz. 162 tego załącznika odnosi się do wszystkich usług (więc także wszystkich numerów PKWiU) odpowiadających opisowi podanemu w tej pozycji.

W przeciwnym przypadku, poz. 162 nie odnosiłaby się do żadnej usługi, co byłoby całkowicie nielogiczne i z całą pewnością sprzeczne z intencjami ustawodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i sług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7% z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W poz. 162 załącznika nr 3 do tej ustawy wymienione zostały usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

W myśl przepisu art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości przeznaczenia i sposobu wyrażenia. W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 6 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne.

Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

* mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),

* stanowić przejaw działalności twórczej,

* posiadać indywidualny charakter.

Twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Natomiast użyte w art. 1 analizowanej ustawy określenie: przejaw działalności twórczej oznacza jakikolwiek uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta jest spełniona, gdy mamy do czynienia z subiektywnym nowym wytworem intelektu. Użycie w art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych określenia "utwory" wskazuje, że dla zakwalifikowania określonego rezultatu działalności architektonicznej lub architektoniczno-urbanistycznej (np. projektu architektonicznego) jako przedmiotu prawa autorskiego konieczne jest spełnienie przesłanek utworu określonych w art. 1 ust. 1 tej ustawy, tzn. aby był on przejawem działalności twórczej oraz miał indywidualny charakter. Tylko w razie spełnienia tych przesłanek przysługują twórcy zarówno autorskie prawa osobiste, jak i autorskie prawa majątkowe, w szczególności zaś wynagrodzenie za korzystanie z utworu. Cecha indywidualności przejawia się w samym procesie twórczym i oznacza oryginalność, niepowtarzalność.

Należy jednak podkreślić, że nie każdy projekt architektoniczny lub architektoniczno-urbanistyczny spełnia przesłanki utworu w rozumieniu ww. ustawy. Dotyczy to w szczególności projektów będących powieleniem innych projektów, a więc nie będących rezultatem działalności twórczej o indywidualnym charakterze, jak również projektów typowych, zawierających powtarzalne, nieoryginalne rozwiązania architektoniczne. Projekty takie nie podlegają ochronie autorskoprawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, iż posiada status twórcy i przekazuje inwestorowi autorskie prawa majątkowe do jednorazowego wykorzystania dzieła tj. projektu architektonicznego (zgodnie z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Odpowiedni zapis w tej sprawie jest zawarty w treści umowy o dzieło. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż pomimo że w pozycji 162 załącznika nr 3 do ustawy nie wymieniono konkretnego grupowania PKWiU, to zawarty w tej pozycji opis usługi ściśle odpowiada wykonanej przez Podatnika usłudze.

Ponieważ usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania zostały wymienione w poz. 162 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku VAT w wysokości 7%, zatem przedmiotowy projekt architektoniczny podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż wobec zaklasyfikowania przez Wnioskodawcę ww. usług architektonicznych do kategorii 74.20 PKWiU, w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie przedmiotowe określone w art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 11 załącznika nr 4 do ustawy, dotyczące usług związanych z kulturą, ponieważ zwolnienie to dotyczy tylko usług zaklasyfikowanych w PKWiU ex 92.

Odnośnie wykazywania na fakturze VAT podstawy prawnej zastosowania stawki innej niż 22% w sytuacji, gdy w pozycji 162 załącznika nr 3 do ustawy nie wskazano symbolu PKWiU, należy zauważyć, iż szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać oraz sposób i okres ich przechowywania zostały określone w § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie maja zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.).

Zgodnie z § 9 ust. 7 ww. rozporządzenia w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług objętych stawką podatku niższą od określonej w art. 41 ust. 1 ustawy oraz dostawy towarów i świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy, dane określone w ust. 1 pkt 4 obejmują również symbol towaru lub usługi, określony w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, chyba że ustawa lub przepisy wykonawcze do ustawy nie powołują tego symbolu. W tym przypadku należy podać przepis, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie lub obniżoną stawkę podatku.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, iż na fakturze VAT powinien umieścić informację, że zastosowanie stawki VAT 7% wynika z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz z poz. 162 załącznika nr 3 do tej ustawy.

Takie postępowanie Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe. Jeżeli bowiem przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak również akty wykonawcze określające preferencyjne stawki opodatkowania VAT, nie powołują symbolu żadnej z klasyfikacji, wówczas należy podać przepis, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie lub obniżoną stawkę podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.