IBPP2/443-1021/10/JJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 23 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Gl 1491/08 oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 sierpnia 2010 r. sygn. akt I FSK 1318/09, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, z dnia 29 maja 2008 r. (data wpływu 6 czerwca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy osiągnięcie przez nabywcę towarów określonego poziomu obrotów stanowi świadczenie usługi i wskazania dokumentu stanowiącego podstawę rozliczenia między stronami - jest prawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy osiągnięcie przez nabywcę towarów określonego poziomu obrotów stanowi świadczenie usługi i wskazania dokumentu stanowiącego podstawę rozliczenia między stronami.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadząc działalność handlową otrzymuje i udziela premii pieniężnej z tytułu osiągniętego ustalonego wcześniej umownie poziomu zakupów. Wypłacane bądź otrzymywane premie pieniężne nie są związane z konkretnymi dostawami i nie stanowią rabatu. Na udokumentowanie powyższych okoliczności wystawiane są noty księgowe (uznaniowe lub obciążeniowe).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy osiągnięcie przez nabywcę towarów określonego poziomu obrotów stanowi świadczenie przez niego usługi w rozumieniu przepisów o VAT.

Czy Spółka po otrzymaniu odmiennej interpretacji niż jej dotychczasowe stanowisko powinna dokonać korekt począwszy od stycznia 2008 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność polegająca na otrzymaniu premii pieniężnej (bądź przyznaniu jej) nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług i nie podlega opodatkowaniu VAT. Fakt otrzymania premii pieniężnej może być udokumentowany notami księgowymi. Prawidłowość stanowiska spółki potwierdzają interpretacje wydane przez m.in. Izbę Skarbową w Warszawie (decyzja z 17 września 2007 r. Nr 1401/PH-I/4407/14-46/KO), Izbę Skarbową w Rzeszowie (decyzja z 12 marca 2008 r. Nr IS.II/2-443/219/07, z 20 lutego 2008 r. Nr IS.II/2-443/216/07 oraz z 6 lutego 2008 r. IS.II/2-443/215/07). Pogląd taki prezentowany jest również przez bogate orzecznictwo sądowe, w tym: wyrok WSA z dnia 22 kwietnia 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 4080/06, wyrok NSA z 6 lutego 2007 r. sygn. akt I FSK 94/06, wyrok WSA z dnia 6 lutego 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 1967/07, wyrok WSA z dnia 27 marca 2008 r. sygn. akt I Sa/Ke 100/08, wyrok WSA z dnia 21 maja 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 408/08.

Sądy uznały, że premia wypłacona nabywcy towarów za osiągnięcie określonego poziomu obrotów nie jest usługą w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, więc nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług. Oznacza to, że stosunek prawny łączący strony musi się wiązać ze świadczeniem wzajemnym, natomiast niezrealizowanie przez nabywcę określonego pułapu obrotów nie jest obwarowane żadną sankcją. Prowadziłoby to do podwójnego opodatkowania: pierwszy raz jako sprzedaży, drugi raz jako zakupu tego samego towaru, ale jako kolejnego zakupu o określonej łącznie wartości w ramach tej samej transakcji. Odnosząc się również do unormowań dyrektywy VAT (art. 24 ust. 1 Rady Unii Europejskiej 2006/112/WE) dostawa towaru nie może równocześnie stanowić świadczenia usługi. Zgodnie z przepisem usługą są tylko takie świadczenia, które można uznać za transakcje, natomiast świadczenia jednostronne nie mogą być uznane za transakcje.

W dniu 29 sierpnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP2/443-525/08/JCi uznając, że stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Pismem z dnia 12 września 2008 r. złożonym na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) Wnioskodawca wezwał tut. organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 29 sierpnia 2008 r. znak: IBPP2/443-525/08/JCi.

