IBPP2/443-1005/08/BW - Czy jest możliwość odliczenia podatku naliczonego i zwrotu różnicy podatku należnego przy zakupie paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu przeznaczonych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2008 r. (data wpływu 27 października 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 stycznia 2009 r. (data wpływu 12 stycznia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego i zwrotu różnicy podatku należnego przy zakupie paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu przeznaczonych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego i zwrotu różnicy podatku należnego przy paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu przeznaczonych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 stycznia 2009 r. (data wpływu 12 stycznia 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług obniżenia kwot lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy. Z kolei na podstawie art. 86 ust. 3 w przypadku nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczajacej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, od której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Wnioskodawca wskazał, że w trakcie swojej działalności nabywa ww. paliwa, olej napędowy oraz gaz, które następnie wykorzystuje do napędu posiadanych samochodów osobowych. Jednocześnie nie dokonuje obniżenia kwoty podatku należnego i nie korzysta ze zwrotu różnicy podatku należnego w odniesieniu do podatku naliczonego z faktur zakupu ww. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu przeznaczonych do napędu posiadanych samochodów osobowych.

Ponadto w piśmie z dnia 9 stycznia 2009 r. (data wpływu 12 stycznia 2009 r.) Wnioskodawca wskazał że samochody z tzw. kratką zarejestrowane jako ciężarowe i posiadające odpowiednią homologację były nabywane przez niego do 30 kwietnia 2004 r., a więc w trakcie obowiązywania ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50), w okresie pomiędzy 1 maja 2004 r. a 22 sierpnia 2005 r., a więc w trakcie obowiązywania ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), a także od 22 sierpnia 2005 r. - w trakcie obowiązywania zmiany do ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 21 kwietnia 2005 r. (Dz. U. Nr 90, poz. 756).

Wnioskodawca stwierdził też, że każdy z pojazdów samochodowych posiadających tzw. kratkę zakupiony przez Spółkę posiadał odpowiednie świadectwo homologacji i spełniał wymogi upoważniające do odliczenia podatku VAT w myśl cytowanego wyr. Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy o podatek naliczony z faktur zakupu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu przeznaczonych do napędu posiadanych samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług można obniżyć wykazany podatek należny lub też otrzymać zwrot różnicy podatku należnego...

W piśmie z dnia 9 stycznia 2009 r. (data wpływu 12 stycznia 2009 r.) Wnioskodawca wskazał, że pytanie zawarte we wniosku odnosi się również do pojazdów od których utracił prawo do odliczenia podatku VAT na skutek zmiany przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 1 maja 2004 r., a więc w stosunku do nabytych pojazdów samochodowych posiadających tzw. kratkę. Spółka posiadała bowiem prawo do odliczenia podatku VAT od paliw silnikowych przeznaczonych do ww. pojazdów przed 1 maja 2004 r., które to prawo utraciła na skutek wprowadzenia z dniem 1 maja 2004 r. w ustawie o podatku od towarów i usług nowego wzoru określającego algorytm do wyliczenia uprawnienia do odliczenia podatku VAT. Zmiana ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 21 kwietnia 2005 r. również uniemożliwiała odliczania podatku od paliw silnikowych przeznaczonych do ww. pojazdów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zakupu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu przeznaczonych do napędu posiadanych samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od ww. zakupów.

Wnioskodawca stwierdził, że unormowanie zawarte w art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT w zw. z art. 86 ust. 3 sprzeciwia się bowiem zapisom znajdującym się w art. 176 Dyrektywy 2006/112/WE. Z art. 176 Dyrektywy wynika bowiem możliwość zachowania przez państwa członkowskie jedynie tych ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego które obowiązywały na dzień przystąpienia do Wspólnoty. Takim ograniczeniem rzeczywiście stosowanym była norma zawarta w art. 25 ust. 1 pkt 3a ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym ograniczająca prawo do odliczenia w odniesieniu do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg. W związku z tym że ww. przepisy Dyrektywy są wystarczająco precyzyjne i bezwarunkowe, a ich stosowanie nie jest uzależnione od dalszych działań ze strony organów wspólnotowych lub organów państw członkowskich, polscy podatnicy, którym w wyniku zmiany tych przepisów ograniczono prawo do odliczenia podatku VAT, są w dalszym ciągu uprawnieni w zakresie wynikającym ze stanu prawnego obowiązującego w dniu przystąpienia Polski do Wspólnoty. Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, organy administracyjne są w taki sam sposób zobowiązane jak sąd krajowy, do stosowania przepisów wspólnotowych oraz do powstrzymywania się od stosowania przepisów prawa krajowego, które są z nimi sprzeczne.

