IBPP1/4512-898/15/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 października 2015 r. (data wpływu 13 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przez Wnioskodawcę usług montażu regałów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez podwykonawców - jest prawidłowe.

W dniu 13 listopada 2015 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przez Wnioskodawcę usług montażu regałów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez podwykonawców.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca montuje (standardowe) wykonane fabrycznie regały półkowe metalowe wolnostojące (meble metalowe) o wysokości do 3m, które służą do magazynowania odzieży na zapleczach sklepów z odzieżą. Regały są produkowane przez firmę M, są wyrobem certyfikowanym przez EU. Montaż regałów wykonywany jest zgodnie z instrukcją producenta i polega na wzajemnym połączeniu części ram (boków regałów) i półek w zestawy (moduły) o odpowiedniej konfiguracji i ich ustawieniu w określonym rozmieszczeniu na powierzchni zaplecza magazynu).

Regał składa się z ram o wymiarach 300 x 43,5 cm, półek o wymiarach 75 x 40 cm; 100 x 40 cm; 125 x 40 cm. W regale (module) mogą być montowane drążki wykonane z rury stalowej o odpowiedniej długości, służące do magazynowania odzieży na wieszakach ubraniowych.

Regały mogą być ustawiane w różnych konfiguracjach, w zależności od potrzeb szerokości, ilości półek i drążków. Regały są mocowane kotwami do posadzki i w ten sposób zabezpieczane przed niezamierzonym ich przemieszczeniem. Montaż regałów jest czynnością prostą i nieskomplikowaną; nie wymaga specjalnych uprawnień, a jego montaż, przebudowa lub demontaż nie wymaga specjalnych kwalifikacji i stosowania specjalnych narzędzi.

Regały nie podlegają pod Urząd Dozoru Technicznego.

Montowanie regałów nie wymaga specjalistycznego projektu budowlanego.

Przed montażem wykonywane są rysunki aranżacji (rozmieszczenia regałów) w pomieszczeniach zaplecza i określa się konfiguracje poszczególnych modułów, ilości i rozmieszczenie półek, drążków itp.

Regały po zamontowaniu, mogą być zdemontowane i przestawione w inne miejsce bez konieczności niszczenia ich elementów. Po takim zdemontowaniu wszystkie elementy regałów nadają się do ponownego użycia, do ich ustawienia w innej przestrzeni, czy w innej konfiguracji. Zniszczeniu mogą ulec jedynie elementy mocujące regał do podłoża (kotwy).

Głównymi odbiorcami usług Wnioskodawcy są polskie firmy, które są generalnymi wykonawcami odpowiedzialnymi za wykonanie wszystkich prac związanych z kompleksowym przygotowaniem i adaptacją pomieszczeń oraz zapewnieniem wyposażenia sklepowego.

Generalny wykonawca wykonuje i koordynuje prace budowlane związane z wykończeniem wnętrz w tym wewnętrzne instalacje elektryczne, wodne, wentylacyjne znajdujące się w pomieszczeniach sklepowych zlokalizowanych na terenie centrum handlowym oraz zapewnia odpowiednie wyposażenie meblowe i sprzęty potrzebne do funkcjonowania sklepu.

Te centra handlowe i sklepy są zlokalizowane w Polsce, a także w innych krajach europejskich. Firmy, będące generalnym wykonawcą, również poza granicami Polski wykonują roboty budowlane i wykończeniowe, instalacyjne wewnątrz sklepu, zapewniając kompleksowe wyposażenie meblowe i sprzętowe.

Składający zapytanie zajmuje się wyłącznie montowaniem opisanych wyżej regałów (mebli metalowych). Nie sprzedaje samych regałów. Regały kupują na własny rachunek inwestorzy lub generalni wykonawcy (jak sądzi Wnioskodawca w zależności od zakresu zawartej między nimi umowy) od przedstawiciela firmy M - polskiej firmy posługującej się polskim, numerem NIP.

Bezpośrednimi odbiorcami usług są firmy polskie, mające siedzibę w Polsce posługujące się polskim numerem NIP. Sporadycznie przy większej ilości zamówień, firma Wnioskodawcy korzysta z usług innych firm - podwykonawców. Są to firmy mające siedzibę w Polsce, posługujące się polskim numerem NIP.

Jak zaznaczono odbiorcami usług Wnioskodawcy są polskie firmy, posługujące się polskim numerem NIP. Wnioskodawca przyjmuje, że miejscem świadczenia tych usług (zarówno dla montaży wykonywanych w kraju jak również w innych krajach europejskich) jest kraj siedziby tych firm, czyli Polska, a stawka VAT wynosi 23%. Podwykonawcy wystawiając Wnioskodawcy faktury również naliczają dwudziestotrzyprocentowy VAT, zarówno dla montaży wykonywanych w centrach handlowych zlokalizowanych w Polsce jak również w innych krajach europejskich. W składanych przez Wnioskodawcę deklaracjach VAT-7 za właściwe okresy Wnioskodawca dokonuje odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT wystawianych przez podwykonawców Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca prawidłowo ustalił miejsce świadczenia usług montażu regałów jako kraj siedziby bezpośrednich odbiorców Wnioskodawcy, czyli Polskę i tym samym, czy Wnioskodawca zastosował właściwie 23% stawkę VAT dla świadczonych usług, w tym montaży regałów wykonanych na terenie centrów handlowych mieszczących się w innych krajach europejskich.

2. Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez podwykonawców (firmy mające siedzibę w Polsce posługujące się polskim numerem NIP), w tym za montaże wykonane na terenie centrów handlowych mieszczących się w innych krajach europejskich.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1).

Wnioskodawca uznaje, że dla wykonywanych przez niego usług montażu regałów, właściwym miejscem świadczenia jest siedziba bezpośrednich odbiorców jego usług, czyli Polska, a właściwą stawką VAT jest 23% stawka VAT.

Montowane przez Wnioskodawcę regały to standardowe wykonane fabrycznie meble półkowe, które wykonane są z gotowych elementów. Można je zaaranżować (zestawić) w zależności od potrzeb zamawiającego, skonfigurować tak, aby dobrze zagospodarować przestrzeń danego pomieszczenia i zapewnić wygodę użytkownikowi. Oczywiście najlepiej i najtaniej zmontować je bezpośrednio w miejscu, gdzie będą użytkowane, gdyż dla celów transportu są pakowane w stanie złożonym w pakiety (paczki). Niemniej jednak meble te mogą być w każdej chwili zdemontowane, wykorzystane w innej przestrzeni. Są montowane w określonej nieruchomości, ale mogą być zdemontowane i bez strat zamontowane w innej. W zasadzie jedynym elementem mocującym, utrzymującym regały z podłożem (nieruchomością) są kotwy mocujące, które można wymontować (w zasadzie tylko kotwy na ogół nie nadają się do dalszego użycia). Nie można więc mówić, że regały są nierozerwalnym elementem nieruchomości, gdyż można je zawsze zdemontować. Regały nie są również projektowane pod konkretną nieruchomość. Składają się z elementów typowych (standardowych), które można zaaranżować dostosowując do powierzchni i potrzeb użytkowników.

Odbiorcami usług Wnioskodawcy są firmy polskie - podatnicy mający siedzibę w Polsce posługujący się polskim numerem NIP, dlatego Wnioskodawca uznaje że z uwagi na odbiorców, rodzaj i zakres wykonywanych usług wypełnia definicję art. 28b ustawy VAT.

Ad. 2).

Zarówno Wnioskodawca, jak również podwykonawcy są czynnymi podatnikami VAT. Wykonywane usługi, mają miejsce świadczenia w Polsce, są opodatkowane 23% VAT-em. Dla udokumentowania usługi podwykonawca wystawia Wnioskodawcy fakturę, wykazując na niej podatek należny, dlatego przy zachowaniu ustanowionych terminów płatności i innych dotyczących odliczenia Wnioskodawca co do zasady ma prawo, do odliczenia podatku naliczonego, z faktur wystawionych przez podwykonawców usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na ścisłe powiązanie tematyki poruszanej we wniosku, tut. organ postanowił ująć kwestie dotyczące dwóch stanów faktycznych w jednej interpretacji indywidualnej.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z definicją legalną zawartą art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, pod pojęciem towarów rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 28a ustawy o VAT, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

Wskazany powyżej art. 28a ustawy o VAT, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W myśl art. 28b ust. 2 ww. ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 28b ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Od powyższych zasad ustawodawca przewidział szereg wyjątków, wskazując m.in. szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług związanych np. z nieruchomościami.

I tak zgodnie z art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Z powyższej regulacji prawnej wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Przepis ten - jak wynika z jego brzmienia - stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium, odniesienie się nie do podmiotu lecz do przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty. Do zakresu tych usług ustawodawca zaliczył bowiem nie tylko usługi stricte dotyczące prac wykonywanych w nieruchomościach i obrotu nieruchomościami, ale także usługi, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości.

Podkreślenia wymaga fakt, że w świetle przepisów dotyczących miejsca świadczenia usług, aby uznać usługi za związane z nieruchomością, wynik prac musi się wiązać z konkretną nieruchomością, np. działką, budynkiem, budowlą o określonych parametrach, numerach, będącą w posiadaniu określonych osób.

W tym miejscu należy rozważyć, co należy rozumieć przez nieruchomość, jak też jakie usługi należy uznać za związane z nieruchomościami.

W kontekście rozpatrywanej sprawy zasadnicze znaczenie będzie miało określenie rzeczy składowej nieruchomości. Jak zauważa się w doktrynie "dany przedmiot uzyskuje atrybut części składowej innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), jeżeli zostanie on połączony z tą rzeczą w taki sposób, że będzie istniała:

- przy czym przesłanki te muszą być spełnione łącznie.