W odpowiedzi na ww. wezwanie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach pismem z dnia 8 października 2008 r. znak: IBPP2/443W-70/08/JCi podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 29 sierpnia 2008 r. znak: IBPP2/443-525/08/JCi.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 29 sierpnia 2008 r. znak: IBPP2/443-525/08/JCi złożył skargę z dnia 22 października 2008 r. (data wpływu 10 listopada 2008 r.), w której wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji.

Wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Gl 1491/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną znak: IBPP2/443-525/08/JCi.

W ww. wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach stwierdził, iż:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Natomiast według art. 3 § 1 i 2 pkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach.

Sąd przypomniał, że zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FPS 1/06, sąd administracyjny sprawując kontrolę w sprawach skarg na decyzje administracyjne wydane na podstawie art. 14b § 5 ustawy - Ordynacja podatkowa - jest obowiązany do kontroli takich decyzji również z punktu widzenia poprawności merytorycznej dokonanych w nich interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zaskarżoną interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego wydano 29 sierpnia 2008 r. bez zbędnej zwłoki i nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku - 6 czerwca 2008 r., co oznacza, że w zgodzie z art. 14d ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

Przechodząc zatem do kwestii zasadniczej Sąd podkreślił, że spór w tej sprawie jest tożsamy z tymi, które zostały już rozstrzygnięte przez sądy administracyjne, ostatnio przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie o sygnaturze akt III SA/Wa 2505/08 oraz przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bd 784/08, w której wyrażono pogląd, iż zrealizowanie określonego z góry pułapu zakupów nie stanowi świadczenia usługi, czynności stanowiące dostawę towaru nie mogą bowiem przez ich zsumowanie przekształcić się w usługę. Podobne stanowisko zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie o sygnaturze akt I FSK 94/06.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach stwierdził, iż skarga zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępnie Sąd przypomina, że artykuł 24 pkt 1 Dyrektywy 2006/112/WE rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 06.347.1) stanowi: "Świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Organ podatkowy dokonując interpretacji prawa podatkowego stanął na stanowisku, że zachowanie nabywcy polegające na dokonywaniu nabyć określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie, lub też dokonywanie terminowych płatności za zrealizowanie dostawy w pewnym okresie i w określony sposób jest usługą nabywcy wynagradzaną premią pieniężną nawet gdy premie te nie są związane z żadną konkretną dostawą.

W ocenie Sądu, takie zachowania nabywcy towaru nie jest świadczeniem usług rozumieniu art. 8 ustawy o VAT, który stanowi, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

Zaprezentowana definicja świadczenia usług jest bardzo szeroka, ponieważ obejmuje działania podatnika, jak również zobowiązanie się do powstrzymania się od czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

Zasadniczy problem w przedmiotowej sprawie sprowadza się do udzielenia odpowiedzi na pytanie czy za opodatkowaną usługę wynagradzaną premią pieniężną można uznać wielkość dokonywanych zakupów oraz rzetelność wykonywania zawartych umów handlowych.

W ocenie Sądu w przypadku, gdy wypłacona premia pieniężna związana jest z konkretną dostawą towaru to mamy do czynienia z rabatem, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, ponieważ premia ma wpływ na wartość tej dostawy, a w konsekwencji na cenę dostawy, co z kolei powoduje zmniejszenie podstawy opodatkowania (obrotu). Wypłacenie rabatu w związku z osiągnięciem przez nabywcę towarów określonej umownie wielkości zakupów w ramach skonkretyzowanej dostawy nie stanowi w tym wypadku wynagrodzenia za świadczenie usługi, ponieważ doszłoby do podwójnego opodatkowania tych samych czynności. Otrzymanie (wypłacenie) rabatu powoduje u nabywcy towarów skutek podatkowy w postaci przychodu w podatku dochodowym.

