IBPP1/4512-237/15/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 grudnia 2014 r. (data wpływu 30 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od nabywanych tytułem aportu nieruchomości przez spółkę, którą może utworzyć Wnioskodawca - jest prawidłowe.

W dniu 30 grudnia 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od nabywanych tytułem aportu nieruchomości przez spółkę, którą może utworzyć Wnioskodawca.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną i zamierza prowadzić jednoosobową działalność gospodarczą. Na rozpoczęcie działalności gospodarczej ma otrzymać tytułem darowizny od swojego ojca nieruchomości.

Ojciec Wnioskodawcy przedmiotowe nieruchomości nabył w latach 2007-2009 od spółdzielni mieszkaniowej za łączną cenę ok. 1.150.000,00 złotych. W 2009 r. ojciec Wnioskodawcy dokonał ponadto ulepszenia, będących jego własnością lokali na kwotę ok. 750.000,00 złotych.

Wydatki na ulepszenie powiększyły wartość początkową środka trwałego i były amortyzowane.

Ponadto w latach 2011-2012 dokonana została termomodernizacja budynku na łączną kwotę ok. 180.000,00 złotych. Z tego wydatki rzędu 120.000,00 złotych należy zaliczyć jako poczynione na ulepszenie, a kwotę ok. 50.000,00 złotych na remont.

Część nieruchomości ojciec Wnioskodawcy wynajmował w ramach prowadzonej działalności gospodarczej a część była wykorzystywana bezpośrednio w jego działalności gospodarczej.

Strony umowy darowizny zgodnie określą wartość nieruchomości w kwocie przekraczającej 3.500 zł, która w ich ocenie odpowiada wartości rynkowej. Dodatkowo, przyjęta umownie wartość nieruchomości zostanie potwierdzona przez rzeczoznawcę majątkowego. Otrzymane w formie darowizny nieruchomości Wnioskodawca wprowadzi do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Wartość początkowa nieruchomości będzie ustalona w wysokości wartości określonej w umowie darowizny, nie wyższej niż wartość rynkowa.

Nieruchomości w dniu przyjęcia ich do używania przez Wnioskodawcę, będą nadawały się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a ich przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok.

W działalności Wnioskodawcy nieruchomości będą przeznaczone przede wszystkim pod wynajem i na cele własnej działalności tj. biuro i ewentualnie inne pomieszczenia magazynowe i produkcyjne.

Wnioskodawca przewiduje, że może po jakimś czasie przedmiotową nieruchomość sprzedać, jeśli uzyska odpowiednią cenę. Ponadto, jeśli będzie to uzasadnione sytuacją na rynku tzn. między innymi możliwościami wynajmu oraz zaproponowaną ceną sprzedaż może nastąpić nawet przed upływem roku od rozpoczęcia używania nieruchomości w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Wnioskodawca może również po jakimś czasie (...) utworzyć spółkę osobową niebędącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych a przedmiotowe nieruchomości mogą być wkładem do tej spółki.

Wnioskodawca przy rozpoczęciu działalności gospodarczej nie zamierza korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT określonego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej, u.p.t.u.).

Wnioskodawca nie ma pełnej wiedzy na temat stanu przedmiotowych nieruchomości i nie jest w stanie stwierdzić, czy zbycie nieruchomości będzie opodatkowane VAT. Dla potrzeb niniejszej interpretacji Wnioskodawca zakłada, że zbycie nieruchomości nie będzie podlegało zwolnieniu z VAT. W przypadku przeniesienia nieruchomości do majątku spółki niebędącej osobą prawną Wnioskodawca planuje wystawić fakturę, w której wykaże VAT według właściwej stawki, zgodnie z założeniem, że transakcja nie będzie podlegała zwolnieniu z VAT. Spółka, która otrzyma aport będzie czynnym podatnikiem VAT i będzie prowadziła wyłącznie działalność opodatkowaną VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 8):

8. Czy spółka, której wspólnikiem może zostać Wnioskodawca, będzie miała prawo odliczyć VAT od nabytych tytułem aportu nieruchomości, przy założeniu, że w wystawionych fakturach zostanie wykazany VAT według właściwych stawek.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: u.p.t.u.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a u.p.t.u., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Spółka osobowa, której wspólnikiem ma zostać Wnioskodawca, może wykorzystywać nabyte w ramach aportu nieruchomości przede wszystkim do wynajmu. W przypadku świadczenia usług najmu, czynności te będą opodatkowane VAT. W konsekwencji spółce tej przysługuje prawo do odliczenia w całości podatku VAT naliczonego z otrzymanej faktury dokumentującej aport. Należy także zauważyć, że od 1 kwietnia 2009 r. aporty do spółek prawa handlowego (z wyjątkiem aportu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części) podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT bez opcji zwolnienia z podatku. W rezultacie, wniesienie aportem nieruchomości do spółki osobowej podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT jako odpłatna dostawa towarów. Wnioskodawca, jako zbywca, będzie zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej dostawę towarów na zasadach ogólnych. Ponadto, w opisanym stanie przyszłym, zgodnie z założeniem, nie znajdzie zastosowania zwolnienie z opodatkowania VAT.

