IBPP2/443-1087/13/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2013 r. (data wpływu 22 listopada 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 listopada 2013 r. (data wpływu 27 listopada 2013 r.) oraz pismem z dnia 6 grudnia 2013 r. (data wpływu) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem - jest prawidłowe.

W dniu 22 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismami z dnia 26 listopada 2013 r. i z dnia 6 grudnia 2013 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina od 1 września 2011 r. posiada numer NIP, jest czynnym podatnikiem VAT i składa miesięczne deklaracje VAT-7. Do dnia 31 sierpnia 2011 r. czynnym podatnikiem, który składał deklarację VAT-7 był Urząd Miejski.

W dniu 27 maja 1990 r. decyzją wydaną przez Urząd Wojewódzki z dnia 29 stycznia 1993 r. nabyła z mocy prawa nieodpłatnie własność nieruchomości nr 4166/1 zabudowanej budynkiem usługowym.

Z posiadanej dokumentacji wynika, że wartość budynku w dniu nabycia przez Gminę wynosiła 186.988.340,00 zł, po denominacji na dzień 1 stycznia 1995 r. wartość wynosiła 18.693,83 zł. Natomiast po aktualizacji (ustawowe przeszacowanie) z dnia 30 września 1995 r. wartość wzrosła do kwoty 31.414,03 zł.

W okresie użytkowania budynku nie były ponoszone przez Gminę wydatki związane z ulepszeniem, które dawały prawo do odliczenia podatku VAT. Od 1992 r. budynek jest przedmiotem dzierżawy.

Umowa najmu nieruchomości złożonej z budynku oraz działki nr 4066/1 o pow. 878 m² z obecnymi dzierżawcami została zawarta w dniu 20 stycznia 2000 r.

Gmina w związku z powstrzymaniem się od zapłaty czynszu uzasadnionego przez dzierżawców poniesieniem nakładów na remont i modernizację przedmiotu dzierżawy, wystąpiła do Sądu Okręgowego o zapłatę zaległych należności. W trakcie postępowania sądowego Gmina po analizie opinii biegłych uznała część nakładów za konieczne, a dzierżawcy wyrazili zgodę na zapłatę należności w części dotyczącej innych nakładów. Strony zawarły ugodę w dniu 17 grudnia 2002 r., na mocy której doszło do umorzenia części zaległości w opłacie czynszowej w wysokości 34.531,82 zł decyzją Burmistrza Miasta z dnia 31 grudnia 2003 r.

Gmina zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości obejmującej działkę o nr ewidencyjnym 4166/1, o łącznej powierzchni 0,0878 ha, objętej Księgą wieczystą, zabudowaną budynkiem o łącznej powierzchni zabudowy 269 m^2, figurującym w kartotece budynków pod numerem 1380, położonej w S.

Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 7 listopada 2013 r. przyznano dzierżawcom pierwszeństwo w nabyciu ww. nieruchomości.

Pismem z dnia 26 listopada 2013 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe następująco:

Nieruchomość będąca przedmiotem dzierżawy posiada nr ewidencyjny 4166/1.

Nieruchomość zabudowana jest budynkiem usługowym. Na działce zlokalizowane są sieci infrastruktury technicznej: wodociągowa, gazowa oraz kanalizacji sanitarnej.

Nieruchomość nr 4166/1 zabudowana budynkiem, od 2000 r. jest wydzierżawiana w całości.

Dzierżawca przedmiotowej nieruchomości nie wystawiał dla Gminy żadnych faktur za poniesione nakłady dotyczące modernizacji, w związku z tym nie została zwiększona wartość księgowa budynku. W 2003 r. została jedynie umorzona część zaległości w opłacie czynszowej. Jakiekolwiek nakłady ponoszone przez dzierżawców w trakcie okresu dzierżawy, zgodnie z zapisami w umowie najmu, od dnia 9 sierpnia 2004 r. uregulowane zostały zapisem § 13 ust. 2 tj. "Po zakończeniu najmu Najemcy pozostawią poczynione przez siebie nakłady poniesione na nieruchomości w czasie trwania umowy bez obowiązku zwrotu ich równowartości."

Pismem z dnia 6 grudnia 2013 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe następująco:

Na działce nr 4166/1 zabudowanej budynkiem usługowym zlokalizowane są sieci infrastruktury technicznej: wodociągowa - własność A, gazowa - własność P, kanalizacji sanitarnej - własność A oraz energetyczna - własność T.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gmina chcąc zbyć nieruchomość dz. nr 4166/1 zabudowaną budynkiem, w świetle obowiązujących przepisów prawa może skorzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, a jeżeli nie może dokonać sprzedaży zwolnionej, to na mocy którego przepisu.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Gmina od 1 września 2011 r. posiada numer NIP, jest czynnym podatnikiem VAT i składa miesięczne deklaracje VAT-7. Do 31 sierpnia 2011 r. czynnym podatnikiem, który składał deklaracje VAT-7 był Urząd Miejski.

