IBPP1/4512-169/15/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 listopada 2014 r. (data wpływu 18 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z 12 lutego 2015 r. (data wpływu 18 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, że w przypadku sprzedaży niezabudowanej działki nr 123/1 nie nastąpi obowiązek pobrania przez Wnioskodawcę od nabywcy nieruchomości podatku od towarów i usług oraz jego uiszczenia organowi podatkowemu, ponieważ Wnioskodawca nie będzie działać w tym przypadku w roli podatnika podatku VAT - jest prawidłowe.

W dniu 18 listopada 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, że w przypadku sprzedaży niezabudowanej działki nr 123/1 nie nastąpi obowiązek pobrania przez Wnioskodawcę od nabywcy nieruchomości podatku od towarów i usług oraz jego uiszczenia organowi podatkowemu, ponieważ Wnioskodawca nie będzie działać w tym przypadku w roli podatnika podatku VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z 12 lutego 2015 r. (data wpływu 18 lutego 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-1161/14/ES z 4 lutego 2015 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wskutek wygranej licytacji komorniczej Wnioskodawca nabył prawomocnie w dniu 6 czerwca 2007 r. na podstawie postanowienia o przysądzeniu nieruchomość położoną w C., składającą się już od momentu jej zakupu z czterech działek ewidencyjnych (122/1; 123/1; 107 i 108 obręb W.).

Nieruchomość powyższą Wnioskodawca nabył dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych jako osoba fizyczna (niedziałająca w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej), wspólnie z żoną Wnioskodawcy na podstawie małżeńskiej wspólności ustawowej.

Działki ewidencyjne, których dotyczy zdarzenie przyszłe to: 122/1 i 123/1 obręb W. Działka nr 122/1 składa się z budynku mieszkalnego, dwóch budynków niemieszkalnych oraz terenu niezabudowanego, natomiast działka 123/1 jest w całości niezabudowana.

W 2012 r. zmienił się właściciel przylegającej do działki Wnioskodawcy nieruchomości (działki nr 120/1 i 121), który wyraził chęć nabycia od Wnioskodawcy działki nr 122/1 oraz działki 123/1 za cenę rynkową (nieruchomości podobnych na lokalnym rynku). Wnioskodawca wyraził zgodę na tą propozycję ze względu na fakt, iż działki powyższe nie są już dla Wnioskodawcy niezbędne dla celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych.

W związku z powyższym pojawiły się pytania natury podatkowej odnośnie opodatkowania takiej sprzedaży podatkiem od towarów i usług oraz jej prawidłowej dokumentacji, o których mowa niżej.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że:

Jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej pod firmą H. od 1995 r.

Przeważającą działalnością gospodarczą Wnioskodawcy jest sprzedaż detaliczna mebli, która określona jest pod kodem PKD 47.59.Z. W centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej Wnioskodawca wpisaną ma również nieprzeważającą działalność gospodarczą określoną w PKD pod kodami: 31.02.Z, 31.09.Z, 47.29.Z, 47.73.Z, 47.74.Z, 47.75.Z, 47.82.Z, 49.41.Z, 66.19.Z, 68.20.Z. Działalność tę Wnioskodawca prowadzi w ramach H. od 1995 r.

Cała nieruchomość, a tym samym wszystkie działki ewidencyjne, z których się składa była nabyta przez Wnioskodawcę jako osobę prywatną, ale na zasadzie małżeńskiej wspólności ustawowej jej współwłaścicielem jest również żona Wnioskodawcy. Nieruchomość (działki) ta nie była więc nabyta w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nabycie nieruchomości (działek) nastąpiło w drodze licytacji komorniczej i na podstawie postanowienia sądowego przysądzenia nieruchomości. Z samego dokumentu przysądzenia nie wynikało, aby do wartości nieruchomości lub poszczególnych działek, z których się składa była dodana kwota podatku od towarów i usług albo by zakup działek korzystał ze zwolnienia z tego podatku. Zdarzenie to nie było w efekcie udokumentowane fakturami VAT. Tym samym nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości (działek) nie było czynnością podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem.

Na pytanie tut. organu: "Czy nabycie działek zostało udokumentowane fakturami VAT - jeśli nie to dlaczego... (proszę wskazać odrębnie dla każdej z działek)", Wnioskodawca odpowiedział: "Nabycie nieruchomości, a tym samym wszystkich działek ewid., z których się składa nastąpiło w drodze licytacji komorniczej i na podstawie postanowienia sądowego przysądzenia nieruchomości. Z samego dokumentu przysądzenia nie wynikało, aby do wartości nieruchomości lub poszczególnych działek, z których się składa była dodana kwota podatku od towarów i usług albo by zakup działek korzystał ze zwolnienia z tego podatku. Zdarzenie to nie było w efekcie udokumentowane fakturami VAT."

