IBPP2/443-1089/13/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 listopada 2013 r. (data wpływu 25 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku pobieranych opłat za czynności o charakterze administracyjnym - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 listopada 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku pobieranych opłat za czynności o charakterze administracyjnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

. Dom Maklerski Spółka Akcyjna z siedzibą w... (dalej: Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług maklerskich. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Co do zasady, Wnioskodawca wykonuje działalność maklerską w zakresie określonym w art. 69 ust. 2 oraz ust. 4 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi z dnia 29 lipca 2005 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384; dalej: "ustawa o obrocie instrumentami finansowymi").

Zgodnie z ustawą o obrocie instrumentami finansowymi oraz Regulaminem świadczenia usług maklerskich Wnioskodawca świadczy usługi wykonywania zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych oraz świadczy powiązane usługi maklerskie takie jak prowadzenie rachunków papierów wartościowych i rachunków pieniężnych służących do ich obsługi, przyjmowanie i przekazywanie zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych.

Zgodnie z treścią Regulaminu świadczenia usług, za usługi świadczone na rzecz Klienta, pobiera prowizje i opłaty określone w Tabeli prowizji i opłat, chyba że strony odrębnie ustaliły prowizje lub opłaty.

Zasadniczym wynagrodzeniem Wnioskodawcy jest prowizja z tytułu pośrednictwa w obrocie instrumentami finansowymi (akcjami, certyfikatami inwestycyjnymi, warrantami, etc).

Ponadto, Wnioskodawca pobiera opłaty za takie czynności jak:

* Sporządzenie i wydanie Klientowi imiennego świadectwa depozytowego lub jego duplikatu;

* Sporządzenie wyciągu z rachunku Klienta, zawierającego zestawienie transakcji na rachunku za bieżący rok kalendarzowy oraz za lata poprzednie;

* Sporządzenie i wydanie klientowi na żądanie stanu instrumentów finansowych na rachunku na określony dzień;

* Sporządzenie i wydanie klientowi na żądanie stanu finansów na rachunku na określony dzień;

* Sporządzenie i wydanie klientowi innego wyciągu z rachunku klienta;

* Sporządzenie zaświadczenia dla celów podatkowych;

* Wystawienie duplikatu druku rocznego rozliczenia uzyskanego przychodu lub korekty druku rocznego rozliczenia uzyskanego przychodu;

* Wydanie zaświadczenia o stanie posiadania papierów wartościowych na rachunku na dany dzień;

* Potwierdzenie dokumentów wskazanych powyżej;

* Przyjęcie do realizacji wniosku klienta wydania imiennego zaświadczenia o prawie do uczestnictwa w Walnym Zgromadzeniu;

* Sporządzenie informacji rocznej - zestawienia o przechowywanych lub rejestrowanych aktywach Klienta;

* Sporządzenie i przesłanie klientowi informacji dotyczącej wykonania zleceń;

* Wygenerowanie Klientowi drugiego lub kolejnego certyfikatu.

W związku z powyższym, Wnioskodawca ma wątpliwość, jakie konsekwencje podatkowe w VAT należy wiązać ze wskazanymi czynnościami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisane w stanie faktycznym czynności, za które pobierane są opłaty określone w Tabeli opłat i prowizji, są elementami świadczonej przez Wnioskodawcę usługi pośrednictwa finansowego, w związku z czym powinny one być zwolnione z VAT jako jedna usługa o charakterze kompleksowym.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, na powyższe pytanie odpowiedź powinna być twierdząca. Wykonywane czynności są bowiem elementem kompleksowego świadczenia usług o charakterze pośrednictwa finansowego (usług dotyczących obrotu instrumentami finansowymi), nie ma więc podstaw do odrębnego ich traktowania dla celów VAT.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054; dalej: "ustawa o VAT"), zwalnia z opodatkowania VAT usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi, a także usługi pośrednictwa w tym zakresie. Jednocześnie ze zwolnienia uregulowanego w tym przepisie wyłączone są świadczenia określone w przepisach ustawy o VAT. Ustawa o VAT odwołuje się do definicji instrumentów finansowych określonej w art. 2 ust. 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Zgodnie ze wspomnianą definicją, pojęcie to obejmuje papiery wartościowe i instrumenty niebędące papierami wartościowymi. Wyjaśnienie sformułowania papiery wartościowe zawarte jest w art. 3 pkt 1 lit. a i b) wymienionej ustawy. Przepisy te stanowią, że do papierów wartościowych zalicza się m.in. akcje, prawa poboru, prawa do akcji, warianty subskrypcyjne, obligacje, certyfikaty inwestycyjne. Natomiast katalog instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi określa art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. a-i), zgodnie z którym do tej grupy zalicza się, m.in. kontrakty terminowe, swapy walutowe, opcje na kursy walut.

