IBPP2/443-1012/09/UH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2009 r. (data wpływu 21 września 2009 r.), uzupełnionym pismami z dnia 18 września 2009 r. (data wpływu do tut. organu 4 grudnia 2009 r.), z dnia 17 września 2009 r. (data wpływu do tut. organu 9 grudnia 2009 r. oraz z dnia 17 września 2009 r. (data wpływu 15 grudnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie art. spożywczych nabywanych do celów biurowych - jest prawidłowe.

W dniu 21 września 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie art. spożywczych nabywanych do celów biurowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismami z dnia 18 września 2009 r. (data wpływu do tut. organu 4 grudnia 2009 r.) oraz z dnia 17 września 2009 r. (data wpływu do tut. organu 9 grudnia 2009 r. oraz 15 grudnia 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca ponosi wydatki na zakup artykułów spożywczych nabywane do celów biurowych np.: do obsługi kontrahentów i przyjmowania odbiorców i dostawców w celach biznesowych.

Wnioskodawca, zwraca się o wyjaśnienie, czy w świetle przepisów ustawy o podatku od tworów i usług z dnia 11 marca 2004 r. interpretowanych zgodnie z implementowaną do naszego porządku prawnego Dyrektywą 112 z dnia 28 listopada 2006 r., możliwe jest pomniejszenie kwoty podatku od tworów i usług należnego o podatek naliczony przy nabyciu usług gastronomicznych i hotelowych, jeżeli wydatki na te usługi związane są z działalnością opodatkowaną i poniesione zostały w celu uzyskania przychodu.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z wydatkami dotyczącymi kosztów, poniesionych na zakup towarów spożywczych, które Wnioskodawca ponosi w związku z koniecznością uczestnictwa w targach na których wystawiane są urządzenia stanowiące przedmiot jego działalności gospodarczej. Artykuły te są przeznaczone dla potencjalnych klientów oraz umówionych kontrahentów.

Drugą grupę wydatków stanowią wydatki związane z koniecznością nabycia usług hotelowych i gastronomicznych podczas delegacji służbowych pracowników podatnika, który z uwagi na przedmiot swojej działalności i w jej ramach wykonuje usługi serwisowe u kontrahentów, którzy nabyli urządzenia.

Trzecia grupa wydatków, dotyczy wydatków związanych z nabyciem towarów spożywczych służących do konsumpcji dla potencjalnych klientów i umówionych kontrahentów na terenie siedziby spółki i jest określana jako wydatki reprezentacyjne, których nie należy mylić z reprezentacją pojętą jako rozrywka, zważyć bowiem należy już w tym miejscu, iż wersja dyrektywy w języku polskim różni się od wersji angielskiej, to ostatnia posługuje się bowiem pojęciem luxuries, amusement or entertainment, co w dosłownym tłumaczeniu oznacza: towary luksusowe, rozrywkę lub zabawę. Vide art. 176 Dyrektywy 112 wersja oryginalna.

Wskazane wyżej wydatki niewątpliwe łączą się permanentnie z przedmiotem działalności Wnioskodawcy, który trudniąc się sprzedażą dość drogich i specjalistycznych urządzeń z konieczności ekonomiczno - gospodarczej zmuszony jest uczestniczyć w targach handlowych, na których dochodzi do pozyskiwania kontrahentów. Nadto podatnik w ramach procesu gospodarczego w którym uczestniczy zobowiązany jest do wykonywania na terenie całego kraju serwisu sprzedawanych urządzeń.

Zwrócić uwagę należy, iż wprawdzie ustawodawca krajowy w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku VAT, przewidział, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika; usług noclegowych i gastronomicznych z wyjątkiem tych wskazanych pod lit. "b" omawianego przepisu, tym nie mniej nie można nie zauważyć, iż implementowana na podstawie art. 254 ust. 2 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejska do polskiego porządku prawnego Dyrektywa nr 112, nie zwiera tak daleko idących ograniczeń związanych z prawem do odliczenia podatku należnego o podatek naliczony.

Prawodawca unijny kwestię ograniczenia prawa do potrąceń uregulował w art. 176 Dyrektywy 112, stosowanie do którego, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji, Rada określa wydatki, które nie dają prawa do odliczenia VAT. W żadnym przypadku prawo do odliczenia VAT nie dotyczy wydatków, które nie są ściśle związane z działalnością gospodarczą takich jak wydatki na artykuły luksusowe, rozrywkę lub wydatki reprezentacyjne. Dyrektywa ta zatem zawiera kategoryczny zakaz pomniejszania podatku VAT, o podatek naliczany przy nabywaniu usług nie związanych ściśle z działalnością gospodarczą, takich jak wydatki na artykuły luksusowe, rozrywkę lub wydatki reprezentacyjne.