Przy zakupie nieruchomości ani dla jej poszczególnych działek ewid. ani dla nieruchomości jako całości nie został naliczony podatek VAT, tym samym prawo odliczenia podatku naliczonego nie mogło przysługiwać Wnioskodawcy. Niezależnie od tego nie przysługiwałoby Wnioskodawcy też prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ nieruchomość (działki) były nabywane do majątku prywatnego Wnioskodawcy, a nie firmowego. Nieruchomość i jej działki nie zostały też nigdy wprowadzone do ewidencji środków trwałych ani zaliczone do majątku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jako towar handlowy.

Przedmiotowe działki ewid. były i dalej są w przeważającej części wykorzystywane przez Wnioskodawcę do zaspokojenia jego potrzeb życiowo-mieszkaniowych, które polegają głównie na potrzebie przechowywania i używania na nich będących własnością Wnioskodawcy rzeczy i rzeczy jego najbliższej rodziny (głównie w budynkach leżących na działce 122/1), które ze względu na ograniczoną ilość powierzchni nie mogły być przechowywane w miejscu stałego zamieszkania Wnioskodawcy (np. urządzenia sportowe lub samochód). Działki 122/1 i 123/1 mają również dla Wnioskodawcy charakter rekreacyjno-wypoczynkowy, a ich sztuczne oddzielenie wynika z przebiegania między nimi strumyku, o czym Wnioskodawca pisał szerzej we wniosku. Wnioskodawca często przebywa na ww. działkach, jednak na stałe jest zameldowany pod innym adresem, ale również w C.

Budynek mieszkalny był dotychczas przez Wnioskodawcę wykorzystywany dla celów mieszkalnych, Wnioskodawca często w nim przebywał, głównie w okresie letnim, jednak na stałe jest zameldowany pod innym adresem, ale również w C.

Działkę 123/1 Wnioskodawca wykorzystywał w charakterze rekreacyjno-wypoczynkowy ze względu na zieleń, cichą okolicę i bliskość strumyka.

Zakupiona nieruchomość (jak również jej wszystkie działki ewidencyjne) nie została nigdy wprowadzona do ewidencji środków trwałych ani zaliczona do majątku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jako towar handlowy. Nie były i nie są też wykorzystywane w żaden inny sposób do powadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Na podstawie ewidencji gruntów i budynków (egib) na działce 122/1 znajdują się trzy budynki, wszystkie są trwale związane z gruntem. Jeden budynek mieszkalny i dwa budynki niemieszkalne. Budynek mieszkalny o pow. 126 m² ma charakter jednorodzinny (klasa PKOB: 1110). Dwa pozostałe budynki niemieszkalne to garaż o pow. 48 m² (klasa PKOB: 1242) oraz budynek o charakterze warsztatu o pow. 73 m² (klasa PKOB: 1251).

Wszystkie budynki na nieruchomości (na działce ewid. 122/1) zostały wybudowane przed momentem jej zakupu przez Wnioskodawcę. Oddanie ich do użytku nastąpiło również jeszcze przed jej zakupem (przed dniem 6 czerwca 2007 r.), lecz z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów nie można dokładnie stwierdzić kiedy miało to miejsce.

Nigdy nie doszło do pierwszego zasiedlenia budynków w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ wszystkie obecnie znajdujące się na nieruchomości budynki istniały już w chwili ich zakupu. Oznacza to, że nie były one przez Wnioskodawcę budowane. Ponadto Wnioskodawca nie ulepszał tych budynków w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w stosunku do co najmniej 30% ich wartości początkowej. Wnioskodawca nie miał przy tym też prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków. Cała nieruchomość, ani też poszczególne budynki na niej usytuowane nie mogą zatem być kwalifikowane jako towar czy przedmiot dostawy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Opisywana nieruchomość (działki 122/1 i 123/1) była i dalej jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do zaspokojenia jego potrzeb życiowych i mieszkaniowych.

W okresie od 1 stycznia 2009 r. do 30 sierpnia 2013 r. Wnioskodawca wynajmował część budynku gospodarczego (warsztatu, klasa PKOB: 1251) na działce 122/1.

Następnie od 1 lipca 2013 r. do grudnia 31 grudnia 2013 r. Wnioskodawca wynajmował budynek mieszkalny najemcy, osobie prywatnej na zaspokojenie jego potrzeb mieszkaniowych. Należy więc zaznaczyć, że wynajem prowadzony na nieruchomości nie spełniał definicji zorganizowanego i profesjonalnego charakteru i ograniczał się jedynie do poszczególnych części budynków i nie dotyczył nigdy całości nieruchomości czy też jej całych poszczególnych działek ewidencyjnych. Oba te przypadki Wnioskodawca opisał bardziej szczegółowo w samym wniosku. Należy jednak zaznaczyć co wynika z wcześniejszych odpowiedzi na pytania, że nie doszło w tym czasie do pierwszego zasiedlenie budynków w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, a w rezultacie nie doszło też do dostawy (towaru lub usługi).

