IBPP1/4512-249/15/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 lutego 2015 r. (data złożenia 19 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. Organu 7 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowego rozliczenia w deklaracji VAT-7 podatku VAT z faktur zajętych przez komornika - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 marca 2015 r. został złożony w tut. organie ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowego rozliczenia w deklaracji VAT-7 podatku VAT z faktur zajętych przez komornika.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło do tut. Organu 7 lipca 2015 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 12 czerwca 2015 r. znak: IBPP1/4512-249/15/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na dzień złożenia wniosku poprzez działania komornicze, stan faktyczny to powstanie zadłużeń do Urzędu Skarbowego pod względem podatku dochodowego i podatku od towarów i usług, i dlatego też Wnioskodawca zwraca się z prośbą o interpretację tychże przepisów.

Działania komornicze uniemożliwiły Wnioskodawcy spłatę tych zobowiązań. Wnioskodawca prowadząc jeszcze działalność gospodarczą wykazywał w deklaracjach VAT-7 podatek należny od faktur, które zajął komornik i Wnioskodawca nie ma pewności czy dobrze robił, ponieważ nie znalazł się jeszcze w takiej sytuacji, a wertując przepisy podatkowe Wnioskodawca nie znalazł jednolitej odpowiedzi.

Komornik nie pozostawił Wnioskodawcy furtki na wyjście z zadłużenia, wręcz przeciwnie zajął Wnioskodawcy również 25% emerytury, która obecnie po jego potrąceniach wynosi 757,92 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że prowadził działalność gospodarczą od dnia 1 czerwca 1990 r. do dnia 3 czerwca 2014 r., przedmiotem działalności gospodarczej było świadczenie usług w zakresie utrzymania porządku na terenach zieleni w obrębie miasta Sosnowiec (PKD 81.30.Z, 38.11.Z).

Obecnie Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i nie składa deklaracji VAT-7. Wnioskodawca był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług do dnia 3 czerwca 2014 r. i ostatnia złożona deklaracja VAT-7 była za miesiąc maj 2014 r. Wnioskodawca nie odprowadzał podatku należnego, ze względu na zajęcie komornicze.

Zobowiązania podatkowe powstały z tytułu podatku należnego za maj, czerwiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad, grudzień 2013 r., oraz luty, marzec, maj, czerwiec 2014 r.

Na pytanie tut. Organu "Jak należy rozumieć sformułowanie Wnioskodawcy, że " (...) wykazywałam w deklaracjach VAT-7 podatek należny od faktur, które zajął komornik (...)". Czy oznacza to że zapłata za ww. faktury sprzedażowe (dokumentujące sprzedaż dokonaną przez Wnioskodawcę) wpływała bezpośrednio na konto komornika (jeśli tak to na jakiej podstawie i dlaczego komornik dokonał ich zajęcia...)", Wnioskodawca odpowiedział: że zapłata za faktury sprzedażowe Wnioskodawcy wpływała bezpośrednio na konto Komornika, a komornik dokonał zajęcia na podstawie tytułu wykonawczego wynikającego z zadłużenia Wnioskodawcy wobec banków.

Faktury zajęte przez komornika były wystawione zgodnie z prowadzoną wtedy działalnością gospodarczą i świadczonymi usługami wobec Urzędu Miejskiego w Sosnowcu, oraz zawartą z urzędem umową o utrzymanie porządku na terenie Miasta i stanowiły jedyne źródło utrzymania Wnioskodawcy. Zajęte faktury pochodziły z okresów - październik, listopad, grudzień 2013 r. i za cały 2014 r. to znaczy do czerwca bo wtedy Wnioskodawca zmuszony został do zlikwidowania działalności gospodarczej.

W deklaracjach VAT-7 za ww. okresy były wykazane te faktury i powstały z tego tytułu zobowiązania wobec Urzędu skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (pytanie uzupełnione pismem, które wpłynęło do tut. Organu 7 lipca 2015 r.):

Jak prawidłowo Wnioskodawca ma rozliczyć podatek VAT. Czy Wnioskodawca miał obowiązek wykazywać w deklaracjach VAT-7 za wskazane okresy podatek należny.

