IBPP2/443-114/11/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2010 r. (data wpływu 26 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu 14 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy w przypadku sprzedaży samochodu osobowego używanego wyłącznie do sprzedaży zwolnionej z VAT, bezpośrednio po wykupie z leasingu należy naliczyć i odprowadzić VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu 14 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy w przypadku sprzedaży samochodu osobowego używanego wyłącznie do sprzedaży zwolnionej z VAT, bezpośrednio po wykupie z leasingu należy naliczyć i odprowadzić VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawczyni zwróciła się z prośbą o wyjaśnienie sposobu rozliczenia VAT od sprzedaży samochodu osobowego przed upływem 6 miesięcy od daty wykupu z leasingu, biorąc pod uwagę neutralność podatku od towarów i usług oraz fakt, że jest podatnikiem, który ma ponad 98% sprzedaży zwolnionej z VAT (usługi ubezpieczeniowe) i mniej niż 2% sprzedaży opodatkowanej 22% stawką VAT (usługi turystyczne).

Stan faktyczny:

Na podstawie umowy leasingu operacyjnego, w czerwcu 2006 r., Wnioskodawczyni wzięła w leasing, nowy samochód osobowy marki Honda Civic. W chwili zakupu tego pojazdu nie była płatnikiem podatku VAT.

W kwietniu 2007 r. poszerzyła swoją działalność o usługi turystyczne i zgłosiła się do Urzędu Skarbowego, jako czynny płatnik VAT. Wstępnie ustalono, że proporcja sprzedaży zwolnionej do opodatkowanej wyniesie 3%. W ramach tej proporcji, w roku 2007, Wnioskodawczyni odliczyła około 900 zł VAT (przy limicie 6.000 zł). W następnych latach nie odliczyła żadnej kwoty, z powodu faktycznej proporcji sprzedaży opodatkowanej poniżej 2%. Po zakończeniu leasingu w czerwcu 2010 r., Wnioskodawczyni wykupiła samochód z leasingu za 613,93 zł netto, czyli 748,99 zł brutto. W tym samym miesiącu, tj. 28 czerwca 2010 r., sprzedała przedmiotowe auto, (za 43.000 zł brutto, czyli 35.245,90 zł netto i 7.754,10 zł podatku VAT), w salonie Hondy, który odkupił je, a należność Wnioskodawczyni zarachował na poczet nowej umowy leasingowej, którą zawarła w tym samym miesiącu.

W ww. piśmie z dnia 14 kwietnia 2011 r. Wnioskodawczyni w uzupełnieniu do przesłanego wniosku poinformowała, co do stanu faktycznego:

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, cyt. "dotyczy podatku VAT w wysokości 22%, o którym mowa w art. 41 ustawy o podatku od towarów i usług - poz. 47 wniosku."

Wnioskodawczyni nie oczekuje interpretacji w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego odnośnie, opisanego we wniosku, samochodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (zmodyfikowane w piśmie uzupełniającym z dnia 14 kwietnia 2011 r.):

Czy w przypadku sprzedaży samochodu osobowego, używanego wyłącznie do sprzedaży zwolnionej z VAT, bezpośrednio po wykupie z leasingu Wnioskodawczyni powinna naliczyć i odprowadzić podatek VAT, skoro nie przysługiwało jej prawo i w związku z tym nie odliczyła VAT-u ani z faktury wykupu po zakończeniu leasingu, ani przy zakupie nowego auta.

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek VAT powinien być neutralny. Samochód był używany w działalności mieszanej, tzn. ponad 98% dla sprzedaży zwolnionej a 2% dla sprzedaży opodatkowanej stawką 22%. Skoro Wnioskodawczyni nie mogła odliczyć ani pełnego VAT ani pełnych sześciu tysięcy, wynikających z ustawowego limitu, to nie powinna również płacić przy sprzedaży 22% podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010 r., gdyż we wniosku z dnia 16 grudnia 2010 r. Wnioskodawczyni wskazała, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Ponadto, należy zauważyć, iż Wnioskodawczyni w piśmie z dnia 14 kwietnia 2011 r. doprecyzowała opis stanu faktycznego, dokonała modyfikacji pytania. Wskazany powyżej opis stanu faktycznego i pytanie przywołane zostało w postaci wynikającej z ww. pisma Wnioskodawczyni z dnia 14 kwietnia 2011 r. Podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do stanu faktycznego, pytania zawartego w tym piśmie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, do dnia 31 grudnia 2010 r., wynosiła 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0%. Ustawodawca daje także podatnikom możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

