IBPP1/4512-269/15/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 marca 2015 r. (data wpływu 26 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z 25 maja 2015 (data wpływu 27 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy dla nabytych przez Wnioskodawcę działek podatnik dokonujący ich sprzedaży powinien ustalić stawkę podatku VAT odrębnie dla każdej z działek mimo objęcia działek jedną księgą wieczystą - jest prawidłowe.

W dniu 26 marca 2015 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy dla nabytych przez Wnioskodawcę działek podatnik dokonujący ich sprzedaży powinien ustalić stawkę podatku VAT odrębnie dla każdej z działek mimo objęcia działek jedną księgą wieczystą.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 25 maja 2015 (data wpływu 27 maja 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 15 maja 2015 r. znak: IBPP1/4512-269/15/LSz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

P. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ś. (Wnioskodawca) w dniu 21 sierpnia 2014 r. przed notariuszem.... zawarła z "P." Spółka Akcyjna z siedzibą w P. umowę sprzedaży nieruchomości (Rep....).

Na mocy przedmiotowej umowy Wnioskodawca nabył własność nieruchomości w postaci działek o numerach:

* 1090/4, 1045/1 - objętych księgą wieczystą nr 9,

* 185/3, 214/2, 566/20, 566/25, 566/26, 566/28, 566/33, 566/34, 566/4, 567/1, 562/12, 562/17, 566/27, 566/29, 566/35, 567/2 - objętych księgą wieczystą nr 6,

* 570/1 - objętej księgą wieczystą nr 3,

* 569/1 - objętej księgą wieczystą nr 4,

* 566/5 - objętej, księgą wieczystą nr 8,

* 566/18 - objętej księgą wieczystą nr 1.

Zakup opisanych powyżej nieruchomości został udokumentowany wystawioną na rzecz Wnioskodawcy fakturą VAT nr... z dnia 27 sierpnia 2014 r.

W przedmiocie sprzedaży wyodrębnione zostały działki niezabudowane budynkami, które zostały objęte 23% stawką podatku VAT: 1090/4, 1045/1, 185/3, 214/2, 566/20, 566/25, 566/26, 566/28, 566/33, 566/34, 566/4, 567/1, 570/1.

Pozostałe działki: 562/12, 562/17, 566/27, 566/29, 566/35, 567/2 zabudowane budynkami objęte zostały zwolnieniem VAT.

Nadto w dniach 2, 3, 4 i 8 grudnia 2014 r. w P. Spółka z o.o. została przeprowadzona z upoważnienia Naczelnika Urzędu Skarbowego kontrola podatku VAT za III kwartał 2014 r. - nr postępowania.... W protokole kontroli stwierdzone zostało naruszenie art. 88 ust. 3a pkt 2 w zw. z art. 29 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec wskazanej wyżej przedłożonej do kontroli faktury VAT nr... z dnia 27 sierpnia 2014 r., organ stwierdził, iż odnośnie opodatkowania gruntu zgodnie z art. 29 ust. 8 ustawy VAT z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, w związku ze skorzystaniem przez sprzedającego ze zwolnienia z opodatkowania nieruchomości zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT, sprzedaż gruntu wówczas winna podlegać stawce właściwej dla budynku, budowli.

Zdaniem organu podatkowego, stawka podatku VAT nie powinna być ustalana osobno dla każdej działki stanowiącej przedmiot sprzedaży. Poszczególne działki wchodzące w skład nieruchomości objętej, określonymi wyżej księgami wieczystymi, powinny być brane pod uwagę zbiorczo, a stawka podatku VAT ustalana dla wszystkich sprzedawanych nieruchomości objętych jedną księgą wieczystą.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że:

1. Elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji były objęte kontrolą podatkową w okresie od dnia 2 grudnia 2014 r. do dnia 8 grudnia 2014 r. - 4 dni kontroli (2, 3, 4 i 8 grudnia 2014 r.). Kontrola dotyczyła podatku VAT za III kwartał 2014 r. tj. okresu od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 30 września 2014 r.

2. Przedmiotem kontroli była nadwyżka podatku od towarów i usług naliczonego nad należnym, kontrolą zostały objęte głównie rejestry zakupu i sprzedaży VAT za III kwartał 2014 r. oraz faktury zakupu i sprzedaży VAT za III kwartał 2014 r.

