IBPP2/443-1371/11/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2011 r. (data wpływu 28 grudnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 marca 2012 r. (data wpływu 22 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 7% stawki podatku na roboty budowlane i budowlano-remontowe wykonywane w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. - jest prawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 14 marca 2012 r. (data wpływu 22 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 7% stawki podatku na roboty budowlane i budowlano-remontowe wykonywane w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług betoniarskich opisanych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD 2004), (Dz. U. z 2004 r. Nr 33, poz. 289), zmienionego wraz z wejściem w życie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 251, poz. 1885) w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD 2007), między innymi numerami PKD 2004 - PKD 2007:

W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca zawiera z klientami umowy o roboty budowlane i roboty budowlano-montażowe. Objęte umowami roboty budowlane i roboty budowlano-montażowe wykonywane są z użyciem produkowanego przez Wnioskodawcę betonu towarowego. Roboty budowlane i budowlano-montażowe polegają na wykonywaniu prac betoniarskich części konstrukcyjnych budynków z użyciem własnej masy betonowej. Całość prac betoniarskich wykonywana jest przez pracowników Wnioskodawcy, odpowiednio przeszkolonych i posiadających wymagane kwalifikacje zawodowe niezbędne do samodzielnego wykonania wskazanych prac konstrukcyjnych polegających na umieszczeniu wytworzonej i dostarczonej przez Wnioskodawcę masy betonowej w przygotowanych uprzednio szalunkach, ławach fundamentowych, stropach, filarach, etc. Dostarczenie przez Wnioskodawcę masy betonowej na plac budowy - miejsce wskazane przez zamawiającego - oraz umieszczenie tej masy we wskazanym elemencie konstrukcyjnym budynku - element wskazany przez zamawiającego - odbywa się w całości przy wykorzystaniu sprzętu i pracowników Wnioskodawcy. W związku z wątpliwościami dotyczącymi zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w dniu 22 czerwca 2005 r. wystąpił on do Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. o interpretację indywidualną dotyczącą zasad naliczania i rozliczania podatku od towarów i usług. Postanowieniem z dnia 17 sierpnia 2005 r. znak US.IX/443-41/WS/05 Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. uznał stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w jego wniosku za prawidłowe. W myśl tego stanowiska Wnioskodawca dokonując w ramach umowy cywilnoprawnej sprzedaży usług budowlanych dla osób fizycznych, które to roboty budowlano-remontowe wykonywane są w obiektach zaliczanych do budownictwa mieszkaniowego (definiowanych w art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług) lub infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, oznaczonych w PKOB numerami 111, 112, ex 113, i w ramach, których to robót wykorzystuje on wyprodukowany przez niego materiał budowlany (beton), to w odniesieniu do całości tak świadczonych usług budowlanych może on stosować stawkę 7% VAT dla budynków mieszkalnych o powierzchni użytkowej do 300 m2 (vide art. 41 ust. 12, 12a i 12b w zw. z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) i b) ustawy o podatku od towarów i usług (VAT)).

Skoro zatem, Wnioskodawca wykonywał roboty betoniarskie, do których używa wyprodukowanej przez niego masy betonowej, a nadto czynności te sklasyfikowane zostały w grupowaniu PKWiU 43.99.40.0, to wykonanie ich w obiekcie zaliczonym do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, pozwalało Wnioskodawcy stosować 7% stawkę VAT. Natomiast sama sprzedaż masy betonowej sklasyfikowana była w grupowaniu 23.63 i zdaniem Wnioskodawcy podlegała opodatkowaniu stawką podstawową 22%.

W piśmie uzupełniającym z dnia 14 marca 2012 r. Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jeżeli w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. Wnioskodawca wykonywał usługi w budynkach objętych symbolami PKOB: 111, 112 i ex 113; usługi były wykonywane w ramach budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowalnych lub ich części, zaś obiekty, w których wykonywano usługi zaliczane były do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, w rozumieniu art. 41 ust. 12, 12a, 12b ustawy o podatku od towarów i usług (VAT), to czy Wnioskodawca wykorzystując wyprodukowane przez niego materiały budowlane (beton), mógł stosować do ww. usług budowlanych obniżoną 7% stawkę podatku VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy (doprecyzowane w piśmie uzupełniającym z dnia 14 marca 2012 r.).