Działki i budynki nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

W okresie od 1 stycznia 2009 r. do 30 sierpnia 2013 r. Wnioskodawca wynajmował jedynie na działce 122/1 (ale poza swoją działalnością gospodarczą) część budynku gospodarczego (warsztatu, PKOB: 1251) kuzynowi pod prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w zakresie produkcji mebli, od czego naliczany był czynsz z uwzględnieniem należnego podatku VAT, należy bowiem zauważyć, że przy wynajmie lokali wykorzystywanych przez najemcę w celach gospodarczych (w przeciwieństwie do lokali mieszkalnych zwolnionych z tego obowiązku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług) wynajmujący musi zarówno w ramach swojej działalności gospodarczej jak i poza nią zgodnie z obecnym prawem doliczać podatek VAT w wysokości 23% po przekroczeniu pewnego rocznego progu kwotowego (obecnie 150 000 zł) na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

Budynki nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej zwolnionej od podatku VAT.

Od 1 lipca 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. Wnioskodawca wynajmował jedynie budynek mieszkalny najemcy, osobie prywatnej na zaspokojenie jego potrzeb mieszkaniowych, ale był to najem prywatny, dokonywany poza prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca nie jest i nigdy nie był rolnikiem ryczałtowym. Nie prowadził na działkach mających być przedmiotem sprzedaży gospodarstwa rolnego, nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych z powyższych działek, jak również z innych źródeł. Nie sprzedawał płodów rolnych.

Na pytanie tut. organu: "Czy działki oraz budynki lub ich części były przedmiotem najmu, dzierżawy, jeśli tak to w jakim okresie i jakie pożytki Wnioskodawca czerpał z tego tytułu... (proszę podać odrębnie dla każdego budynku lub ich części)", Wnioskodawca odpowiedział, że na działce 122/1 w okresie od 1 stycznia 2009 r. do 30 sierpnia 2013 r. Wnioskodawca wynajmował część budynku gospodarczego (warsztatu, PKOB: 1251), na cele użytkowe (produkcja mebli). Następnie od 1 lipca 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. Wnioskodawca wynajmował budynek mieszkalny (PKOB: 1110) najemcy, osobie prywatnej na zaspokojenie jego potrzeb mieszkaniowych. Z obu tych najmów Wnioskodawca czerpał pożytki w postaci czynszu najmu.

Na pytanie tut. organu: "Co było przedmiotem umowy najmu/dzierżawy. Czy przedmiotem umowy był najem/dzierżawa obu działek i wszystkie budynki, czy np. 1 działka i tylko niektóre z budynków lub ich części (które - proszę je wymienić)", Wnioskodawca odpowiedział, że przedmiotem umów wynajmu był najem jedynie poszczególnych budynków lub ich części. W przypadku budynku mieszkalnego był to cały budynek, a w przypadku budynku gospodarczego (warsztatu) jego jedno piętro (parter).

Należy zaznaczyć, że wynajem prowadzony na nieruchomości nie spełniał definicji zorganizowanego i profesjonalnego charakteru i ograniczał się jedynie do poszczególnych części budynków i nie dotyczył nigdy całości nieruchomości czy też jej całych poszczególnych działek ewidencyjnych. Oba te przypadki Wnioskodawca opisał bardziej szczegółowo w samym wniosku.

Budynki były wynajmowane na cele mieszkalne i użytkowe, tak jak opisano to wyżej.

Wszystkie umowy najmu mające miejsce na nieruchomości były zawierane jedynie przez Wnioskodawcę (na jego osobę).

Żona Wnioskodawcy nie uczestniczyła w czynnościach zarządu działkami objętymi wnioskiem. Wszystkie istotne czynności i decyzje dotyczące wynajmu i zamiaru sprzedaży nieruchomości były i będą podejmowane jedynie przez Wnioskodawcę.

Małżonka Wnioskodawcy jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT jedynie z tytułu prowadzonej przez nią działalności gospodarczej w zakresie praktyki lekarskiej dentystycznej.

Małżonka Wnioskodawcy zgodnie z danymi z bazy CEIDG prowadzi działalność gospodarczą w zakresie praktyki lekarskiej dentystycznej od 6 stycznia 1997 r.

Działki 122/1 i 123/1 oraz budynki nie były wykorzystywane przez małżonkę Wnioskodawcy dla celów prowadzanej przez nią działalności gospodarczej, a jedynie dla celu przechowywania przez nią w budynkach i częściowo na działce należących do niej różnego typu przedmiotów (rzeczy osobistych). Często również na powyższej działce przebywała w celach mieszkalno-wypoczynkowych.