Wnioskodawca zwraca się również o interpretację wpływu zajęcia jego wierzytelności na rozliczenie podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie przedstawione w piśmie, które wpłynęło do tut. Organu 7 lipca 2015 r.), w deklaracjach VAT-7 Wnioskodawca nie powinien wykazywać podatku należnego pomimo wystawionych faktur sprzedaży za świadczone usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwaną dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.).

Zgodnie z art. 19a ust. 1 obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., dla powstania obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych nie ma zupełnie znaczenia chwila wystawienia faktury.

W myśl art. 29 ust. 1 ww. ustawy obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. - podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna, z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ww. ustawy o VAT obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 6 ww. ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2013 r., podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2013 r., podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Podatnicy są obowiązani zatem, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy. W tym samym terminie podatnicy są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje VAT (art. 103 ust. 1 oraz art. 99 ust. 1 ustawy o VAT).

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy w VAT jest co do zasady powiązany z faktyczną dostawą towarów lub świadczeniem usług.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą do dnia 3 czerwca 2014 r. Przedmiotem działalności gospodarczej było świadczenie usług w zakresie utrzymania porządku na terenach zieleni (PKD 81.30.Z, 38.11.Z).

Wnioskodawca był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług do dnia 3 czerwca 2014 r. a ostatnia złożona deklaracja VAT-7 była za miesiąc maj 2014 r. Wnioskodawca nie odprowadzał podatku należnego, ze względu na zajęcie komornicze.

Zobowiązania podatkowe powstały z tytułu podatku należnego za maj, czerwiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad, grudzień 2013 r., oraz luty, marzec, maj, czerwiec 2014 r.

Zapłata za faktury sprzedażowe Wnioskodawcy wpływała bezpośrednio na konto Komornika, a komornik dokonał zajęcia na podstawie tytułu wykonawczego wynikającego z zadłużenia Wnioskodawcy wobec banków.

Faktury zajęte przez komornika były wystawione zgodnie z prowadzoną wtedy działalnością gospodarczą i świadczonymi usługami wobec Urzędu Miejskiego, oraz zawartą z urzędem umową o utrzymanie porządku na terenie Miasta. Zajęte faktury pochodziły z okresów - październik, listopad, grudzień 2013 r. i do czerwca 2014 r.

W deklaracjach VAT-7 za ww. okresy były wykazane te faktury i powstały z tego tytułu zobowiązania wobec urzędu skarbowego.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wnioskodawca, jako zarejestrowany podatnik VAT czynny, świadcząc w okresie od października 2013 r. do 3 czerwca 2014 r. usługi w zakresie utrzymania porządku w ramach prowadzonej działalności gospodarczej miał obowiązek wykazania i zapłaty podatku VAT należnego w deklaracji VAT za okresy, w którym faktycznie doszło do świadczenia opisanych we wniosku usług, których dotyczyły wystawione faktury VAT. Wtedy bowiem powstał obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia ww. usług.

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia, że zapłata za faktury sprzedażowe Wnioskodawcy wpływała bezpośrednio na konto Komornika, a komornik dokonał zajęcia na podstawie tytułu wykonawczego wynikającego z zadłużenia Wnioskodawcy wobec banków. Obowiązek złożenia deklaracji VAT-7 za ww. okresy rozliczeniowe związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą oraz obowiązek zapłaty podatku należnego z tego tytułu, ciąży bowiem na Wnioskodawcy jako świadczącym przedmiotowe usługi niezależnie od powstałego ww. zajęcia komorniczego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że w deklaracjach VAT-7 Wnioskodawca nie powinien wykazywać podatku należnego pomimo wystawionych faktur sprzedaży za świadczone usługi, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była ocena prawidłowości prowadzonego przez komornika postępowania egzekucyjnego.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.