IBPP2/443-1031/09/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2009 r. (data wpływu 11 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 11 grudnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zajmuje się produkcją wyrobów metalowych dla przemysłu motoryzacyjnego. Prowadzi również działalność polegającą na wynajmie i dzierżawie nieruchomości.

W celu reorganizacji prowadzonej działalności Wnioskodawca planuje sprzedaż środków trwałych tj. maszyn, urządzeń, środków transportu służących działalności produkcyjnej (dalej: "środki trwałe") oraz część wierzytelności własnych Wnioskodawcy, wynikających ze sprzedaży towarów i usług. Spółka przeniesie również na nabywcę, odpłatnie, prawa i obowiązki z tytułu zawartych, przez Wnioskodawcę umów leasingu.

Transakcją nie będą objęte nieruchomości gruntowe, prawo wieczystego użytkowania gruntów, budynki, budowle służące działalności produkcyjnej tj. nieruchomości gruntowe i prawo wieczystego użytkowania, na których zlokalizowane są budynki i budowie służące działalności produkcyjnej np. budynki, w których zlokalizowane są maszyny i urządzenia wykorzystywane w produkcji wyrobów metalowych ("Nieruchomości"). Nieruchomości będą używane przez nabywcę środków trwałych służących działalności produkcyjnej, na podstawie zawartej z Wnioskodawcą umowy (np. umowy dzierżawy). Przedmiotem transakcji nie będą również inne nieruchomości Wnioskodawcy tj. te, które Wnioskodawca wynajmuje lub dzierżawi jako wynajmujący lub wydzierżawiający.

W związku ze sprzedażą środków trwałych służących działalności produkcyjnej (maszyny, urządzenia, środki transportu) pracownicy świadczący do tej pory pracę na rzecz Wnioskodawcy z wykorzystaniem tych urządzeń, maszyn, środków transportu, staną się pracownikami nabywcy środków trwałych. Podobnie pracownikami nabywcy stanie się również większość dotychczasowych pracowników "umysłowych" zatrudnionych przez Wnioskodawcę (np. pracownicy działu sprzedaży, zakupów, księgowości, kadr, itd.). Pracownikami Wnioskodawcy pozostaną jednak pracownicy zajmujący się wynajmem nieruchomości.

Zgodnie z zamierzeniami Spółki planowana transakcja nie będzie obejmowała:

* nazwy przedsiębiorstwa Spółki,

* zapasów Spółki,

* części wierzytelności Spółki (poza wymienionymi powyżej),

* części praw i obowiązków wynikających z umów zawartych przez Spółkę (poza wymienionymi powyżej przenoszonymi odpłatnie prawami i obowiązkami wynikającymi z umów leasingu),

* zobowiązań Spółki,

* patentów i innych praw własności przemysłowej Spółki,

* majątkowych praw autorskich Spółki,

* tajemnicy przedsiębiorstwa Spółki,

* ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedmiotowym stanie faktycznym sprzedaż środków trwałych będzie stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy: Wstępnie Spółka nadmieniła, iż jej zdaniem, planowana transakcja nie będzie miała charakteru zbycia przedsiębiorstwa bądź zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT).

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwa. Nie zawiera również przepisu, który wskazuje na bezpośrednie odniesienie do definicji przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 Kodeksu Cywilnego (dalej "k.c."). Zgodnie z doktryną nie oznacza to jednak, iż nie należy się w tym zakresie odwoływać do k.c. Między innymi sędzia NSA Janusz Zubrzycki w Leksykonie VAT 2009 podkreśla, iż "ustawa o VAT nie określa w treści swych postanowień definicji pojęcia "przedsiębiorstwo". Przedmiotową definicję "przedsiębiorstwo" zawiera art. 55 k.c.".

O konieczności stosowania definicji przedsiębiorstwa w rozumieniu k.c. dla potrzeb ustaw podatkowych decyduje również przepis art. 4a pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, który definiuje pojecie przedsiębiorstwa odwołując się do stosownych uregulowań k.c. Ustawa o VAT nie zawiera natomiast zastrzeżeń, iż rozumienie przedsiębiorstwa powinno być inne niż dla potrzeb ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedsiębiorstwo.

Stosownie zaś do art. 55 k.c. przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Zgodnie z przywołaną definicją, w rozumieniu przepisów ustawy o CIT w skład przedsiębiorstwa wchodzą zarówno składniki materialne jak i niematerialne. Składniki te powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich, jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów.