Czynności kompleksowe, jako takie, nie są określone w przepisach ustawy o VAT. Jest to konstrukcja wypracowana przez orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w orzeczeniach takich, jak m.in. C-349/96 Card Protection Plan Ltd oraz, C-41/04 Levob Verzekeringen.

Z orzeczeń tych wynika, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne, niemniej, świadczenie składające się z jednolitej usługi (z ekonomicznego punktu widzenia) nie powinno być w sztuczny sposób dzielone, gdyż to mogłoby spowodować naruszenie całego systemu opodatkowania. Cechą świadczenia jednolitego jest jego spójność. Z punktu widzenia odbiorcy, poszczególne świadczenia powinny być tak ściśle ze sobą związane, że w aspekcie gospodarczym są jednym świadczeniem, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Usługa pomocnicza musi być uznana za dodatkową w stosunku do usługi głównej, jeżeli nie stanowi dla nabywcy celu samego w sobie.

Koncepcja ta została przejęta również przez polskie sądownictwo administracyjne, m.in. w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie z dnia 19 kwietnia 2012 r. (sygn. I FSK 1057/11). W orzeczeniu tym NSA zwrócił uwagę na cechy charakterystyczne świadczenia kompleksowego. Jak wskazał sąd, "za prawidłowy uznać zatem należy pogląd, że świadczenie złożone (kompleksowe) będzie mieć miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy będzie miała charakter świadczenia podstawowego i świadczenia pomocniczego (lub świadczeń pomocniczych), a zatem takich, które umożliwiają skorzystanie (względnie lepsze skorzystanie) ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można, bez popadania w sztuczność, rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy - wówczas świadczenia takie powinny być raczej traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia."

Określona usługa jest usługą złożoną (kompleksową), jeżeli składa się przynajmniej z dwóch różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Skutkuje to stwierdzeniem, że jednolite skutki podatkowe mają wszystkie podejmowane czynności, prowadzące do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego. Wnioskodawca podkreśla przy tym, że czynność pomocnicza nie ma autonomicznego charakteru, tj. nie istnieje bez świadczenia głównego. Jej cechą szczególną jest fakt, iż nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej.

Czynności opisane w stanie faktycznym mają jednoznacznie wtórny charakter wobec istoty usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz klienta, czyli transakcji dotyczących instrumentów finansowych oraz środków pieniężnych. Żadna z czynności zaliczonych do tej grupy nie może być wykonywana samodzielnie, tj. w oderwaniu od rachunku danego klienta. Czynności te z punktu widzenia klienta nie stanowią celu samego w sobie, lecz są technicznym aspektem, czynnością związaną z faktem świadczenia usługi zasadniczej.

Pobierane opłaty mają więc bardziej charakter dodatkowego, zryczałtowanego wynagrodzenia, wynikającego z dokonywana czynności technicznych w związku ze świadczeniem usługi zwolnionej z VAT (usługi pośrednictwa w transakcjach finansowych) niż wynagrodzenia za odrębne świadczenie. Czynność ta w istocie nie jest więc samodzielną usługą, lecz jest faktyczną konsekwencją wykonania usługi zasadniczej. W ocenie Spółki nie należy w takiej sytuacji rozpoznawać odrębnych skutków podatkowych, tak jak np. czynność techniczna przekazania sporządzonej opinii prawnej (w formie papierowej) nie jest uznawana za odrębną transakcję w VAT od świadczenia usługi doradztwa prawnego w tym zakresie. Analogicznie, nie jest odrębnym świadczeniem np. sporządzenie zestawienia wykonanych prac czy świadczonych usług, które w praktyce gospodarczej często poprzedza wystawienie faktury za wykonane określonych czynności (również zwolnionych). Nie ma wówczas podstaw, aby traktować takie działania jako odrębną usługę lub odrębną dostawę.

Wnioskodawca zwraca również uwagę, że usługi są uznawane za autonomiczne pod względem podatkowym tak długo, jak długo mogą istnieć samoistnie. W ocenie Wnioskodawcy, czynności opisane w stanie faktycznym nie istnieją bez świadczenia zasadniczego, nie jest możliwe żądanie wystawienia określonego druku, zaświadczenia, etc. przez podmiot, który nie korzysta z usługi zasadniczej. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, nie można mówić o autonomiczności oraz samodzielności czynności wskazanych w stanie faktycznym.