Żona Wnioskodawcy wraz z Wnioskodawcą nabyła przedmiotowe działki dla potrzeb życiowo-mieszkaniowych, w tym również wypoczynkowych.

Małżonka Wnioskodawcy często przebywała w budynku mieszkalnym, głównie w okresie letnim, jednak na stałe jest zameldowana pod innym adresem, ale również w C. W budynku przechowywała i używała również swoje rzeczy osobiste i rodzinne, których we względu na ograniczoną ilość powierzchni nie mogła przechowywać w miejscu stałego zamieszkania.

Na chwilę obecną dla działki niezabudowanej 123/1 nie istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

Dla działki niezabudowanej 123/1 nie wydano decyzji o warunkach zabudowy.

Na pytanie tut. organu: "Kto wystąpił/wystąpi i kiedy o wydanie ww. decyzji...", Wnioskodawca odpowiedział, że dla działki niezabudowanej 123/1 brak jest wydania decyzji o warunkach zabudowy.

Dla działki niezabudowanej 123/1 nie podjęto i nie będą podjęte przez Wnioskodawcę takie działania jak: wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru będącego przedmiotem sprzedaży, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu lub decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej lub jakiekolwiek inne działania.

Dla działki niezabudowanej 123/1 nie podjęto i nie będą podjęte przez Wnioskodawcę działania mające na celu jej uatrakcyjnienie np. uzbrojenie terenu, wydzielenie lub budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne.

Działki zostaną sprzedane bez podjęcia działań marketingowych, ponieważ przyszły nabywca jest już znany, a jest nim właściciel sąsiedniej nieruchomości, który sam zaproponował zakup działek.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości, niż te wymienione we wniosku, które chciałby na chwilę obecną przeznaczyć w przyszłości do sprzedaży.

Wnioskodawca nigdy wcześniej nie sprzedał żadnej posiadanej przez niego nieruchomości ani w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ani jako osoba prywatna.

Przyczyną sprzedaży działek jest to, że nie są już one tak bardzo potrzebne Wnioskodawcy i jego małżonce do spełniania ich potrzeb życiowo-mieszkaniowych, jak miało to miejsce w przeszłości. Celem sprzedaży jest zatem jedynie częściowe uwolnienie środków finansowych, ale celu tego nie można utożsamiać z chęcią uzyskiwania zysku jaki mógłby wyniknąć z ewentualnego wzrostu wartości nieruchomości.

Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek zostaną częściowo wykorzystane na Wnioskodawcy i jego małżonki obecne potrzeby życiowe, natomiast Wnioskodawca nie ma na chwilę obecną dokładnie sprecyzowanego innego konkretnego celu, na który w przyszłości mogłyby być przeznaczone pozostałe środki uzyskane ze sprzedaży działek.

Przedmiotowe działki nie zostały jeszcze sprzedane.

Przy sprzedaży przedmiotowych działek objętych wnioskiem (122/1, 123/1), w razie doliczenia do takiej transakcji podatku VAT przyszły nabywca zgodnie ze swoją deklaracją dokona ich zakupu jako podmiot będący podatnikiem podatku VAT w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Na zakończenie Wnioskodawca dodał, że jego ogólne stanowisko odnośnie powyższej sprawy, a które przedstawił we wniosku nie uległo zmianie. Dla każdej działki stanowiącej nieruchomość, a która podlegać będzie sprzedaży nie powinien być naliczony podatek VAT, co szczegółowo Wnioskodawca opisał w samym wniosku i częściowo w powyższym uzupełnieniu do niego. Dodatkowo jednak w razie uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT przy sprzedaży nieruchomości, Wnioskodawca powinien móc wystawić fakturę VAT jako osoba prywatna, samodzielnie i w pełnej kwocie sprzedaży, kupującemu który nabywałby nieruchomość w ramach swojej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku sprzedaży nieruchomości, o której mowa we wniosku nastąpi obowiązek pobrania przez Wnioskodawcę od nabywcy nieruchomości podatku od towarów i usług oraz jego uiszczenia organowi podatkowemu, pomimo tego że Wnioskodawca nabył i sprzeda nieruchomość poza prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

2. Czy w przypadku uznania, iż będzie ciążył na Wnioskodawcy obowiązek pobrania od nabywcy nieruchomości podatku od towarów i usług Wnioskodawca ma prawo wystawić nabywcy fakturę VAT z tego tytułu, pomimo tego że sprzedaż nieruchomości nie następuje w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

3. Czy w razie zaistnienia możliwości/konieczności wystawienia przyszłemu nabywcy nieruchomości faktury VAT, fakturę taką zgodnie z prawem powinien wystawić jedynie Wnioskodawca na całą kwotę sprzedaży, czy tylko na połowę tej kwoty.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1. Odnosząc się do pytania pierwszego Wnioskodawca uważa, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości, o której mowa powyżej nie nastąpi obowiązek pobrania przez niego od nabywcy nieruchomości podatku od towarów i usług oraz jego uiszczenia organowi podatkowemu, ponieważ Wnioskodawca nie będzie działać w tym przypadku w roli podatnika podatku VAT.