Ze względu na fakt, iż przedmiotem planowanej transakcji jest sprzedaż środków trwałych, sprzedaż wierzytelności oraz odpłatne przeniesienie praw i obowiązków wynikających z umów leasingu, niezbędne dla zastosowania właściwych zasad opodatkowania jest ustalenie czy dojdzie w przedmiotowym przypadku do zbycia przedsiębiorstwa.

W przypadku zbycia przedsiębiorstwa istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Zatem, zdaniem Spółki, transakcja mająca za przedmiot przedsiębiorstwo ma miejsce jedynie wtedy, gdy wszystkie wymieniane w art. 551 k.c. elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym) zostaną zbyte nabywcy. W przeciwnym wypadku, danej transakcji nie można uznać za zbycie przedsiębiorstwa. Wyjątkiem jest natomiast sytuacja, gdy strony zgodnie z art. 552 k.c. wyłączą niektóre elementy określone w art. 551 k.c., z treści czynności prawnej mającej za przedmiot przedsiębiorstwo. Strony nie mają jednak w tym zakresie pełnej swobody, ponieważ zgodnie z wyrokiem SN z dnia 17 października 2000 r. (sygn. akt I CKN 850/98)"zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo". Granicą woli stron w zakresie objętym treścią art. 552 k.c. jest więc to, by zespół składników majątkowych, będących przedmiotem zbycia stanowił niezbędne minimum, bez którego konkretne przedsiębiorstwo nie mogłoby realizować swoich zadań gospodarczych.

Z przedstawionego powyżej przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika jednoznacznie, że przedmiotem zbycia będą jedynie niektóre składniki majątku Spółki, natomiast transakcja nie będzie obejmowała nieruchomości gruntowych, prawa wieczystego użytkowania gruntów, budynków, budowli służących działalności produkcyjnej tj. nieruchomości gruntowych i prawa wieczystego użytkowania, na których zlokalizowane są budynki i budowle służące działalności produkcyjnej np. budynki, w których zlokalizowane są maszyny i urządzenia wykorzystywane w produkcji wyrobów metalowych.

Mając zatem na uwadze treść art. 551 oraz art. 552 k.c. należy uznać, że z uwagi na to, że z przedmiotu transakcji wyłączone są Nieruchomości, bez których sprzedawane składniki nie stanowią niezbędnego minimum, dzięki któremu przedsiębiorstwo mogłoby realizować swoje zadania gospodarcze, to uznać należy że przedmiotem planowanej sprzedaży nie będzie przedsiębiorstwo.

Stanowisko to w pełni potwierdził WSA w Bydgoszczy w wyroku z 28 maja 2008 r. (sygn. I SA/Bd 135/08). stwierdzając, że w przypadku sprzedaży środków trwałych brak zbycia pomieszczeń, w których się one znajdują uniemożliwia uznanie przedmiotu transakcji za przedsiębiorstwo, ponieważ taki stan rzeczy uniemożliwia kontynuowanie działalności przez nabywcę. Zdaniem sądu konieczność zawarcia ewentualnej umowy obligacyjnej (np. najmu lub dzierżawy pomieszczeń) ze zbywcą, dodatkowo podkreśla kluczowy charakter niesprzedawanych pomieszczeń dla możliwości prowadzenia przez nabywcę dalszej działalności gospodarczej.

W spójności z powołanym wyrokiem pozostaje również wyrok WSA w Kielcach z 13 sierpnia 2009 r. (sygn. I SA/Ke 225/09). Pomimo, że wyrok ten dotyczy definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa, to zdaniem Wnioskodawcy wnioski z niego płynące znajdą zastosowanie w przedmiotowej sprawie. Skoro bowiem sąd stwierdził, że dla zaistnienia sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa konieczne jest przeniesienie na nabywcę, a nie wyłącznie wynajęcie, nieruchomości służących do działalności gospodarczej zbywcy, to tym samym mając na uwadze, że zorganizowana część przedsiębiorstwa jest pojęciem węższym w stosunku do pojęcia przedsiębiorstwa, wnioskując a minori ad maius, stwierdzić należy że dla uznania przedmiotu transakcji sprzedaży za przedsiębiorstwo, również konieczne jest przeniesienie na nabywcę nieruchomości wchodzącym w skład majątku zbywcy, niezbędnych dla kontynuowania działalności gospodarczej przez nabywcę.