W konsekwencji nie znajdzie zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Podsumowując, spółka osobowa, do której może przystąpić Wnioskodawca, będzie miała prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę wnoszącego aport na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a u.p.tu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei, na mocy art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie zaś z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.) kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawodawca umożliwił jednak podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, która pozbawia podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu lub jest zwolniona od podatku.

Ponadto, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Należy podkreślić, że możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest podstawowym i fundamentalnym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od wartości dodanej.

Z orzecznictwa TSUE wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w zasadzie nie może być ograniczone ani pod względem czasu, ani pod względem zakresu przedmiotowego. TSUE zwracał uwagę, że właśnie zasada odliczenia podatku naliczonego zapewnia uzyskanie neutralności podatku. System odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny (vide: wyrok z 15 stycznia 1998 r., w sprawie Ghent Coal Terminal NV, sygn. C-37/95).

Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o VAT rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów i usług dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar czy usługa ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy o VAT, wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją dokonującego określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji "zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dany podmiot ma osiągnąć dokonując tych czynności.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że każde nabycie towarów i usług, które zmierza do przyszłego wykorzystania ich dla czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bez względu na to, jakie faktycznie będą efekty tej działalności, należy uznać w momencie ich dokonania za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która zamierza prowadzić jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca przy rozpoczęciu działalności gospodarczej nie zamierza korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT określonego w art. 113 ustawy o VAT. Na rozpoczęcie działalności gospodarczej Wnioskodawca ma otrzymać tytułem darowizny od swojego ojca nieruchomości, które nabył on w latach 2007-2009 od spółdzielni mieszkaniowej. Otrzymane nieruchomości Wnioskodawca wprowadzi do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Nieruchomości w dniu przyjęcia ich do używania przez Wnioskodawcę, będą nadawały się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. W działalności Wnioskodawcy nieruchomości będą przeznaczone przede wszystkim pod wynajem i na cele własnej działalności tj. biuro i ewentualnie inne pomieszczenia magazynowe i produkcyjne.

Wnioskodawca nie wyklucza utworzenia spółki osobowej. Przedmiotowe nieruchomości mogą być wkładem do tej spółki. Wnioskodawca dla potrzeb niniejszej interpretacji zakłada, że zbycie nieruchomości nie będzie podlegało zwolnieniu z VAT. W przypadku przeniesienia nieruchomości do majątku spółki niebędącej osobą prawną Wnioskodawca planuje wystawić fakturę, w której wykaże VAT według właściwej stawki, zgodnie z założeniem, że transakcja nie będzie podlegała zwolnieniu z VAT. Spółka, która otrzyma aport będzie czynnym podatnikiem VAT i będzie prowadziła wyłącznie działalność opodatkowaną VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia czy spółka, którą Wnioskodawca zamierza utworzyć (której wspólnikiem może zostać), będzie miała prawo odliczyć VAT od nabytych tytułem aportu nieruchomości, przy założeniu, że w wystawionych fakturach zostanie wykazany VAT według właściwych stawek.

Jak wynika z wniosku wniesienia do spółki wkładu rzeczowego w postaci nieruchomości do spółki kapitałowej będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT (nie będzie podlegała zwolnieniu), jednocześnie we wniosku wskazano, że nowoutworzona spółka osobowa, która otrzyma wkład rzeczowy w postaci nieruchomości będzie czynnym podatnikiem VAT i będzie prowadziła wyłącznie działalność opodatkowaną VAT.

Odnosząc zatem ww. przepisy do przedstawionej sytuacji stwierdzić należy, że jeżeli nabycie nieruchomości przez spółkę osobową będzie dokonane w celu wykorzystania jej do czynności opodatkowanych, to spółka osobowa, którą Wnioskodawca zamierza utworzyć, i w której wspólnikiem będzie Wnioskodawca, będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury dokumentującej transakcję wniesienia do spółki wkładu rzeczowego w postaci nieruchomości.

Powyższe wynika z faktu, że w opisanej sprawie spełniony zostanie podstawowy warunek określony w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, tj. istnienie związku pomiędzy nabytym (wniesionym aportem) wkładem rzeczowym w postaci nieruchomości a wykonywanymi przez spółkę czynnościami opodatkowanymi, pod warunkiem niezaistnienia innych przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że spółka osobowa, będzie miała prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę wnoszącego aport na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit.a., należało uznać za prawidłowe.

Nie można jednak zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy zawartym we własnym stanowisku, że aporty do spółek prawa handlowego podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT bez opcji zwolnienia z podatku, gdyż aporty nieruchomości jak każda inna dostawa towaru podlegają opodatkowaniu według właściwych stawek podatku VAT lub korzystają ze zwolnienia od podatku jeśli spełniają warunki określone np. w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT. Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była jednak ocena, czy zbycie nieruchomości, jak założył Wnioskodawca we wniosku, nie będzie podlegać zwolnieniu z VAT, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie zadał pytania i nie przedstawił własnego stanowiska w tej sprawie. Jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, tut. organ przyjął za Wnioskodawcą, że zbycie nieruchomości nie będzie podlegało zwolnieniu z VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.