IBPP2/443-1052/08/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana M., "X", przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2008 r. (data wpływu 12 listopada 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 stycznia 2009 r. (data wpływu 16 stycznia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:

W dniu 12 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 stycznia 2009 r. (data wpływu 16 stycznia 2009 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 5 stycznia 2009 r. znak: IBPP2/443-1052/08/RSz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

A)Stan faktyczny

Wnioskodawca jako przedsiębiorca zrealizował budynek mieszkalno-usługowy wraz z infrastrukturą towarzyszącą na podstawie umowy na kompleksowe wykonanie obiektu. W powierzchni użytkowej budynku lokale mieszkalne stanowią 78,58%. Wnioskodawca ma wątpliwości co do stawki VAT jaką należy zastosować. W porozumieniu z Inwestorem (Spółdzielnia Mieszkaniowa) uzgodniono, że do pozostałej części budynku tj. 21,42% (lokale użytkowe i garaże) zastosowana zostanie 22% stawka VAT. Zostały wystawione stosowne faktury (na koniec miesięcy maja, czerwca, lipca, sierpnia 2008 r.).

Inwestor w dniu 25 lipca 2008 r. wystąpił o interpretację indywidualną, która została wydana w dniu 25 września 2008 r., znak nr IBPP2/443-712/08/WN. Inwestor po jej otrzymaniu zwrócił się z żądaniem wystawienia korekt do faktur VAT i zastosowania jednolitej 7% stawki VAT dla całego budynku (poza infrastrukturą towarzyszącą). Inwestor zawarł już wcześniej na wszystkie lokale użytkowe i garaże umowy, na podstawie których zostaną one (po przekazaniu budynku do użytkowania) sprzedane z zastosowaniem 22% stawki VAT.

Z racji na obowiązujące terminy deklaracje VAT za miesiące dotyczące spornych faktur zostały złożone a podatek VAT zapłacony.

Wnioskodawca obawia się, iż spełniając żądanie Inwestora narazi się na zarzut, że skoro dobrowolnie zastosowano podstawową a nie obniżoną stawkę VAT, to wystawienie faktur korygujących będzie niezgodne z przepisami ustawy o VAT.

Z drugiej strony Inwestor obawia się narazić na zarzut niesłusznego odliczenia podatku VAT w zwiększonej wysokości.

Z dostępnych na ten temat (internet, publikacje prasowe) interpretacji Izb Skarbowych i wyroków Sądów, wynika, iż podatnik (przedsiębiorca) MOŻE zastosować obniżoną stawkę VAT.

B)Zdarzenie przyszłe

Wystawienie faktur korygujących sprzedaż z zastosowaniem 22% stawki VAT i zastosowanie 7% stawki dla całości budynku (z wyłączeniem infrastruktury towarzyszącej).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Na potrzeby niniejszej interpretacji przyjęto pytania sformułowane przez Wnioskodawcę w piśmie z dnia 13 stycznia 2009 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad.1.

Zgodnie z przepisami art. 41 ust. 12 ustawy (cyt: "Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do czynności wymienionych w poz. 161 załącznika Nr 3 do ustawy, przy spełnieniu warunków określonych dla budownictwa społecznego na podstawie odrębnych przepisów) użyte pojęcie "stosuje się" nie oznacza obowiązku, a fakultatywność zastosowania obniżonej 7% stawki VAT. Zdaniem Wnioskodawcy ma to miejsce, zwłaszcza w sytuacji, kiedy odbiorca faktury (Inwestor) aprobuje zastosowanie podstawowej 22% stawki VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko jego potwierdzane jest w dostępnych na ten temat (internet, publikacje prasowe) interpretacjach Izb Skarbowych i wyrokach Sądów. Wnioskodawca stwierdził, iż w przedstawionej przez niego sytuacji, podatnik (przedsiębiorca) MOŻE zastosować obniżoną stawkę VAT w takich jak opisana powyżej sytuacja.

Ad.2.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli przepisy cyt. artykułu ustawy są fakultatywne to Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia faktur korygujących. Wnioskodawca stwierdził, iż w sytuacji, gdy podatnik mając prawo do skorzystania z uprawnienia zastosowania obniżonej stawki VAT nie korzysta z tego uprawnienia, a zaistniałe dalej zdarzenia (rozliczenie i opłacenie podatku VAT) ten stan rzeczy potwierdziły, to nie ma obowiązku wystawienia faktur korygujących.

W niniejszej interpretacji przyjęto stanowiska Wnioskodawcy sformułowane w piśmie z dnia 13 stycznia 2009 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Ad.1.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się - w myśl ust. 12 wskazanego artykułu w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r. - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tegoż artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według zapisu ust. 12b wskazanego artykułu, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Ponadto, zgodnie z treścią § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970, z późn. zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Analiza powołanych przepisów ustawowych oraz § 5 ust. 1a pkt 1 ww. rozporządzenia w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego pozwala stwierdzić, że kompleksowa usługa budowlano-montażowa dotycząca wykonania obiektu mieszkalnego oznaczonego symbolem: PKOB-111 (Budynki mieszkalne jednorodzinne), PKOB-112 (Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe) oraz PKOB-113 (Budynki zbiorowego zamieszkania) podlega opodatkowaniu według stawki 7%.