Przedmiotem sprzedaży będą dwie działki o numerach ewidencyjnych 122/1 i 123/1, które jednak pod względem gospodarczym stanowią jedną całość, ponieważ ich sztuczny podział geodezyjny wynika jedynie z faktu przebiegu między nimi cieku wodnego, a na podstawie ustawy prawo wodne wody płynące są własnością skarbu państwa. Nieruchomość ta już w momencie zakupu była podzielona w powyższy sposób, jak zresztą tez inne sąsiadujące nieruchomości.

Nieruchomość była nabyta przez Wnioskodawcę jako osobę prywatną, a nie w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Na podstawie małżeńskiej wspólności ustawowej jej współwłaścicielem jest również żona Wnioskodawcy. Nabycie nieruchomości (w tym również budynków) nastąpiło w drodze licytacji komorniczej i postanowienia sądowego przysądzenia nieruchomości, które nie było udokumentowane fakturą VAT, a z samego dokumentu przysądzenia nie wynika, aby do wartości nieruchomość była doliczona kwota podatku od towarów i usług

Zakupiona nieruchomość nie została też nigdy wprowadzona do ewidencji środków trwałych ani zaliczona do majątku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jako towar handlowy. Wnioskodawca wspomina o tym ponieważ prowadzi działalność gospodarczą pod firmą H. od 1995 r. i jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym z tego tytułu od momentu rozpoczęcia działalności. Przeważającą działalnością Wnioskodawcy jest sprzedaż detaliczna mebli. Określona pod kodem PKD 47.59.Z. W centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej Wnioskodawca wpisaną ma również nieprzeważającą działalność gospodarcza określoną w PKD pod kodami: 31.02.Z, 31.09.Z, 47.29.Z, 47.73.Z, 47.74.Z, 47.75.Z, 47.82.Z, 49.41.Z, 66.19.Z, 68.20.Z.

Na chwilę obecną z pozostałej nieprzeważającej działalności gospodarczej Wnioskodawca zajmuje się jedynie wynajem własnych firmowych nieruchomości, czyli takich które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Należy też nadmienić, iż należące do Wnioskodawcy nieruchomości nie były nigdy nabywane przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej lecz poza nią. Nie dochodziło więc nigdy do odliczenia ewentualnego podatku VAT przy zakupie nieruchomości.

Opisywana we wniosku nieruchomość była i dalej jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do zaspokojenia jego potrzeb życiowych i mieszkaniowych tj. do przechowywania osobistych rzeczy Wnioskodawcy i rzeczy jego najbliższej rodziny. Sam Wnioskodawca również na powyższej nieruchomości często przebywa, choć na stałe zamieszkuje pod innym adresem. W niewielkiej części nieruchomość ta była również okazyjnie dwukrotnie wynajmowana.

Na podstawie ewid. gruntów i budynków (egib) na działce znajdują się trzy budynki wszystkie trwale związane z gruntem. Jeden mieszkalny i dwa niemieszkalne. Budynek mieszkalny o pow. 126 m² jest ma charakter jednorodzinny (klasa PKOB: 1110). Dwa pozostałe budynki niemieszkalne to garaż o pow. 48 m² (klasa PKOB: 1242) oraz budynek o charakterze warsztatu o pow 73 m² (klasa PKOB 1251).

W okresie od 1 stycznia 2009 do 30 sierpnia 2013 Wnioskodawca wynajmował część budynku gospodarczego (warsztatu) kuzynowi pod prowadzenie przez niego niewielkiej działalności gospodarczej w zakresie produkcji mebli, od czego naliczany był czynsz z uwzględnieniem należnego podatku VAT. Należy bowiem zauważyć, że przy wynajmie lokali wykorzystywanych przez najemcę w celach gospodarczych (w przeciwieństwie do lokali mieszkalnych zwolnionych z tego obowiązku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług) wynajmujący musi zarówno w ramach swojej działalności gospodarczej jak i poza nią zgodnie z obecnym prawem doliczać podatek VAT w wysokości 23% po przekroczeniu pewnego rocznego progu kwotowego (obecnie 150 000 zł) na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług. Następnie od 1 lipca 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. Wnioskodawca wynajmował budynek mieszkalny najemcy będącej osobą prywatną na zaspokojenie jego potrzeb mieszkaniowych. Tutaj głównym celem wynajmu był nie tyle przychód Wnioskodawcy, co raczej fakt, że najemca w okresie zimowym regularnie ogrzewał budynek, co zapobiegało zawilgoceniu ścian, a które to zawilgocenie ze względu na wady konstrukcyjne budynku pojawia się regularnie.