Zwrócić w tym miejscu uwagę należy, iż do dnia złożenia niniejszego wniosku o wydanie interpretacji podatkowej, Rada nie określiła wydatków, które nie mogą stanowić podstawy pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony, a zatem należy stosować ogólną zasadą wyrażoną w zdaniu drugim omawianego przepisu, mając na uwadze naczelną zasadę podatku od wartości dodanej zawartą w art. 168 lit. "a" Dyrektywy 112, statuującą, prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony, jeżeli ten ostatni stanowi wartość dodaną do usługi lub towaru nabytych przez podatnika na cele związane z działalnością opodatkowaną.

W niniejszej sprawie, uczestnictwo podatnika w międzynarodowych targach handlowych, oraz wydatki z tym związane, stanowią koszty poniesione w związku z wykonywaniem działalności opodatkowanej, przy czym nie mają one nic wspólnego z nabyciem towarów luksusowych, czy też rozrywką. Podatnik uczestnicząc w targach handlowych, czyni to w celu pozyskania kontrahentów gospodarczych, a zatem w celu zwiększenia obrotu przedsiębiorstwa. Podobnie rzecz się ma z zakupem towarów spożywczych przeznaczonych do konsumpcji na terenie biura, przez kontrahentów podatnika.

Jeszcze dobitniej rzecz się ma z kosztami poniesionymi przez podatnika w związku z nabyciem usług hotelowych dla jego pracowników, którzy w ramach działalności przedsiębiorstwa, wykonują przeglądy i naprawy serwisowe urządzeń, którymi handluje podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wszystkie te wydatki, oraz prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony, należy oceniać przez pryzmat Dyrektywy 112 w takim zakresie w jakim reguluje ona szerzej prawo do pomniejszenia VATu, niż polska ustawa z 11 marca 2004 r. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 grudnia 2006 r. sygn. akt I FSK 378/06, stwierdził, iż nie ma możliwości pozbawienia podatnika prawa do obniżenia podatku należnego poza przypadkami wynikającymi z VI Dyrektywy. Orzeczenie to oczywiście zachowuje aktualność także pod rządami Dyrektywy 112.

Nie można nie zauważyć, iż akapit drugi wskazanego przepisu wprowadza tak zwaną klauzulę stałości o następującej treści: Do czasu wejścia w życie przepisów, o których mowa w akapicie pierwszym, państwa członkowskie mogą utrzymać wszystkie wyłączenia przewidziane w prawie krajowym w dniu 1 stycznia 1979 r. lub, w odniesieniu do państw członkowskich, które przystąpiły do Wspólnoty po tym terminie, przepisy obowiązujące w dniu ich przystąpienia. Należy jednak podkreślić, iż konstrukcja przedmiotowej klauzuli zakłada utrzymanie w mocy ograniczeń wynikających z regulacji, które obowiązywały w dniu wejścia w życie Dyrektywy - a zatem nie będzie dotyczyć tych ograniczeń, wynikających z przepisów, które weszły w życie 1 maja 2004 r., a więc w tym samym dniu, w którym VI Dyrektywa weszła w życie (czyli w dniu, w którym Polska przystąpiła do Wspólnoty). Warto też zaznaczyć, iż w orzecznictwie ETS wykształcił się, niewątpliwie trafny pogląd, iż zmiana regulacji państw członkowskich, która prowadzi do rozszerzenia zakresu ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest niedopuszczalna.

Zauważa się, iż Wnioskodawca w uzupełnieniu z dnia 17 września 2009 r. (data wpływu do tut. organu 15 grudnia 2009 r.) dokonał modyfikacji pytań oraz swojego stanowiska. W interpretacji została przyjęta wersja pytań i stanowiska wynikająca z uzupełnienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu art. spożywczych nabywanych do celów biurowych np.: do obsługi kontrahentów i przyjmowania dostawców.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek uwidoczniony na fakturach dokumentujących zakup artykułów spożywczych do siedziby firmy w celu podejmowania kontrahentów, podlega odliczeniu od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Kwestie dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały uregulowane w Dziale IX ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast zgodnie z uregulowaniami art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni ale bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zatem ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca ponosi koszty związane z konsumpcją artykułów spożywczych konsumowanych na terenie biura przez jego kontrahentów lub potencjalnych klientów.

Mając na względzie ww. przepisy należy stwierdzić, iż o ile opisane we wniosku artykuły spożywcze nabywane są przez Wnioskodawcę w związku z prowadzoną przez niego działalnością opodatkowaną i nie mają miejsca ograniczenia określone w art. 88 ustawy o VAT, to przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie tych artykułów.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, iż podatek VAT wynikający z faktur dokumentujących zakupy towarów spożywczych konsumowanych na terenie jego biura przez kontrahentów podlega odliczeniu, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż odnośnie:

* prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie art. spożywczych związanych z targami oraz

* prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu usług gastronomicznych i hotelowych przez pracowników firmy podczas delegacji służbowych, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.