W tym miejscu należy również podkreślić, że fakt zaklasyfikowania budynku do grupy 11 PKOB, nie stanowi jednoznacznej przesłanki do zastosowania od dnia 1 stycznia 2008 r. 7% stawki podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z cyt. powyżej przepisami art. 41 ust. 12 i 12a ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 5 ust. 1a rozporządzenia, stawką 7% nie są objęte lokale użytkowe.

Zatem należy stwierdzić, iż w celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędne jest określenie czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe.

Należy zauważyć, iż status całego budynku (jako mieszkalnego) ma jednak znaczenie w kontekście prac (remontów, konserwacji) go dotyczących. Prace dotyczące całego budynku (także w części użytkowej) będą mogły korzystać z niższej stawki podatkowej.

Strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży, np. w umowie strony mogą określić kompleksowe wykonanie budynku lub tylko jego poszczególnych części.

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

W związku z powyższym należy również zauważyć, że zaliczenie określonej usługi (towaru) do właściwego grupowania PKWiU należy do obowiązków usługodawcy (producenta). W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, do którego należy zaliczyć świadczoną usługę, usługodawca może zwrócić się o pomoc do Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź.

Zgodnie z § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293) do celów podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.) do dnia 31 grudnia 2009 r.

Odnosząc wskazane regulacje prawne stwierdzić należy, że stosowanie obniżonej stawki podatku VAT ma zastosowanie do podmiotów, które świadczą usługi wyłącznie w odniesieniu do konkretnie wymienionych w przepisach prawa rodzajów towarów i usług. Tym samym stawką preferencyjną może być obłożony dany towar czy też usługa wyłącznie wtedy, jeśli został wymieniony w przepisach prawa.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jako przedsiębiorca zrealizował budynek mieszkalno-usługowy wraz z infrastrukturą towarzyszącą na podstawie umowy na kompleksowe wykonanie obiektu. W powierzchni użytkowej budynku lokale mieszkalne stanowią 78,58%. W porozumieniu z Inwestorem (Spółdzielnia Mieszkaniowa) uzgodniono, że do pozostałej części budynku tj. 21,42% (lokale użytkowe i garaże) zastosowana zostanie 22% stawka VAT. Zostały wystawione stosowne faktury (na koniec maja, czerwca, lipca, sierpnia 2008 r.).

W przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymagają następujące kwestie:

* czy zastosowanie obniżonej stawki VAT jest nakazem dla podatnika (przedsiębiorcy) czy uprawnieniem, i czy w związku z tym istnieje obowiązek zastosowania obniżonej 7% stawki VAT,

* czy może być zastosowana stawka VAT w podstawowej wysokości dla części robót związanych z lokalami użytkowymi i garażami,

* obowiązku wystawienia korekt do faktur VAT.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż w sytuacji gdy przedmiotem umowy jest kompleksowe wykonanie budynku mieszkalno-usługowego zaliczanego do budownictwa mieszkaniowego jako całości, sklasyfikowanego w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, odpowiadającego definicji określonej w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, wówczas w odniesieniu do świadczonej usługi, zastosowanie znajdzie stawka preferencyjna, którą Wnioskodawca ma obowiązek zastosować.

Natomiast w sytuacji, gdy przedmiotem umowy jest realizacja inwestycji budynku mieszkalnego a świadczone przez wykonawcę usługi dotyczyły wyłącznie lokali użytkowych lub części użytkowych (np. garaże), zlokalizowanych w przedmiotowym budynku mieszkalnym, wówczas w odniesieniu do nich zastosowanie znajdzie stawka podstawowa w wysokości 22%.

Zatem w sytuacji, gdy do przedmiotowej transakcji zastosowanie znajdzie stawka preferencyjna, wówczas w odniesieniu do niej na Wnioskodawcy ciąży obowiązek zastosowania obowiązującej stawki podatku VAT.

Należy ponadto zauważyć, iż Wnioskodawca przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego powołał przepis art. 41 ust. 12 ustawy o VAT - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy - w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r. - stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do czynności wymienionych w poz. 161 załącznika Nr 3 do ustawy, przy spełnieniu warunków określonych dla budownictwa społecznego na podstawie odrębnych przepisów.

W załączniku Nr 3 "Wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%" w poz. 161 wymieniono usługi obejmujące "Dostawę, budowę, remont lub przebudowę budynków mieszkalnych (PKOB 11) i ich części, z wyjątkiem lokali użytkowych, realizowanych w ramach budownictwa społecznego".

Powołany przez Wnioskodawcę przepis został uchylony ustawą z dnia 19 września 2007 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 192, poz. 1382).

