IBPP2/443-108/09/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko MCK, przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2009 r. (data wpływu 12 lutego 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 lutego 2009 r., (data wpływu 20 lutego 2009 r.), pismem z dnia 20 kwietnia 2009 r. (data wpływu 20 kwietnia 2009 r.), pismem z dnia 24 kwietnia 2009 r. (data wpływu 24 kwietnia 2009 r.) oraz pismem z dnia 29 kwietnia 2009 r. (data wpływu 29 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług od zakupów związanych z imprezą zleconą przez Urząd Miasta opodatkowaną stawką 7% oraz zwolnioną - jest prawidłowe.

W dniu 12 lutego 2009 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 20 lutego 2009 r. (data wpływu 20 lutego 2009 r.), pismem z dnia 20 kwietnia 2009 r. (data wpływu 20 kwietnia 2009 r.), pismem z dnia 24 kwietnia 2009 r. (data wpływu 24 kwietnia 2009 r.) oraz pismem z dnia 29 kwietnia 2009 r. (data wpływu 29 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług od zakupów związanych z imprezą zleconą przez Urząd Miasta opodatkowaną stawką 7% oraz zwolnioną.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

MCK jest instytucją kultury, dla której organizatorem jest samorząd. Jak każda taka instytucja na swoją działalność otrzymuje dotację podmiotową roczną. Wnioskodawca uzyskuje również dochody własne z działalności (wynajem pomieszczeń, odpłatność za sekcje, za wstępy na imprezy itp.) w ramach działalności statutowej. MCK jest czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzi działalność opodatkowaną stawką podatku VAT 22%, 7%, 0% oraz zwolnioną. Między innymi organizuje imprezy na zlecenie Urzędu Miasta, na które sprzedaje bilety wstępu ze stawką 7% zgodnie z załącznikiem nr 3 do ustawy (PKWiU 92.3), sprzedaje reklamę opodatkowaną stawką 22% na zasadach umowy barterowej oraz obciąża Urząd Miasta fakturą za organizację imprezy ze stawką zwolnioną zgodnie z załącznikiem nr 4 do ustawy (PKWiU 92.31.21 zgodnie z interpretacją z GUS w Łodzi), do której dołącza kserokopie faktur zakupu.

W związku z tymi imprezami Wnioskodawca ponosi koszty m.in.: reklamy, plakatów, wynagrodzeń dla artystów, ochrony, wynajmu sprzętu, itp. Koszty imprezy w większości przypadków nie pokrywają się z kwotą przyznaną przez Urząd Miasta na ten cel. Z zasady są one wyższe. Do tej pory Wnioskodawca nie odliczał podatku VAT od zakupów związanych z imprezą zleconą przez Urząd Miasta.

Dodatkowo w piśmie z dnia 20 lutego 2009 r. Wnioskodawca dodał, iż:

* wydatki związane z imprezami stanowią koszt uzyskania przychodów,

* w ramach umowy barterowej wzajemne świadczenie usług opodatkowane jest stawką 22%,

* przedmiotem wniosku będzie zdarzenie przyszłe,

* charakter działalności Wnioskodawcy związany jest ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną dlatego stosuje odliczenie podatku VAT w proporcji zgodnie z art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto w piśmie z dnia 20 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że za zleconą imprezę z Urzędu Miasta wystawia fakturę sprzedaży ze stawką zwolnioną oraz symbolem PKWiU 92.31.21 zgodnie z interpretacją indywidualną z Urzędu Statystycznego w Łodzi. Dodatkowo oświadczył, iż należy przyjąć stanowisko Wnioskodawcy z uzupełnienia do wniosku z dnia 20 lutego 2009 r.

