IBPP2/443-1287/11/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2011 r. (data wpływu 5 grudnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 lutego 2012 r. (data wpływu 23 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia działek niezabudowanych nr 348, 357/2, 357/4 obr. 32, działek nr 349, 357/3 obr. 32 zabudowanych budynkiem oraz zbycia wymienników cieplnych i kotła wodnego - jest prawidłowe.

W dniu 5 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia działek niezabudowanych nr 348, 357/2, 357/4 obr. 32, działek nr 349, 357/3 obr. 32 zabudowanych budynkiem oraz zbycia wymienników cieplnych i kotła wodnego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 lutego 2012 r. (data wpływu 23 lutego 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 8 lutego 2012 r. nr IBPP2/443-1287/11/AB.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży następujących środków trwałych:

Zgodnie z wypisem skróconym z rejestru gruntów działki zostały oznaczone symbolami:

działka nr 348 - uż. Ba, działka nr 357 przed podziałem - uż. Ba (powierzchnia 1,4492 ha), uż dr (powierzchnia 0,0360 ha) oraz uż Wp (powierzchnia 0,0528 ha). Obecnie działki te pełnią funkcję drogi dojazdowej; zgodnie z oświadczeniem nabywcy działki te nie zostaną zabudowane i będą nadal pełniły funkcję drogi,

W umowie sprzedaży zostanie ponadto ustanowiona na rzecz Spółki nieodpłatna służebność gruntowa działek 357/4, 357/2 i 348 oraz nieodpłatna służebność obsługi i korzystania z wymienników o którym mowa w ad. c).

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż dz. ew. nr 357/4 (wg projektu podziału) stanowi drogę dojazdową od strony ul. S, dz. ew. nr 348, 357/2 (wg projektu podziału) - stanowią częściowo strefę komunikacji (droga dojazdowa w kierunku urządzeń oczyszczalni ścieków) oraz częściowo strefę zieleni. Drogi te umożliwiają poruszanie się zarówno pojazdom jak i pieszym, są częściowo utwardzone, nie są wyposażone w żadne urządzenia techniczne. Zdaniem Spółki nie spełniają one definicji obiektu budowlanego. Nie są one wyodrębnione jako osobne obiekty w prowadzonej przez Spółkę ewidencji środków trwałych, nie zostały one również wyodrębnione w aktach przekazujących Spółce własność przedmiotowych działek. Spółka nie poniosła żadnych wydatków na ich wytworzenie bądź ulepszenie. Ich ewentualna dostawa dokonywana będzie w ramach pierwszego zasiedlenia. Droga ta nie była ani nie jest obecnie przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.

W Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta działki ewid. nr 348, 357/2, 357/4 są oznaczone jako przeznaczone pod zabudowę.

Wydatki na ulepszenie budynku znajdującego się na działkach 349, 357/3 obr. 32 przekroczyły kwotę 15 000 zł i zostały dokonane w roku 2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jakie stawki podatku VAT powinny zostać zastosowane dla dostawy przedmiotowych składników majątku.

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa nieruchomości opisanych w pkt a) powinna zostać opodatkowana stawką 23%. W stosunku do nieruchomości opisanych w pkt b) Spółka może zastosować zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż sprzedaż budynku, dokonana wprawdzie w ramach pierwszego zasiedzenia, ale Spółka nie miała prawa do odliczenia podatku VAT przy nabyciu budynku oraz nie poniosła wydatków na jego ulepszenie przekraczających 30% jego wartości początkowej w ostatnich pięciu latach przed sprzedażą. Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków trwale związanych z gruntem, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Dostawa wymienników ciepła o których mowa w pkt c) oraz kotła opisanego w pkt d) powinna zostać opodatkowana stawką VAT w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednym z nich jest zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z wyjątkiem gdy:

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do wydania budynku (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek, budowla lub ich część zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, bowiem zarówno sprzedaż, jak i najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

W tym stanie rzeczy nieruchomość zabudowaną budynkiem nie można uznać za zasiedloną w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, jej nabycie w 1991 r. nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, nie była również oddana w najem i dzierżawę, gdyż jak wskazał Wnioskodawca budynek od dnia nabycia był wykorzystywany do celów prowadzonej działalności Spółki jako pomieszczenie gospodarcze.

W związku z tym dostawa tej nieruchomości nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z kolei w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Mając powyższe na uwadze, aby nieruchomość mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy musi być spełniony podstawowy warunek tj. sprzedającemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu budynku.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż budynek będący przedmiotem sprzedaży został wniesiony do Spółki w 1991 r. w dniu jej założenia, jako majątek przejęty po przekształconym przedsiębiorstwie. Nabycie przedmiotowej nieruchomości nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca dokonywał ulepszenia budynku w wysokości 4,23% wartości początkowej obiektu. Od dnia nabycia budynek był wykorzystywany do celów prowadzonej działalności Spółki jako pomieszczenie gospodarcze.