Zatem powoływanie się przez Wnioskodawcę na ten przepis jest bezzasadne.

Należy zauważyć, iż dla zachowania prawa do zastosowania obniżonej stawki podatku nie ma znaczenia fakt, iż Inwestor zawarł już wcześniej na wszystkie lokale użytkowe i garaże umowy, na podstawie których zostaną one (po przekazaniu budynku do użytkowania) sprzedane z zastosowaniem 22% stawki VAT, jak również okoliczność, iż z racji na obowiązujące terminy, deklaracje VAT-7 za miesiące dotyczące spornych faktur zostały złożone a podatek VAT zapłacony.

Na podatniku ciąży bowiem obowiązek zastosowania obowiązującej stawki VAT.

Ad.2.

Zgodnie z przepisem art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

W ust. 4 powołanego art. 29 ustawodawca przewidział możliwość zmniejszenia podstawy opodatkowania o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W myśl art. 29 ust. 4a ww. ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano".

Artykuł 29 ust. 4b ww. ustawy stanowi, iż warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się:

Artykuł 29 ust. 4c stanowi, iż przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. U.E. L. Nr 347, poz. 1 z późn. zm.) (wcześniej art. 11C ust. 1 Szóstej Dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku), państwa członkowskie mają obowiązek zapewnić podatnikom możliwość skorygowania podstawy opodatkowania w przypadku odwołania, odmowy, całkowitego lub częściowego braku zapłaty, obniżki ceny po dokonaniu dostawy towarów lub wykonaniu usługi.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Zgodnie z ust. 8 powołanego artykułu, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Inwestor w dniu 25 lipca 2008 r. wystąpił o interpretację indywidualną, która została wydana w dniu 25 września 2008 r., znak nr IBPP2/443-712/08/WN. Inwestor po jej otrzymaniu zwrócił się z żądaniem wystawienia korekt do faktur VAT i zastosowania jednolitej 7% stawki VAT dla całego budynku (poza infrastrukturą towarzyszącą).

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych - w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. - uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.).

W myśl § 16 ust. 1 cyt. rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Faktura korygująca - stosownie do § 16 ust. 2 rozporządzenia - powinna zawierać co najmniej:

Na podstawie § 16 ust. 3 rozporządzenia, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

Zgodnie z § 17 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

W myśl § 17 ust. 3 rozporządzenia, faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a), kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Z powyższego przepisu § 17 rozporządzenia wynika, iż dopuszczalne jest korygowanie "pomyłek (...) w jakiejkolwiek pozycji faktury", przy czym nie uczyniono żadnych zastrzeżeń co do charakteru tych pomyłek, mogą to być więc wszelkie możliwe pomyłki, w tym również dotyczące zmiany przedmiotu transakcji.

Za interpretacją taką przemawia również wykładnia językowa analizowanego przepisu. Według Słownika Języka Polskiego pod red. M. Szymczaka, wyraz "pomyłka" oznacza - sąd lub postępek niezgodny z istotnym stanem rzeczy lub z obowiązującymi normami, mylne mniemanie, niewłaściwe, nieudane posunięcie; błąd, omyłka. Natomiast wyraz "jakikolwiek" - to zaimek zastępujący przymiotniki bez bliższego precyzowania ich treści; dowolny, wszelki, jaki bądź, wszystko jedno jaki; którykolwiek, jakikolwiek.

Posłużenie się przez ustawodawcę zaimkiem nieokreślonym wskazuje, że "pomyłki w jakiejkolwiek pozycji faktury" mogą również dotyczyć przedmiotu transakcji, a z uwagi na nieokreślenie istoty pomyłek, należy przyjąć, że mogą polegać na wpisaniu zupełnie innego przedmiotu zdarzenia gospodarczego. Jednocześnie należy podkreślić, iż celem faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Jeżeli więc faktura zawiera pomyłki dotyczące jakiejkolwiek pozycji powinna zostać skorygowana, w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między podmiotami gospodarczymi.

Podkreślić przy tym należy, iż w przedmiotowej sprawie faktury korygujące powinny zawierać wszystkie niezbędne elementy, określone w powołanych wyżej przepisach rozporządzenia.

Tut. Organ pragnie zauważyć, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337). Zasady wystawiania faktur korygujących zostały określone w przepisach § 13 i § 14 tego rozporządzenia.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż o ile faktycznie przedmiotem umowy jest kompleksowe wykonanie budynku mieszkalno-usługowego (PKOB dział 11), wówczas Wnioskodawca powinien wystawić faktury korygujące.

W myśl cyt. wyżej przepisu § 17 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. (odpowiednio § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r.) przesłanką do wystawienia faktury korygującej jest stwierdzenie m.in. pomyłki w stawce podatku. W ocenie, tut. organu, przesłanka ta w przedmiotowej sprawie występuje, ponieważ Wnioskodawca zastosował stawkę podatku wyższą od należnej.

W konsekwencji oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. stanu prawnego obowiązującego do dnia 1 grudnia 2008 r., a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.