IBPP2/443-1226/11/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2011 r. (data wpływu 18 listopada 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 lutego 2012 r. (data wpływu 14 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy zakup weksla od emitenta i późniejsza jego odsprzedaż wystawcy za kwotę powiększoną o odsetki w stanie prawnym obowiązującym zarówno w 2010 r. i 2011 r. jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 listopada 2011 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej w zakresie uznania czy zakup weksla od emitenta i późniejsza jego odsprzedaż wystawcy za kwotę powiększoną o odsetki w stanie prawnym obowiązującym zarówno w 2010 r. i 2011 r. jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 lutego 2012 r. (data wpływu 14 lutego 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 2 lutego 2012 r. znak: IBPP2/443-1226/11/WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) zarejestrowany (czynny) podatnik podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności zajmuje się między innymi obrotem papierami wartościowymi w postaci weksli. Weksle te emitowane przez wystawcę (podmiot posiadający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terenie kraju), u którego stanowią one źródło finansowania, są sprzedawane na rzecz remitenta (Wnioskodawcy - Spółki) z określoną datą wykupu. Weksle kupowane są przez Spółkę za cenę wykupu określoną na wekslu.

Emitent weksla w dniu wykupu zobowiązany jest do zapłaty kwoty określonej na wekslu wraz z odsetkami, których wysokość też określona jest na wekslu. Odsetki te są dla Spółki przychodem. Czynności opisane powyżej Spółka dokonywała w roku 2010 jak też dokonuje w roku 2011.

Zgodnie z pismem otrzymanym z Urzędu Statystycznego w Łodzi, zakup weksli (z określoną datą wykupu) od emitenta, dla którego stanowią one źródło finansowania i późniejsza ich odsprzedaż wystawcy (emitentowi), mieściła się zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.) w grupowaniu PKWiU 65.22.10-00.00 "Usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym.".

Zakup weksla od emitenta i późniejsza jego odsprzedaż wystawcy za kwotę powiększoną o odsetki jej zdaniem nie jest czynnością ściągania długów, w tym faktoringu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy czynności wykonywane w roku 2010 i 2011, a opisane w stanie faktycznym, dla celów podatku od towarów i usług, podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT.

2. O ile na postawione powyżej pytanie należy odpowiedzieć twierdząco, to czy czynności te podlegały w 2010 r. i podlegają w 2011 zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy (sformułowane ostatecznie w piśmie z dnia 9 lutego 2012 r.):

Zakup weksla i późniejsza jego odsprzedaż wystawcy za kwotę powiększoną o odsetki w stanie prawnym 2010 r. i 2011 r. nie był i nie jest czynnością podlegającą ustawie o podatku od towarów i usług a co za tym idzie nie ma zastosowania zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 3 zał. 4 ustawy VAT (w stanie prawnym 2010 r.) lub art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT (w stanie prawnym 2011 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 8 ust. 3 cyt. ustawy o VAT (obowiązującego do 31 grudnia 2010 r.), usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Z powołanych przepisów wynika, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania usługi. Wynagrodzenie musi być należne za jej wykonanie.

Kwestią "odpłatności" zajmował się wielokrotnie w swoim orzecznictwie Europejski Trybunał Sprawiedliwości (np. w sprawach: C-16/93, C-213/99, C-404/99) podkreślając, iż o dostawie towarów i usług za wynagrodzeniem można mówić jedynie w sytuacji, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami. Związek, o którym mowa musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za to świadczenie.

Podkreślić również należy, iż aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonywana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zarejestrowany (czynny) podatnik podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności zajmuje się między innymi obrotem papierami wartościowymi w postaci weksli. Weksle te emitowane przez wystawcę (podmiot posiadający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terenie kraju), u którego stanowią one źródło finansowania, są sprzedawane na rzecz remitenta (Wnioskodawcy - Spółki) z określoną datą wykupu. Weksle kupowane są przez Spółkę za cenę wykupu określoną na wekslu.

Emitent weksla w dniu wykupu zobowiązany jest do zapłaty kwoty określonej na wekslu wraz z odsetkami, których wysokość też określona jest na wekslu. Odsetki te są dla Spółki przychodem. Czynności opisane powyżej Spółka dokonywała w roku 2010 jak też dokonuje w roku 2011.

Zgodnie z pismem otrzymanym z Urzędu Statystycznego w Łodzi, zakup weksli (z określoną datą wykupu) od emitenta, dla którego stanowią one źródło finansowania i późniejsza ich odsprzedaż wystawcy (emitentowi), mieściła się zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.) w grupowaniu PKWiU 65.22.10-00.00 "Usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym.".

Zakup weksla od emitenta i późniejsza jego odsprzedaż wystawcy za kwotę powiększoną o odsetki jej zdaniem nie jest czynnością ściągania długów, w tym factoringu.

Analizując okoliczności faktyczne sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż opisane przez Spółkę czynności skutkujące uzyskaniem wynagrodzenia w postaci odsetek w związku z nabyciem weksli wypełniają definicję usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i ze względu na ich odpłatny charakter podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

W związku z powyższym w konsekwencji należy określić, czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę korzystają ze zwolnienia od podatku czy też podlegają opodatkowaniu pozytywną stawką podatku VAT. Przedmiotem wykonywanych czynności jest weksel.

