IBPP2/443-1090/11/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 7 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 358/10 (data wpływu do tut. organu prawomocnego wyroku 26 września 2011 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lipca 2011 r. sygn. akt I FSK 1139/10, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2009 r. (data wpływu do tut. organu 15 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 7% stawki podatku VAT przy dostawie towarów na rzecz gmin z przeznaczeniem dla jednostek ochrony przeciwpożarowej - jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2009 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 7% stawki podatku VAT przy dostawie towarów na rzecz gmin z przeznaczeniem dla jednostek ochrony przeciwpożarowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą towarów wymienionych w poz. 129-134 załącznika nr 3 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - Dz. U. z 2004 Nr 54, poz. 535, art. 41 ust. 2 i 10. Sprzedaż tych towarów Wnioskodawca dokonuje na rzecz gmin i powiatów z przeznaczeniem dla jednostek ochrony przeciwpożarowej, co znajduje potwierdzenie w umowie sprzedaży w postaci wykazania jednostki ochrony przeciwpożarowej, dla której dokonywana jest dostawa, a także na fakturze dokumentującej sprzedaż, na której wskazana zostaje gmina (powiat) jako nabywca oraz informacja dla jakiej jednostki ochrony przeciwpożarowej przeznaczony jest towar.

Wnioskodawca nadmienił, że art. 29 i 32 ustawy o ochronie przeciwpożarowej wskazuje na obowiązek gmin w zakresie finansowania jednostek ochrony przeciwpożarowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy według powyższego podatek VAT, który należy naliczyć wynosi 7%.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Do sprzedaży towarów zgodnie z art. 41 ust. 2 i 10 Ustawy o podatku od towarów i usług - Dz. U. z 2004 Nr 54, poz. 535, art. 41 ust. 2 i 10 wymienionych w pozycji 129-134 załącznik nr 3 ww. ustawy, gdy nabywcą jest gmina (powiat) a towar przeznaczony jest dla jednostek ochrony przeciwpożarowej, należy zastosować stawkę 7% VAT uwzględniając:

W dniu 1 grudnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP2/443-844/09/BW uznając, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Pismem z dnia 14 grudnia 2009 r., nazwanym przez Wnioskodawcę odwołaniem od ww. interpretacji indywidualnej nr IBPP2/443-844/09/BW, Wnioskodawca zwrócił się z prośbą o ponowną interpretację dotyczącą sprzedaży towarów zgodnie z art. 41 ust. 2 i 10 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.)

W odpowiedzi na ww. pismo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach pismem (Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa) z dnia 4 stycznia 2010 r. znak: IBPP2/443W-90/09/BW stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 1 grudnia 2009 r. znak: IBPP2/443-844/09/BW.

Wnioskodawca na ww. pismo z dnia 4 stycznia 2010 r., znak: IBPP2/443W-90/09/BW (nazwane - Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa) złożył, kierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, skargę z dnia 2 lutego 2010 r. (data wpływu 3 lutego 2010 r.), bez wskazania zakresu żądania.

Wyrokiem z dnia 7 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 358/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W ww. wyroku Sąd stwierdził, że analiza zarzutów skargi oraz treści zaskarżonej indywidualnej interpretacji prawa podatkowego dokonanej przez Ministra Finansów doprowadziły Sąd do przekonania, że skarga jest zasadna zatem zasługuje na uwzględnienie.

Sąd wskazał następnie, iż w rozstrzyganej sprawie istota problemu sprowadza się do wykładni art. 41 ust. 10 u.p.t.u. W myśl tego przepisu 7% stawkę podatku, stosuje się do dostaw na terytorium kraju towarów wymienionych w poz. 129-134 załącznika nr 3 do ustawy, dla jednostek ochrony przeciwpożarowej, przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej.

Z treści tego przepisu wynika, iż sprzedaż towarów przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej korzysta ze stawki VAT w wysokości 7% wyłącznie w sytuacji, gdy zaistnieją łącznie dwie przesłanki dostawa odbywa się dla jednostek ochrony przeciwpożarowej i na cele ochrony przeciwpożarowej oraz dotyczy towarów wymienionych w poz. 129 - 134 załącznika nr 3 do ustawy podatkowej. Nabywcami towarów muszą być jednostki ochrony przeciwpożarowej. Z kolei z treści art. 15 u.o.pp. wynika, że jednostkami ochrony przeciwpożarowej są: jednostki organizacyjne Państwowej Straży Pożarnej, jednostki organizacyjne wojskowej ochrony przeciwpożarowej, zakładowa straż pożarna, gminna zawodowa straż pożarna, powiatowa (miejska) straż pożarna, terenowa służba ratownicza, ochotnicza straż pożarna, związek ochotniczych straży pożarnych, inne jednostki ratownicze. Jednakże nie można zaakceptować stanowiska, że skoro gmina nie została wymieniona w art. 15 ustawy, to dostawa towarów wymienionych w poz. 129-134 załącznika nr 3 do ustawy podatkowej na cele ochrony przeciwpożarowej, gdy nabywcą jest gmina podlega opodatkowaniu według stawki 22%.