Z kolei, kiedy z istniejących pomiędzy stronami kontraktów jednostkowych kupna-sprzedaży nie wynika, że premia pieniężna zostanie wypłacona nabywcy w związku z realizacją konkretnej dostawy, i kiedy następnie po zrealizowaniu kontraktów jednostkowych, w oderwaniu od tych jednostkowych transakcji w związku z tym, że pomiędzy stronami doszło do uzyskania określonego pułapu obrotów również w wyniku terminowych płatności, dochodzi jednak do wypłacenia premii pieniężnej, to nie mamy do czynienia z rabatem lecz ze świadczeniem pieniężnym nie wpływającym na obniżenie obrotu, z nieodpłatnym świadczeniem nieekwiwalentnym i nie podlegającym opodatkowaniu w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Sąd przy tym podkreślił, że o tym czy mamy do czynienia z rabatem, czy też z premią pieniężną decydują każdorazowo okoliczności związane z treścią kontraktu i sposobem jego realizacji, przy czym prawem i obowiązkiem organów podatkowych jest dokonywanie oceny stosunków prawnych, zdarzeń czy stanów rzeczy danego rodzaju pod kątem skutków, jakie wywierają one w zakresie obowiązków podatkowych. W szczególności organy podatkowe mają obowiązek badania, czy dyspozycyjny charakter umów cywilnoprawnych nie jest wykorzystywany przez strony do uchylenia się od obowiązku podatkowego albo zaniżenia zobowiązania podatkowego. Treść umowy cywilnoprawnej jak i wyrażona w niej wola stron w zakresie, w jakim rzutują na rozmiar obowiązku publicznoprawnego są bowiem elementami prawno podatkowego stanu faktycznego i jako takie winny być ustalone i ocenione przez organy podatkowe w toku prowadzonego przez nie postępowania na podstawie przepisów proceduralnych (tak w uchwale NSA z dnia 4 czerwca 2001 r., sygn. FPS 14/00). Organy podatkowe są zobowiązane zatem w pierwszej kolejności do dokonania prawidłowej kwalifikacji danej umowy cywilnoprawnej pod względem zgodności jej nazwy z treścią, uwzględniając przy tym wszelkie okoliczności faktyczne sprawy. Zakwestionowanie umowy z publicznoprawnego punktu widzenia może nastąpić jedynie poprzez pryzmat przepisów prawa podatkowego.

W razie niezakwestionowania umowy, organy podatkowe mają obowiązek oceny stosunków gospodarczych łączących sprzedawcę i nabywcę, w tym oceny sposobu realizacji tej umowy, w szczególności zaś obowiązek ustalenia, czy wypłacona premia pieniężna jest rabatem, czy też nieodpłatnym świadczeniem nieekwiwalentnym nie podlegającym opodatkowaniu w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Od powyższego wyroku Minister Finansów złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Wyrokiem z dnia 5 sierpnia 2010 r. sygn. akt I FSK 1318/09 skarga kasacyjna została oddalona.

W ww. wyroku Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż:

W myśl art. 183 § 1 u.p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, z urzędu zaś bierze pod rozwagę jedynie nieważność postępowania. Z akt sprawy nie wynika, by zaskarżone orzeczenie zostało wydane w warunkach nieważności, której przesłanki określa art. 183 § 2 ww. ustawy, zatem rozważania Naczelnego Sądu Administracyjnego mogły uwzględniać jedynie ewentualne naruszenie wskazanych w skardze kasacyjnej przepisów prawa materialnego i procesowego.

Odnosząc się do postawionego w skardze kasacyjnej zarzutu należy, zdaniem Sądu, w pierwszej kolejności zauważyć, że spór jaki powstał na etapie postępowania przed Sądem pierwszej instancji, był tożsamy z tymi, które zostały już rozstrzygnięte przez sądy administracyjne. W wyroku z dnia 23 września 2008 r., sygn. akt I FSK 998/08, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że wypłacana nabywcy przez dostawcę premia pieniężna jedynie z tytułu osiągnięcia przez niego satysfakcjonującej dostawcę wielkości obrotów, nie odnosząca się do konkretnych transakcji, stanowi nagrodę za osiągnięcie tego rezultatu, a nie odpłatność (wynagrodzenie) za świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Czynności nabycia (dostawy) towarów przez nabywcę tylko poprzez fakt ich zsumowania nie stają się jednocześnie jego usługą na rzecz dostawcy.