Natomiast w piśmie z dnia 24 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca doprecyzował, że problem dotyczy każdej imprezy zleconej przez Urząd Miasta. Umowa barterowa polega na wymianie jednego towaru za drugi, każda ze stron transakcji jest nabywcą i sprzedawcą a ekwiwalentem pieniądza jest towar, między innymi: np. Radio reklamuje imprezę Wnioskodawcy, np. O. Festiwal a MCK na O. Festiwalu reklamuje Radio. Radio za reklamę obciąża MCK fakturą w kwocie 1 000,00 a MCK obciąża fakturą Radio za reklamę na kwotę 1 000,00, inny przykład: Firma X dostarcza Wnioskodawcy torby na daną imprezę jako nagrody dla uczestników konkursów, a MCK reklamuje Firmę X na tej imprezie. Firma X za torby wystawia fakturę na kwotę 300,00 a MCK obciąża Firmę X za reklamę też na kwotę 300,00.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 29 kwietnia 2009 r. dodano, iż:

* problem dotyczy każdej imprezy zleconej przez Urząd Miasta, która jest w części finansowana z Urzędu a w części z własnych środków i na które są sprzedawane bilety wstępu.Przykład:Wnioskodawca otrzymuje z Urzędu Miasta umowę lub zlecenie na zorganizowanie imprezy X w wysokości 20.000,00, po imprezie Wnioskodawca wystawia Urzędowi Miasta fakturę na kwotę 20.000,00 ze stawką zw. za zorganizowaną imprezę. Koszty które przekroczyły 20.000,00 Wnioskodawca pokrywa z własnych środków np. 16.000,00. (całkowity koszt imprezy wynosi 20.000,00 + 16.000,00 = 36.000,00) Na imprezę sprzedawano bilety ze stawką 7%. Przychód z imprezy wyniósł np. 30.000,00.

* Wnioskodawca organizuje również imprezy z własnych środków:

* zdarzają się również imprezy zlecone i w całości finansowane z Urzędu Miasta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jakiej wysokości Wnioskodawca może odliczyć podatek VAT od zakupów związanych z imprezą zleconą przez Urząd Miasta opodatkowaną stawką 7% oraz zwolnioną.

Stanowisko Wnioskodawcy, które ostatecznie zostało sprecyzowane w piśmie z dnia 24 kwietnia 2009 r. brzmi, iż wydatki związane ze sprzedażą zwolnioną będą nierozliczane.

Natomiast część wydatków, związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną powinna być rozliczana w proporcji zgodnie z art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Treść tego przepisu wskazuje, iż:

* prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT czynnym,

* prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych."

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z powyższego wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części (w takim zakresie), w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Natomiast w przypadku wykonywania kilku rodzajów czynności, tj. sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej od podatku, może istnieć kategoria zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży.

Zgodnie z dyspozycją art. 90 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Natomiast w sytuacji gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, zastosowanie mają przepisy art. 90 ust. 2-10 ustawy o podatku od towarów i usług. I tak, stosownie do ust. 2 cytowanego wyżej artykułu, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Przepis art. 90 ust. 3 ustawy stanowi, iż proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. - art. 90 ust. 4 cyt. ustawy o VAT.

Zgodnie z ust. 5 i 6 tego artykułu, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Dodatkowo w myśl art. 90 ust. 8 ustawy o VAT, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Stosownie do art. 90 ust. 9 tej ustawy, przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Natomiast art. 90 ust. 10 stanowi, iż w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

* przekroczyła 98% - podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2;

* nie przekroczyła 2% - podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2.