Stwierdzono naruszenie przepisów prawa podatkowego tj. art. 88 ust. 3a pkt 2 w zw. z art. 29 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

3. Nie wszczęto postępowania podatkowego.

4. Na pytanie tut. organu "Czy ewentualna decyzja jest prawomocna czy też złożono od niej odwołanie/skargę - kiedy" Wnioskodawca odpowiedział, że nie dotyczy. Firma nie złożyła uwag do protokołu, gdyż musiała pilnie uzyskać zaświadczenie o niezaleganiu.

5. Wnioskodawca złożył korektę deklaracji VAT-7K za III kwartał 2014 r. w związku z zawyżeniem podatku naliczonego, co związane było ze wskazanym w protokole kontroli podatkowej naruszeniem art. 88 ust. 3a pkt 2 w zw. z art. 29 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Korekta została złożona w dniu 12 grudnia 2014 r.

6. Faktura VAT nr... z dnia 27 sierpnia 2014 r. została zakwestionowana w zakresie niezgodnego z art. 29 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług wyodrębnienia z podstawy opodatkowania wartości gruntu, ponieważ sprzedaż gruntu, którego dotyczyła faktura VAT nr... winna podlegać stawce właściwej dla budynku lub budowli.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym stawka podatku od towarów i usług winna być ustalana osobno dla każdej działki stanowiącej przedmiot sprzedaży, mimo iż objęte są one jedną księgą wieczystą.

Zdaniem Wnioskodawcy, stawka podatku VAT powinna być ustalana osobno dla każdej działki stanowiącej przedmiot sprzedaży.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 29a ust. 8 posługuje się pojęciem gruntu, którego jednak nie definiuje. Niemniej jednak w opinii Wnioskodawcy błędne jest utożsamianie pojęcia gruntu funkcjonującego na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług z nieruchomością, dla której prowadzona jest jedna księga wieczysta.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że umowa sprzedaży przedmiotowych nieruchomości oznacza w sposób precyzyjny działki wchodzące w skład poszczególnych nieruchomości, opisując przy tym ich charakterystykę i wskazując okoliczność posadowienia na nich budynków i budowli. Wobec tego można uznać, iż sprzedaż dotyczyła poszczególnych działek objętych łącznie określonymi księgami wieczystymi.

Nadto Wnioskodawca zauważa, że podstawowym rejestrem, na którym opierają się działania organów administracji publicznej jest ewidencja gruntów i budynków. Analiza struktury ewidencji w sposób nie budzący wątpliwości prowadzi do wniosku, iż pojęcie gruntu utożsamiane jest działką ewidencyjną jako ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że obszar kilku działek ewidencyjnych może nie być już jednorodny pod względem prawnym. Jednocześnie, kilka działek ewidencyjnych, objętych jedną księgą wieczystą, może mieć odmienne przeznaczenie w planie zagospodarowania przestrzennego, co może mieć bezpośrednie przełożenie na obowiązek podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zatem sprzedaż gruntu należy traktować w kategorii dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Natomiast w myśl art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu 21 sierpnia 2014 r. zawarł z umowę sprzedaży, na podstawie której dokonał zakupu nieruchomości w postaci działek o numerach:

* 1090/4, 1045/1 - objętych księgą wieczystą nr 9,

* 185/3, 214/2, 566/20, 566/25, 566/26, 566/28, 566/33, 566/34, 566/4, 567/1, 562/12, 562/17, 566/27, 566/29, 566/35, 567/2 - objętych księgą wieczystą nr 6,

* 570/1 - objętej księgą wieczystą nr 3,

* 569/1 - objętej księgą wieczystą nr 4,

* 566/5 - objętej, księgą wieczystą nr 8,

* 566/18 - objętej księgą wieczystą nr 1.

Zakup opisanych powyżej nieruchomości został udokumentowany wystawioną na rzecz Wnioskodawcy fakturą VAT z dnia 27 sierpnia 2014 r.

W przedmiocie sprzedaży wyodrębnione zostały działki niezabudowane budynkami, które zostały objęte 23% stawką podatku VAT: 1090/4, 1045/1, 185/3, 214/2, 566/20, 566/25, 566/26, 566/28, 566/33, 566/34, 566/4, 567/1, 570/1.