Wnioskodawca wskazał, że przedstawione powyżej stanowisko prawne znalazło odzwierciedlenie w wyr. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 4 kwietnia 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 1852/06.

Podając powyższe Wnioskodawca wniósł o potwierdzenie zaprezentowanego powyżej stanowiska.

Ponadto w piśmie z dnia 9 stycznia 2009 r. (data wpływu 12 stycznia 2009 r.) Wnioskodawca wskazał, że potwierdza swoje stanowisko określone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej o tym, że przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT od nabywanych paliw silnikowych przeznaczonych do samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych.

Wnioskodawca stwierdził też, że stanowisko jego znajduje uzasadnienie w wyr. Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008 r. W wyr. tym Sąd stwierdził m.in., że artykuł 17 ust. 6 akapit drugi szóstej dyrektywy Rady 77/388 EWG z dnia 17 maja 1977 r. stoi na przeszkodzie zastąpieniu przepisów obowiązujących na dzień wejścia w życie dyrektywy na terenie państwa członkowskiego przepisami powodującymi rozszerzenie zakresu stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów używanych dla celów działalności podlegającej opodatkowaniu, a także późniejszej zmianie ustawodawstwa, które rozszerza zakres zastosowania tych ograniczeń w stosunku do sytuacji istniejącej przed tym dniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Wejście w życie z dniem 1 maja 2004 r. przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, powoduje konieczność respektowania od tego dnia wszystkich jej postanowień, chyba że w stosunku do danego zagadnienia zostały określone przepisy przejściowe. Z uwagi na brak przepisów przejściowych dotyczących nabytych przed dniem 1 maja 2004 r. samochodów osobowych i innych pojazdów niespełniających wymogów zawartych w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy (zawarto tylko przepisy przejściowe dotyczące samochodów będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu), ograniczenie określone w art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. odnosi się do samochodów, których nabycie w uprzednim stanie prawnym wiązało się z uprawnieniem do odliczenia podatku od paliwa do tych samochodów. Zatem od dnia 1 maja 2004 r. obowiązują nowe zasady w zakresie odliczania podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do samochodów nabytych zarówno przed, jak i po tej dacie.

Zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru: DŁ = 357 kg + n × 68 kg

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza liczbę miejsc (siedzeń), łącznie z miejscem dla kierowcy

W myśl art. 86 ust. 5 ww. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r., dopuszczalna ładowność pojazdów oraz liczba miejsc (siedzeń) - zgodnie z wolą ustawodawcy - określana była na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji wskazanej powyżej nie miały określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Stosownie natomiast do przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy.

Zmiany, które weszły w życie z dniem 22 sierpnia 2005 r., dotyczące nabycia samochodów, jak i paliw służących do napędu tych samochodów, zostały zawarte w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przepisu tego wynika, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze nie więcej jednak niż 6000 zł z wyłączeniem pewnych kategorii pojazdów określonych przez ust. 4 tego artykułu.

Zgodnie natomiast z art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 22 sierpnia 2005 r.) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Mając na uwadze cytowane powyżej przepisy należy zauważyć, iż zarówno stan prawny obowiązujący od dnia 1 maja 2004 r. jak i po dniu 22 sierpnia 2005 r. nie przewiduje żadnych wyjątków w stosowaniu przepisu art. 86 ust. 3 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy. Do ustawodawcy należy kształtowanie systemu podatkowego. Ustawodawca ma prawo określać jaki dokument służy ustaleniu, czy dany pojazd spełnia ustawowy warunek skorzystania z odliczenia w pełnej wysokości. Oznacza to, że o kwestii, czy dany samochód jest samochodem ciężarowym i podatnik ma prawo do skorzystania z odliczenia, decydują tylko i wyłącznie cytowane powyżej przepisy.