Co ważne, w orzeczeniu tym, Sąd podkreślił, że każda jednak sprawa wymaga odrębnej oceny. Gdyby bowiem w stanie faktycznym tej sprawy zostało ustalone, że pomiędzy dostawcą i nabywcą istnieje stosunek prawny, w oparciu o który nabywca dokonując zakupów u dostawcy uzyskuje premię nie tylko za satysfakcjonującą dostawcę wartość dokonanych zakupów, lecz także za realizację przez nabywcę innych czynności na rzecz dostawcy, np. podjęcie działań w kierunku rozwijania bazy sprzedaży jego towarów, zobowiązanie się do stosowania szczególnych, np. określonych przez dostawcę zasad eksponowania jego towarów klientom, przyjęcie określonych zobowiązań lojalnościowych wobec dostawcy itp., wówczas mielibyśmy do czynienia ze świadczeniem usługi przez nabywcę na rzecz dostawcy, wynagradzanej przez niego stosowną premią, która powinna zostać opodatkowana.

Zauważyć również należy, że i w literaturze przedmiotu zwraca się uwagę na trudności dotyczące kwalifikacji umów związanych z rabatem czy premią pieniężną (por. Leksykon VAT 2010, tom I, Janusz Zubrzycki, str. 105).

Naczelny Sąd Administracyjny podziela zaprezentowane wyżej spostrzeżenia, dlatego uwagi Sądu pierwszej, co do potrzeby rozróżniania premii pieniężnych od rabatów, które mogą rodzić skutki podatkowe, uznaje za zasadne. Stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego jest tym bardziej prawidłowe, gdy zważy się, że w stanie faktycznym sprawy, tj. we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, nie wskazano precyzyjnie na treść umowy a jedynie powołano się na orzecznictwo sądów administracyjnych w tym zakresie.

W myśl wskazanego przez autora skargi kasacyjnej art. 14b § 3 O.p. składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zgodnie zaś z art. 14c § 1 O.p. interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Prawdą jest więc, że postępowanie w przedmiocie interpretacji opiera się na stanie faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę. Organy ani Sądy nie mogą ustalać stanu faktycznego, gdyż są związane stanowiskiem strony. Jednak w tej sprawie uwagi Sądu pierwszej instancji co do rozróżnienia w umowach cywilnoprawnych premii pieniężnych od rabatów były w pełni uzasadnione, dlatego też, Wojewódzki Sąd Administracyjny nie naruszył art. 146 § 1 u.p.p.s.a. w zw. z art. 14b § 3 i 14c § 1 O.p.

Mając to na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 u.p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 z późn. zm.) wskazuje, że "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 cyt. ustawy, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powołanej ustawy. Usługa w rozumieniu ust. 1 powołanego wyżej artykułu oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy o VAT obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie te zostały wypłacone, tzn. czy podatnik otrzymuje je w związku z zachowaniem, stanowiącym usługę w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów.

W praktyce występują sytuacje, w których premia pieniężna jest wypłacana np. z tytułu dokonywania przez nabywcę nabyć o określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie. W takim przypadku, gdy premia pieniężna jest wypłacana z tytułu dokonywania przez nabywcę nabyć o określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie, nie stanowi ona dla nabywcy towarów zapłaty za świadczenie przez niego na rzecz sprzedawcy usług. Osiąganie bowiem określonego pułapu obrotów z danym dostawcą nie może być uznane za usługę w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Premia jest wyliczana w oparciu o osiągane obroty, lecz samo osiąganie obrotów nie stanowi usługi.

