IBPP2/443-1003/13-2/KO - Opodatkowanie podatkiem VAT premii otrzymanej przez bank.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 25 stycznia 2018 r. sygn. akt I FSK 499/16 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 października 2013 r. (data wpływu 25 października 2013 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania premii za niską szkodowość przyznaną przez Towarzystwo jako wynagrodzenie za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT - jest prawidłowe.

W dniu 25 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania premii za niską szkodowość przyznaną przez Towarzystwo jako wynagrodzenie za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 23 stycznia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP2/443-1003/13/KO, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Wnioskodawca na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z 23 stycznia 2014 r. znak: IBPP2/443-1003/13/KO wniósł pismem z 11 lutego 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę interpretacji w ten sposób aby uznać stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji za prawidłowe.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 12 marca 2014 r. znak: IBPP2/4432-16/14/KO stwierdził brak podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z 23 stycznia 2014 r. znak: IBPP2/443-1003/13/KO w przedmiocie podatku od towarów i usług złożył skargę z 16 kwietnia 2014 r. (data wpływu 23 kwietnia 2014 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z 5 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 602/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 23 stycznia 2014 r. znak: IBPP2/443-1003/13/KO.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 5 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 602/14 Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 27 sierpnia 2015 r. sygn. akt I FSK 1917/14 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z 18 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Gd 1437/15 oddalił skargę na interpretację indywidualną z 23 stycznia 2014 r. znak: IBPP2/443-1003/13/KO.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 18 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Gd 1437/15 Skarżący złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 25 stycznia 2018 r. sygn. akt I FSK 499/16 uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 18 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Gd 1437/15 i zaskarżoną interpretację indywidualną z 23 stycznia 2014 r. znak: IBPP2/443-1003/13/KO. Orzeczenie jest ostateczne i nie podlega zaskarżeniu.

Za pismem z 22 marca 2018 r. sygn. akt I SA/Gd 1437/15 (data wpływu 27 marca 2018 r.) nastąpił zwrot akt z Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku do tut. Organu.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Bank (dalej: "Wnioskodawca" lub "Bank") jest podmiotem działającym w oparciu o przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.). Działalność gospodarcza Banku polega w szczególności na przyjmowaniu depozytów, udzielaniu kredytów, oferowaniu kont osobistych, rachunków oszczędnościowych i depozytowych, kart kredytowych oraz innych czynnościach określonych przepisami ustawy - Prawo bankowe.

Bank zawarł z Towarzystwem Ubezpieczeń (dalej: "Towarzystwo") Umowę ubezpieczenia kredytów hipotecznych z niskim udziałem własnym kredytobiorcy (dalej "Umowa ubezpieczenia").

Następnie, po upływie pewnego okresu Towarzystwo wypowiedziało Umowę ubezpieczenia. Bank uznał, że zgodnie z brzmieniem Umowy ubezpieczenia, rozwiązanie tej Umowy nie wpłynęło na możliwość przedłużania ochrony dla kredytów, które zostały objęte Umową ubezpieczenia przed dniem jej rozwiązania na kolejne okresy ochrony i w związku z taką interpretacją dokonywał wpłat tytułem składki ubezpieczeniowej oraz zgłaszał roszczenia o wypłatę odszkodowań z tytułu tej Umowy.

Towarzystwo uznało, że rozwiązanie Umowy uniemożliwia przedłużenie ochrony dla ww. kredytów i zwracało Bankowi wpłaty tytułem składki ubezpieczeniowej oraz odmawiało wypłaty odszkodowań ze względu na upływ okresu ubezpieczenia w związku z rozwiązaniem Umowy ubezpieczenia.

W związku z powyższym przebiegiem relacji związanych z wykonywaniem Umowy ubezpieczenia Bank oraz Towarzystwo postanowiły zawrzeć ugodę celem ustalenia ostatecznego stanowiska w zakresie rozwiązania Umowy ubezpieczenia (dalej: "Ugoda").

