IBPP2/443-1120/14/IK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 9 marca 2015 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-1120/14/IK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 listopada 2014 r. (data wpływu 12 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z 17 lutego 2015 r. (data wpływu 23 lutego 2015 r.) oraz pismami z 4 marca 2015 r. oraz z 5 marca 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na eksploatację pojazdu samochodowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków na eksploatację pojazdu samochodowego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 17 lutego 2015 r. (data wpływu 23 lutego 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 28 stycznia 2015 r. znak: IBPP2/443-1120/14/IK. Ponadto Wnioskodawca uzupełnił wniosek pismami z dnia 4 marca 2015 r. oraz z 5 marca 2015 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Firma Wnioskodawcy zakupiła do działalności gospodarczej samochód ciężarowy marki Citroen Jumper... posiadający oddzielną kabinę kierowcy z dwoma rzędami siedzeń oraz otwartą część ładowną. Samochód ten został zakupiony w celu przewozu wspólników na miejsce wykonywania zlecenia oraz do materiałów potrzebnych do wykonywania działalności na miejsce wskazane przez kontrahenta w celu wykonania prac zleconych. Siedziba spółki została zarejestrowana na adres jednego ze wspólników tj. pan B. Z. W., powiat k. Do dnia 31 marca 2014 na podstawie ustawy o VAT oraz badania technicznego firma miała prawo do odliczenia 100% podatku VAT od rat leasingowych, paliwa, i innych wydatków związanych z eksploatacją tego samochodu. Z dniem 1 kwietnia 2014 Spółka utraciła prawo do tego odliczenia, na podstawie nowych przepisów określonych w art. 86a ust. 9. Pojazd ma oddzielną kabinę kierowcy z dwoma rzędami siedzeń oraz otwartą część ładunkową.

Z pojazdu jako kierowca korzysta jeden z wspólników pan A. K., który wykorzystuje samochód wyłącznie do celów prowadzonej działalności. Samochód służy do przewozu wspólników spółki i potrzebnych materiałów na miejsce wykonywania zleceń. Po każdym zakończonym dniu pracy auto jest odprowadzane na miejsce parkowania czyli na adres siedziby spółki w godzinach pracy pojazd jest wykorzystywany do przewozu materiałów w określone miejsce gdzie jest wykonywane zlecenie więc jest zaparkowany w pobliżu miejsca pracy.

Samochód jest wykorzystywany tylko i wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Służy do przewozu wspólników na miejsce wykonywania zlecenia jak i do przewozu potrzebnych materiałów. Taki pojazd z dużą częścią ładowną jest w spółce Wnioskodawcy potrzebny, ponieważ do wykonywania zleceń potrzebne są materiały i narzędzia, które nie pomieszczą się w samochodzie osobowym. W spółce są dodatkowo samochody osobowe wykorzystywane do celów mieszanych takich jak dojazd do zleceniodawcy, sprawy organizacyjne czy zakup drobniejszych materiałów.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że

1. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.2. Po nowelizacji ustawy samochód nie spełnia warunków określonych w art. 86a ust. 9 ponieważ pojazd ma oddzielną kabinę kierowcy z dwoma rzędami siedzeń oraz otwartą część ładunkową.

3. Dodatkowe badanie techniczne przeprowadzane przez okręgową stacje kontroli pojazdów nie było przeprowadzane, ponieważ pojazd nie spełnia warunków ustawy, ze względu na dwa rzędy siedzeń i otwartą przestrzeń ładowną.

4. Samochód jest wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

5. Samochód jest wykorzystywany tylko i wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Służy do przewozu wspólników na miejsce wykonywania zlecenia jak i do przewozu potrzebnych materiałów. Taki pojazd z dużą częścią ładowną jest w spółce Wnioskodawcy potrzebny, ponieważ do wykonywania zleceń potrzebne są materiały i narzędzia, które nie pomieszczą się w samochodzie osobowym. W spółce są dodatkowo samochody osobowe wykorzystywane do celów mieszanych takich jak dojazd do zleceniodawcy, sprawy organizacyjne czy zakup drobniejszych materiałów

6. Zasady używania samochodu są przyjęte przez wspólników. Samochód Citroen Jumper jest wykorzystywany wyłącznie w sprawach związanych z wykonywaniem zleceń. Jeszcze przed zawiązaniem spółki, będąc pracownikami R. głównym kierowcą ww. samochodu był pan A. K. Obecnie też tak zostało.