Tym samym potwierdzono stanowisko zajęte przez działającego z upoważnienia Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 12 marca 2009 r. IPPP1-443-2204/08-5/AK, w której stwierdzono:

"jak wynika z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę w skład planowanej transakcji - nabycia działu produkcji wiązek kablowych nie będą wchodziły: część maszyn, budynków oraz grunt należący do działu produkcji wiązek kablowych. A zatem wymienione we wniosku jako przedmiot sprzedaży elementy majątku dotyczące działu produkcji nie stanowią same w sobie przedsiębiorstwa w znaczeniu, o którym mowa w art. 551 Kodeksu Cywilnego. W sytuacji gdy transakcja kupna/sprzedaży nie będzie obejmowała znaczących elementów działu produkcji (grunt, budowle, maszyny) bez których dalsza produkcja oraz prowadzenie konkretnej działalności jest niemożliwa nie będzie tez podstaw do twierdzenia, że doszło do nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Nabycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w niniejszym stanie faktycznym winno oznaczać nabycie wszystkich elementów majątkowych składających się na dział. Należy zaznaczyć, że sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, to nic innego, jak pozbycie się zorganizowanej części przedsiębiorstwa przez sprzedaż, a istotą tak wykreowanego stosunku prawnego jest przejście własności na nabywcę w zamian za cenę. Reasumując, biorąc pod uwagę przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w okolicznościach przedstawionych przez Spółkę stwierdzić należy, iż nie ma podstaw do stwierdzenia, iż w transakcji nabycia działu produkcji wiązek kablowych dojdzie do nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa mogącej samodzielnie funkcjonować na rynku. Całokształt okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę nie wskazuje, iż Wnioskodawca na dzień sprzedaży stanie się właścicielem zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz, iż jest w stanie prowadzić działalność tylko w oparciu o nabytą masę majątkową, nie obejmującą część maszyn, budynków oraz gruntu".

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 9 marca 2009 r. IPPB5/423-259/08-4/MB.

Skoro zatem w stanie faktycznym z przedmiotu transakcji wyłączone są Nieruchomości, to zdaniem Wnioskodawcy nie dojdzie w tym przypadku do sprzedaży przedsiębiorstwa. Wniosek ten wynika z faktu, iż nieruchomości pozostające we władaniu Wnioskodawcy są niezbędne dla kontynuowania działalności gospodarczej przez nabywcę, w takim zakresie jak zbywca.

Dodatkowo, Spółka nie przenosi wszystkich elementów, które zgodnie z przepisami k.c. tworzą przedsiębiorstwo, W szczególności zaś Spółka nie planuje transferu następujących elementów składających się na przedsiębiorstwo zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego:

* nazwy przedsiębiorstwa Spółki,

* zapasów Spółki,

* części wierzytelności Spółki (poza wymienionymi powyżej),

* części praw i obowiązków wynikających z umów zawartych przez Spółkę (poza wymienionymi powyżej przenoszonymi odpłatnie prawami i obowiązkami wynikającymi z umów leasingu),

* zobowiązań Spółki,

* patentów i innych praw własności przemysłowej Spółki,

* majątkowych praw autorskich Spółki,

* tajemnicy przedsiębiorstwa Spółki,

* ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Spółkę.

Zdaniem Wnioskodawcy sam fakt, że wraz ze sprzedażą środków trwałych, pracownikami nabywcy zostaną niektórzy pracownicy świadczący do tej pory pracę na rzecz Wnioskodawcy nie wystarcza dla uznania, że przedmiotem planowanej transakcji będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa. Zgodnie bowiem z art. 23 (1) kodeksu pracy w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. Pracownicy Spółki stają się zatem z mocy samego prawa pracownikami nabywcy, o ile nastąpiło przejście zakładu pracy w znaczeniu przedmiotowym na nabywcę.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym Spółka nie dokona zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: "ZCP"), w rozumieniu przepisów ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, ZCP jest to "organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania".

