IBPP2/443-1056/13/WN - Określenie stawki VAT właściwej dla usług budowlanych świadczonych w budynku mieszkalno-użytkowym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług świadczonych w budynku mieszkalno-użytkowym - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 listopada 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług świadczonych w budynku mieszkalno-użytkowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) prowadzi multidyscyplinarną działalność gospodarczą, której główny zakres obejmuje wytwarzanie i zaopatrzenie w parę wodną i gorącą wodę. W celu sprawnego wykonania działalności podstawowej Spółka prowadzi również produkcyjno-usługową działalność pomocniczą, której celem jest wyposażenie odbiorców produkcji podstawowej w odpowiednią infrastrukturę techniczną umożliwiającą sprawne i efektywne podłączenie do sieci przesyłowej Wnioskodawcy celem dostarczenia głównego przedmiotu produkcji.

W ramach swej działalności Spółka zawarła umowę na roboty budowlane z kontrahentem będącym wspólnotą mieszkaniową (dalej: "Kontrahent" lub "Beneficjent"), w ramach której Wnioskodawca zobowiązał się do wykonania jednofunkcyjnego węzła cieplnego (dalej: "Węzła") w budynku mieszkalnym (dalej: "Budynek" lub "Obiekt"), zasilanego z miejskiej sieci ciepłowniczej według odpowiedniej specyfikacji technicznej.

Wskazać w tym miejscu należy, iż Węzeł został zainstalowany w części wspólnej Obiektu, jednak funkcjonalnie jest wykorzystywany do prawidłowego zaopatrzenia w ciepło wszystkich lokali znajdujących się w Budynku. Zatem jego użyteczność nie ogranicza się jedynie do części wspólnych Obiektu.

W celu odpowiedniego udokumentowania transakcji dla potrzeb podatku od towarów i usług Kontrahent złożył stosowne oświadczenie, w którym poinformował, iż Budynek jest sklasyfikowany w klasie PKOB 1122 zgodnie z klasyfikacją kodyfikowaną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.; zwanego dalej: "Rozporządzeniem"). Ponadto Beneficjent poinformował, iż powierzchnia użytkowa Obiektu w 88% wykorzystywana jest na cele mieszkalne, natomiast w pozostałych 12% na cele użytkowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w danym stanie faktycznym, prawidłowym sposobem opodatkowania transakcji podatkiem od towarów i usług jest zastosowanie stawki 8% jedynie w odniesieniu do ustalonej w wyniku odpowiedniej proporcji, powierzchni lokali mieszkalnych, przy jednoczesnym opodatkowaniu pozostałej części dostawy przypadającej proporcjonalnie na rzecz lokali użytkowych stawką 23%.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego Spółka wskazuje, iż prawidłowym sposobem opodatkowania Węzła jest ustalenie proporcji powierzchni zarówno lokali użytkowych, jak i mieszkalnych w stosunku do powierzchni całego Budynku. Dopiero ustalona w przedmiotowy sposób wielkość stanowić powinna punkt wyjścia do określenia podstawy opodatkowania przy zastosowaniu właściwej stawki podatku od towarów i usług.

Zatem stawką 8% objąć należy odpowiednio tylko powierzchnię przypadającą proporcjonalnie na lokale mieszkalne, natomiast pozostała część powierzchni winna zostać objęta stawką 23%.

UZASADNIENIE stanowiska do pytania pierwszego:

Zgodnie z normą prawną wynikającą z art. 41 ust. 12, w związku z art. 146a pkt 2 VAT, stawkę 8% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. W myśl natomiast art. 41 ust. 12a VAT przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Akt prawa zastrzega ponadto, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się (art. 41 ust. 12 VAT):

Biorąc pod uwagę przytoczony na wstępie stan prawny samo zaliczenie budynku jako mieszkalnego w myśl klasyfikacji kodyfikowanej Rozporządzeniem, nie jest warunkiem wystarczającym przy określeniu stawki podatku od towarów i usług dla usługi, czy też dostawy świadczonej na danej nieruchomości.