Należy więc zaznaczyć, że wynajem prowadzony na nieruchomości nie spełniał definicji zorganizowanego i profesjonalnego charakteru i ograniczał się jedynie do poszczególnych części budynków i nie dotyczył nigdy całości nieruchomości czy też jej poszczególnych działek ewidencyjnych. Charakter wynajmu prowadzonego na nieruchomości nie spełniał więc definicji zorganizowanego i profesjonalnego, ponieważ zorganizowany charakter takiej działalności można rozumieć jako jego ciągłości i skalę. Aby mówić o profesjonalnym działaniu trzeba bowiem przyjąć, że podjęte zostaną działania typowe dla podmiotów prowadzące taką działalność w sposób profesjonalny, tj. podporządkowane są obowiązującym regułom, normom i służą głównemu celowi jakim jest osiągnięcie zysku, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym. W przypadku najmu, o ciągłości nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz raczej powtarzalność podejmowanych działań. W powyższym przypadku nie można mówić o powtarzalności. Nieruchomość w sumie była wynajmowana w przeciągu 6 lat zaledwie dwa razy, w dodatku raz część gospodarcza, a raz mieszkalna. Poza tym wynajem dotyczył tylko części nieruchomości i Wnioskodawca nigdy nie dążył do tego, aby wynająć ją w całości. Poza tym jednoczesny wynajem składników majątkowych niezwiązanych z działalności gospodarczą może stanowić odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów, co potwierdza choćby Interpretacja indywidualna ILPB1/415-142/10-4/TW Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 23 kwietnia 2010 r.

Wszystkie budynki na nieruchomości zostały wybudowane i oddane do użytku jeszcze przed ich zakupem przez Wnioskodawcę (przed dniem 6 czerwca 2007 r.), lecz z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów nie można stwierdzić kiedy dokładnie miało to miejsce. Nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku naliczonego przy nabyciu całej nieruchomości, jak również w odniesieniu do poszczególnych obiektów budowlanych. Obiekty te zostały nabyte wraz z całą nieruchomością w postępowaniu komorniczym, a z postanowienia sądowego przysądzenia nieruchomości nie wynikało, aby komornik działał w charakterze podatnika VAT.

Nigdy nie doszło do pierwszego zasiedlenie budynków w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ wszystkie obecnie znajdujące się na nieruchomości budynki istniały już w chwili ich zakupu. Oznacza to, że nie były one przez Wnioskodawcę budowane. Ponadto Wnioskodawca nie ulepszał tych budynków w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w stosunku do co najmniej 30% ich wartości początkowej. Wnioskodawca nie miał przy tym prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków. Cała nieruchomość, ani też poszczególne budynki na niej usytuowane nie mogą zatem być kwalifikowane jako towar czy przedmiot dostawy w rozumieniu ustawy VAT.

Nieruchomość nie była przez Wnioskodawcę uatrakcyjniana (np. poprzez scalenie lub podział działek, wydzielenie lub budowę drogi itp.). W roku 2008 działka została jedynie uzbrojona w instalację wodno-kanalizacyjną do budynku mieszkalnego. Wcześniej nieruchomość ta nie miała podłączenia do bieżącej wody, co jednak na współczesne standardy dla budynków mieszkalnych nie ma charakteru uatrakcyjnienia nieruchomości dla celu podniesienia jej wartości, lecz jest to działanie dążące do zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych Wnioskodawcy. Ponadto jest to działanie zmierzające do spełnienia wymaganych prawem minimalnych standardów ustawowych dla budynków mieszkalnych określonych np. w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (przymus podłączenia się do kanalizacji) oraz w przepisach wykonawczych prawa budowlanego. Dodatkowo wydatki na budowę przyłącza wodno¬kanalizacyjnego do budynku mieszkalnego (klasa PKOB: 1110) również nie przekraczały 30% wartości początkowej budynku mieszkalnego, a co ważniejsze przy wynajmie tego budynku nie był naliczany podatek VAT. Ponadto żaden budynek o charakterze gospodarczym położony na nieruchomości po jej zakupieniu przez Wnioskodawcę nie był ulepszany.

Wnioskodawca nie jest i nigdy nie był rolnikiem ryczałtowym. Nie dokonywał też sprzedaży produktów rolnych z powyższej nieruchomości jak również z innych źródeł.