Oznacza to, że czynności te należy uznać za element kompleksowej usługi finansowej, która polega na świadczeniu usług maklerskich związanych z prowadzeniem na rzecz klienta rachunku papierów wartościowych lub rachunku pieniężnego. W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o uznanie jego stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, zwolnieniu podlegają usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622 i Nr 131, poz. 763), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Natomiast w myśl art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam w sobie stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zgodnie z art. 43 ust. 14, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wykonuje działalność maklerską. Zgodnie z ustawą o obrocie instrumentami finansowymi oraz Regulaminem świadczenia usług maklerskich Wnioskodawca świadczy usługi wykonywania zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych oraz świadczy powiązane usługi maklerskie takie jak prowadzenie rachunków papierów wartościowych i rachunków pieniężnych służących do ich obsługi, przyjmowanie i przekazywanie zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych.

Zasadniczym wynagrodzeniem Wnioskodawcy jest prowizja z tytułu pośrednictwa w obrocie instrumentami finansowymi (akcjami, certyfikatami inwestycyjnymi, warrantami, etc).

Ponadto, Wnioskodawca pobiera opłaty za takie czynności jak:

* Sporządzenie i wydanie Klientowi imiennego świadectwa depozytowego lub jego duplikatu;

* Sporządzenie wyciągu z rachunku Klienta, zawierającego zestawienie transakcji na rachunku za bieżący rok kalendarzowy oraz za lata poprzednie;

* Sporządzenie i wydanie klientowi na żądanie stanu instrumentów finansowych na rachunku na określony dzień;

* Sporządzenie i wydanie klientowi na żądanie stanu finansów na rachunku na określony dzień;

* Sporządzenie i wydanie klientowi innego wyciągu z rachunku klienta;

* Sporządzenie zaświadczenia dla celów podatkowych;

* Wystawienie duplikatu druku rocznego rozliczenia uzyskanego przychodu lub korekty druku rocznego rozliczenia uzyskanego przychodu;

* Wydanie zaświadczenia o stanie posiadania papierów wartościowych na rachunku na dany dzień;

* Potwierdzenie dokumentów wskazanych powyżej;

* Przyjęcie do realizacji wniosku klienta wydania imiennego zaświadczenia o prawie do uczestnictwa w Walnym Zgromadzeniu;

* Sporządzenie informacji rocznej - zestawienia o przechowywanych lub rejestrowanych aktywach Klienta;

* Sporządzenie i przesłanie klientowi informacji dotyczącej wykonania zleceń;

* Wygenerowanie Klientowi drugiego lub kolejnego certyfikatu.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest kwestia zwolnienia z podatku VAT powyższych opłat pobieranych przez Wnioskodawcę. Formułując własne stanowisko Wnioskodawca podkreślił, iż świadczone przez Dom Maklerski na rzecz klientów czynności stanowią świadczenie kompleksowe.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem VAT powinno być traktowane jak odrębne i niezależne. Z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych tylko wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Z kolei jeżeli w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonywaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej. Zatem biorąc pod uwagę powyższe nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy w tym zakresie. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi sporządzenia i wydania Klientowi imiennego świadectwa depozytowego lub jego duplikatu, sporządzenia wyciągu z rachunku Klienta, zawierającego zestawienie transakcji na rachunku za bieżący rok kalendarzowy oraz za lata poprzednie, sporządzenia i wydania klientowi na żądanie stanu instrumentów finansowych na rachunku na określony dzień, sporządzenia i wydanie klientowi na żądanie stanu finansów na rachunku na określony dzień, sporządzenia i wydania klientowi innego wyciągu z rachunku klienta, sporządzenia zaświadczenia dla celów podatkowych, wystawienia duplikatu druku rocznego rozliczenia uzyskanego przychodu lub korekty druku rocznego rozliczenia uzyskanego przychodu, wydania zaświadczenia o stanie posiadania papierów wartościowych na rachunku na dany dzień, potwierdzenie dokumentów wskazanych powyżej, przyjęcia do realizacji wniosku klienta wydania imiennego zaświadczenia o prawie do uczestnictwa w Walnym Zgromadzeniu, sporządzenia informacji rocznej - zestawienia o przechowywanych lub rejestrowanych aktywach Klienta, sporządzenia i przesłania klientowi informacji dotyczącej wykonania zleceń, wygenerowania Klientowi drugiego lub kolejnego certyfikatu nie mają charakteru usługi kompleksowej. Wymienione wyżej czynności nie spełniają przesłanek do uznania ich za jedną całość w świetle orzecznictwa TSUE, który wypowiedział się w tym zakresie m.in. w sprawach C-349/96 CPP, C-41/04 Levob, C-111/05 Aktiebolaget NN. Na tle dotychczasowego dorobku orzeczniczego TSUE ukształtowała się definicja świadczeń złożonych, z którymi mamy do czynienia w przypadku gdy (i) świadczenie pomocnicze nie stanowi celu samego w sobie, lecz stanowi środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z usługi podstawowej, (ii) poszczególne czynności są ze sobą tak ściśle związane, że ich rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, (iii) kiedy nie istnieje możliwość nabywania danego świadczenia od podmiotów zewnętrznych, (iv) kiedy nie istnieje możliwość odrębnego fakturowania za daną czynność. Usługa kompleksowa zawiera zatem kilka czynności (usług), z tym że jedna z nich jest usługą główną, przeważającą, nadającą danej usłudze jej główny charakter, przy czym wszystkie zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie. Usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

