IBPP2/443-1140/12/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2012 r. (data wpływu 8 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia obrotu z tytułu działalności wymiany walut - jest prawidłowe.

W dniu 8 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. ustalenia obrotu z tytułu działalności wymiany walut.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług turystycznych i usług w zakresie wymiany walut/kupno-sprzedaż podlegające zwolnieniu z podatku VAT, symb. PKD 6619Z - są to usługi pomiędzy klientami chcącymi nabyć daną walutę, a klientami chcącymi tę walutę sprzedać.

Usługi pomiędzy klientem-nabywcą nie następują jednocześnie.

Wnioskodawca nie pobiera żadnych opłat czy prowizji od tych usług, a wynagrodzenie stanowi tzw. spread czyli marża tj. różnica między ceną kupna a ceną sprzedaży danej waluty.

Do tej pory w deklaracji VAT w poz. 20 Wnioskodawca wykazuje jako sprzedaż zwolnioną całość świadczenia tj. cała sprzedaż walut, przez co rozliczając podatek VAT stosuje strukturę zgodnie z art. 90 ustawy do wydatków związanych z działalności zarządu i administracji, uzyskując bardzo niski współczynnik.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak ująć kwoty obrotu VAT realizowanego na świadczeniu usług finansowych w zakresie wymiany walut (kupno-sprzedaż) - w deklaracji VAT w poz. 20 obrotem-czyli sprzedażą walut - czy marżą.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Obrotem w zakresie świadczenia usług wymiany walut według Wnioskodawcy powinien być ogólny wynik na zawieranych transakcjach walutowych, co potwierdzone zostało przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku C-I72/96 First National Bank of Chicago.

W wyroku tym ETS orzekł, że w przypadku transakcji walutowej, kiedy bank nie pobiera opłat ani prowizji - podstawę opodatkowania stanowi "wynik końcowy transakcji usługodawcy w danym okresie".

To znaczy u Wnioskodawcy takim okresem jest miesiąc.

A zatem w związku z faktem, że w przypadku wymiany walut Wnioskodawca jest w stanie określić kwoty wynagrodzenia zrealizowanego na poszczególnej transakcji, to tym samym należy uznać że momentem wykonania usługi jest ostatni dzień każdego miesiąca.

Ponadto na wskutek nieuzyskania żadnych opłat ani prowizji z tytułu poszczególnych transakcji wymiany walut oraz w związku z realizowaniem wynagrodzenia w postaci "ogólnego wyniku transakcji" nie ciąży na Wnioskodawcy obowiązek wystawiania faktur, w konsekwencji czego nie będzie miał zastosowanie art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Ogólny wynik transakcji wymiany walut w danym okresie może być dodatni lub ujemny.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wystąpienia w danym miesiącu wyniku dodatniego obrót z tego tytułu winien zwiększyć obrót z pozostałych usług zadeklarowanych w tym miesiącu.

Natomiast w sytuacji odwrotnej należy uznać, że w tym okresie Wnioskodawca świadczyłby usługi bez wynagrodzenia a tym samym nie powstałby z tego tytułu obowiązek podatkowy w podatku VAT. Czyli ogólny wynik na transakcjach wymiany walut w danym miesiącu powinien być pominięty przy kalkulacji obrotu w podatku VAT.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca powinien w deklaracji podatkowej VAT składanej za dany miesiąc uwzględnić jedynie dodatni ogólny wynik na transakcjach wymiany walut osiągniętych w danym miesiącu.

Z czym również zgodził się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 stycznia 2010 r. sygn. akt I FSK 1847/08.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w świetle art. 7 ust. 1 powołanej ustawy o VAT - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT wskazuje, iż podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera szczególnego przepisu, który określałby wprost podstawę opodatkowania dla usług polegających na wymianie walut, na pośrednictwie w ich sprzedaży.

Natomiast kwestia ta była przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku w sprawie C-172/96 First National Bank of Chicago, TSUE orzekł, że "w przypadku transakcji wymiany walutowej, kiedy bank nie pobiera opłat ani prowizji, podstawę opodatkowania stanowi ogólny wynik transakcji usługodawcy w danym okresie".

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie wymiany walut/kupno-sprzedaż podlegające zwolnieniu z podatku VAT, symb. PKD 6619Z - są to usługi pomiędzy klientami chcącymi nabyć daną walutę, a klientami chcącymi tę walutę sprzedać. Usługi pomiędzy klientem-nabywcą nie następują jednocześnie. Wnioskodawca nie pobiera żadnych opłat czy prowizji od tych usług, a wynagrodzenie stanowi tzw. spread czyli marża tj. różnica między ceną kupna a ceną sprzedaży danej waluty.

Biorąc pod uwagę wyżej przedstawiony opis sprawy, treść powołanych przepisów oraz ww. orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdzić należy, że podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu transakcji zakupu i sprzedaży walut jest ogólny dodatni wynik transakcji w danym okresie. Wobec powyższego obrót z tytułu świadczenia usług wymiany walut stanowi różnica pomiędzy ceną zakupu, a ceną sprzedaży danej waluty obcej. Zatem w deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7 za dany okres rozliczeniowy Wnioskodawca winien wykazać z tytułu świadczenia usług wymiany walut obrót w postaci różnicy pomiędzy ceną zakupu, a ceną sprzedaży danej waluty obcej.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Tut. organ pragnie zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usług wymiany walut, bowiem powyższe nie było przedmiotem zapytania, jak również Wnioskodawca nie przedstawił w tym zakresie własnego stanowiska.

Natomiast, poruszone w przedmiotowym wniosku kwestie dotyczące ustalenia:

* w której pozycji deklaracji należy wykazać obrót z tytułu wymiany walut,

* jaki wynik z transakcji wymiany walut należy ujmować w deklaracji,

* obowiązku wystawiania faktur VAT z tytułu wymiany walut i zastosowania w przedmiotowej transakcji przepisu art. 19 ust. 4 ustawy o VAT,

będą przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia, o ile, zgodnie z wezwaniem z dnia 30 stycznia 2013 r. znak: IBPP2/443-1140/12/BW, Wnioskodawca uzupełni wniosek w ww. zakresie.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego istanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.