Na mocy Ugody Towarzystwo odwoła wypowiedzenie Umowy ubezpieczenia, a Bank to odwołanie zaakceptuje. Jednocześnie w Ugodzie Bank i Towarzystwo zgodnie potwierdzą, iż Umowa ubezpieczenia uległa rozwiązaniu z dniem wskazanym w Ugodzie. W konsekwencji, Bank zrzeka się wszelkich roszczeń wynikających lub powiązanych z Umową ubezpieczenia (w tym roszczeń o wypłatę jakichkolwiek odszkodowań, odsetek, utraconych korzyści i tym podobnych należności) i nie będzie ich dochodził wobec Towarzystwa, a jednocześnie Towarzystwo zrzeka się wobec Banku wszelkich roszczeń wynikających z lub powiązanych z Umową ubezpieczenia (w szczególności roszczeń, odszkodowań, odsetek, utraconych korzyści i tym podobnych należności).

W związku z faktem, że Umowa ubezpieczenia ulegnie rozwiązaniu dopiero w dniu wskazanym w Ugodzie Bank zobowiązany będzie do ponownej zapłaty na rzecz Towarzystwa składki ubezpieczeniowej z tytułu Umowy ubezpieczenia.

Jednocześnie Ugoda wskazuje, że w związku z rozliczeniem Umowy ubezpieczenia oraz biorąc pod uwagę przebieg Umowy ubezpieczenia, Towarzystwo przyzna Bankowi premię z tytułu niskiej szkodowości (dalej: "Premia" lub "Premia za niską szkodowość").

Strony Ugody postanowiły, że jej rozliczenie nastąpi w drodze potrącenia wzajemnych zobowiązań Banku i Towarzystwa, tj. potrącenia kwoty składki ubezpieczeniowej należnej Towarzystwu z tytułu Umowy ubezpieczenia z kwotą Premii. Z uwagi na to, że kwota zobowiązania Banku przekracza kwotę zobowiązania Towarzystwa, pozostała po potrąceniu kwota zostanie przelana przez Bank na rachunek bankowy Towarzystwa w terminie uzgodnionym przez strony.

Dla pełności stanu faktycznego Bank pragnie wskazać, że na mocy Ugody, w związku z wygaśnięciem ochrony ubezpieczeniowej dla Kredytów objętych Umową ubezpieczenia, a co za tym idzie ze skróceniem ochrony ubezpieczeniowej dla tych kredytów, Towarzystwo zobowiąże się do zwrotu Bankowi pewnej części składki pierwotnie uiszczonej przez Bank (przy czym zmniejszenie składki wynika ze skrócenia okresu ochrony ubezpieczeniowej w stosunku do okresu pierwotnie planowanego). Zwrot części składki, który efektywnie stanowi obniżenie ceny usługi ubezpieczeniowej nabytej przez Bank, nie jest jednak przedmiotem niniejszego wniosku o interpretację podatkową.

W związku z powyższym w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku jako 1):

Czy Bank powinien potraktować Premię za niską szkodowość przyznaną przez Towarzystwo jako wynagrodzenie za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług:

Zdaniem Wnioskodawcy, dla Banku przyznana przez Towarzystwo Premia za niską szkodowość nie stanowi wynagrodzenia za usługę i w konsekwencji powinna pozostawać poza zakresem opodatkowania VAT.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z uwagi na przedmiot Umowy ubezpieczeniowej i treść Ugody, klasyfikacja Premii na gruncie przepisów o VAT może być dokonywana jedynie w kontekście możliwości jej uznania za wynagrodzenie za świadczenie usług, gdyż z całą pewnością Premia nie może być uznana za wynagrodzenie za dostawę towarów realizowaną przez Bank. Stąd rozstrzygnięcia wymaga czy Bank w związku z Ugodą świadczy na rzecz Towarzystwa usługę.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Usługi są zatem na gruncie VAT rozumiane szeroko i brak jest jednocześnie katalogu czynności, które powinny zostać uznane za usługi. Należy zatem zweryfikować, jakimi cechami powinna charakteryzować się dana czynność, aby podlegać przepisom o VAT jako usługa.

W tym kontekście Bank za zasadne uważa odniesienie się do ugruntowanego w tym zakresie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). Trybunał sformułował na przestrzeni lat, m.in. w sprawach: C-154/80, C-16/93, C-102/86, C-213/99, C-404/99, przesłanki jakie muszą być spełnione, aby uznać określoną czynność za usługę podlegającą opodatkowaniu.