Zatem, aby zbiór danych składników majątkowych mógł być uważany za ZCP, muszą być spełnione łącznie wszystkie elementy definicji przytoczonej powyżej, co oznacza, że:

Łączne spełnienie wyżej wymienionych przesłanek jest niezbędne, aby można było stwierdzić, iż mamy do czynienia z ZCP. Aby zatem w rozumieniu przepisów podatkowych określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako ZCP, musi się on odznaczać pełną odrębnością która stanowi o możliwości samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. ZCP tworzą więc składniki, które można uznać za stanowiące zespół, a nie zbiór przypadkowych elementów.

Oznacza to, że ZCP nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których można prowadzić działalność gospodarczą lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa już przed zbyciem (tekst jedn.: na ile stanowią wyodrębnioną w nim organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Podstawowym warunkiem jest wyodrębnienie zespołu składników majątkowych i niemajątkowych już w istniejącym przedsiębiorstwie, nie zaś dopiero w momencie ich sprzedaży. Wyodrębnienie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, ze ZCP ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części.

Wyodrębnienie funkcjonalne oznacza, że ZCP posiada swoje zadania gospodarcze oraz jest w stanie samodzielnie funkcjonować na rynku. Z powyższego wynika, że żeby wydzielona część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy, realizujący zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Spółka planuje sprzedaż oznaczonych środków trwałych, wraz z częścią praw i obowiązków wynikających z umów leasingu i wierzytelności. Jak zostało to już przedstawione powyżej, planowana transakcja nie obejmie składników takich jak w szczególności Nieruchomości, nazwa przedsiębiorstwa Spółki, zapasy Spółki, cześć wierzytelności Spółki, zobowiązań Spółki, części praw i obowiązków wynikających z umów zawartych przez Spółkę, patentów i innych praw własności przemysłowej Spółki, majątkowych praw autorskich Spółki, tajemnicy przedsiębiorstwa Spółki oraz ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Spółkę.

Zdaniem Spółki sam fakt, że wraz ze sprzedażą środków trwałych, pracownikami nabywcy zostaną niektórzy pracownicy świadczący do tej pory pracę na rzecz Wnioskodawcy nie wystarcza dla uznania, że przedmiotem planowanej transakcji będzie ZCP. Zgodnie bowiem z art. 23 (1) kodeksu pracy w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. Pracownicy Spółki stają się zatem z mocy samego prawa pracownikami nabywcy, o ile nastąpiło przejście zakładu pracy w znaczeniu przedmiotowym na nabywcę.

Dodatkowo z uwagi na fakt, że z przedmiotu transakcji wyłączone zostaną Nieruchomości, to należy uznać, że sprzedawane składniki nie stanowią niezbędnego minimum, dzięki któremu ZCP mogłoby realizować swoje zadania gospodarcze. Nabywca bowiem nie będzie w stanie prowadzić działalności gospodarczej wyłącznie przy ich użyciu. Stanowisko takie potwierdza wyrok WSA w Kielcach z 13 sierpnia 2009 r. (sygn. I Sa/Ke 225/09), w którym sąd stwierdził, że "po wyłączeniu nie nabytych przez Spółkę (nie sprzedanych jej) składników majątkowych pozostałe składniki nie posiadają potencjalnej zdolności do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot. Wyłączenia więc ze zbycia istotnych elementów zorganizowanej części przedsiębiorstwa, powoduje że mamy do czynienia ze sprzedażą sumy składników majątkowych, a nie ze sprzedażą zorganizowanej części przedsiębiorstwa". Sąd stwierdził, że dla zaistnienia sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa konieczne jest przeniesienie na nabywcę, a nie wyłącznie wynajęcie, nieruchomości służących do działalności gospodarczej zbywcy. Tym samym potwierdzono stanowisko zajęte przez Ministra Finansów w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 12 marca 2009 r. IPPP1-443-2204/08-5/AK cytowanej wyżej.

Mając na uwadze powyższe, ponieważ w stanie faktycznym z przedmiotu transakcji wyłączone są Nieruchomości jak i nieruchomości będące przedmiotem umów najmu lub dzierżawy zawieranych przez Wnioskodawcę, to zdaniem Spółki nie dojdzie w tym przypadku do sprzedaży ZCP. Wniosek ten wynika z faktu, iż nieruchomości pozostające we władaniu Wnioskodawcy są niezbędne dla uznania sprzedawanych składników majątkowych za mogące stanowić niezależne przedsiębiorstwo, realizujące określone zadania gospodarcze.