Zdaniem Sądu przy rozpoznawaniu niniejszej sprawy nie można pominąć treści art. 29 i 32 u.o.pp. Pierwszy z tych przepisów stanowi, iż koszty funkcjonowania jednostek ochrony przeciwpożarowej pokrywane są z budżetów jednostek samorządu terytorialnego (pkt 2). Drugi z kolei stanowi, że koszty wyposażenia, utrzymania, wyszkolenia i zapewnienia gotowości bojowej ochotniczej straży pożarnej ponosi gmina (ust. 2).

Sąd wskazał, iż nie od rzeczy będzie przypomnienie w tym miejscu, że dokonując interpretacji jednej normy interpretuje się cały system prawa a zapewnienie systemowi prawa odpowiedniego stopnia spójności i uporządkowania stanowi powinność podmiotów stosujących prawo. Jak wskazał Trybunał Konstytucyjny w uchwale z dnia 25 stycznia 1995 r. (W 14/94, OTK 1995/1/19) interpretator powinien dążyć do takiego tłumaczenia norm, które by tworzyło spójny z prakseologicznego punktu widzenia system. Oznacza to, że rozumienie przepisu prawnego powinno być wyznaczone nie tylko przez jego literalne brzmienie, lecz także przez treść innych przepisów prawa mających wpływ na rozumienie tego przepisu w ramach uwzględnienia tzw. argumentum a rubrica czyli wykładni uwzględniającej miejsce przepisu prawa w systemie prawa o to zarówno systematyce wewnętrznej jak i systematyce zewnętrznej.

Odnosząc powyższe do rozpoznawanej sprawy Sąd stwierdził, iż zauważyć należy, że organ interpretacyjny dokonał wykładni językowej spornego przepisu ale nie zaniechał wykładni systemowej uwzględniającej art. 15 u.o.pp. Pominął interpretację tego przepisu oraz art. 29 i 32 ustawy o ochronie przeciwpożarowej. Sąd wskazał, iż Naczelny Sąd Administracyjny wskazał w wyroku z dnia 28 października 2008 r. (sygn. akt: I FSK 1322/07 niepubl.) na niedopuszczalność odrywania wykładni art. 41 ust. 10 u.p.t.u. od przepisów art. 29 i 32 u.o.pp.

W tym stanie rzeczy, zdaniem Sądu, przyjąć należy, iż skoro z ustawy o ochronie przeciwpożarowej wynika, jakie jednostki organizacyjne są jednostkami ochrony przeciwpożarowej i kto ponosi koszty funkcjonowania jednostek ochrony przeciwpożarowej, nie można, jak to uczyniły organy podatkowe, dokonywać wykładni przepisu art. 41 ust. 10 u.p.t.u. jedynie w oparciu o wykładnię językową i niepełną wykładnię systemową. Dokonana przez organ interpretacyjny wykładnia doprowadziła do sprzeczności w systemie prawa podatkowego, która polega na tym, iż ignoruje się obligatoryjne nakazy finansowania jednostek ochrony przeciwpożarowej wynikające z ustawy o ochronie przeciwpożarowej. W tym stanie rzeczy, uznać należy, że stanowisko przedstawione przez podatnika jest zasadne.

Od powyższego wyroku Minister Finansów, reprezentowany przez pełnomocnika, złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wyrokiem tego Sądu z dnia 12 lipca 2011 r. sygn. akt I FSK 1139/10 skarga kasacyjna została oddalona.

W ww. wyroku NSA stwierdził, iż skarga kasacyjna nie jest zasadna, nie można bowiem zgodzić się ze skarżącym organem, że zaskarżony wyrok narusza wskazane w skardze kasacyjnej przepisy prawa materialnego.

NSA stwierdził, że wbrew temu co zarzuca się w skardze kasacyjnej dokonana w zaskarżonym wyroku wykładnia art. 41 ust. 2 i ust. 10 u.p.t.u. nie budzi zastrzeżeń. Zgodnie z art. 41 ust. 2 u.p.t.u. dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7% z zastrzeżeniem nie mającym znaczenia w tej sprawie, w myśl natomiast ust. 10 tego artykułu stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się do dostaw na terytorium kraju towarów wymienionych w poz. 129-134 załącznika nr 3 do ustawy dla jednostek ochrony przeciwpożarowej, przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej.

