IBPP1/4512-219/16/AR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 marca 2016 r. (data wpływu 21 marca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 30 maja 2016 r. (data wpływu 1 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przez Wnioskodawcę wynajmu lokali o charakterze mieszkalnym - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 marca 2016 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przez Wnioskodawcę wynajmu lokali o charakterze mieszkalnym.

Wniosek został uzupełniony pismem z 30 maja 2016 r. (data wpływu 1 czerwca 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 20 maja 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony stan faktyczny:

Wnioskodawca jest właścicielem budynków, w których znajdują się lokale użytkowe oraz lokale mieszkalne.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

Lokale użytkowe są wynajmowane przedsiębiorcom; wynajem ten jest opodatkowany stawką 23% podatku VAT, przedsiębiorcy prowadzą w tych lokalach działalność gospodarczą.

Lokale mieszkalne są wynajmowane osobom fizycznym w celach wyłącznie mieszkaniowych; wynajem w celach mieszkaniowych korzysta ze zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 1 pkt 36). Lokale mieszkalne Wnioskodawca wynajmuje również osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą sklasyfikowaną pod numerem PKWiU 55 - usługi związane z zakwaterowaniem. Ten wynajem jest opodatkowany stawką 8% podatku VAT.

Zastosowanie stawki 8% Wnioskodawca tłumaczy tym, że jego kontrahent świadczy usługi zakwaterowania, które są opodatkowane stawką 8% podatku od towarów i usług. W interpretacji z dnia 3 lipca 2014 r. (sygnatura PT8/033/124/440/12/WCX/14/RD-61110) przyznano słuszność stwierdzenia, ze "na każdym etapie wynajmowania lokalu mieszkaniowego z przeznaczeniem jego wyłącznie na cele mieszkaniowe, można stosować stawkę zwolnioną od VAT".

Ponieważ usługi wymienione w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT (PKWiU 55) są wyłączone ze zwolnienia z podatku VAT - co wynika z art. 43 ust. 20 ustawy o VAT -dla wynajmu w celach mieszkaniowych z prawem do dalszego podnajmu jako krótkotrwały wynajem Wnioskodawca stosuje stawkę 8% podatku VAT.

Wnioskodawca kieruję się również faktem, że o stawce podatku VAT decyduje cel wynajmu mieszkania (potwierdza to stanowisko interpretacja z dnia 2 września 2015 r., nr IBPP2/4512-509/15/JJ).

Świadczona przez Wnioskodawcę usługa najmu jest sklasyfikowana pod numerem PKWiU 68.20.11 - Wynajem i usługi zarzadzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi.

Umowa najmu zawiera paragraf, w którym wynajmujący zgadza się na podnajem lokalu mieszkalnego w celach najmu krótkotrwałego i informację, że w wynajmowanych lokalach mieszkalnych są świadczone wyłącznie usługi krótkotrwałego zakwaterowania.

W uzupełnieniu podano, że:

Wynajmujący wyraził zgodę na wykorzystanie wynajmowanych lokali mieszkalnych wyłącznie na cele krótkotrwałego zakwaterowania.

Z umowy wynika, że wynajmowany lokal mieszkalny może być wykorzystywany przez najemcę wyłącznie w celu krótkotrwałego zakwaterowania.

Wynajmujący nie zamierzał prowadzić w lokalach mieszkalnych działalności gospodarczej w zakresie usług krótkotrwałego zakwaterowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stosowanie stawki podatku VAT 8% dla wynajmu lokali o charakterze mieszkalnym do dalszego podnajmu w celu krótkotrwałego zakwaterowania.

Zdaniem Wnioskodawcy stosowanie stawki VAT 8% dla wynajmu lokali o charakterze mieszkalnym do dalszego podnajmu na cele mieszkaniowe podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą w ramach krótkotrwałego zakwaterowania jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wymienioną wyżej stawkę należy stosować jeżeli brak jest przepisu szczególnego określającego obniżoną stawkę podatku lub zwolnienie od podatku.

Jednocześnie należy zauważyć, iż w myśl art. 5a ww. ustawy o VAT, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Konsekwencją powyższego zapisu jest fakt, iż w sytuacji gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT, klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia i takim właśnie świadczeniem są m.in. usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe, dla których prawodawca nie dokonał odwołania do statystyk publicznych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Stosownie do art. 43 ust. 20 ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (w pozycji nr 163 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55).

Zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W świetle powyższych przepisów usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący - najemca - podnajemca.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie nie zostały spełnione wyżej opisane przesłanki, w związku z czym przedmiotowy wynajem lokali mieszkalnych nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze wskazanej wyżej zasady wynika, że celem zachowania stawki istotna jest tożsamość usługi pomiędzy wynajmującym a najemcą i pomiędzy najemcą a podnajmującym.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca podał, że świadczona przez niego usługa jest objęta PKWiU 68.20.11 - Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi, nie jest to zatem usługa objęta PKWiU 55, jak również podał, że nie zamierzał prowadzić w lokalach mieszkalnych działalności gospodarczej w zakresie usług krótkotrwałego zakwaterowania.

Nie zachodzi więc w przedmiotowej sprawie tożsamość usług pomiędzy wynajmującym a najemcą i pomiędzy najemcą a podnajmującym. Tym samym Wnioskodawca nie może korzystać z preferencyjnej stawki VAT, gdyż ta zarezerwowana jest wyłącznie dla usług objętych PKWiU 55 (Usługi związane z zakwaterowaniem), tj. dla usług jakie świadczy najemca.

Wnioskodawca nie może więc korzystać z opodatkowania swojej usługi preferencyjną stawką VAT w wysokości 8%, a w tej sytuacji zastosowanie znajdzie stawka podstawowa w wysokości 23%.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy, a w szczególności w oparciu o wskazaną przez Wnioskodawcę klasyfikację PKWiU. Tym samym niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności gdyby świadczone przez Wnioskodawcę usługi były objęte inną klasyfikacją PKWiU) lub zmiany stanu prawnego.

Podkreślenia wymaga bowiem, że tut. organ nie jest uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania standardów klasyfikacyjnych.

Odnośnie powołanej przez Wnioskodawcę we wniosku interpretacji indywidualnej z 3 lipca 2014 r. znak: PT8/033/124/440/12/WCX/14/RD-61110 stwierdzić należy, że interpretacje indywidualne wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny przedstawiony przez podatnika i nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa bowiem wywołują skutki podatkowo-prawne wyłącznie dla podmiotu, dla którego zostały wydane. Ponadto należy zauważyć, że stan faktyczny przedstawiony w powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji dotyczył wynajmu przez Spółkę apartamentów mieszkalnych innej Spółce, która również prowadzi profesjonalną działalność w zakresie wynajmu nieruchomości - na cele dalszego podnajmu tych lokali w celach mieszkaniowych. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wynajmuje natomiast lokale mieszalne firmie, która ich nie wynajmuje, tylko świadczy usługi zakwaterowania. Interpretacje te dotyczyły zatem zupełnie innego stanu faktycznego.

Natomiast odnośnie powołanej przez Wnioskodawcę we wniosku interpretacji indywidualnej z 2 września 2015 r., znak: IBPP2/4512-509/15/JJ należy zauważyć, że zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.