Wnioskodawca podkreślił również, iż dla zakwalifikowania sprzedawanego zespołu składników jako ZCP niezbędne jest, aby wraz ze sprzedawanymi aktywami na nabywcę przeszły wszystkie zobowiązania, dotyczące sprzedawanych składników majątku. Przesłanka ta wynika bowiem expressis verbis z definicji zawartej w art. 4a pkt 4 ustawy o CIT.

Skoro zatem w przedmiotowym stanie faktycznym Spółka nie przeniesie na nabywcę zobowiązań, mających związek ze sprzedawanymi składnikami majątku to zdaniem Spółki nie dojdzie do sprzedaży ZCP.

Takie stanowisko potwierdzają organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych, m.in.:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 25 marca 2009 r. (sygn. ITPB3/423-49/09/PS), który stwierdził, że skoro jak wskazuje podatnik, umowa sprzedaży nie będzie obejmowała wszystkich zobowiązań związanych ze sprzedawanymi składnikami majątku, to przemawia to za nie uznaniem tych składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa,

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w piśmie z 16 lutego 2009 r. (sygn. IPPB5/423-165/08-6/MB), który stwierdził, że "konsekwencją finansowego wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest konieczność przypisania do niej wszelkich zobowiązań związanych z jej działalnością. Zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest zatem możliwe tylko w przypadku, gdy na nabywcę zostaną przeniesione wszystkie zobowiązania wcześniej jej przypisane."

* Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 25 listopada 2008 r. (sygn. IBPB3/423-799/08/AK), który stwierdził, że "wyodrębniona część majątku aby można było o niej powiedzieć na gruncie ustawy podatkowej, że stanowi samodzielne przedsiębiorstwo/zorganizowaną część przedsiębiorstwa musi być samodzielnym przedsiębiorstwem/zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa także od strony zobowiązaniowej. W rezultacie nie można powiedzieć, że w opisanym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym dojdzie do wydzielenia zespołu składników majątkowych w tym zobowiązań. Zobowiązania też muszą być wydzielone (oczywiście jeżeli w ogóle istnieją) w pełnej wysokości."

* Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 26 listopada 2008 r. (sygn. ITPB3/423-500/08/DK), który uznał, że "nawet w sytuacji, kiedy niewielka część zobowiązań funkcjonalnie związanych z majątkiem wyodrębnionym nie zostanie do tego majątku przypisana, albo umowy zostaną podzielane z punktu widzenia istotności, a nie zostaną przypisane do wydzielonego majątku, którego dotyczą, to nie dojdzie do wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa."

Dostawa towarów.

Ze względu na powyższe, skoro przedmiot transakcji nie stanowi przedsiębiorstwa ani ZCP, to z punktu widzenia przepisów ustawy o VAT, zasady opodatkowania VAT należy ustalić odrębnie w stosunku do poszczególnych składników transakcji, w tym w stosunku do środków trwałych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przytoczonym stanem faktycznym przedmiotem transakcji będą środki trwałe stanowiące rzeczy ruchome, a zatem przedmiotem transakcji będą towary w rozumieniu ustawy o VAT.

Natomiast w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Skoro przedmiotem transakcji, będą środki trwałe stanowiące towary w rozumieniu ustawy o VAT oraz skoro ich sprzedaż prowadzi do przeniesienia praw do rozporządzania nimi jak właściciel, oraz ze względu na fakt, iż z samej swej istoty sprzedaż stanowi czynność odpłatną, to zdaniem Spółki sprzedaż środków trwałych będzie odpłatną dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i tym samym będzie stanowiła czynność opodatkowaną VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

Na mocy art. 6 cyt. ustawy, z zakresu opodatkowania wyłączono pewne określone czynności. Do czynności tych - z uwagi na treść pkt 1 tego przepisu - należą transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Stosownie do art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania części przedsiębiorstwa za zorganizowaną jego część jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli łącznie spełnione są następujące przesłanki:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż w celu reorganizacji prowadzonej działalności Wnioskodawca planuje sprzedaż środków trwałych tj. maszyn, urządzeń, środków transportu służących działalności produkcyjnej (dalej: "środki trwałe") oraz część wierzytelności własnych Wnioskodawcy, wynikających ze sprzedaży towarów i usług. Spółka przeniesie również na nabywcę, odpłatnie, prawa i obowiązki z tytułu zawartych, przez Wnioskodawcę umów leasingu.