NSA wskazał, że błędna wykładnia tych przepisów zdaniem organu nastąpiła poprzez dokonanie wykładni systemowej zamiast wykładni językowej i przyjęcie przez Sąd pierwszej instancji, że gminę można uznać za jednostkę ochrony przeciwpożarowej, skoro jest ona jednostką finansującą zadania z zakresu ochrony przeciwpożarowej. Wbrew jednak temu co zarzuca skarżący Sąd pierwszej instancji nie przyjął, że gmina jest jednostką ochrony przeciwpożarowej, lecz że dostawa dokonywana dla jednostki przeciwpożarowej za pośrednictwem gminy, która z mocy ustawy o ochronie przeciwpożarowej ponosi koszty funkcjonowania jednostek ochrony przeciwpożarowej korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w tym przepisie.

NSA stwierdził, że w ust. 10 art. 41 u.p.t.u. określone zostały warunki stosowania stawki 7%. Warunkami zastosowania tej stawki są:

W sprawie tej zarówno organ jak i Sąd pierwszej instancji inaczej rozumieją warunek dostawy towarów dla jednostek ochrony przeciwpożarowej. Organ bowiem uważa, że warunek ten jest spełniony, jeżeli nabywcą towarów uwidocznionym w fakturze jest jednostka ochrony przeciwpożarowej określona w art. 15 u.p.t.u. Organ wskazuje przy tym na wykładnię gramatyczną tego przepisu.

NSA wskazał, że z wykładni gramatycznej tego przepisu można już jednak wywieść, że wskazanie w fakturze jako nabywcy gminy z jednoczesnym tam wskazaniem, że towar jest przeznaczony dla jednostki ochrony przeciwpożarowej pozwala na uznanie, że został spełniony warunek dostawy dla jednostki ochrony przeciwpożarowej. W przepisie tym ustawodawca określając ten warunek używa przyimka "dla". Przyimek ten łączy się z dopełniaczem. Używając tego przyimka tworzy się wyrażenia oznaczające cel, skutek osiągalny (vide Słownik języka polskiego PWN pod redakcją M. Szymczaka, Warszawa 1995 r.). Jeżeli więc celem, czy skutkiem konkretnej dostawy, jest dostawa towarów dla jednostek ochrony przeciwpożarowej, to wbrew temu co zarzuca się w skardze kasacyjnej spełniony został warunek, określony w tym przepisie. Zdaniem NSA słusznie Sąd pierwszej instancji sięgnął także dokonując interpretacji tego przepisu do wykładni systemowej zewnętrznej. Jeżeli bowiem w przepisie art. 41 ust. 10 u.p.t.u. mowa jest o dostawach dla jednostek ochrony przeciwpożarowej, to należało odnieść się do przepisów dotyczących tych jednostek. Wykładnia językowa jest rzeczywiście punktem wyjścia dla wszelkiej wykładni prawa. Nie oznacza to, że pozostałe rodzaje wykładni nie mogą być uwzględniane w celu odkodowania treści danej normy prawnej. Wykładnie celowościowa i systemowa służą przede wszystkim wzmocnieniu wykładni językowej i co do zasady nie mogą prowadzić do rezultatów sprzecznych z wykładnią językową. Poszczególne rodzaje wykładni stanowią jednak części składowe procesu interpretacji przepisów prawa tworzące pewną całość (vide R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995 r.). W sytuacji zatem, gdy z analizowanego przepisu wynika, że warunkiem zastosowania preferencyjnej stawki jest to, by towary te przeznaczone były dla jednostek ochrony przeciwpożarowej i na określony w tym przepisie cel, a gmina z mocy art. 29 ustawy o ochronie przeciwpożarowej zobowiązana jest do ponoszenia kosztów funkcjonowania jednostek ochrony przeciwpożarowej, to sprzedaż towarów wymienionych w poz. 129-134 załącznika nr 3 do u.p.t.u. na rzecz jednostek samorządu terytorialnego ze wskazaniem przeznaczenia tych towarów na rzecz określonej jednostki spełnia jak słusznie przyjął Sąd pierwszej instancji warunek dostawy dla jednostek ochrony przeciwpożarowej określony w art. 41 ust. 10 u.p.t.u. do zastosowania stawki podatku VAT wskazanej w ust. 2 tego przepisu. NSA wskazał, że podobny pogląd wyrażony został w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 października 2008 r. sygn. akt I FSK 1322/07 i 15 czerwca 2010 r. sygn. akt I FSK 1082/09, (niepublik.).