Analizując świadczone przez Wnioskodawcę usługi będące przedmiotem rozstrzygnięcia wskazać należy, że wykonywane są na rzecz klienta jednakże nie mają one wpływu na samo świadczenie usług finansowych zwolnionych. Czynności te wykonywane są bowiem już po faktycznych transakcjach (sporządzane przez Wnioskodawcę dokumenty zawierają informacje dotyczące rachunku papierów wartościowych oraz rachunku pieniężnego), a ich celem nie jest zrealizowanie usługi zasadniczej.

Argument Wnioskodawcy, że każda z wymienionych czynności nie może być wykonywana samodzielnie w oderwaniu od rachunku klienta, nie stanowi przesłanki do uznania tych usług za usługi pomocnicze, gdyż owszem co do zasady, czynności te są związane z rachunkiem klienta, jednakże samo ich wykonanie w żaden sposób nie służy lepszemu wykonaniu usługi głównej. Ponadto za świadczone usługi pośrednictwa finansowego Wnioskodawca otrzymuje odrębne wynagrodzenie w postaci prowizji. Natomiast za czynności opisane we wniosku Wnioskodawca pobiera osobno opłaty w postaci zryczałtowanego wynagrodzenia. Wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy nie można przyjąć, że dla czynności opisanych we wniosku nie można rozpoznawać odrębnych skutków podatkowych. Wykonywanych czynności nie można porównywać jak zrobił to Wnioskodawca do czynności technicznej przekazania sporządzonej opinii prawnej (w formie papierowej), bowiem w takim przypadku wydana opinia prawna jest tylko fizycznym potwierdzeniem jej sporządzenia, a w przypadku np. faktury jest udokumentowaniem transakcji - wykonania usługi, bądź wydania towaru. Natomiast w przypadku czynności będących przedmiotem wniosku, sporządzenie wymienionych dokumentów wymaga od Wnioskodawcy wykonania dodatkowych czynności, np. w przypadku żądania wydania dla klienta stanu finansów czy stanu instrumentów finansowych na dany dzień Wnioskodawca musi dokonać tej czynności w odniesieniu do konkretnego dnia, podobnie przedstawia się sytuacja z wydawaniem zaświadczeń czy informacji dotyczących wykonania zleceń. Zatem są to odrębne czynności wykonywane na żądanie klienta, niezależnie od wykonywanych usług pośrednictwa finansowego.

Z powyższego wynika więc, że wykonywane czynności są powiązane z rachunkiem klienta, jednakże charakter i sposób wykonania tych czynności świadczy ich samodzielności, co w konsekwencji prowadzi do wniosku, że czynności tych nie można uznać za czynności pomocnicze do usług pośrednictwa finansowego.

Przedmiotowe usługi są odrębnymi, samoistnymi świadczeniami wykonywanymi na rzecz klientów Domu Maklerskiego. Czynności te nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mają również charakter samoistny. Trudno zatem określić w rozpatrywanej sprawie, aby przedmiotowe usługi wykonywane przez Dom Maklerski były pomocniczymi do usług stricte finansowych. Ponadto Wnioskodawca za każdą z ww. usług pobiera odrębne wynagrodzenie. Zatem nie ma podstaw dla traktowania usług będących przedmiotem sprawy jako elementu usługi kompleksowej.

W związku z powyższym, w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku VAT, każde świadczenie będące przedmiotem niniejszego wniosku należy rozpatrywać oddzielnie.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego. Zwolnienia od podatku usług finansowych oparte zostały na obiektywnych kryteriach, nie są zaś uzależnione od rodzaju podmiotu świadczącego te usługi.

Powyższe zwolnienia usług finansowych uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą. I tak zgodnie z art. 131 Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego zastosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. d Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. f Dyrektywy, Państwa członkowskie zwalniają z opodatkowania VAT transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednakże z wyłączeniem przechowywania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje i inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów, oraz praw lub papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2 Dyrektywy.