W słowniku pojęć zamieszczonym w art. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (VAT) (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zawarto definicję obiektów budownictwa mieszkaniowego. Przez obiekty te rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) w dziale 11. Pod pojęciem "obiekt budownictwa mieszkaniowego", zgodnie z art. 2 pkt 12 cyt. ustawy, rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 - budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej.

Zgodnie z treścią art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) i b) ustawy o podatku od towarów i usług (VAT) od dnia przystąpienia Polski do UE do dnia 31 grudnia 2007 r. należało stosować 7% stawkę VAT w odniesieniu do:

W przypadku, gdy realizowana inwestycja miała związek zarówno z budynkami mieszkalnymi, jak i obiektami przemysłowymi (użytkowymi), na podstawie posiadanych dokumentów projektowych, należało wyodrębnić część związaną z budownictwem mieszkaniowym oraz budynkami przemysłowymi (użytkowymi) i opodatkować zrealizowaną inwestycję zgodnie z obowiązującymi dla tych obiektów stawkami, tj. 7% dla budynków mieszkalnych i infrastruktury towarzyszącej związanej z budownictwem mieszkaniowym i 22% dla pozostałej części.

Po dniu 31 grudnia 2007 r. zgodnie z przyjętą nowelizacją cytowanej wyżej ustawy, 7% stawkę VAT stosowano do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo to rozumiano obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w PKOB w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Nadto, definicją budownictwa społecznego nie zostały objęte domy jednorodzinne, których powierzchnia użytkowa przekraczała 300 m ² oraz lokale mieszkalne, których powierzchnia użytkowa przekraczała 150 m ².

Z dniem 1 stycznia 2008 r., w związku z zakończeniem okresu stosowania art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług (VAT), prawodawca wprowadził nowe zasady stosowania obniżonej stawki podatku w wysokości 7% w odniesieniu do świadczenia usług budowlanych. Z tym dniem weszły w życie znowelizowane przepisy art. 41 ust. 12, 12a, 12b, 12c ustawy o podatku od towarów i usług (VAT). W przepisach tych zawarto dyrektywę stosowania obniżonej stawki 7% do budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W tym samym dniu, w wyniku nowelizacji rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, wszedł w życie zmieniony przepis § 5 ust. 1a pkt 1 przywołanego wyżej rozporządzenia. Zgodnie z tym przepisem obniżoną 7% stawkę podatku VAT stosuje się do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa wymienionych w tym przepisie.

Z dniem 1 grudnia 2008 r. cytowane wyżej rozporządzenie wykonawcze do ustawy zostało zastąpione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Pomimo tej zmiany brzmienie przepisu § 6 ust. 2 pkt 1 przywołanego rozporządzenia, które regulowało materię stosowania obniżonej 7% stawki podatku do robót budowlanych, nadal odpowiadało treści cytowanego wyżej, obowiązującego wcześniej przepisu § 5 ust. 1a pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem, mimo wydania nowego aktu prawnego - z dniem 1 grudnia 2008 r. de facto zasady zastosowania obniżonej stawki podatku nie uległy zmianie.

Z dniem 1 stycznia 2009 r. po raz kolejny zmianie uległy zasady stosowania obniżonej 7% stawki podatku od towarów i usług przy wykonywaniu robót budowlano-montażowych. Dzień wcześniej zakończył się okres stosowania obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 7% do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą - na podstawie przepisu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług (VAT). Zgodnie zatem z przepisem art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług (VAT), do kategorii obiektów budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym zalicza się:

Jednakże z budownictwa społecznego, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy o podatku od towarów i usług (VAT), wyłączone zostały budynki mieszkalne jednorodzinne, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m ^2, oraz lokale mieszkalne, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m ^2. Zatem, w przypadku usług związanych z jednorodzinnymi budynkami mieszkalnymi albo lokalami mieszkalnymi, budynki te są objęte budownictwem społecznym, o ile powierzchnia użytkowa takiego budynku lub lokalu nie przekracza odpowiednio 300 m ² dla budynku oraz 150 m ² dla lokalu mieszkalnego. Jeżeli limity te zostaną przekroczone, to według przepisu art. 41 ust. 12c ustawy o podatku od towarów i usług (VAT), 7% stawka ma zastosowanie tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa społecznego. Zgodnie z dyspozycją tego przepisu ustawy przy opodatkowaniu jednej usługi podatnik jest zobowiązany do proporcjonalnego rozbicia podstawy opodatkowania. Podział trzeba przeprowadzić proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa społecznego w powierzchni ogólnej budynku. A więc np.: jeśli podatnik wykonuje usługi w budynku jednorodzinnym o powierzchni 400 m ^2, 7% stawka podatku ma zastosowanie do 75% wynagrodzenia netto stanowiącego podstawę opodatkowania - bowiem limit 300 m ² stanowi 75% ogólnej powierzchni użytkowej budynku. Pozostałe 25% podstawy opodatkowania (najczęściej wynagrodzenia netto) winno być objęte stawką 22%.