Wnioskodawca wskazał, że pytanie zawarte we wniosku odnosi się również do pojazdów od których utracił prawo do odliczenia podatku VAT na skutek zmiany przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 1 maja 2004 r., a więc w stosunku do nabytych pojazdów samochodowych posiadających tzw. kratkę. Spółka posiadała bowiem prawo do odliczenia podatku VAT od paliw silnikowych przeznaczonych do ww. pojazdów przed 1 maja 2004 r.. które to prawo utraciła na skutek wprowadzenia z dniem 1 maja 2004 r. w ustawie o podatku od towarów i usług nowego wzoru określającego algorytm do wyliczenia uprawnienia do odliczenia podatku VAT. Zmiana ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 21 kwietnia 2005 r. również uniemożliwiała odliczanie podatku od paliw silnikowych przeznaczonych do ww. pojazdów.

Wnioskodawca wskazał także, że samochody z tzw. kratką zarejestrowane jako ciężarowe i posiadające odpowiednią homologację były nabywane przez niego do 30 kwietnia 2004 r., a więc w trakcie obowiązywania ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50), w okresie pomiędzy 1 maja 2004 r. a 22 sierpnia 2005 r., a więc w trakcie obowiązywania ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), a także od 22 sierpnia 2005 r. - w trakcie obowiązywania zmiany do ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 21 kwietnia 2005 r. (Dz. U. Nr 90, poz. 756).

Wnioskodawca stwierdził też, że każdy z pojazdów samochodowych posiadających tzw. kratkę zakupiony przez Spółkę posiadał odpowiednie świadectwo homologacji i spełniał wymogi upoważniające do odliczenia podatku VAT w myśl wyr. Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W piśmie z dnia 9 stycznia 2009 r. Wnioskodawca stwierdził, iż jego stanowisko (że przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT od nabywanych paliw silnikowych przeznaczonych do samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych) znajduje uzasadnienie w wyr. Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008 r.

Odnosząc się do powyższej kwestii na wstępie należy wskazać, iż w ww. wyr. z dnia 22 grudnia 2008 r. Trybunał (m.in.) stwierdził, cyt.:

"Należy uznać, iż uchylenie przepisów wewnętrznych w dniu wejścia w życie szóstej dyrektywy w krajowym porządku prawnym i zastąpienie ich w tym samym dniu innymi przepisami wewnętrznymi w samo sobie nie pozwala na przyjęcie, że państwo członkowskie zrezygnowało ze stosowania wyłączeń prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT. Tego rodzaju zmiana ustawowa nie pozwala też sama w sobie, na stwierdzenie naruszenia art. 17 ust. 6 akapit drugi tej dyrektywy, pod warunkiem jednak, że nie doprowadziła do rozszerzenia - po tym dniu- zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń".

Trybunał stwierdził także:, cyt.:

"(...) art. 17 ust. 6 akapit drugi szóstej dyrektywy stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie przy dokonywaniu transpozycji tej dyrektywy do prawa wewnętrznego uchyliło całość przepisów krajowych dotyczących ograniczeń prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów używanych dla celów działalności podlegającej opodatkowaniu, zastępując je, w dniu wejścia w życie tej dyrektywy na swym terytorium, przepisami ustanawiającymi nowe kryteria w tym przedmiocie, jeżeli - co winien ocenić sąd krajowy - te ostatnie przepisy powodują rozszerzenie zakresu zastosowania wskazanych ograniczeń. Powyższy przepis w każdym razie stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie zmieniło później swe ustawodawstwo, obowiązujące od wyżej wskazanego dnia, w sposób, który rozszerza zakres zastosowania tych ograniczeń w stosunku do sytuacji istniejącej przed tym dniem".

