IBPP1/4512-80/15/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 stycznia 2015 r. (data wpływu 29 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania czy zbycie działki, na której jednocześnie zostało ustalonych kilka różnych przeznaczeń zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w proporcji metrażu danego przeznaczenia działki w stosunku do całej powierzchni działki, podstawową stawką VAT lub stawką zw. zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT - jest prawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2015 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania czy zbycie działki, na której jednocześnie zostało ustalonych kilka różnych przeznaczeń zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w proporcji metrażu danego przeznaczenia działki w stosunku do całej powierzchni działki, podstawową stawką VAT lub stawką zw. zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (S.A.) dokonał w marcu 2014 r. sprzedaży gruntów, praw wieczystego użytkowania gruntów (dalej: "Grunty") oraz prawa własności obiektów wymienionych w pkt B-D poniżej, położonych na tych Gruntach (dalej; "Obiekty"). Grunty i Obiekty objęte były siedmioma księgami wieczystymi. Grunty składają się z 139 działek wyodrębnionych ewidencyjnie (dalej: "Działki"). Na każdą księgę wieczystą składa się po kilka Działek.

Na terenie, na którym położone są Grunty i Obiekty obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

W skład Gruntów i Obiektów będących przedmiotem sprzedaży weszły:

a. Działki, o różnym przeznaczeniu zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, niezabudowane Obiektami;

b. Działki zabudowane budowlami lub budynkami w rozumieniu Ustawy - Prawo Budowlane (dalej: "UPB");

c. Działki o różnym przeznaczeniu zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, na których znajdują się ogrodzenia (tzn. odgradzające całą nieruchomość w znaczeniu wieczysto-księgowym od innych nieruchomości) jak i wewnętrzne (tzn. rozgraniczające niektóre z Działek);

d. Działki, na których znajdują się ogrody działkowe z obiektami małej architektury;

e. Działki, na których znajdują się różne kombinacje Obiektów wskazanych w pkt B-D.

Obiekty posadowione na Gruntach były co do zasady wybudowane przez poprzednika prawnego Spółki przed 1993 r. (w stosunku do tych Obiektów nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia VAT), niemniej jednak Spółka zidentyfikowała 25 Obiektów wybudowanych po 1993 r. (w stosunku do części z tych Obiektów przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia VAT).

Na jednej z Działek będących przedmiotem sprzedaży znajduje się budynek wybudowany przez podmioty trzecie (dalej: "Dom Działkowca"). Dom Działkowca został wprowadzony do ksiąg Spółki 22 lipca 2008 r. jako ujawnienie środka trwałego (w wyniku legalizacji samowoli budowlanej).

Od 2000 r. Dom Działkowca był przedmiotem umowy użyczenia na rzecz Polskiego Związku Działkowców. Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie Domu Działkowca w wartości wyższej niż 30% jego wartości początkowej. Z tytułu zużycia mediów na Działkach, o których mowa w pkt D oraz przez Dom Działkowca, Spółka obciążała kosztami z tego tytułu Pracowniczy Ogród Działkowy działający przy Spółce.

Grunty i Obiekty były wykorzystywane przez Spółkę przed sprzedażą do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji energii elektrycznej i ciepła. Spółka już pod koniec 2012 r. wyłączyła Grunty i Obiekty ze swojej podstawowej działalności gospodarczej z zamiarem ich sprzedaży (w szczególności z dniem 30 listopada 2012 r. Elektrownia X została wykreślona decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z treści posiadanej koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej i ciepła w źródle Elektrowni X dla Obiektów oraz księgowo Spółka rozpoznawała przedmiotowe Grunty i Obiekty jako przeznaczone do sprzedaży). W lipcu 2012 r. został również przedłożony Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki "Plan działań w zakresie likwidacji skutków działalności energetycznej Elektrowni X", zmierzający do likwidacji Obiektów.

Główną wartość ekonomiczną stanowiły dla Spółki i nabywcy Grunty. W szczególności zgodnie z posiadaną przez Spółkę wyceną opracowaną przez niezależnych rzeczoznawców, wartość Obiektów przy założeniu wyceny metodą likwidacyjną była ujemna i obniżała wycenę wartości.

Zgodnie z zamiarem Spółki (uwzględnionym w akcie notarialnym sprzedaży w postaci zapisu zobowiązującego nabywcę do likwidacji skutków działalności elektrowni), Obiekty znajdujące się na Gruntach miały zostać fizycznie zlikwidowane przez nabywcę (zgodnie z wiedzą Spółki nabywca realizuje obecnie te postanowienia). Fizyczna rozbiórka Obiektów rozpoczęła się jednak po dniu sprzedaży Gruntów i Obiektów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (pytanie oznaczone we wniosku nr 2):

Czy zbycie działki, o której mowa w pkt A stanu faktycznego, na której jednocześnie zostało ustalonych kilka różnych przeznaczeń zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w proporcji metrażu danego przeznaczenia działki w stosunku do całej powierzchni działki, podstawową stawką VAT lub stawką zw. zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie działki, o której mowa w pkt A stanu faktycznego, na której jednocześnie zostało ustalonych kilka różnych przeznaczeń zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w proporcji metrażu danego przeznaczenia działki w stosunku do całej powierzchni działki, podstawową stawką VAT lub stawką zw. zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT - zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT).

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, jednak wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy dostawa działek, dla których określono w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczenie zarówno budowlane jak i niebudowlane, powinna natomiast zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług w następujący sposób:

* stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23% - w odniesieniu do części gruntu stanowiącego w planie zagospodarowania przestrzennego teren budowlany,

* zwolnieniem od podatku od towarów i usług - w odniesieniu do części gruntu stanowiącego w planie zagospodarowania przestrzennego teren inny niż budowlany.

W związku z tym, iż ani przepisy Ustawy o VAT, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części, zdaniem Wnioskodawcy można przyjąć różne rozwiązania, w szczególności proponowany przez Wnioskodawcę klucz powierzchniowy (udziału powierzchni gruntu budowlanego na danej działce w ogólnej powierzchni działki).

Podobne stanowisko potwierdził Minister Finansów przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 kwietnia 2014 r. (sygn. ILPP2/443-50/14-4/SJ) oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 10 czerwca 2011 r. (sygn. IBPP3/443-351/11/IK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pod pojęciem towaru - w myśl art. 2 pkt 6 tej ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunty spełniają powyższą definicję towarów, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, w myśl obowiązującego art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Jednocześnie zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższego należy wywieść, iż opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Przyjmuje się, że pojęcie tereny budowlane obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy np. mieszkaniowej, zabudowy techniczno-produkcyjnej, zabudowy zagrodowej.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, w planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania.

Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w marcu 2014 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży działek niezabudowanych, o różnym przeznaczeniu zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy zbycie działki, o której mowa w pkt A stanu faktycznego, na której jednocześnie zostało ustalonych kilka różnych przeznaczeń zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w proporcji metrażu danego przeznaczenia działki w stosunku do całej powierzchni działki, podstawową stawką VAT lub stawką zw. zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że jeśli w momencie sprzedaży opisana wyżej działka zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego w części przeznaczona była pod zabudowę, a w części nie stanowiła terenów przeznaczonych pod zabudowę, to:

* dostawa części działki, która zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona była pod zabudowę podlegała opodatkowaniu wg podstawowej tj. 23% stawki podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT,

* dostawa części działki, która - biorąc pod uwagę art. 2 pkt 33 ustawy o VAT - zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego nie stanowiła terenów budowlanych, korzystała ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Jak jednak wskazano powyżej, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania, dlatego też w przypadku działki niezabudowanej przyjęcie podziału powierzchniowego zgodnie a liniami rozgraniczającymi wskazanymi w planie zagospodarowania przestrzennego należy uznać za zasadne.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, że w związku z tym, iż ani przepisy ustawy o VAT, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części, zdaniem Wnioskodawcy można przyjąć różne rozwiązania, w szczególności proponowany przez Wnioskodawcę klucz powierzchniowy (udziału powierzchni gruntu budowlanego na danej działce w ogólnej powierzchni działki), należało uznać za prawidłowe.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie zaś do treści art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach Wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14 m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.