7. Nie ma aktualnie żadnej potrzeby w jakiś specjalny sposób kontrolować wykorzystanie samochodu, poza tym pojazdem Wnioskodawca ma w spółce 3 samochody osobowe, którymi realizuje drobniejsze zakupy i załatwia sprawy organizacyjne, jak dojazd do zleceniodawcy. Nadzorowanie ww. pojazdu jest na podstawie całkowitego zaufania. Inaczej spółka cywilna, w której są równe udziały nie miałaby sensu.

8. Z pojazdu jako kierowca korzysta jeden z wspólników pan A. K., który wykorzystuje samochód wyłącznie do celów prowadzonej działalności. Samochód służy do przewozu wspólników spółki i potrzebnych materiałów na miejsce wykonywania zleceń.

9. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników. Wspólnicy do siedziby firmy dojeżdżają samochodami osobowymi, które wykorzystują do celów mieszanych, które po godzinach pracy są przez nich pobierane.

10. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników.

11. Nie jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu.

12. Wnioskodawca nie złożył naczelnikowi urzędu skarbowego informację w terminie 7 dni od dnia, w którym poniósł pierwszy wydatek związany z tym pojazdem.

13. Wydatki związane z eksploatacją samochodu to: paliwo, naprawy, części, akcesoria samochodowe, płatne przejazdy autostradą, oleje, filtry.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w przedmiotowym samochodzie Citroen Jumper całkowita dopuszczalna masa wynosi 3490 kg, zgodnie z pozycją F1 dowodu rejestracyjnego (załącznik nr 1). Wydanie przedmiotu leasingu, samochodu Citroen Jumper nastąpiło na podstawie umowy leasingowej pomiędzy "G. R. sp. z o.o.s.k.", będącą leasingodawcą, a G. A. F. s.c.", leasingobiorcą. Umowa leasingu Nr 06/2011 została zawarta w Warszawie w dniu 29 lipca 2011 r. Od daty zawarcia, do końca trwania umowy oraz wykupu warunki umowy nie uległy zmianie. Umowa leasingowa została zarejestrowana w dniu 28 kwietnia 2014 r. w Drugim Urzędzie Skarbowym w K. W czasie trwania umowy wszelkie koszty eksploatacyjne tj. zakup paliwa, koszty napraw, ubezpieczenia, przeglądów, opłat rat leasingowych ponosiła G. A. F. s.c.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy po nowelizacji ustawy z dnia 1 kwietnia 2014 prowadząc ewidencję przebiegu pojazdu Wnioskodawca będzie miał prawo do 100% odliczenia podatku VAT od paliwa oraz pozostałych kosztów związanych z eksploatacją tego samochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Auto jest używane tylko i wyłącznie do przewozu wspólników jak i materiałów potrzebnych do wykonywania działalności i nie jest wykorzystywane w celach prywatnych, dlatego Wnioskodawca uważa, że powinno mu przysługiwać prawo do 100% odliczeń podatku VAT. Wnioskodawca zaznacza, że firma posiada dodatkowo samochody osobowe, które służą do celów mieszanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawa lub ustawa o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy, w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

W art. 2 pkt 34 ustawy, ustawodawca zawarł definicję pojazdów samochodowych, przez które zgodnie z ww. przepisem rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Natomiast zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r., w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ww. ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1.

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2.

używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3.

nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem z ww. przepisu wynika, że podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego".

Ograniczenie to ma zastosowanie niezależnie od tego czy wydatki dotyczą pojazdu samochodowego stanowiącego własność podatnika (co do zasady w sensie cywilistycznym) czy też użytkowanego na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu (operacyjnego) lub innej umowy o podobnym charakterze.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdów do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób "mieszany".

Natomiast w myśl art. 86a ust. 3 ww. ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1.

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a.

wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b.

konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2.

do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy o VAT pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1.

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2.

konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy o VAT, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1.

przeznaczonych wyłącznie do:

a.

odprzedaży,

b.

sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,

c.

oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

2.

w odniesieniu do których:

a.

kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub

b.

podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Stosownie do art. 86a ust. 9 ustawy o VAT do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1.

