IBPP2/443-1265/12/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2012 r. (data wpływu 20 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tyt. nabycia samochodu osobowego i uznania czy faktura dokumentująca ten zakup stanowi podstawę do dokonania odliczenia podatku VAT - jest prawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tyt. nabycia samochodu osobowego i uznania czy faktura dokumentująca ten zakup stanowi podstawę do dokonania odliczenia podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako wspólnik spółki jawnej, która to jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponadto Wnioskodawca uzyskuje przychody z najmu, gdyż jest współwłaścicielem nieruchomości (budynku biurowego), który to wynajmuje na cele usługowe. Z tego też tytułu Wnioskodawca jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług rozliczając podatek VAT za okresy miesięczne. Do wynajmowanej nieruchomości jest zmuszony często dojeżdżać w celu jej obsługi (otwierania i zamykania, wykonywania drobnych remontów, sprzątania obejścia, rozmów z najemcami, itp.). W celu dojazdu do obsługi wynajmowanej nieruchomości Wnioskodawca zamierza dokonać zakupu samochodu osobowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Zakup przedmiotowego samochodu osobowego zostanie udokumentowany fakturą VAT wystawioną na Wnioskodawcę jako osobę fizyczną będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tyt. wynajmu nieruchomości.

W przypadku zmiany stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji Wnioskodawca prosi o wskazania obowiązujących przepisów w tym zakresie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on uprawniony do dokonania odliczenia podatku naliczonego z tyt. nabycia samochodu osobowego w przypadku zaistnienia wyżej opisanego zdarzenia przyszłego. Faktura VAT dokumentująca zakup przedmiotowego samochodu osobowego wystawiona na Wnioskodawcę jako osobę fizyczną będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tyt. wynajmu nieruchomości będzie właściwą podstawą do dokonania odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114 art. 119 ust. 4 art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124". Kwotę podatku naliczonego stanowi zaś zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a "suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika: a) z tytułu nabycia towarów i usług".

Z kolei z art. 15 ust. 2 ww. ustawy o VAT wynika, iż "Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych". Towarami z kolei zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - "rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii".

W przypadku zakupu samochodu osobowego zgodnie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym "W okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r. w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2".

Zakupiony samochód będzie więc wykorzystywany do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, wykonywanych przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT - w związku z czym przysługuje mi prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie określonym w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z ust. 2 pkt 1 lit. a powołanego artykułu wynika, iż kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Należy zauważyć, iż w art. 88 tej ustawy wskazane zostały sytuacje, w przypadku wystąpienia których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z użytkowaniem samochodów w prowadzonej działalności gospodarczej, zostały uregulowane w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą nowelizującą".

W myśl postanowień art. 3 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie tej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Jednocześnie, stosownie do zapisów ust. 2 ww. art. 3 ustawy nowelizującej, przepis art. 3 ust. 1 nie dotyczy:

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 wyżej cyt. ustawy, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

Z powyższych uregulowań ustawy nowelizującej wynika, że - co do zasady - w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca uzyskuje przychody z najmu, gdyż jest współwłaścicielem nieruchomości (budynku biurowego), który to wynajmuje na cele usługowe. Z tego też tytułu Wnioskodawca jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług rozliczając podatek VAT za okresy miesięczne. Do wynajmowanej nieruchomości jest zmuszony często dojeżdżać w celu jej obsługi (otwierania i zamykania, wykonywania drobnych remontów, sprzątania obejścia, rozmów z najemcami, itp.) W celu dojazdu do obsługi wynajmowanej nieruchomości Wnioskodawca zamierza dokonać zakupu samochodu osobowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Zakup przedmiotowego samochodu osobowego zostanie udokumentowany fakturą VAT wystawioną na Wnioskodawcę jako osobę fizyczną będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tyt. wynajmu nieruchomości.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą możliwości odliczenia kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem ww. samochodu osobowego.

Mając na uwadze opis przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołane regulacje prawa podatkowego stwierdzić należy, że skoro - jak wynika z treści wniosku - nabyty samochód będzie przeznaczony do działalności opodatkowanej, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku w wysokości 60% kwoty podatku określonej w fakturze zakupu samochodu osobowego, jednak nie więcej niż 6.000 zł, o ile nie zaistnieją ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi również możliwość skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT dokumentującej zakup przedmiotowego samochodu osobowego, gdy faktura ta wystawiona zostanie na Wnioskodawcę jako osobę fizyczną.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z cytowanego powyżej przepisu wynika, iż faktura dokumentująca sprzedaż powinna przede wszystkim zawierać dane określone w art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, tj. m.in. dane dotyczące nabywcy.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur oraz dane, które faktury powinny zawierać określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.).

W myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r., faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Natomiast stosownie do regulacji § 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r., nadanym rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2012 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie maja zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012 r. poz. 1428), fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny.

W myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r., w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., faktura powinna zawierać:

Ogólne zasady działania przedsiębiorstw osób fizycznych określone zostały w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 431 k.c. przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową. Przedsiębiorca działa pod firmą - art. 432 § 1 k.c. Stosownie do art. 434 k.c. firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko. Nie wyklucza to włączenia do firmy pseudonimu lub określeń wskazujących na przedmiot działalności przedsiębiorcy, miejsce jej prowadzenia oraz innych określeń dowolnie obranych.

Podatnikiem i przedsiębiorcą jest osoba fizyczna z imienia i nazwiska, posługująca się nadanym jej numerem identyfikacji podatkowej NIP, nie zaś firma prowadzona przez tę osobę. Odzwierciedleniem tej tendencji są dane wykazane w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 136, poz. 800), określa wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R, z którego wynika, iż podatnicy będący osobami fizycznymi, określają obligatoryjnie w tym zgłoszeniu w polu nr 11 jedynie nazwisko oraz pierwsze i drugie imię.

Zatem na podstawie ww. przepisów stwierdzić należy, że przez sformułowane w ww. § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, wyrażenia:

* "imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy (...) - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r.,

* "imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów (...)" - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.,

należy rozumieć w przypadku nabywcy będącego osobą fizyczną - imię i nazwisko, w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej - nazwę (bądź nazwę skróconą). Firma osoby fizycznej może zawierać dodatki, np. określenie wskazujące na przedmiot działalności przedsiębiorcy, ale dane te mogą być umieszczone jedynie w formie dodatku fakultatywnego.

Mając zatem na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca, jako podatnik podatku od towarów i usług, prowadzący działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, na otrzymywanych fakturach powinien być identyfikowany poprzez wskazanie nazwiska, pierwszego i drugiego imienia. W związku z tym otrzymana faktura VAT, na której widnieje imię i nazwisko nabywcy - Wnioskodawcy - stanowi podstawę do odliczenia podatku naliczonego z takiej faktury.

Reasumując, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej na Wnioskodawcę jako osobę fizyczną, dokumentującej nabycie samochodu osobowego, w wysokości 60% kwoty podatku określonej w fakturze zakupu tego samochodu, jednak nie więcej niż 6.000 zł.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało w całości uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.