Zatem w celu określenia czy poszczególne czynności wchodzące w skład świadczonych usług korzystają ze zwolnienia konieczne jest jednostkowe ocenianie poszczególnych czynności pod kątem skorzystania ze zwolnienia określonego art. 43 ust. 1 pkt 40 i 41 ustawy i art. 43 ust. 13 ustawy.

Jak wskazano powyżej, usługi w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, czeków podlegają zwolnieniu do podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Wskazać należy, iż ustawodawca określając ramy przedmiotowe art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy odwołał się do definicji zawartej w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 94). Zwrócić należy uwagę, iż zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy, ustawa reguluje zasady, tryb i warunki podejmowania i prowadzenia działalności w zakresie obrotu papierami wartościowymi i innymi instrumentami finansowymi, prawa i obowiązki podmiotów uczestniczących w tym obrocie oraz wykonywanie nadzoru w tym zakresie.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 instrumentami finansowymi są m.in. papiery wartościowe, pod pojęciem których należy rozumieć akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego (art. 3 pkt 1 lit. a tejże ustawy).

Na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności należy odrzucić możliwość zastosowania zwolnienia dla przedmiotowych usług, w oparciu o przepisy art. 43 ust. 1 pkt 40 lub 41 ustawy, bowiem istotą czynności wykonywanych w ramach ww. usług nie jest obrót środkami pieniężnymi lub instrumentami finansowymi.

Ponadto, analizując relację pomiędzy Domem Maklerskim i jego klientami w kontekście świadczonych przez Wnioskodawcę usług, należy stwierdzić, że usługi te nie mają też charakteru pomocniczego w stosunku do usług podstawowych, świadczonych na rzecz klientów przez Dom Maklerski.

Przedstawione we wniosku usługi będące przedmiotem rozstrzygnięcia nie stanowią pomocniczych zmierzających do zaspokojenia potrzeb klienta Domu Maklerskiego, nie stanowią usług, które przyczyniałyby się do pełnego i właściwego zrealizowania zasadniczych usług finansowych.

Zatem nie ma racji Wnioskodawca, twierdząc, że w przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia z usługą kompleksową zwolnioną z podatku.

Reasumując, w świetle powołanych powyżej przepisów świadczone przez Wnioskodawcę usługi:

* Sporządzenia i wydania Klientowi imiennego świadectwa depozytowego lub jego duplikatu;

* Sporządzenia wyciągu z rachunku Klienta, zawierającego zestawienie transakcji na rachunku za bieżący rok kalendarzowy oraz za lata poprzednie;

* Sporządzenia i wydania klientowi na żądanie stanu instrumentów finansowych na rachunku na określony dzień;

* Sporządzenia i wydania klientowi na żądanie stanu finansów na rachunku na określony dzień;

* Sporządzenia i wydania klientowi innego wyciągu z rachunku klienta;

* Sporządzenia zaświadczenia dla celów podatkowych;

* Wystawienia duplikatu druku rocznego rozliczenia uzyskanego przychodu lub korekty druku rocznego rozliczenia uzyskanego przychodu;

* Wydania zaświadczenia o stanie posiadania papierów wartościowych na rachunku na dany dzień;

* Potwierdzenia dokumentów wskazanych powyżej;

* Przyjęcia do realizacji wniosku klienta wydania imiennego zaświadczenia o prawie do uczestnictwa w Walnym Zgromadzeniu;

* Sporządzenia informacji rocznej - zestawienia o przechowywanych lub rejestrowanych aktywach Klienta;

* Sporządzenia i przesłanie klientowi informacji dotyczącej wykonania zleceń;

* Wygenerowanie Klientowi drugiego lub kolejnego certyfikatu.

nie stanowią usług pomocniczych do wykonania usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7 i 37-41 ustawy o VAT, czyli czynności tych nie można uznać za elementy pomocnicze świadczenia kompleksowego.

Oznacza to, że czynności wymienionych we wniosku nie można uznać za element kompleksowej usługi finansowej, która polega na świadczeniu usług maklerskich związanych z prowadzeniem na rzecz klienta rachunku papierów wartościowych lub rachunku pieniężnego. Wymienione we wniosku usługi należy traktować odbębnienie jako niezależne świadczenia.

Zatem usługi te nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług lecz podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych według stawki właściwej dla danej usługi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanego orzecznictwa tut. organ zauważa, że dotyczy ono świadczeń o charakterze kompleksowym, które w niniejszej sprawie nie mają miejsca.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.