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

a.

klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub

b.

z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;

2.

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

3.

pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:

a.

agregat elektryczny/spawalniczy,

b.

do prac wiertniczych,

c.

koparka, koparko-spycharka,

d.

ładowarka,

e.

podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,

f.

żuraw samochodowy

- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

W myśl art. 86a ust. 12 ustawy o VAT podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Natomiast w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia (art. 86a ust. 13 ww. ustawy).

W przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej przed dniem, w którym dokonuje tej zmiany (art. 86a ust. 14 ww. ustawy).

Ponadto, z treści art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej wynika, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1.

samochodów osobowych;

2.

innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

a.

1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,

b.

2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,

c.

3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Na mocy art. 12 ust. 3 ustawy nowelizującej, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca, czynny zarejestrowany podatnik podatku VAT, zakupił do działalności gospodarczej samochód ciężarowy marki Citroen Jumper... posiadający oddzielną kabinę kierowcy z dwoma rzędami siedzeń oraz otwartą cześć ładowną. Samochód ten został zakupiony w celu przewozu wspólników na miejsce wykonywania zlecenia oraz do materiałów potrzebnych do wykonywania działalności na miejsce wskazane przez kontrahenta w celu wykonania prac zleconych. Całkowita dopuszczalna masa samochodu wynosi 3490 kg. Siedziba spółki została zarejestrowana na adres jednego ze wspólników. Do dnia 31 marca 2014 na podstawia ustawy o VAT oraz badania technicznego firma miała prawo do odliczenia 100% podatku VAT od rat leasingowych, paliwa, i innych wydatków związanych z eksploatacją tego samochodu. Z dniem 1 kwietnia 2014 Spółka utraciła prawo do tego odliczenia, na podstawie nowych przepisów określonych w art. 86a ust. 9. Pojazd ma oddzielną kabinę kierowcy z dwoma rzędami siedzeń oraz otwartą część ładunkową. Po nowelizacji ustawy samochód nie spełnia warunków określonych w art. 86a ust. 9 ponieważ pojazd ma oddzielną kabinę kierowcy z dwoma rzędami siedzeń oraz otwartą część ładunkową.

Dodatkowe badanie techniczne nie było przeprowadzane, ponieważ pojazd nie spełnia warunków ustawy, ze względu na dwa rzędy siedzeń i otwartą przestrzeń ładowną.

Z pojazdu jako kierowca korzysta jeden z wspólników pan A. K., który wykorzystuje samochód wyłącznie do celów prowadzonej działalności. Samochód służy do przewozu wspólników spółki i potrzebnych materiałów na miejsce wykonywania zleceń. Po każdym zakończonym dniu pracy auto jest odprowadzane na miejsce parkowania czyli na adres siedziby spółki, mieszczącej się w miejscu zamieszkania jednego ze wspólników, w godzinach pracy pojazd jest wykorzystywany do przewozu materiałów w określone miejsce gdzie jest wykonywane zlecenie więc jest zaparkowany w pobliżu miejsca pracy.

Taki pojazd z dużą częścią ładowną jest w spółce Wnioskodawcy potrzebny, ponieważ do wykonywania zleceń potrzebne są materiały i narzędzia, które nie pomieszczą się w samochodzie osobowym. W spółce są dodatkowo samochody osobowe wykorzystywane do celów mieszanych takich jak dojazd do zleceniodawcy. Sprawy organizacyjne czy zakup drobniejszych materiałów.

Samochód jest wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zasady używania samochodu są przyjęte przez wspólników. Nie ma aktualnie żadnej potrzeby w jakiś specjalny sposób kontrolować wykorzystanie samochodu, poza tym pojazdem Wnioskodawca ma w spółce 3 samochody osobowe, którymi realizuje drobniejsze zakupy i załatwia sprawy organizacyjne, jak dojazd do zleceniodawcy. Nadzorowanie ww. pojazdu jest na podstawie całkowitego zaufania. Inaczej spółka cywilna, w której są równe udziały nie miałaby sensu. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników. Wspólnicy do siedziby firmy dojeżdżają samochodami osobowymi, które wykorzystują do celów mieszanych, które po godzinach pracy są przez nich pobierane. Nie jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu. Wnioskodawca nie złożył naczelnikowi urzędu skarbowego informację w terminie 7 dni od dnia, w którym poniósł pierwszy wydatek związany z tym pojazdem. Wydatki związane z eksploatacją samochodu to: paliwo, naprawy, części, akcesoria samochodowe, płatne przejazdy autostradą oleje, filtry.