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność była przedmiotem zaskarżenia.

Mając na uwadze ocenę prawną wyrażoną przez Sąd obu instancji oraz stan prawny mający w sprawie zastosowanie, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział jednak opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi oraz zwolnienia od podatku.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ww. ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W załączniku nr 3 do ustawy, w poz. 129-134, wymieniono towary pod ogólnym tytułem "Towary przeznaczone na cele ochrony przeciwpożarowej".

Natomiast art. 41 ust. 10 ww. ustawy o VAT stanowi warunek ograniczający stosowanie stawki 7% dla dostawy towarów wymienionych w poz. 129-134 załącznika nr 3 ww. ustawy.

Zgodnie z tym przepisem stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostaw na terytorium kraju towarów wymienionych w poz. 129-134 załącznika nr 3 do ustawy, dla jednostek ochrony przeciwpożarowej, przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej.

Stosowanie obniżonej - 7% stawki podatku - na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z ust. 10 ww. ustawy, przy dostawie towarów na cele ochrony przeciwpożarowej, jest uzależnione od spełnienia łącznie następujących warunków:

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 178, poz. 1380 z późn. zm.), jednostkami ochrony przeciwpożarowej są:

W myśl art. 29 ww. ustawy o ochronie przeciwpożarowej, koszty funkcjonowania jednostek ochrony przeciwpożarowej pokrywane są z:

Ponadto zgodnie z art. 32 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy koszty wyposażenia, utrzymania, wyszkolenia i zapewnienia gotowości bojowej jednostek ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 pkt 1a-5 i 8, ponoszą podmioty tworzące te jednostki.

Koszty wyposażenia, utrzymania, wyszkolenia i zapewnienia gotowości bojowej ochotniczej straży pożarnej ponosi gmina, z zastrzeżeniem art. 35 ust. 1.

Należy wskazać, że w świetle ww. wyroku WSA w Krakowie z dnia 7 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 358/10 oraz NSA z dnia 12 lipca 2011 r. sygn. akt I FSK 1139/10 niedopuszczalne jest odrywanie wykładni ww. art. 41 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług od przepisów art. 29 i 32 ww. ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej.

Z ww. przepisu art. 41 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że warunkiem zastosowania preferencyjnej stawki jest to, by towary te przeznaczone były dla jednostek ochrony przeciwpożarowej i na określony w tym przepisie cel. Skoro zaś gmina z mocy art. 29 ustawy o ochronie przeciwpożarowej zobowiązana jest do ponoszenia kosztów funkcjonowania jednostek ochrony przeciwpożarowej, to sprzedaż towarów wymienionych w poz. 129-134 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług na rzecz jednostek samorządu terytorialnego ze wskazaniem przeznaczenia tych towarów na rzecz określonej jednostki spełnia warunek dostawy dla jednostek ochrony przeciwpożarowej określony w art. 41 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług do zastosowania stawki podatku VAT wskazanej w ust. 2 tego przepisu.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą towarów wymienionych w poz. 129-134 załącznika nr 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż tych towarów Wnioskodawca dokonuje na rzecz gmin i powiatów z przeznaczeniem dla jednostek ochrony przeciwpożarowej, co znajduje potwierdzenie w umowie sprzedaży w postaci wykazania jednostki ochrony przeciwpożarowej, dla której dokonywana jest dostawa, a także na fakturze dokumentującej sprzedaż, na której wskazana zostaje gmina (powiat) jako nabywca oraz informacja dla jakiej jednostki ochrony przeciwpożarowej przeznaczony jest towar.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku opis sprawy, treść powołanych przepisów oraz ocenę prawną wyrażoną w ww. orzeczeniach WSA w Krakowie oraz NSA w Warszawie należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione warunki, określone przez ustawodawcę w art. 41 ust. 2 w związku z ust. 10 ustawy o VAT, bowiem w przedmiotowej sprawie nastąpi dostawa towarów wymienionych w poz. 129-134 załącznika nr 3 do ww. ustawy o VAT na rzecz gminy (powiatu) z przeznaczeniem dla jednostek ochrony przeciwpożarowej.

Przedmiotowa dostawa winna więc zostać opodatkowana stawką podatku VAT 7%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji uchylonej wyrokiem WSA w Krakowie z dnia 7 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 358/10, tj. na dzień 1 grudnia 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.