W opisanym wyżej stanie prawnym, na podstawie art. 41 ust. 12, 12a, 12b ustawy o podatku VAT, towarów i usług (VAT), Wnioskodawca wykorzystując wyprodukowane przez niego materiały budowlane (beton) stosował do świadczonych usług budowlanych obniżoną 7% stawkę podatku.

W piśmie uzupełniającym z dnia 14 marca 2012 r. Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił, że na podstawie art. 41 ust. 12, 12a, 12b ustawy o podatku od towarów i usług (VAT) wykorzystując wyprodukowane przez niego materiały budowlane (beton) miał prawo do stosowania obniżonej 7% stawki podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r., gdyż we wniosku z dnia 22 grudnia 2011 r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, a sformułowane we wniosku pytanie Wnioskodawcy odnosi się do okresu od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jak stanowi art. 8 ust. 3 cyt. ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Co do zasady, zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Ustawodawca przewidział również dla niektórych czynności opodatkowanie obniżonymi stawkami podatku VAT.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku Nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się - w myśl ust. 12 wskazanego artykułu - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tegoż artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według ust. 12b wskazanego artykułu, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy o VAT, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny. W przypadku obiektów budowlanych użytkowanych lub przeznaczonych do wielu celów klasyfikuje się je w jednej pozycji, zgodnie z ich głównym użytkowaniem.

Zgodnie z cyt. wyżej rozporządzeniem w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje m.in.:

* Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,

* Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112,

* Budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

W tym klasa 1130 - Budynki zbiorowego zamieszkania - obejmuje m.in.: budynki zbiorowego zamieszkania w tym: domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych, np.: domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych, itp.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że obniżoną stawkę podatku VAT stosuje się do budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji oraz przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym do którego należą budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, z uwzględnieniem limitów określonych w art. 41 ust. 12b ustawy.

Przepisy ww. ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Z kolei, zgodnie z pkt 7a tego artykułu, przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Natomiast definicję remontu zawarto w pkt 8 art. 3 cyt. ustawy - Prawo budowlane. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja to "unowocześnienie i usprawnienie czegoś"- według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Montaż - wg powyższego słownika - to "składanie maszyn, aparatów, urządzeń z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, łączenie oddzielnych części w całość.". W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie "montaż" odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Mając powyższe na względzie wskazać należy, że z uwagi na to, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy.

Zgodnie z treścią § 5 ust. 1a, obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970, z późn. zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Należy w tym miejscu zauważyć, iż w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r., kwestie będące przedmiotem przywołanego wyżej przepisu § 5 ust. 1a cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulował § 6 ust. 2 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336 z późn. zm.).

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Obiekty budownictwa mieszkaniowego to zgodnie z art. 2 pkt 12 cyt. ustawy o VAT, budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Z powyższego wynika, iż o możliwości zastosowania 7% stawki podatku od towarów i usług, na podstawie art. 41 ust. 12-12c ww. ustawy o VAT oraz § 5 ust. 1a cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 6 ust. 2 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, decyduje spełnienie przesłanek przewidzianych w tych przepisach.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że 7% stawka podatku od towarów i usług znajduje zastosowanie w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych wyłącznie z obiektami, o których mowa w art. 41 ust. 12-12c ustawy o VAT i w § 5 ust. 1a cytowanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów (w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r.) oraz § 6 ust. 2 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. (w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r.).

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie usług betoniarskich (produkcja masy betonowej, produkcja masy betonowej prefabrykowanej, produkcja betonowych wyrobów budowlanych, produkcja wyrobów budowlanych z betonu, produkcja zaprawy murarskiej i suchego betonu, produkcja zaprawy murarskiej, wykonywanie robót ogólnobudowlanych związanych ze wznoszeniem budynków, roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, roboty związane z fundamentowaniem, pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane).