Pozostałe działki: 562/12, 562/17, 566/27, 566/29, 566/35, 567/2 zabudowane budynkami objęte zostały zwolnieniem VAT.

W dniach 2, 3, 4 i 8 grudnia 2014 r. została u Wnioskodawcy przeprowadzona kontrola podatku VAT za III kwartał 2014 r. W protokole kontroli stwierdzone zostało naruszenie art. 88 ust. 3a pkt 2 w zw. z art. 29 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec wskazanej wyżej przedłożonej do kontroli faktury VAT z dnia 27 sierpnia 2014 r., organ stwierdził, iż stawka podatku VAT nie powinna być ustalana osobno dla każdej działki stanowiącej przedmiot sprzedaży. Poszczególne działki wchodzące w skład nieruchomości objętej, określonymi wyżej księgami wieczystymi, powinny być brane pod uwagę zbiorczo, a stawka podatku VAT ustalana dla wszystkich sprzedawanych nieruchomości objętych jedną księgą wieczystą.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia czy dla nabytych przez Wnioskodawcę działek podatnik dokonujący ich sprzedaży powinien ustalić stawkę podatku VAT odrębnie dla każdej z działek mimo objęcia działek jedną księgą wieczystą.

Mając na uwadze ekonomiczny aspekt transakcji i oceniając pojęcie "gruntu" w kontekście przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług należy stwierdzić, że towarem - stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - jest geodezyjnie wyodrębniona działka gruntu.

Zatem w sytuacji sprzedaży wyodrębnionych geodezyjnie działek, nawet w przypadku, gdy są one objęte jedną księgą wieczystą zbycie to na gruncie przepisów podatkowych należy rozpatrywać oddzielnie w odniesieniu do każdej z tych działek. Wobec powyższego określenie stawki, bądź zwolnienia nie może być rozszerzane na całą nieruchomość, lecz winno być przyporządkowane do działki lub części działki, która spełnia warunki wynikające z przepisów uprawniające do stosowania preferencji.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 518 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o nieruchomości gruntowej - należy przez to rozumieć grunt wraz z częściami składowymi, z wyłączeniem budynków i lokali, jeżeli stanowią odrębny przedmiot własności.

W myśl art. 4 pkt 3 ww. ustawy, ilekroć mowa jest w niej o działce gruntu - należy przez to rozumieć niepodzieloną, ciągłą część powierzchni ziemskiej stanowiącą część lub całość nieruchomości gruntowej.

Ponadto, zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454) działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych.

Według § 9 ust. 2 tego rozporządzenia, sąsiadujące ze sobą działki ewidencyjne, będące przedmiotem tych samych praw oraz władania tych samych osób lub jednostek organizacyjnych, wykazuje się w ewidencji jako odrębne działki ewidencyjne, jeżeli:

Powyższe oznacza, że szerokie pojęcie "nieruchomość" nie jest tożsame z pojęciem "działki", która jest najmniejszą wyodrębnioną jednostką gruntu.

Zatem dokonując oceny dotyczącej opodatkowania takiej nieruchomości należy odnieść się do sytuacji każdej działki ewidencyjnej mającej być przedmiotem dostawy.

W kontekście powyższego należy wskazać na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które to wskazuje na możliwość oddzielnego opodatkowania jednej czynności. I tak np. w wyroku z dnia 6 lipca 2006 r. wydanym w sprawie C-251/05 Talacre Beach Caravan Sales' Ltd przeciwko Commissioners of Customs Excise stwierdzono, że jedna dostawa towarów, co do zasady, podlega jednej stawce podatku VAT. Jednakże możliwe jest również oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność. Oznacza to, że okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty preferencją podatkową w podatku VAT oraz z drugiej strony towary wyłączone z tej preferencji, nie stoi na przeszkodzie temu, aby od dostawy towarów wyłączonych z preferencji podatek VAT był pobierany według stawki podstawowej.

Ponadto jak już wskazano wyżej przy dostawie budynków, budowli lub ich części dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W celu ustalenia czy dostawa danego budynku lub jego części korzysta ze zwolnienia, konieczne jest zbadanie przesłanek określonych przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 2 pkt 14 ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Jak stanowi art. 2 pkt 14 ww. ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

W przepisach tych wyraźnie wskazano, że aby dostawa budynku, budowli (lub ich części) mogła korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT nie może być dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim i pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tego budynku, budowli (lub ich części) nie może upłynąć okres krótszy niż 2 lata.

