IBPP2/443-1067/12/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2012 r. (data wpływu 17 października 2012 r.), uzupełnionym pismami z dnia 3 stycznia 2013 r. (data wpływu 8 stycznia 2013 r.) oraz z dnia 31 stycznia 2013 r. (data wpływu 5 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania świadczeń wykonywanych w ramach umowy zlecenia - jest prawidłowe.

W dniu 17 października 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczeń wykonywanych w ramach umowy zlecenia.

Ww. wniosek został uzupełniony pismami z dnia 3 stycznia 2013 r. (data wpływu 8 stycznia 2013 r.) oraz z dnia 31 stycznia 2013 r. (data wpływu 5 lutego 2013 r.), będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 grudnia 2012 r. znak: IBPBII/1/415-887/12/BD, IBPP2/443-1067/12/IK oraz z dnia 24 stycznia 2013 r. znak: IBPP2/443-1067/12/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawczyni z wykształcenia jest radcą prawnym. Jest zatrudniona na umowę o pracę. Nie prowadzi działalności gospodarczej. Dodatkowo zawarła umowę zlecenia na świadczenie usług prawniczych w zakładzie na terenie gminy K. Od świadczonych w ramach umowy zlecenia usług prawniczych odprowadza podatek VAT do urzędu skarbowego właściwego, nie ze względu zamieszkania, ale ze względu na miejsce świadczenia usług prawniczych czyli do Urzędu Skarbowego w O.

W uzupełnieniach wskazano, że:

* Umowa zlecenia wiążąca Wnioskodawczynię ze zlecającym wykonanie czynności nie określa warunków wykonywania tych czynności, ani też odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, a jedynie określa wynagrodzenie,

* Wnioskodawczyni z tytułu świadczonej usługi osiąga przychody, które zostały wymienione w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* Wnioskodawczyni wykonuje usługi prawnicze na terenie objętym zakresem działania jednego urzędu skarbowego tj. Urzędu Skarbowego w O.

* Odpowiedzialność za wykonanie czynności wobec osób trzecich z tytułu wykonywania usług prawniczych ponosi Wnioskodawczyni jako zleceniobiorca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od świadczonych usług prawniczych wykonywanych na umowę zlecenia, nie prowadząc działalności gospodarczej, należny jest podatek VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy (sprostowane w piśmie z dnia 3 stycznia 2013 r.):

Świadczone w ramach umowy zlecenia usługi prawnicze określone zostały w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a umowa zawierana ze zleceniodawcą nie tworzy stosunku prawnego pozbawiającego przymiot samodzielności. W szczególności nie nakłada na zlecającego odpowiedzialności za wykonane czynności. A ponieważ zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 usługi prawnicze nie podlegają zwolnieniu od podatku, zdaniem wnioskodawczyni podlega ona rygorom ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl ust. 2 wyżej cytowanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nie wszystkie jednak czynności wykonywane przez osoby fizyczne traktuje się jako wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą.

Stosownie do art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty.

Jednocześnie, w przypadku wykonywania czynności w ramach m.in. umów o dzieło, czy umów zlecenie aby dany podmiot nie został uznany za podatnika, niezbędne jest kumulatywne spełnienie warunków wymienionych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, tj. m.in. umowa zlecenie musi zawierać postanowienia, że z tytułu wykonania tych czynności osoby (zleceniodawca i zleceniobiorca) związane są stosunkiem prawnym, określającym warunki wykonania zlecenia, wynagrodzenia i dodatkowo zawierającym postanowienia w przedmiocie odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich (zleceniobiorca nie ponosi takiej odpowiedzialności).

Powyższe przesłanki, na tle ww. art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, przesądzają o uznaniu, bądź nie uznaniu określonego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług - podatnikiem będzie bowiem taki podmiot, który wykonując określoną czynność w ramach np. umowy zlecenia, ponosi m.in. odpowiedzialność za wykonanie umowy wobec osób trzecich. Chodzi tutaj m.in. o możliwość przypisania wykonującemu taką umowę (zleceniobiorca) odpowiedzialności (obciążenie ryzykiem) za podejmowane działania, charakterystycznej dla czynności podejmowanych przez podmioty w ramach niezależnie prowadzonej działalności.

A zatem wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności, których prawodawca, zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, nie uznaje za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem że podmioty uzyskujące te przychody związane są ze zlecającym ich wykonanie więzami tworzącymi stosunek prawny co do warunków ich wykonania, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego za wykonanie tych czynności. Odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności, to odpowiedzialność wobec osób trzecich.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni z wykształcenia jest radcą prawnym. Jest zatrudniona na umowę o pracę. Nie prowadzi działalności gospodarczej. Dodatkowo zawarła umowę zlecenia na świadczenie usług prawniczych. Odpowiedzialność za wykonanie czynności wobec osób trzecich z tytułu wykonywania usług prawniczych ponosi Wnioskodawczyni jako zleceniobiorca. Wnioskodawczyni z tytułu świadczonej usługi osiąga przychody, które zostały wymienione w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze, w szczególności uwzględniając fakt, iż to Wnioskodawczyni (zleceniobiorca) ponosi odpowiedzialności wobec osób trzecich, stwierdzić należy, że świadczone usługi na podstawie zawartej umowy zlecenia, mieszczą się w definicji działalności gospodarczej określonej w ustawie o podatku od towarów i usług.

Wskazać również należy, że Wnioskodawczyni nie może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników: świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Zatem świadczone przez Wnioskodawczynię usługi prawnicze w ramach umowy zlecenia podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a Wnioskodawczyni nie może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Ocena prawna wniosku Wnioskodawcy w zakresie właściwego urzędu skarbowego została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.