Stawkę preferencyjną stosować należy bowiem tylko w sytuacji gdy dane świadczenie wykonane jest w odniesieniu do powierzchni mieszkalnych w budownictwie zaliczanym do społecznego programu mieszkaniowego i bez znaczenia jest tu sposób klasyfikacji całego obiektu budowlanego. Przyjęty w sprawie sposób dokonywania wykładni prawa, prócz swej logicznej zgodności z doktrynalnym ujęciem zasad interpretacji przepisów, odzwierciedla także wynikającą z funkcji przedmiotowego zapisu, intencję racjonalnego Ustawodawcy, którego celem była odpowiednia redukcja obciążeń podatkowych obejmujących kwestię zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, jako podstawowych potrzeb człowieka. W konsekwencji dla przyjętego stanu faktycznego wyłączeniu z prawnej możliwości stosowania stawki 8% podlega ta część nieruchomości, która obejmuje powierzchnię lokali użytkowych.

Zatem w stanie faktycznym stanowiącym podstawę niniejszego wniosku koniecznym jest ustalenie odpowiedniego stosunku udziału powierzchni lokali użytkowych w odniesieniu do całej powierzchni budynku mieszkalnego, a następnie wykorzystując uzyskaną proporcję zastosowanie stawki 23% do tej części wartości netto usługi, która dotyczy tychże lokali użytkowych.

W opinii Wnioskodawcy bez znaczenia w sprawie jest miejsce fizycznego montażu Węzła, istotnym w sprawie pozostaje bowiem jego funkcjonalność, która obejmuje swym zakresem nie tylko lokale mieszkalne, ale także i użytkowe. Co istotne stawka 8% jest stawką preferencyjną i jej zastosowanie podlega ścisłej reglamentacji. Nie można zatem stosować jej rozszerzająco bez odpowiedniego przepisu prawa dającego wprost taką możliwość.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż stanowisko Spółki znajduje swoje bezpośrednie odzwierciedlenie w zasadach wykładni literalnej normy prawnej kodyfikowanej mocą art. 41 ust. 12a VAT. Przyjęcie bowiem odmiennej interpretacji przepisu powodowałoby faktyczne wyłączenie części regulacji wskazującej na konieczność wyłączenia z definicji budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym lokali użytkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednak, zgodnie z art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

* stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

* stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ustawy o VAT do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12a ustawy - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

* budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m^2,

* lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Z powyższych uregulowań wynika, że czynności, o których mowa w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, wykonywane w budynku mieszkalnym objętym społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisami, należy opodatkować 8% stawką podatku VAT (w myśl art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy).

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. Część "mieszkaniowa" budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie, pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania, np. wózkarnie, suszarnie).

Wg podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

* Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,

* Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112,

* Budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku potocznym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (...). Natomiast "budować" to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Pojęcie "modernizacja" - według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) - oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Natomiast "przebudowa" - zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) - to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

Budowa, modernizacja, przebudowa podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy czynności, powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W znaczeniu słownikowym ("Współczesny słownik języka polskiego", red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), "remont" oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast "montaż" to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei "instalować" oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

O możliwości zastosowania 8% stawki podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy decyduje spełnienie przesłanek przewidzianych w tych przepisach.

Przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT.

Zastosowanie prawidłowej stawki podatku uzależnione jest także od postanowień umowy na wykonanie robót budowlanych. Jeżeli przedmiotem umowy będą roboty budowlane w budynkach mieszkalnych (PKOB 11) jako całości - to należna stawka będzie 8%. Jeżeli jednak w umowie zostanie wskazane, iż roboty budowlane dotyczyć będą poszczególnych części budynku, tj. powierzchni mieszkalnych i odrębnie powierzchni niemieszkalnych, wówczas w odniesieniu do usług wykonywanych w części mieszkalnej zastosowanie znajdzie 8% stawka podatku, natomiast do usług wykonywanych w części niemieszkalnej - 23% stawka podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka zawarła umowę na roboty budowlane z kontrahentem będącym wspólnotą mieszkaniową, w ramach której Wnioskodawca zobowiązał się do wykonania jednofunkcyjnego węzła cieplnego w budynku mieszkalnym, zasilanego z miejskiej sieci ciepłowniczej według odpowiedniej specyfikacji technicznej. Węzeł został zainstalowany w części wspólnej Obiektu, jednak funkcjonalnie jest wykorzystywany do prawidłowego zaopatrzenia w ciepło wszystkich lokali znajdujących się w Budynku. Zatem jego użyteczność nie ogranicza się jedynie do części wspólnych Obiektu.