Wskutek takiego połączenia przedmiot połączony traci samodzielny byt w sensie fizycznym, gospodarczym i prawnym, stanowiąc z pozostałymi składnikami rzeczy jedną całość traktowaną w obrocie jako dobro samoistne (rzecz w znaczeniu techniczno-prawnym).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca montuje (standardowe) wykonane fabrycznie regały półkowe metalowe wolnostojące (meble metalowe). Montaż regałów jest czynnością prostą i nieskomplikowaną; nie wymaga specjalnych uprawnień, a jego montaż, przebudowa lub demontaż nie wymaga specjalnych kwalifikacji i stosowania specjalnych narzędzi.

Regały nie podlegają pod Urząd Dozoru Technicznego.

Montowanie regałów nie wymaga specjalistycznego projektu budowlanego.

Regały mogą być zdemontowane i przestawione w inne miejsce bez konieczności niszczenia ich elementów. Po takim zdemontowaniu wszystkie elementy regałów nadają się do ponownego użycia, do ich ustawienia w innej przestrzeni, czy w innej konfiguracji.

Wnioskodawca zajmuje się wyłącznie montowaniem opisanych wyżej regałów (mebli metalowych). Nie sprzedaje samych regałów.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę przedmiotowe usługi nie są usługami związanymi z nieruchomością, ponieważ - jak wskazał Wnioskodawca - regały o których mowa we wniosku, mogą być zdemontowane i przestawione w inne miejsce bez konieczności niszczenia ich elementów a po takim zdemontowaniu wszystkie elementy regałów nadają się do ponownego użycia.

Wobec powyższego, nie sposób uznać, że przedmiotowe usługi pozostają w bezpośrednim związku z nieruchomością. Zatem w celu określenia miejsca świadczenia (opodatkowania) nie znajdzie w tym przypadku zastosowania zasada wyrażona w art. 28e ustawy.

Z wniosku wynika, że bezpośrednimi odbiorcami ww. usług świadczonych przez Wnioskodawcę są firmy polskie, mające siedzibę w Polsce posługujące się polskim numerem NIP. Tym samym, wskazać należy, iż Wnioskodawca świadczy usługę na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT.

Ponadto z opisu sprawy nie wynika aby kontrahenci mieli stałe miejsce wykonywania działalności poza terytorium kraju i aby Wnioskodawca świadczył swoje usługi dla tego stałego miejsca prowadzenia działalności.

Tak więc miejscem świadczenia i opodatkowania usług wykonanych przez Wnioskodawcę (zarówno dla montaży wykonywanych w kraju jak również w innych krajach europejskich) na rzecz bezpośredniego odbiorcy usług tj. polskiego kontrahenta, mającego siedzibę w Polsce posługującego się polskim numerem NIP, jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. terytorium Polski, zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT. Przedmiotowe usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23% stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że dla wykonywanych przez niego usług montażu regałów właściwym miejscem świadczenia jest siedziba bezpośrednich odbiorców jego usług, czyli Polska, a właściwą stawką VAT jest 23% stawka VAT, należało uznać za prawidłowe.

Przedmiotem wniosku jest również kwestia czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez podwykonawców (firmy mające siedzibę w Polsce posługujące się polskim numerem NIP), w tym za montaże wykonane na terenie centrów handlowych mieszczących się w innych krajach europejskich.

Zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podstawową więc zasadą dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego jest związek towarów i usług, przy nabyciu których podatek został naliczony, z czynnościami opodatkowanymi.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z wniosku wynika, że przy większej ilości zamówień, Wnioskodawca korzysta z usług innych firm - podwykonawców. Są to firmy mające siedzibę w Polsce, posługujące się polskim numerem NIP. Wnioskodawca usługi montażu na rzecz bezpośredniego odbiorcy - polskiego kontrahenta-opodatkowuje w Polsce naliczając VAT w wysokości 23%. Podwykonawcy wystawiając Wnioskodawcy faktury również naliczają 23% VAT, zarówno dla montaży wykonywanych w centrach handlowych zlokalizowanych w Polsce jak również w innych krajach europejskich. Zarówno Wnioskodawca, jak również podwykonawcy są czynnymi podatnikami VAT.

Tak więc, skoro faktury VAT wystawione przez podwykonawców z tytułu wykonania usług (zarówno dla montaży wykonywanych w kraju jak również w innych krajach europejskich) mają związek ze świadczonymi przez Wnioskodawcę usługami montażu regałów, opodatkowanymi podatkiem VAT, wykonywanymi przez Wnioskodawcę na rzecz bezpośrednich odbiorców usług, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego, wynikającego z faktur otrzymanych od podwykonawców.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że ma on prawo, do odliczenia podatku naliczonego, z faktur wystawionych przez podwykonawców usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.