IBPP2/443-1189/11/RSz,IBPP2/443-1190/11/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2011 r. (data wpływu 3 listopada 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lutego 2012 r. (data wpływu 21 lutego 2012 r.) oraz pismem z dnia 5 marca 2012 r. (data wpływu 9 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

W dniu 3 listopada 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 lutego 2012 r. (data wpływu 21 lutego 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 31 stycznia 2012 r. znak: IBPP2/443-1189/11/RSz, IBPP2/443-1190/11/RSz oraz pismem z dnia 5 marca 2012 r. (data wpływu 9 marca 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 23 lutego 2012 r. znak: IBPP2/443-1189/11/RSz, IBPP2/443-1190/11/RSz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: Spółka) prowadzi działalność polegającą między innymi na budowie i sprzedaży budynków i lokali mieszkalnych oraz miejsc postojowych związanych ze sprzedażą lokali mieszkalnych, zwanych przez Spółkę również sprzedażą współwłasności garażu. Spółka jest właścicielem budynku mieszkalnego wielorodzinnego, czterokondygnacyjnego, podpiwniczonego, mieszczącego 37 lokali, z których 33 to lokale mieszkalne, 4 są niemieszkalne, w tym 3 handlowo-usługowe i jeden garaż wielostanowiskowy, którego częściami wspólnymi i innymi urządzeniami, które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych samodzielnych lokali są: ściany nośne i konstrukcyjne, dach z rynnami i kominami, elewacje i balkony wraz z barierami, klatki schodowe, komunikacyjne, śmietnik, stanowisko ochrony budynku, instalacje, za wyjątkiem ich części znajdujących się w poszczególnych samodzielnych lokalach.

Spółka jest również właścicielem lokalu niemieszkalnego - garażu wielostanowiskowego uregulowanego w innej księdze wieczystej, niż ta, która obejmuje budynek z lokalami mieszkalnymi i użytkowymi. Dla poszczególnych miejsc postojowych nie są utworzone odrębne księgi wieczyste.

Spółka sprzedaje lokale mieszkalne, a podpisywany z Kupującymi akt notarialny przewiduje, że Spółka przenosi na rzecz Kupujących samodzielny lokal mieszkalny wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku niesłużących do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali i udziałem w prawie wieczystego użytkowania działki gruntu. Jednocześnie zawierana jest umowa sprzedaży współwłasności garażu wielostanowiskowego, zwanego w umowie również Miejscem postojowym. Umowa dotyczy "ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego, sprzedaży lokalu mieszkalnego i współwłasności garażu wielostanowiskowego oraz umowa określenia sposobu korzystania z garażu". Sprzedający -Spółka w akcie notarialnym oświadcza, że sprzedaż lokalu mieszkalnego i współwłasności garażu jest opodatkowana według stawki VAT 8% z uwagi na jednoczesne dokonywanie dostawy lokalu mieszkalnego i współwłasności garażu, przy czym co do garażu wyłącznie na rzecz nabywców lokali mieszkalnych w nieruchomości w celu zaspokojenia potrzeb parkingowych nabywców lokali mieszkalnych. W budynku, w którym znajdują się miejsca parkingowe (garaż wielostanowiskowy) poszczególne miejsca nie są wyodrębnione jako lokale, natomiast są odpowiednio oznaczone.

Spółka, opisana w punkcie poprzednim oraz w zakresie własności opisanym powyżej-ma zamiar dokonywania dostawy miejsc postojowych na rzecz dotychczasowych właścicieli lokali mieszkalnych. Dostawa takiego miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym nie będzie jednoczesna z wcześniej sprzedanym lokalem mieszkalnym, a będzie dokonywana wyłącznie na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych w nieruchomości, opisanej w punkcie pierwszym. Może się bowiem zdarzyć tak, że pierwotnie przy nabyciu lokalu mieszkalnego kupujący nie będzie zainteresowany miejscem garażowym, a następnie zmieni zdanie. Właściciel lokalu może również wystąpić o przeniesienie prawa do dodatkowego miejsca postojowego. Za każdym razem takie nabycie będzie wiązało się z już posiadanym lokalem mieszkalnym.

W piśmie z dnia 16 lutego 2012 r. Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił, iż:

* Przedmiotem zapytania jest sprzedaż współwłasności garażu wielostanowiskowego (udział w nieruchomości lokalowej stanowiącej lokal niemieszkalny), a umowa sprzedaży określa sposób korzystania z garażu przez jego współwłaścicieli, tj. że dany współwłaściciel ma prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego w garażu oznaczonego określonym numerem. Spółka sprzedaje udział wynoszący..../10000 części w Garażu, to jest lokalu niemieszkalnym, z własnością, którego związany jest udział wynoszący....../10000 części w nieruchomości wspólnej.