Natomiast aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, musi dojść do wydania tego budynku (budowli lub ich części) w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Opierając się na powołanym wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy o VAT, należy wskazać, że zwolnienie od podatku VAT odnosi się odrębnie do każdego budynku, budowli lub ich części. Ponadto ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przewidział pierwsze zasiedlenie tylko tej części budynku, która została oddana do użytkowania w ramach wykonania czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższego wynika, że ustawodawca określił szereg warunków, od których spełnienia uzależniona jest możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy dostawie budynków, budowli lub ich części.

Skoro zatem dostawa jednego towaru (budynku) może być w części opodatkowana a w części zwolniona na podstawie obowiązujących w danej sprawie przepisów, to tym bardziej uzasadnionym jest różne opodatkowanie (zwolnienie) dostawy poszczególnie geodezyjnie wyodrębnionych działek, z których jedne są zabudowane a jedne niezabudowane.

Tym samym nieuprawnionym byłoby rozszerzenie zwolnienia od podatku na taką dostawę towarów, tj. działek zabudowanych czy też niezabudowanych, które tych warunków nie spełniają.

W orzeczeniach z 18 stycznia 2001 r., C-83/99 Komisja Wspólnot Europejskich v. Królestwo Hiszpanii oraz C-144/01 Komisja Wspólnot Europejskich v. Królestwo Hiszpanii, TSUE podkreślił, że przepisy określające grupę towarów/usług, które mogą być objęte preferencyjnymi stawkami, stanowią wyjątek od zasady stosowania stawki podstawowej, dlatego też przepisy te powinny być interpretowane w sposób ścisły.

Z kolei w wydanym w dniu 11 czerwca 2009 r. wyroku TSUE w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro przeciwko Finanční ředitelství v Ústí nad Labem Trybunał uznał, iż skoro najem mieszkań oraz sprzątanie części wspólnych budynku mogą być, w okolicznościach takich jak w sprawie przed sądem krajowym, wzajemnie rozdzielone, to nie można uznać, że stanowią jedno świadczenie w rozumieniu orzecznictwa Trybunału. TSUE zaznaczył w szczególności, iż "pojęcia użyte celem zdefiniowania zwolnień, o których mowa w art. 13 szóstej dyrektywy, podlegają ścisłej interpretacji, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od zasady ogólnej, według której podatek VAT jest pobierany od każdej dostawy towarów lub świadczenia usług dokonanego odpłatnie przez podatnika działającego w takim charakterze". Ponadto Sąd podkreślił, iż "z art. 2 szóstej dyrektywy wynika, że każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne".

Powyższe orzeczenia wskazują zatem, że wprawdzie jedna dostawa towarów, co do zasady, podlega jednej stawce podatku VAT, jednakże możliwe jest również oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność. Oznacza to, że okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty preferencją podatkową w podatku VAT oraz z drugiej strony towary wyłączone z tej preferencji, nie stoi na przeszkodzie temu, aby od dostawy towarów wyłączonych z preferencji podatek VAT był pobierany według stawki podstawowej.

W związku z powyższym w sytuacji sprzedaży wyodrębnionych geodezyjnie działek, nawet w przypadku, gdy są one objęte jedną księgą wieczystą zbycie to na gruncie przepisów podatkowych należy rozpatrywać oddzielnie w odniesieniu do każdej z tych działek.

Zatem określenie prawidłowej stawki podatku bądź zwolnienia od podatku nie może być rozszerzane na całą nieruchomość (tekst jedn.: na wszystkie działki objęte jedną księgą wieczystą), lecz winno być przyporządkowane odrębnie do dostawy każdej geodezyjnie wyodrębnionej działki lub części działki, która spełnia warunki wynikające z przepisów uprawniających do stosowania preferencji.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym stawka podatku VAT powinna być ustalana osobno dla każdej działki stanowiącej przedmiot sprzedaży, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Natomiast w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego.

Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do uzupełnienia wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Wszelkie zatem negatywne konsekwencje podania we wniosku stanu faktycznego niezgodnego z rzeczywistością ponosi Wnioskodawca.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.