W celu odpowiedniego udokumentowania transakcji dla potrzeb podatku od towarów i usług Kontrahent złożył stosowne oświadczenie, w którym poinformował, iż Budynek jest sklasyfikowany w klasie PKOB 1122 zgodnie z klasyfikacją kodyfikowaną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Ponadto Beneficjent poinformował, iż powierzchnia użytkowa Obiektu w 88% wykorzystywana jest na cele mieszkalne, natomiast w pozostałych 12% na cele użytkowe.

Odnosząc powyższe do opisu sprawy stwierdzić należy, że skoro przedmiotem umowy są roboty budowlane w zakresie wykonania jednofunkcyjnego węzła cieplnego w budynku mieszkalnym sklasyfikowanego w PKOB w dziale 1122 i umowa zawarta jest na realizację tego węzła, który funkcjonalnie jest wykorzystywany do prawidłowego zaopatrzenia w ciepło wszystkich lokali znajdujących się w budynku, co oznacza że użyteczność dotyczy budynku jako całości, to obniżona stawka podatku w wysokości 8% ma zastosowanie do całości tych robót, związanych również z lokalami niemieszkalnymi znajdującymi się wyłącznie w bryle budynku. Przy realizacji całego zadania inwestycyjnego w odniesieniu do budowy węzła ciepłowniczego w budynku mieszkalnym bez znaczenia pozostaje struktura procentowo-powierzchniowa znajdujących się w nim lokali mieszkalnych i niemieszkalnych, istotnym jest bowiem sklasyfikowanie budynku według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych do odpowiedniego grupowania.

Wobec powyższego, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca przedmiotem umowy będzie wykonanie jednofunkcyjnego węzła cieplnego w budynku mieszkalnym sklasyfikowanym w klasie PKOB 1122, wykorzystywanego do prawidłowego zaopatrzenia w ciepło wszystkich lokali znajdujących się w budynku jako całości to Wnioskodawca do wykonywanej usługi budowlanej węzła ciepłowniczego zastosuje preferencyjną 8% stawkę podatku od towarów i usług.

Fakt, że 12% powierzchni tego budynku jest wykorzystywane na cele użytkowe nie zobowiązuje do zastosowania na przedmiotowe prace budowlane proporcji według, której 12% wszystkich robót budowlanych ma być opodatkowana stawką 23%, natomiast 88% stawką podatku 8%.

Reasumując, Wnioskodawca wykonując roboty budowlane, których przedmiotem jest wykonanie jednofunkcyjnego węzła cieplnego w budynku mieszkalnym sklasyfikowanym w klasie PKOB 1122, wykorzystywanego do prawidłowego zaopatrzenia w ciepło wszystkich lokali znajdujących się w budynku jako całości, świadczy usługę budowlaną, opodatkowaną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

Należy jednak zauważyć, że gdyby w umowie zostało wskazane, iż przedmiotowe usługi dotyczyć będą poszczególnych części budynku, tj. lokali mieszkalnych i odrębnie lokali niemieszkalnych, wówczas w odniesieniu do usług wykonywanych tylko w lokalach mieszkalnych części mieszkalnej zastosowanie znajdzie 8% stawka podatku, natomiast do usług wykonywanych wyłącznie w części niemieszkalnej - 23% stawka podatku. Ponadto, w takiej sytuacji w odniesieniu do lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m^2, preferencyjna stawka VAT w wysokości 8% miałaby zastosowanie tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Tut. Organ podkreśla, że przedmiot zaklasyfikowania budynku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania statystycznego, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Zatem konsekwencje błędnego zaklasyfikowania budynku ponosi wyłącznie Wnioskodawca.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.