IBPP2/443-1110/12/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2012 r. (data wpływu 29 października 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 stycznia 2013 r. (data wpływu 30 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT przy zbyciu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 29 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT przy zbyciu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 stycznia 2013 r. (data wpływu 30 stycznia 2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 stycznia 2013 r. znak: IBPP2/443-1110/12/AB.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca obecnie prowadzi działalność gospodarczą na własne imię i nazwisko i jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny od 1 stycznia 2004 r.

Ponieważ Wnioskodawca wykonuje czynności, które nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług przysługuje mu prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje wspólnota majątkowa. W 1992 r. na dzierżawionym gruncie wybudował pawilon handlowy. 18 września 2002 r. nabył grunt pod pawilonem. 22 sierpnia 2006 r. została wydana decyzja w sprawie pozwolenia na użytkowanie dobudowanej części pawilonu, która powstała w wyniku rozbudowy istniejącej substacji pawilonu. Ponosząc wydatki na rozbudowę Wnioskodawca odliczył podatek naliczony. Do chwili obecnej prowadzi tam działalność gospodarczą. We wrześniu 2006 r. została wpisana do ewidencji środków trwałych część dobudowana - kiosk gastronomiczny wraz ze znajdującym się pod nim gruntem, natomiast sam pawilon nigdy nie był wpisany do ewidencji środków trwałych. 22 sierpnia 2006 r. została wydana decyzja w sprawie pozwolenia na użytkowanie dobudowanej części pawilonu.

Wnioskodawca planuje sprzedaż pawilonu. Przedmiotem sprzedaży będzie pawilon wraz z częścią dobudowaną trwale związaną z gruntem oraz prawo wieczystego użytkowania sklasyfikowane zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych pod symbolem PKOB 12.30.

Pawilon handlowy był budowany od podstaw przez żonę Wnioskodawcy na gruncie dzierżawionym i żona prowadziła w nim działalność gospodarczą do roku 2004.

Od roku 2004 do 2010 pawilon został użyczony córce, a po zakończeniu przez nią działalności pawilon został wynajęty przez żonę Wnioskodawcy ostatnio firmie D i żona odprowadzała podatki od najmu do Urzędu Skarbowego i wystawiała faktury VAT. W związku z czym można uznać, iż pierwsze zasiedlenie budynku miało miejsce w 2004 r.

Natomiast w dobudowanej części Wnioskodawca prowadził działalność gastronomiczną do roku 2009 i od 1 stycznia 2010 wynajął dobudowaną część ostatnio Dawid G i podatek z najmu Wnioskodawca jako Andrzej P odprowadzał do Urzędu Skarbowego. Poza samą rozbudową Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie pawilonu.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż pozostaje w związku małżeńskim w którym obowiązuje wspólnota majątkowa.

W 1992 r. żona Wnioskodawcy ze wspólnego majątku ponosiła koszty budowy pawilonu handlowego na dzierżawionym gruncie. Właścicielem pawilonu handlowego jest Wnioskodawca wraz z małżonką (pawilon handlowy nie był budowany z majątku odrębnego któregoś z małżonką lecz ze wspólnego) i żona Wnioskodawcy prowadziła w nim działalność gospodarczą od 1992 r. do 2004 r. i nie był w ewidencji środków trwałych a później został wynajęty.

Kiosk gastronomiczny dobudowany w 2006 r. ma wspólną tylną ścianę z pawilonem i stanowi jedną bryłę z budynkiem.

Wartość początkowa pawilonu wynosi 30.950 zł (1992 r.) nakłady na dobudowę (modernizację) wyniosły 22.039 zł, co stanowi ponad 30% wartości pawilonu.

Użyczenie pawilonu handlowego do 2010 r. było czynnością nieodpłatną.

Pawilon handlowy od sierpnia 2010 r. został wynajęty firmie D prowadzonej przez Dorotę A.

Pawilon handlowy i dobudowany kiosk był wykorzystany do czynności opodatkowanych przez okres dłuższy niż 5 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo przy sprzedaży skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, może on skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów przy sprzedaży pawilonu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Nakłady na rozbudowę, które poniósł Wnioskodawca przekroczyły 30% wartości początkowej pawilonu były przez Wnioskodawcę używane ponad 5 lat zachodzi wyłączenie, o którym mowa w art. 43 ust. 7a zgodnie, z którym warunku, o zawartego w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca spełnia warunki do korzystania ze zwolnienia z podatku od towarów i usług przy sprzedaży pawilonu handlowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również zbycie prawa użytkowania wieczystego.

Podstawowa stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednym

z nich jest zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z wyjątkiem gdy:

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany w stopniu nie niższym niż 30% wartości początkowej obiekt budowlany będzie przedmiotem dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub np. przedmiotem najmu, dzierżawy (przedmiotem świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy). Bowiem zarówno dostawa, jak i najem czy dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie od podatku od towarów i usług stosuje się w odniesieniu do sprzedaży całości budynków, budowli lub ich części, jeżeli w momencie ich dostawy są one już zasiedlone w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

Stosownie, natomiast do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b - zgodnie z zapisem art. 43 ust. 7a ustawy - nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Podkreślenia wymaga, że dla rozstrzygnięcia, czy możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ważne jest, czy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zamierza sprzedać prawo użytkowania wieczystego działki zabudowanej pawilonem handlowym wraz z dobudowaną częścią (kioskiem gastronomicznym) trwale związaną z gruntem. Pawilon został wybudowany w 1992 r. natomiast w 2004 r. Wnioskodawca poniósł nakłady na dobudowę (modernizację) pawilonu. Wartość początkowa pawilonu wynosi 30.950 zł (1992 r.) nakłady na dobudowę (modernizację) wyniosły 22.039 zł, co stanowi ponad 30% wartości pawilonu. Od 2004 r. do 2010 r. pawilon użyczony był córce Wnioskodawcy, a użyczenie to było czynnością nieodpłatną. Pawilon handlowy od sierpnia 2010 r. został wynajęty firmie D, natomiast w dobudowanej części Wnioskodawca prowadził działalność gastronomiczną do roku 2009 i od 1 stycznia 2010 wynajął dobudowaną część. Poza samą rozbudową Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie pawilonu.

Tak więc mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż planowana dostawa pawilonu handlowego wraz z dobudowaną częścią - kioskiem gastronomicznym trwale związanym z gruntem nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż do pierwszego zasiedlenia po ulepszeniu przekraczającym 30% wartości początkowej pawilonu handlowego, w części dotyczącej pawilonu handlowego doszło w sierpniu 2010 r. pawilon handlowy został wynajęty firmie D, natomiast w części dotyczącej kiosku gastronomicznego do pierwszego zasiedlenia doszło 1 stycznia 2010 r. kiedy to Wnioskodawca wynajął dobudowaną część Dawidowi G. Również spełniony zostanie drugi warunek umożliwiający zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, gdyż między pierwszym zasiedleniem a dostawą pawilonu handlowego wraz z dobudowaną częścią - kiosk gastronomiczny, minął okres dłuższy niż 2 lata. W związku z powyższym dostawa ta będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, stosownie do którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Powyższe oznacza, iż do zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym obiekty te są posadowione.

Reasumując dostawa prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego pawilonem handlowym wraz z dobudowaną częścią (kioskiem gastronomicznym) w analizowanej sprawie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT w związku § 13 ust. 1 pkt 11 ww. rozporządzenia.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę uznać należy za prawidłowe. Należy jednakże zauważyć, iż prawidłowość stanowiska wynika z innej podstawy prawnej niż wskazał Wnioskodawca.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Stefana Prymasa Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.