Tak więc mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż dostawa nieruchomości zabudowanej budynkiem będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż nie doszło do wydania budynku do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Natomiast dostawa przedmiotowej nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawcy przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości zabudowanej budynkiem nie przysługiwało prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jak również Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku przekraczających 30% wartości początkowej obiektu.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym położone są budynki rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 cyt. ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem.

Tak więc, mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę działki zabudowanej nr 349 i działki nr 357/3 zabudowanych budynkiem spełnia warunki umożliwiające zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko w zakresie zbycia działek nr 349 i 357/3 zabudowanych budynkiem należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu natomiast do sprzedaży działek niezabudowanych nr 348, 357/2, 357/4 należy zauważyć co następuje:

Stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Wyżej wymieniony art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy przewiduje zwolnienie od podatku dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Z przytoczonego wyżej przepisu jednoznacznie wynika, że kluczowym elementem pozwalającym stwierdzić, czy dostawa nieruchomości niezabudowanych może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT jest określenie przeznaczenia gruntu. Powołany przepis wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Jednakże na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie do art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 tej ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, plan miejscowy uchwala rada gminy, po stwierdzeniu jego zgodności z ustaleniami studium, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu oraz sposobie realizacji, zapisanych w planie, inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy, oraz zasadach ich finansowania, zgodnie z przepisami o finansach publicznych. Część tekstowa planu stanowi treść uchwały, część graficzna oraz wymagane rozstrzygnięcia stanowią załączniki do uchwały.

Na mocy art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.), ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

Z powyższych przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyduje przeznaczenie określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza sprzedać niezabudowane działki ewid. nr 348, 357/2, 357/4 obr. 32, które zostały do Spółki wniesione aportem przez jednego z udziałowców w latach 1998-2000; dla danego terenu nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, nie wydano decyzji o warunkach zabudowy danych działek; zgodnie z obowiązującym dla miasta studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działki położone są w obszarze peryferyjnym (OP) i wykorzystywane na cele usług komunalnych; w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działki te stanowią obszar pod funkcje usług publicznych (UP 1) - tereny zamieszkania zbiorowego - noclegownia. Wnioskodawca dodaje, iż w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta działki ewid. nr 348, 357/2, 357/4 są oznaczone jako przeznaczone pod zabudowę. Podkreślić także należy, iż działki o nr ewidencyjnym 348, 357/2 i 357/4 pełniące funkcję drogi dojazdowej nie są wyposażone w żadne urządzenia techniczne i w opinii Wnioskodawcy nie spełniają definicji obiektu budowlanego. Zatem w przypadku sprzedaży tychże działek przedmiotem dostawy będzie grunt niezabudowany przeznaczony pod zabudowę.

Mając zatem na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne, stwierdzić należy, że niezabudowane działki zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta nie stanowią terenu innego niż teren przeznaczony pod zabudowę gdyż jak wskazał Wnioskodawca zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działki położone są w obszarze peryferyjnym (OP) i wykorzystywane na cele usług komunalnych i są przeznaczone pod zabudowę. Powyższe oznacza, iż sprzedaż działek nr 348, 357/2, 357/4 obr. 32 zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu wg stawki 23%, tym samym dostawa tych działek nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko w zakresie zbycia działek niezabudowanych nr 348, 357/2, 357/4 należało uznać za prawidłowe.

Natomiast odnośnie dostawy wymienników cieplnych i kotła wodnego należy zauważyć co następuje:

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Artykuł 43 ust. 2 ustawy stanowi, iż przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Uwzględniając treść powołanych przepisów prawnych stwierdzić należy, iż sprzedaż towarów używanych podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 w związku z ust. 2 ustawy, przy spełnieniu jednakże obligatoryjnych przesłanek. Przepisy wymagają, by w związku z ich nabyciem nie przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz by podatnik używał te towary co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca dokonał zakupu w 2007 r. wymienników cieplnych znajdujących się w budynku z prawem do odliczenia podatku VAT które, zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych jako odrębne składniki majątku. Wnioskodawca dokonał również zakupu kotła wodnego w 1999 r. z prawem do odliczenia podatku VAT, który został przyjęty jako osobny środek trwały.

Tak więc mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż w związku z tym, iż Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy zakupie wymienników cieplnych jak i kotła wodnego, nie znajdzie zastosowanie zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Bez znaczenia pozostaje w tym przypadku fakt, czy majątek ruchomy był używany przez Wnioskodawcę co najmniej pół roku po nabyciu do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Tym samym dostawa wymienników cieplnych jak i kotła wodnego będzie podlegać opodatkowaniu podstawową tj. 23% stawką podatku VAT.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę uznać należy za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany jakiegokolwiek elementu przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 oraz pytania nr 3 została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.