IBPP2/443-1034/13/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 października 2013 r. (data wpływu 5 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od opłaty serwisowej dotyczącej samochodu - jest prawidłowe.

W dniu 5 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od opłaty serwisowej dotyczącej samochodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca - Zakład Produkcji Spożywczej w dniu 5 lipca 2013 r. podpisał z R umowę leasingu operacyjnego na samochód marki H oraz oddzielną umowę o świadczenie usługi S, która jest umową serwisową przedmiotu umowy leasingu operacyjnego. Pierwsza umowa jest generalną umową leasingu określającą m.in. przedmiot leasingu, jego wartości, warunki zawarcia umowy, w tym wysokość należnych płatności.

Natomiast druga umowa o obsługę serwisową pojazdu określa m.in. przedmiot umowy serwisowej, warunki jej świadczenia oraz opłaty związane z jej realizacją.

Wnioskodawca otrzymuje od R co miesiąc fakturę, na której widnieje w odrębnych pozycjach 1) okresowa opłata leasingowa oraz 2) opłata - umowa serwisowa S.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zakupiony pakiet serwisowy jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Samochód służy pracownikowi Wnioskodawcy do celów służbowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Zakład Produkcji Spożywczej ma prawo do pełnego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT ujętego w fakturze wystawianej co miesiąc przez leasingodawcę - R - w części dotyczącej opłaty serwisowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, podpisanie dwóch umów - umowy serwisowej oraz umowy leasingowej było suwerenną decyzją wnioskodawcy (umowa leasingu nie obliguje do zawarcia umowy serwisowej). W obu umowach są odmienne przedmioty umowy, wynagrodzenia. W związku z powyższym nie można stwierdzić, iż oba świadczenia - usługa serwisowa oraz leasingowa są nierozerwalnymi świadczeniami gospodarczymi. Istnieje możliwość zawarcia umowy leasingowej bez umowy serwisowej i odwrotnie. Potwierdzeniem powyższego są wystawiane faktury, na których wyraźnie zaznaczone są 2 pozycje - jedna dotycząca umowy serwisowej a druga umowy leasingowej.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących miesięczne opłaty wynikające z umowy serwisowej nie będzie objęty ograniczeniem wynikającym z art. 3 ust. 6 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz zmianie ustawy o transporcie drogowym i będzie podlegać odliczeniu na zasadach ogólnych określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, bowiem spełniona będzie przesłanka warunkująca prawo do odliczenia tj. samochód jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę - podatnika podatku VAT - do działalności opodatkowanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a tej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również wskazać, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 ustawy.

W okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. zasady odliczenia podatku związanego z nabyciem oraz użytkowaniem samochodów osobowych i pojazdów samochodowych, jak i nabyciem paliwa do ich napędu, regulowały odpowiednio zapisy art. 3 i art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.) (dalej: ustawa nowelizująca).

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Przepis art. 3 ust. 2 cyt. ustawy zawiera katalog pojazdów samochodowych, których powyższe ograniczenia o których mowa w art. 3 ust. 1 nie dotyczą. Pojazdy te muszą jednak spełniać określone wymagania, o których mowa w kolejnych przepisach ustawy.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł. Przepis ten nie dotyczy jednak pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, w stosunku do których podatnik ma w pełni prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących płatności z tytułu ww. umów.

Zauważyć należy, iż przepis ten, w odniesieniu do przypadków w nim określonych, modyfikuje definicję podatku naliczonego, zawartą w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, wskazując, że kwotę podatku naliczonego stanowi nie cały wykazany na fakturze podatek od należnego czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, lecz tylko 60% tego podatku i tylko w ramach limitu wynoszącego 6.000 zł na jeden użytkowany samochód/pojazd. Ograniczenie dotyczy każdej należności, która wynika z zawartej umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, i obejmuje wszystkie opłaty składające się na wynagrodzenie wydzierżawiającego (leasingodawcy) z tytułu oddania dzierżawcy (leasingobiorcy) do użytkowania samochodu osobowego lub innego pojazdu samochodowego, o którym mowa w cytowanym powyżej art. 3 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca podpisał z R umowę leasingu operacyjnego na samochód oraz oddzielną umowę o świadczenie usługi S, która jest umową serwisową przedmiotu umowy leasingu operacyjnego. Pierwsza umowa jest generalną umową leasingu określającą m.in. przedmiot leasingu, jego wartości, warunki zawarcia umowy, w tym wysokość należnych płatności. Natomiast druga umowa o obsługę serwisową pojazdu określa m.in. przedmiot umowy serwisowej, warunki jej świadczenia oraz opłaty związane z jej realizacją. Wnioskodawca otrzymuje od R co miesiąc fakturę, na której widnieje w odrębnych pozycjach 1) okresowa opłata leasingowa oraz 2) opłata - umowa serwisowa S. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zakupiony pakiet serwisowy jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Samochód służy pracownikowi Wnioskodawcy do celów służbowych.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz brzmienie wyżej przytoczonych przepisów należy stwierdzić, iż stosownie do art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, ustawodawca ograniczył prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku użytkowania samochodów osobowych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze do 60% (nie więcej jednak niż 6.000 zł) podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. W cytowanym przepisie, ustawodawca wskazuje na czynsz (ratę), a więc nazwę używaną do określenia opłaty za używanie samochodu na podstawie umowy leasingu. W drugiej jednak kolejności ustawodawca wskazuje na "inne płatności wynikające z zawartej umowy", co potwierdza, że jego intencją jest, aby przepis znalazł zastosowanie do wszystkich płatności jakie zostały wskazane w tej umowie, czyli umowie leasingu.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dwoma odrębnymi umowami, tj. umową leasingu i umową o obsługę serwisową pojazdów. Jak podaje Wnioskodawca w uzasadnieniu własnego stanowiska, decyzją stron transakcji, oddzielnie uregulowano kwestie leasingu pojazdów i dodatkowych usług obsługi serwisowej. Potwierdza to fakt zawarcia przez strony transakcji dwóch odrębnych umów. Wolą stron było bowiem odrębne uregulowanie kwestii leasingu oraz obsługi serwisowej. Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż Spółka nie nabywa jednej usługi, lecz dwa odrębne świadczenia, tj. leasing samochodów oraz usługi związane z serwisem samochodów. Zatem zastosowanie ograniczenia, wynikającego z przepisu art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, nie będzie miało zastosowania do usług świadczonych na podstawie odrębnej umowy o obsługę serwisową, o której mowa we wniosku.

W rezultacie należy stwierdzić, że podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących miesięczne opłaty wynikające z umowy serwisowej nie będzie objęty ograniczeniem wynikającym z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej i będzie podlegać odliczeniu na zasadach ogólnych określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, bowiem spełniona będzie podstawowa przesłanka warunkująca prawo do odliczenia tj. samochody wykorzystywane będą przez Wnioskodawcę - podatnika podatku VAT - do działalności opodatkowanej.

Zatem, Wnioskodawca może odliczyć w pełni podatek naliczony zawarty w fakturach wystawianych przez leasingodawcę w części dotyczącej opłaty serwisowej.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.