W sytuacji, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą (dostawami), to nawet, jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy. Rabat rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Rozróżnia się rabaty przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu. Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia - dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawianej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży. Rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny), wymaga wystawienia faktury korygującej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadząc działalność handlową otrzymuje i udziela premii pieniężnej z tytułu osiągniętego ustalonego wcześniej umownie poziomu zakupów. Wypłacane bądź otrzymywane premie pieniężne nie są związane z konkretnymi dostawami i nie stanowią rabatu. Na udokumentowanie powyższych okoliczności wystawiane są noty księgowe (uznaniowe lub obciążeniowe).

W oparciu o powyższe należy stwierdzić, iż w analizowanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której jedynym czynnikiem warunkującym wypłatę premii pieniężnych (bonusów) przez kontrahenta dla Wnioskodawcy (jak również przez Wnioskodawcę kontrahentom) jest osiągnięcie ustalonego wcześniej w umowie poziomu zakupów.

Na podstawie powyższych przepisów oraz przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż dokonywanie zakupów towarów przez nabywcę tych towarów w odpowiedniej wielkości nie może stanowić usługi w rozumieniu cyt. art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Poza transakcjami kupna-sprzedaży, pomiędzy kupującym a sprzedającym nie dochodzi do rzeczywistego i odrębnego od tych transakcji świadczenia nabywcy na rzecz dostawcy. Wnioskodawca (i analogicznie kontrahenci) nie podejmują żadnych dodatkowych świadczeń w celu osiągnięcia korzyści. Pomiędzy Wnioskodawcą a jego kontrahentami (dostawcami) prowadzona jest jedynie wymiana handlowa. Zatem w niniejszym przypadku nie występuje wzajemne świadczenie o charakterze ekwiwalentnym.

Nie ma zatem podstaw, aby uznać, że - w tak przedstawionych okolicznościach - premie wypłacone za osiągnięcie ustalonego w umowie poziomu zakupów, stanowią wynagrodzenie za realizowane usługi. Brak jest bowiem takich działań nabywcy, które byłyby czynnościami dodatkowymi, do jakich byłby zobligowany postanowieniami wynikającymi z zawartej umowy. Samo przekroczenie określonego pułapu obrotów nie jest usługą w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i wypłacona w takim przypadku premia pieniężna (bonus) jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Premia pieniężna nie jest wynagrodzeniem za określone zachowanie się kontrahentów w stosunku do Wnioskodawcy, jak również zachowanie się Wnioskodawcy wobec swoich dostawców.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż otrzymanie przez Wnioskodawcę premii nie będzie u niego rodziło obowiązku podatkowego na gruncie podatku VAT.

Natomiast w sytuacji, gdy to Wnioskodawca wypłaca swoim kontrahentom premie pieniężne (bonusy) za osiągnięcie ustalonego wcześniej umownie poziomu zakupów, analogicznie czynność ta stanowić będzie nagrodę za osiągniecie tego rezultatu, a nie odpłatność (wynagrodzenie) za świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Odnośnie zaś stanowiska Wnioskodawcy, iż dokumentowanie premii może nastąpić w formie noty księgowej należy stwierdzić, iż brak jest przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT, dla takiego sposobu dokumentowania, niemniej należy zauważyć, iż nota księgowa nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy o podatku od towarów i usług i jako taka nie jest objęta regulacją tych przepisów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tym samym skoro w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe tj. osiągnięcie przez nabywcę towarów określonego poziomu obrotów nie stanowi świadczenia przez niego usługi w rozumieniu przepisów ustawy o VAT to bezprzedmiotowe staje się rozpatrywanie pytania oznaczonego nr 2 we wniosku z dnia 29 maja 2008 r. a dotyczącego tego czy Spółka po otrzymaniu odmiennej interpretacji niż jej dotychczasowe stanowisko powinna dokonać korekt począwszy od stycznia 2008 r....

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice" po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.