* Miejsca postojowe zlokalizowane są w garażu wielostanowiskowym w tym samym budynku. Mieści się w części podziemnej budynku. W Budynku znajduje się między innymi samodzielny lokal niemieszkalny - garaż wielostanowiskowy położony na kondygnacji podziemnej o powierzchni użytkowej 1.257,92 m ² mieszczący 32 miejsca postojowe. Niezależnie od powyższego, na nieruchomości gruntowej obok budynku (część nieruchomości wspólnej) znajduje się dodatkowo 7 miejsc postojowych. W tym przypadku następuje sprzedaż prawa do wyłącznego korzystania z danego miejsca postojowego przez nabywcę konkretnego lokalu mieszkalnego.

* Sprzedaż miejsca postojowego oraz sprzedaż lokalu dokonywana jest jednym aktem notarialnym.

* Istnieje możliwość sprzedaży samego lokalu mieszkalnego, bez miejsca postojowego zarówno wewnątrz budynku, jak i na zewnątrz. Nie istnieje nierozerwalne prawo do korzystania z miejsca postojowego. Jest możliwa sprzedaż wyłącznie lokalu mieszkalnego, tj. bez miejsca postojowego.

* Powierzchnia użytkowa lokali mieszkalnych w budynku wynosi 2389,50 m ² łącznie, a poszczególne lokale mieszkalne mają powierzchnię od 37 do 127 m ².

* PKOB 1122.

Ponadto, z pisma z dnia 5 marca 2012 r. wynika, że:

W związku z powyższym zadano następujące pytania (sformułowane ostatecznie w piśmie uzupełniającym z dnia 16 lutego 2012 r.):

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1.

W przedstawionym stanie faktycznym - jeżeli miejsce postojowe nie jest wyodrębnione jako samodzielny lokal użytkowy, przy jego sprzedaży ma zastosowanie obniżony VAT (tak wyrok NSA w Warszawie z dnia 21 czerwca 2011 r., I FSK 1051/10, Rzeczposp. PCD 2011/150/6, Lex nr 824390).

Zgodnie z stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 (obecnie 8%), stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Jednocześnie art. 41 ust. 12a ustawy o VAT definiuje pojęcie budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym jako obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b, a zatem z wyłączeniem budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m ² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m ².

Należy wskazać, że w aktualnym orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego prezentowany jest jednolity pogląd, że w świetle art. 41 ust. 12 ust. w zw. z 12a ustawy o VAT, przy czynnościach dostawy towaru w postaci przeniesienia własności lokalu mieszkalnego, któremu towarzyszy sprzedaż prawa do korzystania z miejsca postojowego na samochód osobowy, ze względu na trudności w wyodrębnieniu od czynności podstawowej należy zastosować preferencyjną stawkę podatkową. Takie stanowisko prezentowane jest w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia: 22 czerwca 2005 r., I FSK 103/05, M. Podat. 2006, nr 7, s. 38; 8 stycznia 2009 r., I FSK 1798/07; 8 stycznia 2009 r., 1329/08; 6 stycznia 2010 r., I FSK 1498/08, 23 marca 2010 r., I FSK 299/09; 11 maja 2010 r., I FSK 724/09; 17 czerwca 2010 r., I FSK 967/09; 24 września 2010 r., I FSK 1519/09; 28 września 2010 r., I FSK 1548/09; 15 października 2010 r., I FSK 1689/09; 29 października 2010 r., I FSK 1813/09; 3 listopada 2010 r., I FSK 1931/09; 21 grudnia 2010 r., I FSK 75/10 (wszystkie te orzeczenia dostępne w bazie internetowej www.nsa.gov.pl.). W tych orzeczeniach podkreśla się, że miejsca postojowe nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych, ze względu na fakt, że nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie budynku. Stanowią one wydzielone z części podziemnej budynku mieszkalnego fragmenty powierzchni budynku, stanowiącego w całości, zgodnie z umową sprzedaży, współwłasność wspólnych części budynków i innych urządzeń, które nie służą do wyłącznego użytku współwłaścicieli poszczególnych lokali, na których właścicielom konkretnego lokalu mieszkalnego przysługuje uprawnienie do zaparkowania samochodu. Z punktu widzenia przepisów podatkowych sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z tak wydzielonego miejsca postojowego powinna podlegać jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego. Nie można bowiem dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z punktu widzenia przepisów podatkowych, skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot obrotu.