W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej zawierał on z klientami umowy o roboty budowlane i roboty budowlano-montażowe. Objęte umowami roboty budowlane i roboty budowlano-montażowe wykonywano z użyciem produkowanego przez Wnioskodawcę betonu towarowego. Roboty budowlane i budowlano-montażowe polegały na wykonywaniu prac betoniarskich części konstrukcyjnych budynków z użyciem własnej masy betonowej. Całość prac betoniarskich wykonywana jest przez pracowników Wnioskodawcy, odpowiednio przeszkolonych i posiadających wymagane kwalifikacje zawodowe niezbędne do samodzielnego wykonania wskazanych prac konstrukcyjnych polegających na umieszczeniu wytworzonej i dostarczonej przez Wnioskodawcę masy betonowej w przygotowanych uprzednio szalunkach, ławach fundamentowych, stropach, filarach, etc. Dostarczenie przez Wnioskodawcę masy betonowej na plac budowy - miejsce wskazane przez zamawiającego - oraz umieszczenie tej masy we wskazanym elemencie konstrukcyjnym budynku - element wskazany przez zamawiającego - odbywał się w całości przy wykorzystaniu sprzętu i pracowników Wnioskodawcy.

Roboty budowlane, wykonywano w obiektach zaliczanych do budownictwa mieszkaniowego sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) w dziale 11, jako budynki mieszkalne stałego zamieszkania. Cena usług zawierała koszt materiałów zużytych do wykonania usług i robociznę. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług obowiązującą dla celów podatku VAT w 2008 r. i 2009 r. czynności wykonywane przez Wnioskodawcę mieszczą się, w jego opinii, w grupowaniu PKWiU 45 "Roboty budowlane.

Strony w umowach cywilno-prawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. W oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz wskazany stan prawny należy stwierdzić, iż zastosowanie w przedstawionym stanie faktycznym prawidłowej stawki podatku uzależnione jest od postanowień umowy na wykonanie wskazanych wyżej usług betoniarskich. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa remontowa, budowlana, budowlano-montażowa, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp.). Wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów, stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Wnioskodawca wykonywał usługi betoniarskie, sklasyfikowane według obowiązującej wówczas PKWiU do grupowania 45 "Roboty budowlane", w budynkach objętych symbolami PKOB: 111, 112 i 113, usługi te były wykonywane w ramach budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowalnych lub ich części, zaś obiekty, w których wykonywano ww. usługi zaliczane były do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, w rozumieniu art. 41 ust. 12, 12a ustawy o podatku od towarów i usług, to Wnioskodawca do opisanych we wniosku ww. usług budowlanych, z użyciem własnego wyprodukowanego przez niego materiału budowlanego (betonu), miał prawo stosować obniżoną 7% stawkę podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o VAT oraz w § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. (obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r.) a następnie § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. (obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r.).

Należy jednak podkreślić, że w sytuacji gdy przedmiotem dostawy jest sprzedaż masy betonowej sklasyfikowanej przez Wnioskodawcę wg PKWiU w grupowaniu 23.63 to właściwą stawką podatku VAT przy świadczeniu tych usług jest stawka 22%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania przedmiotowych usług według PKWiU oraz budynków według PKOB.

Należy również zauważyć, iż stosownie do zasad metodycznych klasyfikacji statystycznych - na podstawie Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) - zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wykonywanych usług według PKWiU oraz budynku według PKOB.

Zatem, organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania wyrobów i usług do odpowiednich grupowań statystycznych. Do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem czynności oraz prawidłowym zaklasyfikowaniem tych czynności do właściwych grupowań statystycznych, obowiązany jest podatnik. W związku z powyższym, w wydanej interpretacji tut. organ odniósł się do klasyfikacji podanych przez Wnioskodawcę.

Należy zauważyć, iż w niniejszej interpretacji indywidualnej nie oceniono stanowiska Wnioskodawcy, w kwestii dotyczącej podstawy opodatkowania oraz stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2007 r., bowiem Wnioskodawca nie sformułował pytania w tym zakresie.

Zaznaczenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. stanu prawnego obowiązującego od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.