Transakcją nie będą objęte nieruchomości gruntowe, prawo wieczystego użytkowania gruntów, budynki, budowle służące działalności produkcyjnej tj. nieruchomości gruntowe i prawo wieczystego użytkowania, na których zlokalizowane są budynki i budowie służące działalności produkcyjnej np. budynki, w których zlokalizowane są maszyny i urządzenia wykorzystywane w produkcji wyrobów metalowych ("Nieruchomości"). Nieruchomości będą używane przez nabywcę środków trwałych służących działalności produkcyjnej, na podstawie zawartej z Wnioskodawcą umowy (np. umowy dzierżawy). Przedmiotem transakcji nie będą również inne nieruchomości Wnioskodawcy tj. te, które Wnioskodawca wynajmuje lub dzierżawi jako wynajmujący lub wydzierżawiający.

W związku ze sprzedażą środków trwałych służących działalności produkcyjnej (maszyny, urządzenia, środki transportu) pracownicy świadczący do tej pory pracę na rzecz Wnioskodawcy z wykorzystaniem tych urządzeń, maszyn, środków transportu, staną się pracownikami nabywcy środków trwałych. Podobnie pracownikami nabywcy stanie się również większość dotychczasowych pracowników "umysłowych" zatrudnionych przez Wnioskodawcę (np. pracownicy działu sprzedaży, zakupów, księgowości, kadr, itd.). Pracownikami Wnioskodawcy pozostaną jednak pracownicy zajmujący się wynajmem nieruchomości.

Zgodnie z zamierzeniami Spółki planowana transakcja nie będzie obejmowała:

* nazwy przedsiębiorstwa Spółki,

* zapasów Spółki,

* części wierzytelności Spółki (poza wymienionymi powyżej),

* części praw i obowiązków wynikających z umów zawartych przez Spółkę (poza wymienionymi powyżej przenoszonymi odpłatnie prawami i obowiązkami wynikającymi z umów leasingu),

* zobowiązań Spółki,

* patentów i innych praw własności przemysłowej Spółki,

* majątkowych praw autorskich Spółki,

* tajemnicy przedsiębiorstwa Spółki,

* ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Spółkę.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, iż jednym z warunków koniecznych do funkcjonowania składników majątkowych składających się na działalność niezależnego przedsiębiorstwa, są wskazane wyżej nieruchomości. Wyłączenie więc z czynności polegającej na czynności pewnych elementów przedsiębiorstwa nie pozwala przyjąć, że przedmiotem dostawy będzie zespół składników, o którym mowa w art. 2 pkt 27e ustawy, mogący zarazem stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, ale będzie nim suma poszczególnych składników majątkowych, które mogą posłużyć do prowadzenia określonego zadania gospodarczego w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Czynnościami, których przedmiotem jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, muszą być objęte bezwzględnie wszystkie elementy, które umożliwią kontynuowanie działalności gospodarczej. Nie można więc uznać, że Wnioskodawca dokona sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, skoro nie wszystkie składniki zorganizowanej części przedsiębiorstwa będą stanowiły przedmiot dostawy.

Wyłączenie z przedmiotu dostawy istotnych elementów zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tj. wskazanych we wniosku nieruchomości powoduje, że czynność tę należy uznać za sprzedaż sumy składników majątkowych i niemajątkowych, a nie sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, ani też, tym bardziej, przedsiębiorstwa.

W konsekwencji do przedmiotowej czynności nie znajdzie zastosowania wyłączenie określone w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy.

Skoro przedmiotem transakcji, będą środki trwałe stanowiące towary w rozumieniu ustawy o VAT oraz skoro ich sprzedaż prowadzi do przeniesienia praw do rozporządzania nimi jak właściciel, oraz ze względu na fakt, iż z samej swej istoty sprzedaż stanowi czynność odpłatną, to zdaniem tut. organu sprzedaż środków trwałych będzie odpłatną dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i tym samym będzie stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych według określonej stawki podatku lub ewentualnie przy zastosowaniu zwolnienia.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało je uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga jedynie w kwestii czy przedmiotowa dostawa stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Interpretacja nie rozstrzyga natomiast kwestii stawki podatku mającej zastosowanie dla dostawy, ani też możliwości zastosowania zwolnienia jej z opodatkowania podatkiem VAT.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.