Weksel emitowany na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. - Prawo wekslowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 37, poz. 282 z późn. zm.) oraz Kodeksu cywilnego jest papierem wartościowym. W obrocie gospodarczym weksel może pełnić funkcję płatniczą jako forma zapłaty w transakcjach kupna - sprzedaży, jak również forma zabezpieczenia stosowana przez bank w stosunku do zbywcy wierzytelności przy jej cesji, czy też faktoringu. Przeniesienie praw z weksli w drodze indosu i zdyskontowanie weksli to czynności prawne, które uregulowane są odrębnymi reżimami prawnymi, w przypadku czynności indosu jest to Prawo wekslowe, a w przypadku dyskonta weksla - prawo cywilne. Umowa dyskonta weksla należy do umów nienazwanych prawa cywilnego. Istotą operacji dyskonta weksla jest przeniesienie przez dyskontera (podawcę) w drodze indosu praw z weksla przed terminem jego płatności za zapłatą odpowiadającą równowartości sumy wekslowej pomniejszonej o prowizje i odsetki dyskontowe. Umowa dyskontowa jest umową sprzedaży praw, stosownie do § 555 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zawierającą niekiedy elementy umowy kredytowej.

Jak wynika z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku do 31 grudnia 2010 r. wynosiła 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 13, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 3 załącznika nr 4 wymieniono, oznaczone symbolem PKWiU sekcja J ex (65-67) usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem:

Użycie przez ustawodawcę oznaczenia "ex" przy grupowaniu PKWiU, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danego wyrobu lub usługi z danego grupowania.

Z powyższego wynika, że usługi pośrednictwa finansowego, co do zasady w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2010 r., korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy (sekcja J ex 65-67). Jednakże należy mieć na uwadze, że przy symbolu PKWiU przedmiotowych usług pośrednictwa finansowego znajduje się oznaczenie "ex". Oznaczenie "ex" uprawnia do stosowania zwolnień w zakresie ściśle określonym w ustawie, z wyłączeniem usług wymienionych w punktach 1-9 poz. 3 tego załącznika.

W katalogu usług, w odniesieniu do których nie stosuje się zwolnienia od podatku wymieniono między innymi usługi ściągania długów oraz faktoringu, przy czym nie wskazano symbolu PKWiU identyfikującego usługi zawierające się w tej kategorii.

W odniesieniu do powyższego wskazać należy, że Wnioskodawca wskazał, iż zakup weksla od emitenta i późniejsza jego odsprzedaż wystawcy za kwotę powiększoną o odsetki nie jest czynnością ściągania długów, w tym factoringu.

Zatem mając na uwadze wskazany przez Wnioskodawcę symbol PKWiU 65.22.10-00.00 "Usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym" należy stwierdzić, że usługi te korzystały ze zwolnienia od podatku w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2010 r. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z załącznikiem nr 4 poz. 3.

Przechodząc z kolei do stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2011 r. należy w pierwszej kolejności przywołać treść art. 5a ustawy o VAT, który stanowi iż towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476 z późn. zm.). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ust. 1 ustawy punktów 38-41, regulujących zwolnienia od podatku działalności finansowej. Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 39 tej ustawy, usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 cyt. ustawy o VAT usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Jednocześnie w myśl art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam w sobie stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Stosownie do treści art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37 -41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż w przypadku gdy na rzecz Spółki zostały wystawione weksle, czynności te należy uznać za świadczenie usług, zgodnie z cyt. art. 8 ust. 1 ustawy. Są one bowiem efektem dwustronnego stosunku zobowiązaniowego wynikającego z dokumentu weksla. Z jednej strony świadczenia Spółka na określony czas udostępnia kapitał wystawcy weksla za oprocentowaniem, a z drugiej strony usługobiorca w zamian za udostępnienie kapitału godzi się na zapłatę wynagrodzenia w formie odsetek. Spółka świadczy zatem usługę odpłatną ze względu na istnienie po stronie usługobiorcy obowiązku spełnienia na jego rzecz świadczeń w zamian za tę usługę (zapłaty wynagrodzenia w formie odsetek). Oznacza to, że przedmiotowe czynności mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług. Ponieważ jednak powyższe usługi mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z poz. 3 zał. 4 ustawy VAT (w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.) oraz w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT (w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.), tym samym korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zatem, odsetki, które będzie otrzymywał Wnioskodawca z tytułu świadczenia przedmiotowych usług będą stanowiły obrót zwolniony od podatku od towarów i usług na podstawie ww. przepisu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że wykonywane przez niego czynności nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia przedstawionego stanu faktycznego, z uwzględnieniem stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2010 r.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania tych usług według PKWiU. Należy bowiem zauważyć, że tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji usługi, świadczonej przez Wnioskodawcę, według PKWiU, bowiem zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania wyrobu lub usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Podatnika obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wykonywanych usług, a w razie wątpliwości Podatnik może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.