Przesłanki te są następujące:

* istnienie związku prawnego między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

* wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

* istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,

* odpłatność za otrzymane świadczenie (np. usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

* istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Powyższe podejście znajduje również odzwierciedlenie w interpretacjach polskich organów podatkowych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji IBPP3/443-357/08/BW z dnia 28 lipca 2008 r. wypowiedział się o relacji pomiędzy czynnością a wynagrodzeniem w następujący sposób: "aby dana czynność (dostawa towarów czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia" (zob. też interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP1-443-588/07-4/RK z dnia 10 stycznia 2008 r.).

Jak zatem wynika z orzecznictwa TSUE i z praktyki krajowej, samo przekazanie środków pieniężnych nie zawsze skutkuje wystąpieniem obowiązku na gruncie VAT (tj. uznaniem, że dochodzi do świadczenia usługi lub dostawy towaru). Elementem niezbędnym dla uznania czynności za opodatkowaną VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy wypłatą środków a świadczeniem beneficjenta na rzecz podmiotu wypłacającego. W sytuacji, gdy druga strona nie podejmuje żadnych działań i nie jest zobowiązana do ich podjęcia (lub zaniechania), sam fakt otrzymania środków pieniężnych nie powinien powodować opodatkowania VAT.

Zdaniem Banku tak jest właśnie w przypadku Premii - nie stanowi ona wynagrodzenia za jakąkolwiek czynność wykonywaną przez Bank. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, planowana Ugoda nie będzie nakładała na Bank obowiązku wykonania jakiegokolwiek świadczenia na rzecz Towarzystwa. Nie wiąże się również z żadnymi czynnościami wykonanymi przez Bank w przeszłości, w trakcie obowiązywania Umowy ubezpieczenia. Towarzystwo, w zamian za wypłatę Premii, nie może żądać od Banku określonych działań lub zachowań. Premia została przyznana jako jednostronna decyzja Towarzystwa, natomiast Bank nie podjął i nie podejmie żadnych aktywności w celu jej uzyskania, które byłyby jednocześnie warunkiem uzyskania Premii. Jak już to było wskazywane, Premia przyznana przez Towarzystwo na mocy Ugody będzie miała związek z niską szkodowością, czyli z czynnikami zewnętrznymi, na które Bank nie miał bezpośredniego wpływu i których Bank nie kontrolował. W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, wskazane powyżej przesłanki konieczne do zaistnienia usług podlegającej opodatkowaniu VAT nie są spełnione. Brak jest bowiem świadczenia wzajemnego ze strony Banku oraz bezpośredniego związku przyznanej Premii z jakimkolwiek działaniem Banku, z tytułu którego Towarzystwo odniosłoby określone i wymierne korzyści.