Ponadto, należy podkreślić, że celem powyższej regulacji było złagodzenie dla budownictwa mieszkaniowego skutków wzrostu stawek podatek od towarów i usług. Dlatego też wprowadzono stawkę obniżoną. Tą preferencją objęto wyłącznie budownictwo realizowane w ramach społecznego programu mieszkaniowego, które zostało zdefiniowane w art. 41 ust. 12a ustawy o VAT. Z tych unormowań wynika, że chodzi o budownictwo służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten bowiem w sposób wyraźny określił, że owa stawka ma zastosowanie do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, bądź też lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych. Bezspornym jest to, że przedmiotowe miejsca parkingowe znajdują się w obiekcie budownictwa mieszkaniowego.

Ponieważ obiekty budownictwa mieszkaniowego mogą być częściowo wykorzystywane na inne cele niż zaspakajanie potrzeb mieszkaniowych, ustawodawca zawarł w analizowanym przepisie wyłączenie stosowania stawki preferencyjnej. Zgodnie bowiem z cytowanym, wcześniej przepisem art. 41 ust. 12a ustawy o VAT stawka 7% (obecnie 8%) nie dotyczy lokali użytkowych. Zatem ustawodawca niewątpliwie zmierzał do obciążenia stawką podstawową części budynku wykorzystywaną w komercyjny sposób. Zatem chodzi o lokale sklepowe, lokale usługowe, czy też lokale biurowe i inne o zbliżonym charakterze. Stawianie na równi z nimi miejsc postojowych w halach garażowych z uwagi na niezaspokajanie potrzeb mieszkaniowych jest nieporozumieniem. Trzeba bowiem podkreślić, że w chwili obecnej miejsca garażowe dla mieszkańców są równie niezbędne jak piwnica, strych, czy suszarnia. W aktualnych realiach projektanci nowego budownictwa mieszkaniowego pomijają coraz częściej piwnice (brak konieczności przechowywania zapasów żywności na zimę) niż garaże, które wobec trudności z parkowaniem w miastach stają się niezbędne dla mieszkańców. Zatem pogląd, że pomieszczenia garażowe nie służą zaspokojeniu potrzeb związanych z zamieszkiwaniem, w przeciwieństwie do "niezbędnych" piwnic, (w których przechowuje się ziemniaki na zimę), czy też strychów lub suszarni, jest stanowiskiem anachronicznym i nieuwzględniającym aktualnego poziomu rozwoju społeczno-gospodarczego (tak wyrok NSA w Warszawie z dnia 25 lutego 2011 r. I FSK 179/10, LEX nr 821104).

Ad. 2.

W zakresie opisanego zdarzenia przyszłego stanowisko Wnioskodawcy jest analogiczne jak opisane w punkcie pierwszym. Zdarzyć może się bowiem tak, że dotychczasowy właściciel lokalu będzie chciał nabyć uprawnienia do korzystania z miejsca postojowego, które wcześniej nie było mu potrzebne lub też będzie chciał nabyć prawo do dodatkowego miejsca postojowego. Za każdym razem takie nabycie będzie wiązało się z już posiadanym lokalem mieszkalnym. Aktualność zachowuje zatem argumentacja przedstawiona w całości w punkcie pierwszym niniejszego pisma i jeżeli miejsce postojowe nie jest wyodrębnione jako samodzielny lokal użytkowy - przy jego sprzedaży ma zastosowanie obniżony VAT (tak wyrok NSA w Warszawie z dnia 21 czerwca 2011 r., I FSK 1051/10, Rzeczposp. PCD 2011/150/6, Lex nr 824390).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, uznaje się za:

Na wstępie należy zauważyć, iż wobec wyjaśnień wniesionych przez Wnioskodawcę pismem uzupełniającym z dnia 16 lutego 2012 r. (data wpływu 21 lutego 2012 r.) oraz pismem z dnia 5 marca 2012 r. (data wpływu 9 marca 2012 r.), niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie kwestie opodatkowania dostawy miejsca postojowego ściśle związanego ze sprzedażą lokalu mieszkalnego zlokalizowanego w garażu wielostanowiskowym w tym samym budynku, w jego części podziemnej, w sytuacji gdy garaż ten (z 32 miejscami postojowymi) ma inną księgę wieczystą niż lokale mieszkalne, w ramach jednego aktu notarialnego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast pod pojęciem towarów rozumieć należy, stosownie do art. 2 pkt 6 tej ustawy, rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 41 ust. 1 ustawy o VAT określa, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku Nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

* stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,

* stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule

załącznikaNr 3 do ustawy wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast, w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

Stosownie do art. 41 ust. 12c ww. ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, w myśl art. 2 pkt 12 cyt. ustawy, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Wskazać należy także, iż zgodnie z objaśnieniami wstępnymi Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Ponadto, dział PKOB 11 obejmuje budynki mieszkalne jednorodzinne - 111, budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112, w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122), budynki zbiorowego zamieszkania - 113. W dziale 12 usystematyzowano natomiast budynki niemieszkalne.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy o własności lokali, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Natomiast w myśl ust. 4 ww. artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej w ustawie "pomieszczeniami przynależnymi".

