IBPP2/443-1000/11/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2010 r. (data wpływu 30 listopada 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 lutego 2011 r. (data wpływu 9 lutego 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla wynajmu lokali - jest prawidłowe.

W dniu 30 listopada 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawki podatku dla wynajmu lokali.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 lutego 2011 r. (data wpływu 9 lutego 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 25 stycznia 2011 r. znak: IBPP2/443-1000/10/ASz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmie zakupionych przez siebie nieruchomości. Są to nieruchomości zabudowane budynkami wynajmowanymi na rzecz innych podmiotów w celu prowadzenia działalności gospodarczej, dla podmiotów gospodarczych w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych pracowników oraz dla osób fizycznych w celu zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych. Jeden z budynków posiadanych przez Wnioskodawcą w części był budynkiem usługowo - biurowym, a w części budynkiem mieszkalnym wynajmowanym na rzecz osób fizycznych na cele mieszkalne oraz dla podmiotów gospodarczych w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych ich pracowników.

W związku z faktem, iż wynajem na cele biurowe oraz usługowe jest znacznie bardziej opłacalny niż na cele mieszkaniowe, Wnioskodawca dokonał zmiany sposobu użytkowania z pomieszczeń mieszkalnych na pomieszczenia administracyjne decyzją Burmistrza Miasta o warunkach zabudowy. Po zmianie sposobu użytkowania pomieszczeń mieszkalnych na administracyjne są one nadal w części wykorzystywane do celów mieszkalnych, a lokatorów chroni ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu Cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733).

W piśmie z dnia 2 lutego 2011. Wnioskodawca wskazał, że:

* Symbol PKWiU dla usługi, o której mowa we wniosku to ex 70.20.11.

* Pomieszczenia, w których dokonano zmiany z pomieszczeń mieszkalnych na pomieszczenia administracyjne są nadal zamieszkiwane przez najemców Wnioskodawcy, dla których mieszkania stanowią funkcję mieszkalną i nie prowadzą tam działalności gospodarczej. Zmiana sposobu użytkowania nastąpiła bez wniosku i zgody najemców aktualnie zamieszkujących lokale.

* Jak dotąd Wnioskodawca, oczekując na interpretację z Biura Krajowej Informacji Podatkowej, nie odliczał podatku naliczonego od tych wydatków, czyli traktował je jako wydatki związane ze sprzedażą zwolnioną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w powyższym opisanym stanie faktycznym, Wnioskodawca powinien lokale faktycznie wynajmowane na cele mieszkalne, po zmianie sposobu użytkowania pomieszczeń mieszkalnych na pomieszczenia administracyjne, opodatkować stawką VAT 22%, czy też nadal stosować stawkę dotyczącą wynajmu na cele mieszkalne zgodnie z art. 43 pkt 1 ust. 1 (pozycja 4 w załączniku nr 4) stawkę "zw".

Stanowisko Wnioskodawcy (sformułowane w piśmie z dnia 9 lutego 2011 r.): w powyżej opisanym stanie faktycznym, Wnioskodawca jest zobowiązany do stosowania stawki zwolnionej odnośnie wynajmu pomieszczeń użytkowanych na cele mieszkalne.

W ocenie Wnioskodawcy pomimo zmiany sposobu użytkowania decyzją Burmistrza Miasta, lokale nadal są wynajmowane do celów mieszkalnych, a z lokatorami wnioskodawcę wiąże stosunek najmu pomieszczeń mieszkalnych, który jest chroniony ustawą z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu Cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733). Z upływem czasu i możliwości prawnych wnioskodawca będzie zmierzał do rozwiązania umów najmu lokali mieszkalnych, lecz nim to się stanie lokale nadal są wynajmowane na cele mieszkalne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o przepisy prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010 r., gdyż we wniosku z dnia 25 listopada 2010 r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Jak stanowi art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy obejmującym "Wykaz usług zwolnionych od podatku".

Pod poz. 4 tego załącznika wymieniono usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe PKWiU ex 70.20.11.

Należy wyjaśnić, iż oznaczenie w załączniku danej grupy "ex" oznacza, że stawka podatku lub zwolnienie od podatku odnosi się tylko do danej usługi z danego grupowania. Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia lub obniżonej stawki podatku od towarów i usług tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce "nazwa usługi".

Zatem, wynikająca z konkretnego załącznika stawka podatku lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmie zakupionych przez siebie nieruchomości. Są to nieruchomości zabudowane budynkami wynajmowanymi na rzecz innych podmiotów w celu prowadzenia działalności gospodarczej, dla podmiotów gospodarczych w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych pracowników oraz dla osób fizycznych w celu zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych. Jeden z budynków posiadanych przez Wnioskodawcą w części był budynkiem usługowo - biurowym, a w części budynkiem mieszkalnym wynajmowanym na rzecz osób fizycznych na cele mieszkalne oraz dla podmiotów gospodarczych w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych ich pracowników.

W związku z faktem, iż wynajem na cele biurowe oraz usługowe jest znacznie bardziej opłacalny niż na cele mieszkaniowe, Wnioskodawca dokonał zmiany sposobu użytkowania z pomieszczeń mieszkalnych na pomieszczenia administracyjne decyzją Burmistrza Miasta o warunkach zabudowy. Po zmianie sposobu użytkowania pomieszczeń mieszkalnych na administracyjne są one nadal w części wykorzystywane do celów mieszkalnych, a lokatorów chroni ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu Cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733).

Ponadto w piśmie z dnia 2 lutego 2011. Wnioskodawca wskazał, że symbol PKWiU dla usługi, o której mowa we wniosku to ex 70.20.11.

Jak wskazano wyżej, usługi sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU ex 70.20.11 są zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca wskazał symbol ex 70.20.11 i wyjaśnił, że wynajem realizowany jest cele mieszkaniowe (lokale są wynajmowane dla celów mieszkalnych).

W świetle powyższego Wnioskodawca, świadcząc usługi najmu przedmiotowych lokali, korzysta ze zwolnienia od podatku, o ile usługi te zostały prawidłowo sklasyfikowane do grupowania PKWiU ex 70.20.11, tj. są to usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy jednocześnie zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania usługi, o której mowa we wniosku, według PKWiU. Tut. organ nie jest bowiem właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji usług według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wykonywanych usług, a w razie wątpliwości Wnioskodawca może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Zatem wskazany przez Wnioskodawcę symbol PKWiU dla świadczonych usług przyjęto jako element stanu faktycznego nie podlegający ocenie przez tut. organ.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, w szczególności zmiany zaklasyfikowania usługi według PKWiU, lub zmiany stanu prawnego.

Zauważa się również, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku, gdy na skutek decyzji Burmistrza Miasta o warunkach zabudowy, przedmiotowy budynek stracił charakter mieszkalny.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.