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z eksploatacją pojazdów, w tym napraw, paliwa itp. w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z utrzymaniem pojazdów samochodowych nie jest wystarczający jakikolwiek związek z działalnością opodatkowaną podatnika, pojazd ten bowiem musi być wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Co należy rozumieć przez wykorzystanie pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej ustawodawca wskazał w art. 86a ust. 4 ustawy.

Dla celów pełnego odliczania VAT - fakt wykorzystywania pojazdów wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Należy zauważyć, że przepisy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego tego pojazdu. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych. Przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania pojazdów dla tych celów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie spełnia warunków dla pełnego odliczenia VAT od wydatków związanych z eksploatacją samochodu opisanego we wniosku. Wnioskodawca nie wprowadził zasad wykluczających użytek prywatny tego, nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdów, nie złożył informacji VAT-26, a dodatkowo samochód jest garażowany w miejscu zamieszkania jednego ze wspólników Spółki. Co prawda Wnioskodawca wskazuje, że zasady używania samochodu są przyjęte przez wspólników, jednakże za zasadę nie można przyjąć, że ten samochód jest wykorzystywany wyłącznie w sprawach związanych z wykonywaniem zleceń a kierowcą tego samochodu jest głównie jeden ze wspólników. Nad wykorzystaniem tego pojazdu nie istnieje również żadna kontrola, nadzór nad wykorzystaniem samochodu odbywa się na podstawie zaufania. Wnioskodawca nie prowadzi również ewidencji przebiegu pojazdu. Dodatkowo samochód jest garażowany w siedzibie Spółki, która mieści się w miejscu zamieszkania jednego ze wspólników, co stwarza potencjalne możliwości jego wykorzystania do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą do celów prywatnych. Sam fakt, że Wnioskodawca posiada dodatkowo samochody osobowe, nie wyklucza możliwości użycia samochodu opisanego we wniosku do celów innych niż działalność gospodarcza. Bez znaczenia będzie również prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu bez określenia ww. reguł oraz sprawowania nadzoru nad ich wykonaniem

Okoliczności wskazane we wniosku wskazują zatem, że Wnioskodawca nie wprowadził zasad używania tego pojazdu wykluczających jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą wraz z podjęciem działań zabezpieczających ich wykonanie, co oznacza, że nie zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 86a ust. 4 pkt 1a następnie art. 86a ust. 5 i ust. 12 ustawy o VAT, których spełnienie uprawnia do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków związanych użytkowaniem pojazdu.

W świetle powyższego wskazać należy, że Wnioskodawcy nie przysługuje pełne 100% prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z eksploatacją samochodu tj. naprawy, części, akcesoria samochodowe, płatne przejazdy autostradą, oleje i filtry oraz paliwo.

Zatem, Wnioskodawcy przysługuje ograniczone prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wydatków eksploatacyjnych tj. naprawy, części, akcesoria samochodowe, płatne przejazdy autostradą, oleje, filtry, związanych z używaniem tego pojazdu samochodowego na podstawie art. 86a ust. 1 w powiazaniu z art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT.

Również w odniesieniu do wydatków na paliwo, prawo do odliczenia podatku naliczonego jest ograniczone do wysokości 50% kwoty podatku wynikającego z faktur na zakup paliwa, z uwzględnieniem odpowiednio regulacji zawartych w art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że powinno mu przysługiwać prawo do 100% odliczeń podatku VAT, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie wydatków eksploatacyjnych, które ponosi, wskazanych przez Wnioskodawcę w pkt 13 odpowiedzi na wezwanie tj. paliwa, naprawy, części i akcesoria samochodowe, płatne przejazdy autostradą, oleje i filtry, nie rozstrzyga natomiast w kwestii prawa do odliczenia od wydatków od rat leasingowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl