IBPP2/443-112/09/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2009 r. (data wpływu 13 lutego 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 kwietnia 2009 r. (data wpływu 17 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy przyznanie i wypłacenie premii gotówkowej lub poprzez potrącenie jej z bieżących płatności (zobowiązań) danego nabywcy, otrzymującego bonus, należy traktować jako zapłatę za świadczenie przez dystrybutorów usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy przyznanie i wypłacenie premii gotówkowej lub poprzez potrącenie jej z bieżących płatności (zobowiązań) danego nabywcy, otrzymującego bonus, należy traktować jako zapłatę za świadczenie przez dystrybutorów usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 kwietnia 2009 r. (data wpływu 17 kwietnia 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 7 kwietnia 2009 r. znak: IBPP2/443-112/09/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest producentem wyrobów, które sprzedaje za pośrednictwem partnerów handlowych (dystrybutorów) na podstawie zawartych umów. W oparciu o zapisy w umowie wypłaca dystrybutorom premie (tzw. bonusy) za osiągnięcie lub przekroczenie ustalonej wartości sprzedaży. Podstawą do ustalenia premii jest wartość zakupionych przez dystrybutorów towarów w rocznym okresie rozliczeniowym.

Wnioskodawca wskazał, że premia jest określana procentowo w stosunku do wartości netto dokonanych zakupów, wg ustalonych przez Dyrektora Handlowego progów sprzedaży. Udzielona premia nie ma wpływu na cenę produktów. Zwykle bonusy te (premie) są potrącane z bieżącymi płatnościami (zobowiązaniami) odbiorcy, który otrzymuje bonus, ale zdarzają się również wypłaty w gotówce. Chociaż są w ten sposób potrącane ("wypłacane"), to nie są one jednak związane z konkretną transakcją. W związku z tym nie stanowią one rabatu do konkretnej transakcji i w następstwie nie pomniejszają obrotu sprzedawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przyznanie i wypłacenie premii w formie gotówkowej lub poprzez potrącenie jej z bieżących płatności (zobowiązań) danego nabywcy, otrzymującego bonus, należy traktować jako zapłatę za świadczenie przez dystrybutorów usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: podatek), podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Wnioskodawca stwierdził, iż z powyższego unormowania wynika, że pojęcie świadczenie usług ma bardzo szeroki zakres, nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W przedmiotowej sprawie istotnym jest to, że art. 8 ust. 1 jednoznacznie stanowi, iż usługą jest świadczenie, które nie stanowi dostawy towaru. Nie może, zatem wystąpić taka sytuacja faktyczna, w rozumieniu tego unormowania, która jednocześnie stanowiłaby dostawę towaru i świadczenie usługi. Przepis ten wyklucza takie rozwiązanie.

Ponadto Wnioskodawca stwierdził, iż podkreślić również należy, że dokonywanie przez kontrahentów Spółki zakupów towarów w określonej wysokości, mieści się w zakresie czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług w postaci dostawy towarów. Nie można wobec tego uznać, że zrealizowanie na rzecz sprzedającego określonego pułapu obrotu, stanowi świadczenie usługi w rozumieniu ustawy. Zauważyć należy, że na określony pułap obrotów składa się odpowiednia liczba transakcji sprzedaży - dostaw towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. Czynności stanowiące dostawę towaru nie mogą jednocześnie poprzez ich zsumowanie stanowić usługi. Przeszkodą do takiego stwierdzenia jest cytowana powyżej treść art. 8 ust. 1 ustawy, z której wynika, że dostawa nie może być jednocześnie usługą.

Dokonując interpretacji powołanego przepisu Wnioskodawca wskazał, iż należy odnieść się również do unormowań Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. Urz. UE z dnia 11 grudnia 2006 r. nr L 347/1 - zwanej dalej "Dyrektywą"), a w szczególności do odpowiednika art. 8 ust. 1 ustawy, jakim jest art. 24 Dyrektywy. Zgodnie z treścią tego przepisu pojęcie "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję nie stanowiącą dostawy towarów. Wobec tego, na gruncie Dyrektywy funkcjonuje takie samo rozwiązanie prawne - dostawa towaru nie może jednocześnie stanowić świadczenia usługi. Konsekwencją tego jest twierdzenie, że we wspólnotowym systemie podatku od wartości dodanej określona ilość dostaw towarów nie może stanowić usługi. Wnioskodawca wskazał, że decydujące znaczenie dla określenia przedmiotowego zakresu Dyrektywy miał niewątpliwie cel systemu podatku od wartości dodanej. System ten, co do zasady, obejmować powinien wszystkie transakcje wykonywane w ramach działalności gospodarczej. Nie sposób zaakceptować tezy, że w ramach transakcji już opodatkowanych mieszczą się czynności, które winny podlegać odrębnemu opodatkowaniu.

Wnioskodawca zauważył także, że opodatkowanie - jako usługi świadczonej przez nabywcę towaru - nabycia określonej ilości towaru, będzie prowadziło do podwójnego opodatkowania tej samej czynności, pierwszy raz, jako sprzedaży (dostawy towaru), drugi, jako zakupu (świadczenia usługi) przez nabywcę tego samego towaru, w ramach tej samej transakcji. Podniósł także, że podwójne opodatkowanie podatkiem od wartości dodanej we wspólnotowym systemie podatku od wartości dodanej, jest także niedopuszczalne.

Wskazał, że zakaz podwójnego opodatkowania podatkiem od wartości dodanej znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (m.in. wyrok z dnia 27 czerwca 1989 r., sygn. akt J 50/88 w sprawie Heinz KOhne v. Finanzamt Munchen). Również Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 6 lutego 2007 r. (I FSK 94/2006) uznał za niedopuszczalne opodatkowanie podatkiem od towarów i usług transakcji sprzedaży, raz - dostawy towarów, jako sprzedaży, drugi raz - zakupu towaru, jako usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i wyraźnie stwierdził, że za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy nie można uznać obrotów w wysokości określonej umownie, osiągniętych przez nabywcę towarów; premia wypłacona przez sprzedawcę w razie osiągnięcia określonego progu obrotów nie jest dla nabywcy wynagrodzeniem za świadczone usługi.

Podobnie wypowiedział się w analogicznej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji nr 1401/PV-l/4407/14-17/07/EN. W uzasadnieniu wydanej interpretacji organ podatkowy stwierdził, że otrzymywane przez podatnika premie pieniężne wyłącznie za osiągnięcie określonego poziomu obrotów w ustalonym okresie rozliczeniowym nie rodzą obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. A zatem dokumentowaniu takich bonusów służy nota księgowa, jako uniwersalny dokument księgowy przewidziany do dokumentowaniu transakcji, dla których brak jest odrębnych formularzy. Według Dyrektora IS w Warszawie wynika to z faktu, iż nota księgowa jest wystawiana w rozrachunkach z kontrahentami w sytuacjach, do których nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a z taką właśnie sytuacją mamy do czynienia.

W nawiązaniu do powyższego, reasumując, Wnioskodawca stwierdził, że premie pieniężne (bonusy), wypłacane przez niego kontrahentom za osiągnięcie określonego pułapu obrotów w ramach zawieranych umów o współpracy, gdzie nabywca dokonuje zakupów dobrowolnie i nie jest zobowiązany do wykonania transakcji o określonej premiowanej wielkości, a niezrealizowanie przez niego określonego pułapu obrotów nie jest obwarowane żadną sankcją czy jakąkolwiek odpowiedzialnością, nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług i pozostaje poza systemem podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Odpowiednio przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powoływanej ustawy.

W myśl art. 29 ust. 1 ww. ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 4 ww. ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Przedsiębiorcy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe wypłaconych premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, tj. m.in. od ustalenia za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp.

W przypadkach, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą, nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jako rabat, o którym mowa w cyt. art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, ponieważ ma bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości (ceny) dostawy. W tym przypadku zastosowanie będzie miał przepis § 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

W praktyce występują również sytuacje, gdzie premia pieniężna jest wypłacana z tytułu dokonywania przez nabywcę nabyć określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie lub też dokonywania terminowych płatności za zrealizowane dostawy w pewnym okresie i w określony sposób i premia ta nie jest związana z żadną konkretną dostawą. W takiej sytuacji należy uznać, że wypłacona premia pieniężna związana jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, które to usługi podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach. Świadczeniem usług jest bowiem każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zależności, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub podjęciu działania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca na podstawie zawartych z partnerami handlowymi (dystrybutorami) umów wypłaca im premie (tzw. bonusy). Podstawą do ustalenia premii jest wartość zakupionych przez dystrybutorów towarów w rocznym okresie rozliczeniowym. Premia jest ustalana procentowa w stosunku do wartości netto dokonanych zakupów, według ustalonych przez Dyrektora Handlowego progów sprzedaży. Udzielona premia pieniężna nie ma wpływu na cenę produktów (premie nie są związane z konkretną dostawą).

Stwierdzić zatem należy, iż w przedmiotowej sprawie premia (tzw. bonus) jest ściśle uzależniona od określonego zachowania partnerów handlowych (dystrybutorów). Otrzymanie przedmiotowej premii pieniężnej jest wynagrodzeniem za określone zachowanie się dystrybutorów w stosunku do Wnioskodawcy (dokonywanie zakupów). Wypłacając premię pieniężną Wnioskodawca nagradza dystrybutorów za nabycie określonej ilości towarów, a w konsekwencji za lojalność względem Wnioskodawcy, tj. za to, że kupujący nabywają towary Wnioskodawcy, a nie jego konkurentów. Premia pieniężna powinna być w związku z tym traktowana jako wynagrodzenie za powstrzymywanie się od zakupu towarów konkurencyjnych. Zachowanie dystrybutorów stanowi w tym przypadku świadczenie usługi za wynagrodzeniem na rzecz Wnioskodawcy. Jako zapłatę za wykonaną usługę partnerzy handlowi Wnioskodawcy otrzymują premię pieniężną. Zatem pomiędzy stronami zaistniała więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy o VAT stanowi świadczenie usługi za wynagrodzeniem.

W świetle powyższego zachowanie partnerów handlowych (dystrybutorów) wobec Wnioskodawcy należy uznać za świadczenie usług zgodnie z cyt. art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 13 ustawy o VAT towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Ponadto, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W związku z powyższym w przedmiotowej sytuacji otrzymanie premii pieniężnej przez partnerów handlowych (dystrybutorów) jest wynagrodzeniem za świadczenie usługi, która podlega opodatkowaniu według 22% stawki podatku VAT, oraz winna być udokumentowana poprzez wystawienie przez świadczącego usługę - tj. partnerów handlowych Wnioskodawcy - faktury VAT na rzecz nabywcy usług - tj. Wnioskodawcy wypłacającego premię pieniężną.

Nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż skoro sprzedaż przez Wnioskodawcę towarów w określonej wysokości, mieści się w zakresie czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług w postaci dostawy towarów, nie można wobec tego uznać - w podanym stanie faktycznym - że zrealizowanie na rzecz Wnioskodawcy określonego pułapu obrotu jest jednocześnie świadczeniem usługi.

Należy bowiem zauważyć, że w rzeczywistości w stanie faktycznym występują dwie transakcje: dostawa towarów oraz świadczenie usług. Na rzecz takiego wniosku przemawia w szczególności okoliczność, że wypłata przedmiotowej premii nie była związana z konkretną dostawą towarów. Poza tym czynności te były odrębnie wynagradzane (z tytułu dostawy towarów wynagrodzenie płacone było przez nabywcę, natomiast w przypadku premii pieniężnej wynagrodzenie wypłacane było przez dostawcę towarów). W przypadku dostawy towarów podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu sprzedaży towarów dokonanej przez dostawcę na rzecz podatnika pomniejszona o kwotę należnego podatku. Z kolei w odniesieniu do świadczonej usługi podstawą opodatkowania jest wartość wypłaconej premii pieniężnej pomniejszona o kwotę należnego podatku. Zatem przedmiotowej sprawie występują dwie transakcje.