W świetle powyższych regulacji podatnik ma obowiązek odrębnego określenia kwot podatku naliczonego, związanych z czynnościami dającymi prawo do odliczenia (czynnościami opodatkowanymi) i czynnościami nie dającymi prawa do odliczenia (zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu). Obowiązek wyodrębniania kwot podatku przypisywanych do poszczególnych rodzajów czynności ma charakter bezwzględny. Dopiero w sytuacji, kiedy wyodrębnienie takie nie jest możliwe, podatnik może skorzystać z uprawnienia zawartego w ust. 2 cyt. art. 90 ustawy, zgodnie z którym może on pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których przysługuje prawo do odliczenia.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzi działalność opodatkowaną stawką podatku VAT 22%, 7%, 0% oraz zwolnioną. Między innymi organizuje imprezy na zlecenie Urzędu Miasta, na które sprzedaje bilety wstępu ze stawką 7% zgodnie z załącznikiem nr 3 do ustawy (PKWiU 92.3), sprzedaje reklamę opodatkowaną stawką 22% na zasadach umowy barterowej oraz obciąża Urząd Miasta fakturą za organizacje imprezy ze stawką zwolnioną zgodnie z załącznikiem nr 4 do ustawy (PKWiU 92.31.21 zgodnie z interpretacją z GUS w Łodzi).

W związku z tymi imprezami Wnioskodawca ponosi koszty m.in.: reklamy, plakatów, wynagrodzeń dla artystów, ochrony, wynajmu sprzętu, itp. Koszty imprezy w większości przypadków nie pokrywają się z kwotą przyznaną przez Urząd Miasta na ten cel. Z zasady są one wyższe.

Dodatkowo w piśmie z dnia 20 lutego 2009 r. Wnioskodawca dodał m.in., iż:

* wydatki związane z imprezami stanowią koszt uzyskania przychodów,

* w ramach umowy barterowej wzajemne świadczenie usług opodatkowane jest stawką 22%,

* charakter działalności Wnioskodawcy związany jest ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną dlatego stosuje odliczenie podatku VAT z zastosowaniem proporcji, zgodnie z art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto w piśmie z dnia 20 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że za zleconą imprezę z Urzędu Miasta wystawia fakturę sprzedaży ze stawką zwolnioną oraz symbolem PKWiU 92.31.21 zgodnie z interpretacją indywidualną z Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Natomiast w piśmie z dnia 24 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca doprecyzował, że problem dotyczy każdej imprezy zleconej przez Urząd Miasta. Umowa barterowa polega na wymianie jednego towaru za drugi, każda ze stron transakcji jest nabywcą i sprzedawcą a ekwiwalentem pieniądza jest towar, między innymi: np. Radio reklamuje imprezę Wnioskodawcy, np. O. Festiwal a MCK na O. Festiwalu reklamuje Radio. Radio za reklamę obciąża MCK fakturą w kwocie 1 000,00 a MCK obciąża fakturą Radio za reklamę na kwotę 1 000,00, inny przykład: Firma X dostarcza Wnioskodawcy torby na daną imprezę jako nagrody dla uczestników konkursów, a MCK reklamuje Firmę X na tej imprezie. Firma X za torby wystawia fakturę na kwotę 300,00 a MCK obciąża Firmę X za reklamę też na kwotę 300,00.

Ponadto w piśmie z dnia 29 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że problem dotyczy każdej imprezy zleconej przez Urząd Miasta, która jest w części finansowana z Urzędu a w części z własnych środków i na którą są sprzedawane bilety wstępu.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż przy realizowaniu prawa do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług związanych z organizacją imprezy zleconej przez Urząd Miasta, która jest w części finansowana z Urzędu a w części z własnych środków i na którą są sprzedawane bilety, opodatkowanej stawką VAT 7% oraz zwolnioną od podatku, Wnioskodawca do tej części wydatków (np. koszty reklamy, plakatów, wynagrodzeń dla artystów, ochrony, wynajmu sprzętu, towarów przekazywanych w formie nagród uczestnikom konkursów itp.), które związane są ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną winien stosować zasady wynikające z powołanego art. 90 ustawy o VAT, natomiast w zakresie wydatków, które związane są wyłącznie ze sprzedażą zwolnioną odliczenie nie przysługuje.

Nadmienia się, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii odliczania podatku naliczonego w przypadku innych imprez, ponieważ nie było to przedmiotem zapytania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.