Treść przywołanych wyżej zapisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

* pojęciem pomieszczenia pomocniczego, czyli takiego pomieszczenia, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, w danym wypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych pomieszczeń z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, który polega na wykorzystywaniu całej tej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi; oraz

* pojęciem pomieszczenia przynależnego, które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, lecz służyć ma zaspokojeniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego.

Jak wynika z powyższego ww. ustawa rozróżnia pojęcia lokali mieszkalnych i lokali o innym charakterze. Pojedyncze miejsce postojowe, jako wyodrębniona jedynie liniami część hali garażowej nie może stanowić samo w sobie pomieszczenia przynależnego. Pomieszczeniem tym może być wielostanowiskowa hala garażowa, jako całe pomieszczenie, w którym znajdują się poszczególne miejsca postojowe.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia "lokal użytkowy" zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z pkt 12 wskazanego wyżej paragrafu - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Na podstawie powyższych uregulowań stwierdzić należy, że hala garażowa mieści się w definicji lokalu użytkowego. Zatem konkretne, pojedyncze miejsca postojowe znajdujące się w kondygnacji budynku mieszkalnego na poziomie piwnic (w hali garażowej), stanowią wydzieloną do celów użytkowych część lokalu użytkowego.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawnych prowadzi do wniosku, iż 8% stawka podatku od towarów i usług może być stosowana wyłącznie w stosunku do będących przedmiotem obrotu (sprzedaży) samodzielnych lokali mieszkalnych w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, służących zaspokajaniu "mieszkaniowych" potrzeb społeczeństwa. Preferencyjna stawka podatku od towarów i usług nie ma natomiast zastosowania do sprzedaży lokali użytkowych, czyli lokali, które nie pełnią funkcji mieszkaniowych.

Zatem, miejsca postojowe sprzedawane wraz z lokalami mieszkalnymi, które to miejsca, zlokalizowane są np. w garażu wielostanowiskowym w tym samym budynku w części podziemnej budynku - w świetle przepisów o własności lokali, jak i rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki, i ich usytuowanie - służą, w sensie funkcjonalnym, zaspokajaniu innych niż mieszkaniowe potrzeby ludzi.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca sprzedaje miejsca postojowe zlokalizowane w garażu wielostanowiskowym w tym samym budynku w jego części podziemnej, ale garaż ten (z 32 miejscami postojowymi) ma inną księgę wieczystą niż lokale mieszkalne. Dla poszczególnych miejsc postojowych nie są i nie będą tworzone odrębne księgi wieczyste.

Sprzedaż prawa związanego ze współwłasnością garażu (miejsca postojowego) jest dokonywana jednocześnie w jednym akcie notarialnym wraz ze sprzedażą lokalu mieszkalnego i jest z dostawą lokalu ściśle związana. W treści aktu notarialnego określane jest miejsce parkingowe, a nabywca lokalu mieszkalnego otrzymuje prawo do wyłącznego korzystania z tego konkretnego miejsca parkingowego.

Wnioskodawca wskazał również, że nie sprzedaje miejsc postojowych odrębnie od lokali. Zawsze prawo do miejsca postojowego jest związane ze sprzedażą lokalu mieszkalnego (z wyłączeniem sytuacji przedstawionej w "zdarzeniu przyszłym" - dla dotychczasowego właściciela lokalu).

Ustalenie właściwej stawki podatku VAT dla zbycia współwłasności garażu wielostanowiskowego (udziału w nieruchomości lokalowej stanowiącej lokal niemieszkalny) oraz prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym usytuowanym w tym samym budynku mieszkalnym, wymaga analizy okoliczności, w których dochodzi do tego zbycia. Istotne znaczenie dla ustalenia właściwej stawki VAT ma sposób sprzedaży prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego i przynależność do lokalu mieszkalnego. Analizie poddać należy okoliczność, czy miejsce postojowe jest, czy też nie może być przedmiotem odrębnej własności, a przez to czy może stanowić przedmiot samodzielnego obrotu, a więc czy miejsca takie mogą być sprzedawane i nabywane tylko i wyłącznie z lokalem mieszkalnym, do którego zostały przypisane, czy też odrębnie.

