IBPP2/443-109/08/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. X przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2008 r. (data wpływu 11 lutego 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 maja 2008 r. (data wpływu 5 maja 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględnienia w obrocie podlegającym opodatkowaniu opłaty za składowanie odpadów - jest prawidłowe.

W dniu 11 lutego 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uwzględnienia w obrocie podlegającym opodatkowaniu opłaty za składowanie odpadów.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 maja 2008 r. (data wpływu 5 maja 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest właścicielem Składowiska Odpadów Komunalnych. Na składowisku świadczy on usługi unieszkodliwiania odpadów poprzez ich składowanie. Zgodnie z art. 275 ustawy - Prawo ochrony środowiska jako podmiot korzystający ze środowiska Wnioskodawca obowiązany jest wnosić na konto właściwego Urzędu Marszałkowskiego opłaty za gospodarcze korzystanie ze środowiska tj. za składowanie odpadów. Opłaty uzależnione są od ilości i rodzaju składowanego odpadu. Ustalając cenę za usługę przyjęcia odpadów ze składowania Wnioskodawca kalkuluje ją na poziomie pozwalającym mu pokryć wszelkie koszty związane ze świadczeniem tej usługi. Jednym z takich kosztów jest również wnoszona przez Wnioskodawcę opłata za składowanie.

W związku z powyższym obciążając klientów za usługę składowania odpadów Wnioskodawca ustala cenę netto na poziomie uwzględniającym ponoszoną opłatę. Od tak ustalonej ceny Wnioskodawca nalicza podatek od towarów i usług według obniżonej stawki (zgodnie z pozycją 153 załącznika nr 3 do ustawy). Klientom wystawia fakturę VAT.

Usługi zagospodarowania odpadów zgrupowane są w PKWiU pod symbolem 90.00.23.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ustalając wielkość obrotu z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę usług składowania odpadów, stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług należy uwzględnić w obrocie opłatę za składowanie odpadów.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłata za składowanie odpadów wnoszona na konto właściwego Urzędu Marszałkowskiego stanowi koszt Wnioskodawcy związany z jego działalnością polegającą na składowaniu dostarczanych przez klientów odpadów.

Kalkulując cenę za przyjęcie odpadów do składowania Wnioskodawca musi ją ustalić na poziomie uwzględniającym pokrycie wszystkich kosztów związanych ze składowaniem odpadów. Musi zatem koszt opłaty za składowanie przenieść na korzystających z usług składowania. Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawa opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. W związku z tym opłata za składowanie odpadów, przenoszona jako element ceny na korzystającego z usług składowania, stanowi element obrotu Wnioskodawcy, a tym samym stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług według stawki 7%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl unormowania zawartego w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.Należy zauważyć, iż przedmiotem określonej czynności jest konkretna usługa, a nie zbiór dowolnie wyodrębnionych w jej ramach usług czy też części. Zatem w świetle powołanego powyżej przepisu art. 29 ust. 1 ustawy kwota należna obejmuje wszystkie elementy kosztów związanych z dostawą towarów czy świadczeniem usługi kształtujące cenę, której sprzedawca żąda od nabywcy. Tak skalkulowana kwota należności powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego towaru czy świadczonej usługi.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca świadcząc usługi unieszkodliwiania odpadów poprzez ich składowanie, wnosi na konto Urzędu Marszałkowskiego opłaty za gospodarcze korzystanie ze środowiska, tj. za składowanie odpadów. Opłaty uzależnione są od ilości i rodzaju składowanego odpadu. Ustalając cenę za usługę przyjęcia odpadów do składowania Wnioskodawca kalkuluje ją na poziomie pozwalającym mu pokryć wszelkie koszty związane ze świadczeniem tej usługi. Jednym z takich kosztów jest również wnoszona przez Wnioskodawcę opłata.

Stwierdzić należy, że opłata za korzystanie ze środowiska ponoszona przez posiadacza odpadów (w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcę) znajduje się poza zakresem obowiązywania ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż jej istota wskazuje na inny niż cywilnoprawny charakter czynności. Opłaty za korzystanie ze środowiska określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie opłat za korzystanie ze środowiska (Dz. U. Nr 260, poz. 2176 z późn. zm.), które zostało wydane na podstawie art. 290 ww. ustawy - Prawo ochrony środowiska. Opłaty te są przychodami funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej, zaś środki tych funduszy są przeznaczone na finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej. Do ponoszenia tych opłat obowiązany jest podmiot korzystający ze środowiska. W przypadku składowania odpadów, jak już wskazano wyżej, zgodnie z art. 279 ust. 2 ustawy - Prawo ochrony środowiska, podmiotem tym jest posiadacz odpadów - zarządzający składowiskiem odpadów. Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany we własnym zakresie ustalić wysokość należnej opłaty za korzystanie ze środowiska i wnieść ją na rachunek właściwego urzędu marszałkowskiego. Obowiązek ponoszenia opłaty za umieszczenie odpadów na składowisku jako opłaty za korzystanie ze środowiska ciąży na zarządzającym składowiskiem.

Nie ulega wątpliwości, że uiszczane przez Wnioskodawcę ww. opłaty za korzystanie ze środowiska stanowią koszty ponoszone przez niego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą - świadczeniem usług unieszkodliwiania odpadów poprzez ich składowanie. Koszty te obciążają oczywiście Wnioskodawcę, lecz zrozumiałym jest, iż w imię dobrze pojętego rachunku ekonomicznego, może on koszty te przenieść na nabywców świadczonych przez siebie usług unieszkodliwiania odpadów poprzez ich składowanie, skoro opłaty te są ponoszone w związku z ich świadczeniem. Przeniesienie takie może się dokonać jedynie drogą uznania przez Wnioskodawcę tych opłat za element kalkulacyjny ceny za świadczone przez niego, a wspomniane już wyżej, usługi unieszkodliwiania odpadów poprzez ich składowanie.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy o VAT dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W poz. 153 ww. załącznika wymieniono usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi sanitarne i pokrewne (PKWiU 90).

Z wniosku wynika, iż usługa unieszkodliwiania odpadów poprzez ich składowanie jest zaliczana do PKWiU 90.00.23.Zatem stawka podatku wynosi dla tej czynności - zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynosi 7%.

Tym samym w sytuacji gdy opłata za składowanie odpadów będzie elementem ceny świadczonych przez Wnioskodawcę usług unieszkodliwiania odpadów przez składowanie, a przez to będzie przenoszona na nabywców tych usług, będzie ona de facto opodatkowana według 7% stawki podatku.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.