IBPP1/4512-486/15/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 lutego 2015 r. (data wpływu 24 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z 19 maja 2015 r. (data wpływu 25 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania działki nr 253 - jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2015 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania działki nr 253.

Wniosek został uzupełniony pismem z 19 maja 2015 r. (data wpływu 25 maja 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 5 maja 2015 r. nr IBPP1/4512-155/15/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: Podatnik) jest podmiotem podlegającym od całości swoich dochodów opodatkowaniu na terenie Polski, jest jednocześnie czynnym podatnikiem podatku VAT. Podatnik prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, przedmiotem której jest również kupno i sprzedaż nieruchomości, wynajem, dzierżawa składników majątkowych i niemajątkowych (nieruchomości, znaków towarowych), działalność finansowa (udzielanie pożyczek), działalność inwestycyjna (obrót udziałami i papierami wartościowymi) oraz działalność doradcza.

W ramach umowy darowizny Podatnik otrzymał nieruchomości (działki) zabudowane oraz niezabudowane grunty oraz prawo użytkowania wieczystego niezabudowanych i zabudowanych gruntów od osoby z pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: ojca). Wszystkie nieruchomości gruntowe (zabudowane, jak i niezabudowane) zostały wprowadzone w całości do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej. Dostawa nie była dokumentowana fakturą VAT. Podatnik nie wyklucza, iż będzie nabywał również inne nieruchomości.

Wśród nieruchomości, które Podatnik otrzymał i które wprowadził do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej jest następująca nieruchomość:

Działka 253 jest działką niezabudowaną, nieruchomość jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, działka jest w użytkowaniu wieczystym i przeznaczona do dzierżawy. Teren ten został zakwalifikowany pod usługi turystyczne i komercyjnych (działka położona jest na terenie wyznaczonym w planie liniami rozgraniczającymi oznaczonym symbolem UT1), jednocześnie działka położona jest na terenach zieleni wewnętrznej wyłączonych z lokalizacji zabudowy obiektami budowlanymi kubaturowymi, ale można wybudować inny obiekt budowlany w postaci parkingu.

Wraz z przejętymi w formie darowizny nieruchomościami Podatnik na mocy przepisów prawa cywilnego wszedł w prawa wydzierżawiającego, jednakże wraz z nieruchomościami nie przejdą należności i zobowiązania oraz składniki majątkowe funkcjonalnie związane z tymi nieruchomościami, tj. środki pieniężne, inne prawa majątkowe, ruchomości bądź inne składniki majątkowe/osobowe.

Przychody z dzierżawy/najmu ww. działki Wnioskodawca kwalifikuje do przychodów z działalności gospodarczej. Darowizna została dokonana w dniu 13 listopada 2013 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy odpłatna dostawa działki 253 będzie opodatkowana stawką podstawową (23%) podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatna dostawa działki 253 nie będzie korzystała ze zwolnienia w podatku od towarów i usług, lecz będzie opodatkowana stawką podstawową 23%.

Na potrzeby u.p.t.u. ustawodawca w art. 2 pkt 33 u.p.t.u. zdefiniował tereny budowlane, przez które należy rozumieć przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Skoro dla działki 253 jest plan zagospodarowania przestrzennego to nawet, jeśli na działce nie można wybudować budowli kubaturowych ale można wybudować parking (ewentualnie coś innego), to dla potrzeb sprawy przyjąć można, że w rozumieniu ustawy o VAT mamy do czynienia z terenem budowlanym.

Nie budzi wątpliwości, że odpłatna dostawa działki - terenu budowlanego - jest w VAT co do zasady czynnością opodatkowaną. Co się tyczy stawki, to zasadą jest również, że stosuje się stawkę podstawową. Na podstawie art. 41 ust. 1 u.p.t.u. stawka podstawowa podatku wynosi 22%, z tym, że na mocy art. 146a pkt 1 u.p.t.u. do 31 grudnia 2016 r. stawka podatku wynosi 23%.

Rozważając kwestię ewentualnego zastosowania zwolnienia podatkowego lub stawki obniżonej, to koniecznie trzeba wpierw stwierdzić, iż są to wyjątki od zasady i dlatego ich zastosowanie możliwe jest tylko wówczas, gdy spełnione są ku temu przesłanki przewidziane przepisami prawa.

W tym miejscu zasadnym jest przeanalizować wymogi do zastosowania zwolnienia podatkowego. Jako ewentualne zwolnienie nasuwałoby się zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. Ma ono zastosowanie jeżeli:

Skoro w analizowanej sprawie działka 253 jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, to odpłatna dostawa tej działki nie będzie korzystała ze zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. Brak też w stanie faktycznym sprawy przesłanek, by skorzystać z innego zwolnienia od podatku lub zastosować stawkę obniżoną.

Podsumowując - analiza sprawy prowadzi do wniosku, że nie ma podstaw do zastosowania względem dostawy działki 253 zwolnienia podatkowego lub stawki obniżonej, a więc konkluzja jest taka, że odpłatną dostawę działki 253 należy opodatkować wedle zasad ogólnych, to jest stawką 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy o VAT stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 cyt. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powołanych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak wynika z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, w myśl obowiązującego art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnieniem od podatku.

Należy wskazać, że stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższego należy wywieść, iż opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach umowy darowizny Wnioskodawca otrzymał niezabudowaną działkę nr 253, którą wprowadził do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Działka 253 jest działką niezabudowaną, nieruchomość jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, działka jest w użytkowaniu wieczystym i przeznaczona do dzierżawy. Teren ten został zakwalifikowany pod usługi turystyczne i komercyjnych (działka położona jest na terenie wyznaczonym w planie liniami rozgraniczającymi oznaczonym symbolem UT1), jednocześnie działka położona jest na terenach zieleni wewnętrznej wyłączonych z lokalizacji zabudowy obiektami budowlanymi kubaturowymi, ale można wybudować inny obiekt budowlany w postaci parkingu.

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

Na podstawie art. 3 pkt 3 tej ustawy ilekroć jest w niej mowa o budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Ponieważ na działce można wybudować obiekt budowlany w postaci parkingu, oznacza to, że działka w całości jest gruntem przeznaczonym pod zabudowę.

Odnosząc opis zdarzenia przyszłego do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, iż skoro niezabudowana działka nr 253 jest przeznaczona pod zabudowę zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, to dostawa tej działki nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W konsekwencji dostawa tej działki będzie opodatkowana stawką 23% wynikającą z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto Organ informuje, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.