Z okoliczności sprawy wynika, iż przedmiotem dostawy są prawa do lokali mieszkalnych i udziały w wyodrębnionym na odrębną własność lokalu niemieszkalnym (użytkowym), tj. miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym znajdującym się w budynku mieszkalnym, posiadające inną księgę wieczystą niż lokale mieszkalne.

Zatem, w sytuacji gdy umowa dotyczy dwóch odrębnych przedmiotów, tj. lokalu mieszkalnego oraz miejsca postojowego z odrębną księgą wieczystą, to pomimo, iż Wnioskodawca zawiera transakcję w ramach jednego aktu notarialnego, miejsce postojowe może być przedmiotem odrębnej własności, a przez to może stanowić przedmiot samodzielnego obrotu, a więc może być sprzedawane i nabywane z lokalem mieszkalnym, do którego zostały przypisane, bądź też odrębnie.

Prawidłowość powyższego postępowania znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 6 lipca 2006 r. wydanym w sprawie C-251/05 TSUE stwierdza, iż: "Jedna dostawa towarów, co do zasady, podlega jednej stawce podatku VAT. Jednakże możliwe jest również oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność. Oznacza to, że okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty preferencją podatkową w podatku VAT oraz z drugiej strony towary wyłączone z tej preferencji, nie stoi na przeszkodzie temu, aby od dostawy towarów wyłączonych z preferencji podatek VAT był pobierany według stawki podstawowej".

Ad. 1.

Odnosząc zatem powołane wyżej przepisy prawa do przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy w ramach jednego aktu notarialnego następuje dostawy miejsca postojowego ściśle związanego ze sprzedażą lokalu mieszkalnego, zlokalizowanego w garażu wielostanowiskowym w tym samym budynku (PKOB 1122), w jego części podziemnej, w sytuacji gdy garaż wielostanowiskowy (z 32 miejscami postojowymi) ma inną księgę wieczystą niż lokale mieszkalne, to sprzedaż miejsca postojowego, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 cyt. ustawy, podlega opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT.

Jednocześnie fakt, iż transakcja dokonywana jest w ramach jednego aktu notarialnego pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie przedmiotowej kwestii.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż cyt. "jeżeli miejsce postojowe nie jest wyodrębnione jako samodzielny lokal użytkowy, przy jego sprzedaży ma zastosowanie obniżony VAT", należało uznać za nieprawidłowe.

Ad. 2.

Wnioskodawca wskazał, iż nie sprzedaje - miejsc postojowych odrębnie od lokali. Zawsze prawo do miejsca postojowego jest związane ze sprzedażą lokalu mieszkalnego (z wyłączeniem sytuacji przedstawionej w "zdarzeniu przyszłym" - dla dotychczasowego właściciela lokalu).

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione okoliczności sprawy stwierdzić należy, iż dostawa miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym na rzecz dotychczasowego właściciela lokalu mieszkalnego, która nie jest jednoczesna z wcześniej sprzedanym lokalem, podlega opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT, podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 cyt. ustawy, bowiem będzie obejmować dwa odrębne przedmioty, tj. samodzielny lokal mieszkalny oraz miejsce postojowe z prawem do korzystania z części nieruchomości wspólnej garażu wielostanowiskowego w budynku mieszkalnym, który przynależy do lokalu mieszkalnego, które mogą być przedmiotem odrębnego obrotu.

Zatem, skoro preferencyjną stawką 8% objęta jest jedynie dostawa obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, stawką tą powinna być opodatkowana dostawa lokalu mieszkalnego, a sprzedaż miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym - wbrew stanowisku Wnioskodawcy - stawką 23%.

W sytuacji gdy ustawodawca nakazuje odrębne traktowanie dostaw lokali mieszkalnych oraz użytkowych, należy dokonać oddzielnego opodatkowania dostawy lokalu mieszkalnego i sprzedaży udziału w lokalu użytkowym (por. wyrok TSUE z dnia 6 lipca 2006 r. w sprawie C-251/05 Talacre Beach Caravan Sales Ltd.), gdyż wówczas nie występuje jednolite świadczenie, składające się z kilku czynności, tworzących w aspekcie gospodarczym jedną całość, którego rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. organ pragnie zauważyć, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane powyżej wyroki. Przytoczone wyroki są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Wobec powyższego należy ponownie podkreślić, iż powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia mają zastosowanie jedynie w konkretnych sprawach i tylko do nich się odnoszą.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.