Gmina zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości obejmującej działkę o nr ewidencyjnym 4166/1, o łącznej powierzchni 0,0878 ha, objętej Księgą wieczystą, zabudowaną budynkiem o łącznej powierzchni zabudowy 269 m^2, figurującym w kartotece budynków pod numerem 1380, położonej w S., który jest budynkiem w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane. Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 7 listopada 2013 r. przyznano dzierżawcom pierwszeństwo w nabyciu ww. nieruchomości.

Planowana dostawa budynku nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, gdyż w 1990 r. budynek został skomunalizowany, a od roku 1992 jest przedmiotem dzierżawy. Również pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a planowaną dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Zatem w przypadku przedmiotowej dostawy nie będzie miał zastosowania żaden z wyjątków wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W związku z tym, dokonana przez Gminę sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym położony jest budynek rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków i budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest postawiony.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że dokonujący ich dostawy nie ponosi wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Natomiast art. 43 ust. 7a tej ustawy wskazuje, że warunku o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Zakładając, że nakłady poniesione na ulepszenie budynku przez dzierżawców byłyby zakwalifikowane do nakładów na ulepszenie, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b, również sprzedaż przedmiotowej nieruchomości podlegałaby zwolnieniu na mocy art. 43 ust. 7a, ponieważ budynek w stanie ulepszonym funkcjonował więcej niż 5 lat.

Jednak nakłady te, nie były nakładami Gminy, lecz nakładami dzierżawców, co skutkowało tylko umorzeniem opłaty czynszowej w wysokości 34.531,82 zł. W tym przypadku nie będą miały więc zastosowania przepisy art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b.

Podsumowując, należy stwierdzić, iż przedmiotowej sprzedaży nieruchomości trwale z gruntem związanej, będzie miało zastosowanie zwolnienie z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa

w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Podstawowa stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednym z nich jest zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z wyjątkiem gdy:

Przez pierwsze zasiedlenie, w myśl art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany w stopniu nie niższym niż 30% wartości początkowej obiekt budowlany będzie przedmiotem dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub np. przedmiotem najmu, dzierżawy (przedmiotem świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy). Bowiem zarówno dostawa, jak i najem czy dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie od podatku od towarów i usług stosuje się w odniesieniu do sprzedaży całości budynków, budowli lub ich części, jeżeli w momencie ich dostawy są one już zasiedlone, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Gmina nabyła z mocy prawa nieodpłatnie własność nieruchomości gruntowej nr 4166/1 zabudowanej budynkiem usługowym. W okresie użytkowania budynku nie były przez Gminę ponoszone wydatki związane z ulepszeniem, które dawały prawo do odliczenia podatku VAT. Od 1992 r. budynek jest przedmiotem dzierżawy, a 2000 r. nieruchomość gruntowa nr 4166/1 zabudowana budynkiem jest wydzierżawiana w całości. Umowa najmu nieruchomości złożonej z budynku oraz działki z obecnymi dzierżawcami została zawarta w dniu 20 stycznia 2000 r.

Gmina w związku z powstrzymaniem się od zapłaty czynszu uzasadnionego przez dzierżawców poniesieniem nakładów na remont i modernizację przedmiotu dzierżawy, wystąpiła do Sądu Okręgowego o zapłatę zaległych należności. W trakcie postępowania sądowego Gmina po analizie opinii biegłych uznała część nakładów za konieczne, a dzierżawcy wyrazili zgodę na zapłatę należności w części dotyczącej innych nakładów. Strony zawarły ugodę w dniu 17 grudnia 2002 r., na mocy której doszło do umorzenia części zaległości w opłacie czynszowej w wysokości 34.531,82 zł. Dzierżawca przedmiotowej nieruchomości nie wystawiał dla Gminy żadnych faktur za poniesione nakłady dotyczące modernizacji, w związku z tym nie została zwiększona wartość księgowa budynku. Jakiekolwiek nakłady ponoszone przez dzierżawców w trakcie okresu dzierżawy, zgodnie z zapisami w umowie najmu, od dnia 9 sierpnia 2004 r. uregulowane zostały zapisem § 13 ust. 2 tj. "Po zakończeniu najmu Najemcy pozostawią poczynione przez siebie nakłady poniesione na nieruchomości w czasie trwania umowy bez obowiązku zwrotu ich równowartości." Gmina zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości obejmującej działkę o nr 4166/1, zabudowaną budynkiem. Znajdujące się na działce sieci: gazowe, kanalizacji sanitarnej i energetycznej nie są własnością Wnioskodawcy.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis zdarzenia należy stwierdzić, iż planowana przez Wnioskodawcę dostawa budynku nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT (pierwsze zasiedlenie miało miejsce poprzez oddanie całej nieruchomości w dzierżawę), jak również spełniony zostanie drugi warunek umożliwiający zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, gdyż między pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku minie okres dłuższy niż 2 lata. W związku z powyższym dostawa budynku będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Tym samym na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy o VAT ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta także dostawa gruntu, na którym budynek się znajduje.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.