W konsekwencji w ww. wyr. Trybunał wyraził tezę, cyt.:

"Artykuł 17 ust. 6 akapit drugi szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie, przy dokonywaniu transpozycji tej dyrektywy do prawa wewnętrznego, uchyliło całość przepisów krajowych dotyczących ograniczeń prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów używanych dla celów działalności podlegającej opodatkowaniu, zastępując je, w dniu wejścia w życie tej dyrektywy na swym terytorium, przepisami ustanawiającymi nowe kryteria w tym przedmiocie, jeżeli - co winien ocenić sąd krajowy - te ostatnie przepisy powodują rozszerzenie zakresu zastosowania wskazanych ograniczeń. Powyższy przepis w każdym razie stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie zmieniło później swoje ustawodawstwo, obowiązujące od wyżej wskazanego dnia, w sposób, który rozszerza zakres zastosowania tych ograniczeń w stosunku do sytuacji istniejącej przed tym dniem."

Mając na względzie powyższe tut. organ pragnie zauważyć, że na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku VAT, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), podatnikom w ogóle nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem samochodu osobowego, jak również nie było możliwe odliczanie podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do takiego samochodu.

Przepis art. 25 ust. 1 pkt 3a cyt. wyżej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. stanowił bowiem, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.

Zauważa się także, iż zgodnie z przepisami obowiązującymi od 1 maja 2004 r. możliwość odliczenia podatku z tytułu nabytego paliwa do pojazdów samochodowych uwarunkowana jest posiadaniem przez Wnioskodawcę stosownych dokumentów homologacyjnych z których wynika, iż nie jest to samochód osobowy.

Zatem ww. wyrok, z pewnością, nie znajduje zastosowania w odniesieniu do będących w posiadaniu Wnioskodawcy samochodów osobowych.

Należy tutaj zwrócić uwagę, iż ponieważ Wnioskodawca przedstawiając swoje stanowisko w sprawie wskazał, że przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa (m.in.) do samochodów osobowych, należało uznać je za nieprawidłowe.

Zauważyć jednakże należy, iż w związku z ww. orzeczeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, stosownie do przepisu art. 25 ust. 1 pkt 3a ww. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy po 1 maja 2004 r. przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa do pojazdu samochodowego, posiadającego stosowne dokumenty homologacyjne, z których wynika, iż nie jest to samochód osobowy, i dopuszczalna ładowność tego samochodu jest nie mniejsza niż 500kg.

Z powyższych uregulowań wynika, iż odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa można dokonać, gdy samochód spełnia łącznie następujące warunki:

Brak którejkolwiek z tych przesłanek czyni niemożliwym dokonanie odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa.

Jeśli zatem ze świadectwa homologacji wynika, że pojazd jest samochodem osobowym, to podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku od zakupu paliwa.

Zatem możliwość ewentualnej korekty odliczenia podatku z tytułu nabytego paliwa do napędu pojazdów samochodowych uwarunkowane jest posiadaniem przez podatnika stosownych dokumentów homologacyjnych, z których wynika, iż dany pojazd nie jest samochodem osobowym.

Jeżeli więc posiadane przez Wnioskodawcę pojazdy samochodowe z kratką (o których mowa w piśmie z dnia 9 stycznia 2009 r.) nie są samochodami osobowymi lub innymi samochodami o dopuszczalnej ładowności poniżej 500 kg, to Wnioskodawcy, zgodnie z ww. wyrokiem przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa do tych samochodów.

Należy także zauważyć, iż w myśl § 9 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798), przy nabywaniu paliw silnikowych faktury dokumentujące sprzedaż paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wlewanych do baku samochodu i innych pojazdów samochodowych, powinny zawierać numer rejestracyjny tego samochodu.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2008 r. (uzupełnionym pismem z dnia 9 stycznia 2009 r.), że w przypadku zakupu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu przeznaczonych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od ww. zakupów, w ocenie tut. organu należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r.

Należy jednak zauważyć, iż wprowadzone od dnia 1 grudnia 2008 r. zmiany w przepisach o podatku od towarów i usług nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej.