IBPP1/4512-503/15/ES

Na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 maja 2015 r. (data wpływu 5 czerwca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 19 sierpnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

W dniu 5 czerwca 2015 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego przy zakupach materiałów budowlanych i usług oraz sposobu dokumentowania ww. zakupów.

Ww. wniosek został uzupełniony w dniu 19 sierpnia 2015 r. poprzez dokonanie opłaty w odpowiedzi na wezwanie tut. organu z 13 sierpnia 2015 r., znak: IBPP1/4512-503/15/ES.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi samodzielnie działalność gospodarczą Firma (...), polegającą głównie na świadczeniu usług zawiązanych ze sprzątaniem. Czynności wykonywane w ramach tej działalności dla celów podatku VAT podlegają w całości opodatkowaniu. Wnioskodawca jest również wspólnikiem spółki cywilnej. Opis zaistniałego stanu faktycznego dotyczy jednak tylko samodzielnie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności.

W maju 2015 r. Wnioskodawca rozpoczął realizację inwestycji polegającej na budowie nowego budynku mieszkalnego-usługowego. Budowany budynek mieszkalno-usługowy będzie dwukondygnacyjny, podpiwniczony z poddaszem użytkowym, ze stromym dachem. W budowanym budynku przewiduje się w część mieszkalną dzienną (na parterze) oraz część sypialną na części poddasza, a także pomieszczenia usługowe w piwnicy oraz na części poddasza. Powierzchnia użytkowa budynku mieszkalno-usługowego ma wynosić 269,80 m² - w tym część mieszkalna: 126,70 m², pomieszczenia związane z prowadzoną działalnością gospodarczą: 112,20 m² oraz ciąg komunikacyjny związany zarówno z powierzchnią mieszkalną oraz pod prowadzoną działalność gospodarczą: 30,90 m².

Biorąc pod uwagę, że całkowita powierzchnia użytkowa realizowanej inwestycji wynosi łącznie 269,80 m², z tego:

Powierzchnia przeznaczona na prowadzenie działalności gospodarczej stanowi 46,96% powierzchni całkowitej pomniejszonej o komunikację.

Biorąc pod uwagę powyższą proporcję powierzchnia ciągów komunikacyjnych pod usługi wynosi: 30,90 m² x 46,96% = 14,51 m². Wobec tego całkowita powierzchnia przeznaczona pod prowadzenie działalności gospodarczej wynosi: 112,20 m² + 14,51 m² czyli 126,71 m² co stanowi 46,96 powierzchni całego budynku.

Roboty budowlane prowadzone przy realizacji inwestycji będą wykonywane jednocześnie dla obu części budynku. Ze względu konstrukcyjnych nie ma możliwości oddzielnego wykonywania robót. W związku z powyższym trudne do ustalenia będzie jaka część robót budowlanych dotyczyć będzie części mieszkalnej, a jaka części usługowej. Również niemożliwym będzie jednoznaczne wydzielenie jaka część materiałów budowlanych zużyta zostanie do budowy części mieszkalnej, a jaka do części usługowej (np. beton pod fundamenty).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. W jaki sposób można będzie odliczyć podatek VAT naliczony zawarty w zakupach materiałów i usług, jeżeli tylko cześć realizowanej inwestycji jest przeznaczona na prowadzenie działalności gospodarczej w 100% opodatkowanej podatkiem VAT/brak będzie możliwości jednoznacznego określenia jaka część nabywanych materiałów i usług budowlanych będzie przeznaczona dla wykonywania działalności gospodarczej, a jaka służyć będzie celom mieszkaniowym. Czy właściwym kryterium dla wydzielenia tej części zakupów inwestycyjnych służących czynnościom opodatkowanym będzie wyliczenie jaka część powierzchni realizowanej inwestycji z powierzchni całkowitej przeznaczona będzie na prowadzenie działalności gospodarczej i dzielenie według procentu zakupów inwestycyjnych. Czy wyliczając stosunek powierzchni przeznaczonych na działalność gospodarczą w całkowitej powierzchni inwestycji należy uwzględnić powierzchnie wspólne w budynku mieszkalno-usługowym (kotłownia) i proporcjonalną część tych powierzchni przypisać jako przeznaczone na prowadzenie działalności opodatkowanej.

2. W jaki sposób Wnioskodawca powinien formalnie dokumentować zakupy inwestycyjne. Czy faktury za zakup materiałów budowlanych, których nie będzie można bezpośrednio przypisać, czy dotyczą działalności gospodarczej, czy też celów mieszkaniowych mogą być wystawiane: - 46,96% wartości dokonywanych zakupów - faktura na firmę - jako podatnika podatku dokonującego zakupów służących wykonywaniu czynności opodatkowanych, natomiast 53,04% wartości dokonywanych zakupów - faktura na Wnioskodawcę - jako osobę fizyczną dokonującą zakupów służących zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych. Czy też dokonywane przez Wnioskodawcę zakupy inwestycyjne powinny być dokumentowane fakturami wystawionymi na Wnioskodawcę i rozliczone dla celów działalności w 46,96% wartości dokonanych zakupów, a dla celów ubiegania się o częściowy zwrot VAT uwzględnione w 53,04% wartości dokonanych zakupów, tj. proporcjonalnie do poszczególnych powierzchni użytkowych. Czy faktury za zakup usług, których nie można jednoznacznie przypisać, czy dotyczą części przeznaczonej na działalność czy części mieszkalnej, mogą być w pełnej kwocie (100% wartości) wystawione na firmę jako podatnika podatku VAT, a rozliczone przez nią w 46,96% wartości jako dotyczące działalności opodatkowanej.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usług są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Rozpoczęta przez Wnioskodawcę inwestycja ma służyć nie tylko celom mieszkalnym, ale także wykonywaniu działalności opodatkowanej, dlatego też Wnioskodawcy przysługuje częściowe odliczenie podatku VAT naliczonego przy zakupach inwestycyjnych. Od zakupów, które będą mogły być jednoznacznie przypisane jako dotyczące działalności opodatkowanej (np. zakup drzwi wewnętrznych do pomieszczeń firmowych) VAT naliczony może zostać odliczony w pełnej kwocie. Problemem będzie rozliczenie zakupów wspólnych (np. materiały na dach) tutaj wydaje się, że jedynym właściwym kryterium podziału powinien być stosunek powierzchni użytkowej przeznaczonej do prowadzenia działalności do ogólnej powierzchni całej inwestycji i obliczenie według togo kryterium tej części zakupów inwestycyjnych, od których będzie możliwe odliczenie podatku VAT.

Zasadnym wydaje się również rozliczenie powierzchni tzw. pomieszczeń wspólnych, które w projekcie przypisano do części mieszkalnej, ale de facto, służyć one będą również działalności gospodarczej (kotłownia 18,10 m², z której zasilanie będzie centralne ogrzewanie w gabinetach). Mając na uwadze rozliczenie powierzchni użytkowych inwestycji kształtuje się następująco: powierzchnia całkowita 269,80 m², w tym działalność gospodarcza 126,71 m² (112,20 m² pomieszczenia użytkowe, 14,51 m² część wspólna), tj. 46,96% powierzchni całkowitej: część mieszkalna 143,09 m² (126, 70 m² pomieszczenia mieszkalne, 16,39 m² część wspólna), tj. 53,04% powierzchni całkowitej. Zatem zakupy inwestycyjne, których nie będzie można jednoznacznie przypisać powinny zostać podzielone: 46,96% działalność gospodarcza, 53,04% część mieszkalna i od części przeznaczonej na działalność, tj. 46,96% Wnioskodawca będzie mógł odliczyć podatek VAT naliczony przy zakupach.

Ad. 2

Ustawa o podatku od towarów usług warunkuje odliczenie podatku naliczonego VAT od posiadania faktury dokumentującej zakupy, z której wynika podatek VAT naliczony. Podatnik podatku VAT, aby odliczyć VAT naliczony musi posiadać wystawioną na siebie fakturę Jednocześnie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), w rozdziale 3, § 5 ust. 1 stanowi, iż faktura powinna zawierać co najmniej imiona i nazwiska lub nazwy, bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy. Oznacza to, że zarówno po stronie sprzedawcy jak i nabywcy towaru czy usługi może występować więcej niż jedna osoba.

A zatem faktury dotyczące zakupu materiałów budowlanych mogą być wystawione na Wnioskodawcę:

* w 46,96% wartości dokonywanych zakupów inwestycyjnych - jako podatnika podatku VAT - Firma (...) i dotyczące działalności opodatkowanej;

* oraz w 53,04% wartości dokonywanych zakupów inwestycyjnych - na indywidualną osobę - Wnioskodawcę jako dotyczące wydatków na własne cele mieszkaniowe. Jeżeli chodzi o usługi, zdaniem Wnioskodawcy, faktura dokumentująca ich nabycie może zostać w 100% wartości kupowanych usług wystawiona na Firmę, a podatek VAT naliczony może zostać odliczony z niej tylko w 46,96% ogólnej wartości jako dotyczący działalności opodatkowanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe w zakresie odliczenia podatku naliczonego przy zakupach materiałów budowlanych i usług,

* nieprawidłowe w zakresie sposobu dokumentowania ww. zakupów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2001 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 (przypadek ten nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie).

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości, stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy, należy rozumieć wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Należy w tym miejscu wskazać, że wprowadzenie przepisu art. 86 ust. 7b ustawy o VAT jest implementacją zapisów zawartych w dyrektywie Rady 2009/162/UE z dnia 22 grudnia 2009 r. zmieniającej niektóre przepisy dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 10 z dnia 15 stycznia 2010 r., s. 14). Zgodnie z preambułą do niej, regulacje te mają zapewniać identyczne traktowanie podatników zawsze, gdy nieruchomości, które wykorzystują oni do celów działalności zawodowej, nie są wykorzystywane wyłącznie do celów związanych z tą działalnością.

Zgodnie z przepisami wspólnotowymi, w przypadku nieruchomości stanowiącej część majątku przedsiębiorstwa danego podatnika i wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności, jak i do celów prywatnych podatnika, czy też ogólnie - do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, podatek VAT od wydatków związanych z taką nieruchomością podlega odliczeniu wyłącznie do wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została wykorzystana do celów działalności prowadzonej przez podatnika.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Z uwagi na brzmienie cyt. przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej (opodatkowanych i zwolnionych) oraz działalnością niemającą charakteru gospodarczego (niepodlegających opodatkowaniu).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika.

Wskazana w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT zasada, wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Ze opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi samodzielnie działalność gospodarczą, polegającą głównie na świadczeniu usług zawiązanych ze sprzątaniem. Czynności wykonywane w ramach tej działalności dla celów podatku VAT podlegają w całości opodatkowaniu.

W maju 2015 r. Wnioskodawca rozpoczął realizację inwestycji polegającej na budowie nowego budynku mieszkalnego-usługowego. W budynku przewiduje się część mieszkalną dzienną (na parterze) oraz część sypialną na części poddasza, a także pomieszczenia usługowe w piwnicy oraz na części poddasza. Powierzchnia użytkowa budynku mieszkalno-usługowego ma wynosić 269,80 m² - w tym część mieszkalna: 126,70 m², pomieszczenia związane z prowadzoną działalnością gospodarczą: 112,20 m² oraz ciąg komunikacyjny związany zarówno z powierzchnią mieszkalną oraz pod prowadzoną działalność gospodarczą: 30,90 m².

Biorąc pod uwagę, że całkowita powierzchnia użytkowa realizowanej inwestycji wynosi łącznie 269,80 m², z tego:

Powierzchnia przeznaczona na prowadzenie działalności gospodarczej stanowi 46,96% powierzchni całkowitej pomniejszonej o komunikację.

Biorąc pod uwagę powyższą proporcję powierzchnia ciągów komunikacyjnych pod usługi wynosi: 30,90 m² x 46,96% = 14,51 m². Wobec tego całkowita powierzchnia przeznaczona pod prowadzenie działalności gospodarczej wynosi: 112,20 m² + 14,51 m² czyli 126,71 m² co stanowi 46,96 powierzchni całego budynku.

Roboty budowlane prowadzone przy realizacji inwestycji będą wykonywane jednocześnie dla obu części budynku. Ze względu konstrukcyjnych nie ma możliwości oddzielnego wykonywania robót. W związku z powyższym trudne do ustalenia będzie jaka część robót budowlanych dotyczyć będzie części mieszkalnej, a jaka części usługowej. Również niemożliwym będzie jednoznaczne wydzielenie jaka część materiałów budowlanych zużyta zostanie do budowy części mieszkalnej, a jaka do części usługowej (np. beton pod fundamenty).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą sposobu, w jaki można będzie odliczyć podatek VAT naliczony zawarty w zakupach materiałów i usług, jeżeli tylko cześć realizowanej inwestycji jest przeznaczona na prowadzenie działalności gospodarczej w 100% opodatkowanej podatkiem VAT. Czy właściwym kryterium dla wydzielenia tej części zakupów inwestycyjnych służących czynnościom opodatkowanym będzie wyliczenie jaka część powierzchni realizowanej inwestycji z powierzchni całkowitej przeznaczona będzie na prowadzenie działalności gospodarczej i dzielenie według procentu zakupów inwestycyjnych. Czy wyliczając stosunek powierzchni przeznaczonych na działalność gospodarczą w całkowitej powierzchni inwestycji należy uwzględnić powierzchnie wspólne w budynku mieszkalno-usługowym (kotłownia) i proporcjonalną część tych powierzchni przypisać jako przeznaczone na prowadzenie działalności opodatkowanej.

Mając na uwadze powołane w niniejszej interpretacji przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Skoro budowany przez Wnioskodawcę budynek, będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz czynności niepodlegających opodatkowaniu, to Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie w jakim część budynku będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Tym samym w omawianej sprawie, warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zostanie spełniony odnośnie zakupów przeznaczonych na budowę usługowej części budynku wraz z częściami wspólnymi przypisanymi przez Wnioskodawcę do tej części budynku, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca - towary i usługi zakupione w celu realizacji tej części budynku mają związek ze sprzedażą w 100% opodatkowaną podatkiem VAT, ponadto Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją budowy usługowej części budynku wraz z częściami wspólnymi przypisanymi przez Wnioskodawcę do tej części budynku tj. w takiej części w jakiej będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W związku z powyższym w przypadku zakupów, które będą mogły być bezpośrednio przyporządkowane do danej części budynku należy dokonać odliczenia lub nie w całości od danego zakupu, tj. z faktur dotyczących zakupów związanych wyłącznie z częścią budynku służącą działalności gospodarczej (sprzedaży opodatkowanej) Wnioskodawca może dokonać odliczenia w całości, natomiast z faktur dotyczących zakupów związanych wyłącznie z częścią budynku wykorzystywaną do prywatnych celów mieszkaniowych Wnioskodawcy nie może on dokonać odliczenia w ogóle.

W przypadku natomiast zakupów dotyczących obu części budynku, których nie można bezpośrednio przyporządkować do danej części budynku, odliczenia należy dokonać zgodnie z przepisami art. 86 ust. 1 oraz art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, tj. wg udziału procentowego w jakim budynek będzie wykorzystywany do działalności opodatkowanej.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

W kwestii prawidłowości wystawienia faktur dla osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, stanowiących podstawę odliczenia podatku VAT należy zauważyć, że stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak wynika z art. 106b ust. 2 ustawy o VAT, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy o VAT, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Na podstawie art. 106e ust. 1, faktura powinna zawierać m.in.:

(...).

Faktura powinna zatem zawierać m.in. imiona i nazwiska lub nazwy nabywcy towarów lub usług oraz jego adres, a także numer za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi (numer NIP).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1314 z późn. zm.), podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ww. ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne osób fizycznych zawiera nazwisko, imiona, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, płeć, nazwisko rodowe, obywatelstwo lub obywatelstwa, adres miejsca zamieszkania, adres miejsca zameldowania na pobyt stały lub czasowy, rodzaj i numer dowodu tożsamości oraz numer PESEL w przypadku osób fizycznych objętych tym rejestrem.

Natomiast ust. 2a stanowi, iż zgłoszenia identyfikacyjnego nie dokonują podatnicy będący osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzący działalności gospodarczej lub niebędący zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 5a ww. ustawy do zgłoszeń identyfikacyjnych oraz zgłoszeń aktualizacyjnych podatników będących osobami fizycznymi wykonującymi działalność gospodarczą stosuje się formularz wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, zgodnie z ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.).

W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków, z tym że osoby fizyczne są obowiązane dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego tylko w przypadku dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.). Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego. W myśl art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Ogólne zasady działania przedsiębiorstw osób fizycznych określone zostały w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.). Zgodnie z art. 431 k.c. przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową. Przedsiębiorca działa pod firmą - art. 432 § 1 k.c. Stosownie do art. 434 k.c. firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko.

Zatem podatnikiem i przedsiębiorcą jest osoba fizyczna z imienia i nazwiska, posługująca się nadanym jej numerem identyfikacji podatkowej NIP a nie firma prowadzona przez tę osobę. Odzwierciedleniem tej tendencji są dane wykazane w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R.

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539 z późn. zm.) w § 1 pkt 1 określa wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia (VAT-R). W przypadku podatnika będącego osobą fizyczną w części B.1. tego zgłoszenia określającej dane identyfikacyjne należy podać nazwisko, pierwsze imię, drugie imię podatnika, imię ojca i matki, numer ewidencyjny PESEL, datę urodzenia. Ponadto (jak wskazano wyżej) w prawie cywilnym określono firmę osoby fizycznej przez jej imię i nazwisko. Podatnicy będący osobami fizycznymi określają w tym zgłoszeniu jedynie adres zamieszkania, natomiast podatnicy nie będący osobami fizycznymi adres siedziby.

Natomiast w części B.2. druku VAT-R podatnik będący osobą fizyczną wskazuje adres zamieszkania, a nie adres siedziby czy miejsca prowadzenia działalności.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi samodzielnie działalność gospodarczą Firma (...).

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że faktury VAT stanowiące podstawę odliczenia podatku VAT, w sytuacji gdy osoba fizyczna prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, powinny być wystawiane na imię i nazwisko Wnioskodawcy posługującego się nadanym numerem NIP.

Zatem aby Wnioskodawca mógł skorzystać z odliczenia podatku z faktur VAT dokumentujących wydatki poniesione na budowę budynku w takiej części, w jakiej wydatki te będą miały związek z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi faktury te powinny być wystawiane w całości na imię i nazwisko Wnioskodawcy jako podatnika VAT posługującego się nadanym numerem NIP.

Z takiej faktury Wnioskodawca dokonuje odliczenia odpowiedniej kwoty podatku zgodnie z ustalonym przez siebie udziałem procentowym.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sposobu dokumentowania zakupów materiałów budowlanych i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia prawidłowości dokonanych przez Wnioskodawcę wyliczeń procentowych, gdyż te mogą być ocenione wyłącznie na podstawie zebranego materiału dowodowego w ramach postępowania podatkowego, a nie w drodze interpretacji.

Przedmiotem interpretacji nie była tez kwestia prawa do zwrotu VAT na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (Dz. U. z 2013 r. poz. 1304 z późn. zm.) lecz wyłącznie prawidłowość wystawienia faktur na zasadach wynikających z ustawy o VAT.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.