Należy tutaj także wskazać, że zgodnie z wyrokiem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-16/93 Tolsma "usługi są świadczone za "wynagrodzeniem" w rozumieniu art. 2 ust. 1 Szóstej Dyrektywy (art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE), a w konsekwencji podlegają opodatkowaniu, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy". Z kolei w wyroku w sprawie C-498/99 Town County Factors Ltd Trybunał stwierdził, że "przyjęcie podejścia uzależniającego istnienie stosunku prawnego w rozumieniu wyroku w sprawie Tolsma od wykonalności zobowiązania usługodawcy ograniczyłoby skuteczność Szóstej Dyrektywy (obecnie Dyrektywy 2006/112/WE) w takim sensie, że skutkowałoby tym, że kryterium decydujące o tym czy dana transakcja mieściłaby się w zakresie zastosowania tej dyrektywy różniłoby się pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi w wyniku różnic, jakie w tym zakresie mogłyby występować pomiędzy poszczególnymi systemami prawnymi".

W szczególności ETS wskazuje, że przyjęcie stanowiska o pozostawaniu poza zakresem VAT stosunków prawnych, gdzie strony nie mają roszczeń o wykonanie świadczeń "umożliwiłoby podatnikowi unikanie opodatkowania VAT".

W świetle powyżej przywołanego orzecznictwa ETS należy uznać, że dla świadczenia usługi w rozumieniu Dyrektywy 2006/112/WE konieczne jest istnienie stosunku prawnego pomiędzy usługobiorcą oraz usługodawcą w wykonaniu, którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym okoliczność istnienia możliwości dochodzenia roszczeń o wykonanie świadczenia, które związane są z tym stosunkiem prawnym pozostaje bez znaczenia.

W związku z tym, należy uznać, że w przedmiotowej sprawie dochodzi do świadczenia usług skoro występuje świadczenie wzajemne: Wnioskodawca osiąga określony poziom sprzedaży towarów a dystrybutorzy, za dokonanie ich nabyć, w określonych umowami warunkach, otrzymują odpowiednie wynagrodzenie. W tym miejscu należy zwrócić uwagę na charakter premii pieniężnych jako wynagrodzenia za podjęcie starań w celu zwiększenia sprzedaży towarów dostarczanych przez podmiot wypłacający premię, bowiem z prowizyjnego charakteru wynagrodzenia wynika, że jest ono uzależnione od zachowania podatnika - premia wypłacana jest po osiągnięciu określonego pułapu obrotów.

Stwierdzić zatem należy, że argumenty przedstawione przez Wnioskodawcę nie potwierdzają Jego stanowiska, iż wypłata premii pieniężnej, w okolicznościach jak przedstawione w przedmiotowej sprawie, nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w kwestii opodatkowania premii pieniężnych należy uznać za nieprawidłowe.

Tut. organ pragnie zauważyć, iż powołany przez Wnioskodawcę wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie 50/88 odnosi się do zupełnie innego stanu faktycznego od tego jaki ma miejsce w przedmiotowej sprawie (w szczególności dotyczy kwestii opodatkowania użycia składników przedsiębiorstwa do celów prywatnych w sytuacji, gdy VAT od tych towarów nie podlegał odliczeniu w całości lub w części). Zatem wyrok ten nie może mieć wpływu na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie. Należy tutaj też wskazać, że organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa (art. 120 Ordynacji podatkowej). Wyroki sądów nie mają natomiast charakteru powszechnie obowiązującego prawa.

Zauważa się też, iż zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Zatem również bez wpływu na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy jest argumentacja Wnioskodawcy jakie stanowisko, odnośnie opodatkowania premii pieniężnych zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 lutego 2007 r., sygn. akt I FSK 94/06.

Ponadto na rozstrzygniecie przedmiotowej sprawy nie ma wpływu wskazane przez Wnioskodawcę orzeczenie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. Należy tutaj wskazać, że orzeczenia organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony przez tych podatników. Zatem nie mają one mocy wiążącej dla innych organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.