Z wniosku wynika, iż na podstawie umowy leasingu operacyjnego, w czerwcu 2006 r., Wnioskodawczyni wzięła w leasing, nowy samochód osobowy marki Honda Civic. W chwili zakupu tego pojazdu nie była płatnikiem podatku VAT. W kwietniu 2007 r. poszerzyła swoją działalność o usługi turystyczne i zgłosiła się do Urzędu Skarbowego, jako czynny płatnik VAT. Po zakończeniu leasingu w czerwcu 2010 r., Wnioskodawczyni wykupiła samochód z leasingu za 613,93 zł netto, czyli 748,99 zł brutto. W tym samym miesiącu, tj. 28 czerwca 2010 r., sprzedała przedmiotowe auto, (za 43.000 zł brutto, czyli 35.245,90 zł netto i 7.754,10 zł podatku VAT), w salonie Hondy, który odkupił je, a należność Wnioskodawczyni zarachował na poczet nowej umowy leasingowej, którą zawarła w tym samym miesiącu.

Ponadto, Wnioskodawczyni wskazała, iż:

* podatek z faktury wykupu nie został odliczony, ponieważ nie przysługiwało jej prawo do odliczenia,

* samochód został wpisany do ewidencji środków trwałych w kwocie brutto i figurował w niej przez 12 dni.

Wątpliwość Wnioskodawczyni dotyczy kwestii, opodatkowania podatkiem VAT 22% sprzedaży samochodu osobowego, używanego wyłącznie do sprzedaży zwolnionej z VAT, bezpośrednio po wykupie z leasingu Wnioskodawczyni i odprowadzenia podatku VAT, skoro nie przysługiwało jej prawo i w związku z tym nie odliczyła VAT-u ani z faktury wykupu po zakończeniu leasingu, ani przy zakupie nowego auta.

Należy zauważyć, iż sprzedaż samochodu osobowego, jeżeli spełnia warunki określone w ustawie dla towarów używanych, wówczas korzysta ona ze zwolnienia z VAT.

Wyjaśnienia wymaga zatem kwestia, czy okres używania samochodu w leasingu wlicza się do okresu 6 miesięcy, po którym towar uważany jest za używany, a w konsekwencji jego sprzedaż podlega zwolnieniu od podatku VAT.

Leasing operacyjny jest umową, na podstawie której leasingobiorca nabywa jedynie prawo do korzystania z przedmiotu leasingu, a formą wynagrodzenia za powyższą usługę jest czynsz.

W świetle ustawy o podatku od towarów i usług leasing operacyjny jest usługą. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu operacyjnego - jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu operacyjnego jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi.

W kontekście powyższego należy więc przyjąć, że wykup przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością - dostawą towaru - nie związaną z samą umową leasingu.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 43 ust. 2 ustawy o VAT, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje dostawę samochodów osobowych tylko w sytuacji, gdy okres używania samochodu przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nim jak właściciel. Zatem okres używania samochodu osobowego liczy się od momentu nabycia go przez podatnika na własność. Nie ma znaczenia okres używania przed jego nabyciem.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w związku z tym, iż dostawa przedmiotowego samochodu osobowego nabytego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego nastąpiła przed upływem półrocznego okresu od daty jego wykupu (nabycia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), to samochód nie spełniał definicji towaru używanego zawartej w art. 43 ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z tym, przedmiotowy samochód osobowy nie spełniał definicji towaru używanego, gdyż od momentu jego wykupu na własność do chwili sprzedaży nie upłynął okres co najmniej 6 miesięcy.

Tym samym, Wnioskodawczyni nie miała prawa do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zatem, sprzedaż ww. samochodu przed upływem 6 miesięcy od daty wykupu z leasingu podlegała opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 22%, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, do sprzedaży przedmiotowego samochodu Wnioskodawczyni była zobowiązana zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 22%.

W świetle powyższego kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu pozostają bez znaczenia.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni w tej kwestii, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r.

Ponadto należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.