Bankowi znane są także przypadki indywidualnych interpretacji podatkowych, w których płatności podobne do Premii uznawane były przez organy podatkowe za niestanowiące wynagrodzenia za usługę (zob. np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 marca 2013 r., sygn. ILPB3/423-538/12-4/EK, w której organ oceniał skutki podatkowe na gruncie CIT wypłaty premii wypłacanej na rzecz banku z tytułu udziału w zyskach zakładu ubezpieczeń).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, iż Bank jako otrzymujący Premię nie będzie w związku z jej przyznaniem świadczył na rzecz Towarzystwa usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji Premia otrzymana przez Bank nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego oraz wyroku NSA z 25 stycznia 2018 r. znak I FSK 499/16 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu 23 stycznia 2014 r., tj. w dniu wydania interpretacji indywidualnej znak: IBPP2/443-1003/13/KO, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z 25 stycznia 2018 r. znak I FSK 499/16.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 5a ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Bank zawarł z Towarzystwem Ubezpieczeń Umowę ubezpieczenia kredytów hipotecznych z niskim udziałem własnym kredytobiorcy. Następnie, po upływie pewnego okresu Towarzystwo wypowiedziało Umowę ubezpieczenia. Bank uznał, że zgodnie z brzmieniem Umowy ubezpieczenia, rozwiązanie tej Umowy nie wpłynęło na możliwość przedłużania ochrony dla kredytów, które zostały objęte Umową ubezpieczenia przed dniem jej rozwiązania na kolejne okresy ochrony i w związku z taką interpretacją dokonywał wpłat tytułem składki ubezpieczeniowej oraz zgłaszał roszczenia o wypłatę odszkodowań z tytułu tej Umowy. Towarzystwo uznało, że rozwiązanie Umowy uniemożliwia przedłużenie ochrony dla ww. kredytów i zwracało Bankowi wpłaty tytułem składki ubezpieczeniowej oraz odmawiało wypłaty odszkodowań ze względu na upływ okresu ubezpieczenia w związku z rozwiązaniem Umowy ubezpieczenia. W związku z powyższym przebiegiem relacji związanych z wykonywaniem Umowy ubezpieczenia Bank oraz Towarzystwo postanowiły zawrzeć ugodę celem ustalenia ostatecznego stanowiska w zakresie rozwiązania Umowy ubezpieczenia. Na mocy Ugody Towarzystwo odwoła wypowiedzenie Umowy ubezpieczenia, a Bank to odwołanie zaakceptuje. Jednocześnie w Ugodzie Bank i Towarzystwo zgodnie potwierdzą, iż Umowa ubezpieczenia uległa rozwiązaniu z dniem wskazanym w Ugodzie. W konsekwencji, Bank zrzeka się wszelkich roszczeń wynikających lub powiązanych z Umową ubezpieczenia (w tym roszczeń o wypłatę jakichkolwiek odszkodowań, odsetek, utraconych korzyści i tym podobnych należności) i nie będzie ich dochodził wobec Towarzystwa, a jednocześnie Towarzystwo zrzeka się wobec Banku wszelkich roszczeń wynikających z lub powiązanych z Umową ubezpieczenia (w szczególności roszczeń, odszkodowań, odsetek, utraconych korzyści i tym podobnych należności). W związku z faktem, że Umowa ubezpieczenia ulegnie rozwiązaniu dopiero w dniu wskazanym w Ugodzie Bank zobowiązany będzie do ponownej zapłaty na rzecz Towarzystwa składki ubezpieczeniowej z tytułu Umowy ubezpieczenia. Jednocześnie Ugoda wskazuje, że w związku z rozliczeniem Umowy ubezpieczenia oraz biorąc pod uwagę przebieg Umowy ubezpieczenia, Towarzystwo przyzna Bankowi premię z tytułu niskiej szkodowości. Na mocy Ugody, w związku z wygaśnięciem ochrony ubezpieczeniowej dla Kredytów objętych Umową ubezpieczenia Towarzystwo zobowiąże się do zwrotu Bankowi pewnej części składki pierwotnie uiszczonej przez Bank (przy czym zmniejszenie składki wynika ze skrócenia okresu ochrony ubezpieczeniowej w stosunku do okresu pierwotnie planowanego).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy Bank powinien potraktować Premię za niską szkodowość przyznaną przez Towarzystwo jako wynagrodzenie za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT.

Przechodząc do oceny prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług, należy przed wszystkim zauważyć, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 25 stycznia 2018 r. sygn. akt I FSK 499/16, który zapadł w niniejszej sprawie, stwierdził, że " (...) wnioskodawca wskazał, że w ramach ugody otrzymał świadczenia określone jako premia z tytułu niskiej szkodowości. We wniosku nie wskazano, że otrzymane świadczenie było rekompensatą, czy też wynagrodzeniem z tytułu wyrażenia zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy. Dlatego też organ interpretacyjny nie miał prawa do swoistej interpretacji podanych przez wnioskodawcę faktów i wyciągnięcie wniosku o faktycznej funkcji świadczenia, które przez wnioskodawcę określono jako "premia za niską szkodowość". (...) W kontekście stanu faktycznego wskazanego we wniosku o interpretację nie sposób uznać, że premia z tytułu niskiej szkodowości stanowi rekompensatę za zgodę na wcześniejsze rozwiązanie umowy ubezpieczenia. Nie wynika to bowiem wprost ze stanu faktycznego podanego we wniosku. Stąd też nie sposób uznać, że premia ta stanowi świadczenie z tytułu usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT."

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy a także stanowisko NSA przedstawione w ww. wyroku z 25 stycznia 2018 r. sygn. akt I FSK 499/16, należy stwierdzić, że Bank jako otrzymujący Premię z tytułu niskiej szkodowości nie będzie w związku z jej przyznaniem świadczył na rzecz Towarzystwa usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem Premia ta otrzymana przez Bank nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji, uchylonej wyrokiem NSA sygn. akt I FSK 499/16, tj. w dniu 23 stycznia 2014 r.

Ocena prawna dotycząca stanowiska w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.