Nie składał wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla powyższej nieruchomości. O ile wiadomo Wnioskodawcy, z posiadanej przez niego wiedzy decyzji takiej nie wydano również na wniosek innych podmiotów nie będących właścicielami przedmiotowej nieruchomości.

Dla działek tworzących przedmiotową nieruchomość nie został sporządzony na chwilę obecną miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca posiada jako osoba prywatna inne nieruchomości gruntowe oznaczone w ewidencji gruntów jako działki o charakterze: rolnym, leśnym oraz innym zurbanizowanym, jednakże na chwilę obecną Wnioskodawca nie posiada zamiaru ich sprzedaży. Nigdy wcześniej Wnioskodawca nie sprzedał też żadnej posiadanej przez niego nieruchomości ani w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ani jako osoba prywatna.

Reasumując nieruchomość Wnioskodawca kupił jako osoba prywatna, przy zakupie nieruchomości nie został naliczony podatek VAT, nie mógł on też przez Wnioskodawcę w efekcie być odliczony. Zakupiona nieruchomość nie została też nigdy wprowadzona do ewidencji środków trwałych ani zaliczona do majątku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jako towar handlowy. Budynki nie były ponadto przez Wnioskodawcę budowane ani ulepszane. W związku z powyższym obiekty te nie były przedmiotem dostawy traktowanym jako towar w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wynajem prowadzony na nieruchomości nie spełniał definicji zorganizowanego i profesjonalnego charakteru. Tym samym nie ma podstaw do uznania Wnioskodawcy w przypadku sprzedaży nieruchomości za przedsiębiorcę z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad 2. Odnosząc się do pytania drugiego Wnioskodawca uważa, iż ma prawo, a nawet obowiązek wystawić fakturę, jeżeli Dyrektor Izby Skarbowej uzna, iż Wnioskodawca powinien naliczyć podatek VAT przy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Należy bowiem zauważyć, iż osobą, która chce kupić nieruchomość będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą, który w razie sprzedaży nieruchomości z naliczonym podatkiem VAT poinformował Wnioskodawcę, iż będzie chciał otrzymać fakturę VAT w celu udokumentowania odliczenia podatku naliczonego VAT.

Jednakże pomimo tego, iż Wnioskodawca również prowadzi działalność gospodarczą, to dokona sprzedaży omawianej nieruchomości jako osoba prywatna, która ewentualnie może zostać uznana w tym konkretnym przypadku za podatnika podatku od towarów i usług, pomimo tego, że nieruchomość powyższą Wnioskodawca zakupił poza prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, co szczegółowo opisał w punkcie dotyczącym pytania pierwszego.

Odpowiadając na pytanie drugie trzeba zaznaczyć, że art. 106b. ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług daje prawo, a nawet obowiązek wystawienia faktury kupującemu. Jednocześnie też Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca uważa, iż ma prawo, a nawet obowiązek taką fakturę wystawić.

Ad 3. Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania trzeciego jest takie, że w razie zaistnienia konieczności wystawienia przyszłemu nabywcy nieruchomości faktury VAT, fakturę taką zgodnie z prawem powinien wystawić jedynie Wnioskodawca na całą kwotę sprzedaży

Pytanie to wynika z tego czy małżonka Wnioskodawcy mogłaby też zostać jednoczenie uznana za podatnika VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca nie wie zatem czy w takiej sytuacji ma wystawić fakturę VAT na kwotę w pełnej wysokości sprzedaży, czy jedynie na połowę tej kwoty, bo fakturę na drugą połowę tej kwoty powinna wystawić żona. Wnioskodawca uważa jednak, że małżonka nie powinna zostać uznana za podatnika VAT z tytułu sprzedaży tej nieruchomości, a w efekcie nie musi wystawić faktury VAT. Na stanowisko to składają się takie argumenty jak to że:

1. Między Wnioskodawcą i małżonką istnieje małżeńska wspólność majątkowa, a Wnioskodawca co roku składa do urzędu skarbowego oświadczenie, iż cały dochód z prywatnego wynajmu z powyższej (oraz innych) nieruchomości rozliczany będzie tylko przez Wnioskodawcę.

2. Małżonka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT jedynie z tytułu prowadzonej przez nią działalności gospodarczej w zakresie praktyki lekarskiej dentystycznej.

3. Żona nie uczestniczyła w czynnościach zarządu działkami objętymi wnioskiem. Wszystkie istotne czynności i decyzje dotyczące zamiaru sprzedaży nieruchomości były i będą podejmowane jedynie przez Wnioskodawcę. Ponadto wszystkie umowy najmu mające miejsce na nieruchomości objętej wnioskiem były zawierane jedynie przez Wnioskodawcę. Natomiast korzystanie przez małżonkę z nieruchomości ogranicza się głównie do przechowywania na niej należących do niej i do Wnioskodawcy rzeczy osobistych.

Biorąc pod uwagę przedstawione powyżej stanowiska i argumentację do pytań, Wnioskodawca wnosi o wydanie interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Natomiast, w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 tego Kodeksu, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Na gruncie powołanych powyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że każdy kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży działki nr 123/1, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego odnośnie działki niezabudowanej nr 123/1 wynika, że działka została nabyta w drodze licytacji komorniczej 6 czerwca 2007 r. Nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości nie było czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT i nie było udokumentowane fakturami VAT.

Nieruchomość powyższą Wnioskodawca nabył dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych jako osoba fizyczna (niedziałająca w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej), wspólnie z żoną Wnioskodawcy na podstawie małżeńskiej wspólności ustawowej. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej od 1995 r. Nieruchomość nie została nigdy wprowadzona do ewidencji środków trwałych ani zaliczona do majątku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jako towar handlowy. Nie była i nie jest też wykorzystywana w żaden inny sposób do powadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Działkę 123/1 Wnioskodawca wykorzystywał w charakterze rekreacyjno-wypoczynkowym ze względu na zieleń, cichą okolicę i bliskość strumyka.

Wnioskodawca nie jest i nigdy nie był rolnikiem ryczałtowym. Nie prowadził na działce gospodarstwa rolnego, nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych z powyższej działki, jak również z innych źródeł. Nie sprzedawał płodów rolnych. Z wniosku wynika również, że działka nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Działka 123/1 jest w całości niezabudowana. Na chwilę obecną dla działki niezabudowanej 123/1 nie istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Dla działki niezabudowanej 123/1 nie wydano decyzji o warunkach zabudowy.

Na pytanie tut. organu: "Kto wystąpił/wystąpi i kiedy o wydanie ww. decyzji...", Wnioskodawca odpowiedział, że dla działki niezabudowanej 123/1 brak jest wydania decyzji o warunkach zabudowy.

Dla działki niezabudowanej 123/1 nie podjęto i nie będą podjęte przez Wnioskodawcę takie działania jak: wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru będącego przedmiotem sprzedaży, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu lub decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej lub jakiekolwiek inne działania.

Dla działki niezabudowanej 123/1 nie podjęto i nie będą podjęte przez Wnioskodawcę działania mające na celu jej uatrakcyjnienie np. uzbrojenie terenu, wydzielenie lub budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne.

Działka zostanie sprzedana bez podjęcia działań marketingowych, ponieważ przyszły nabywca jest już znany, a jest nim właściciel sąsiedniej nieruchomości, który sam zaproponował zakup działki.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości, niż te wymienione we wniosku, które chciałby na chwilę obecną przeznaczyć w przyszłości do sprzedaży.

Wnioskodawca nigdy wcześniej nie sprzedał żadnej posiadanej przez niego nieruchomości ani w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ani jako osoba prywatna.

Przyczyną sprzedaży działki jest to, że nie są jest ona tak bardzo potrzebna Wnioskodawcy i jego małżonce do spełniania ich potrzeb życiowo-mieszkaniowych, jak miało to miejsce w przeszłości. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży zostaną częściowo wykorzystane na Wnioskodawcy i jego małżonki obecne potrzeby życiowe, natomiast Wnioskodawca nie ma na chwilę obecną dokładnie sprecyzowanego innego konkretnego celu, na który w przyszłości mogłyby być przeznaczone pozostałe środki uzyskane ze sprzedaży działki.

Ponieważ dokonana w przedmiotowej sprawie sprzedaż dotyczy nieruchomości, należy wziąć pod uwagę treść orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczących tej tematyki.

Z orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Wymienione we wniosku czynności wykonane przez Wnioskodawcę wskazują, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie wykazał aktywności w rozporządzaniu nieruchomością, wykraczającej poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Nic nie wskazuje na zaangażowanie środków ze strony Wnioskodawcy, które mogłyby kwalifikować jego działania jako zbliżone do podejmowanych przez podmioty profesjonalnie zajmujące się obrotem nieruchomościami.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, iż majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Jednocześnie należy stwierdzić, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Dotyczy to jednakże tylko takiego majątku, który w żadnym zakresie nie jest związany z prowadzoną przez tego podatnika działalnością gospodarczą, co miało miejsce w przedmiotowej sprawie.

Mając zatem na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne stwierdzić należy, że jeżeli mająca być przedmiotem sprzedaży działka niezabudowana nr 122/3 nie była przeznaczona i wykorzystywana do działalności gospodarczej Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, to dla czynności sprzedaży tej działki przeznaczonej wyłącznie na zaspokojenie potrzeb mieszkalno-rekreacyjnych Wnioskodawcy i jego rodziny, Wnioskodawca nie będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Skutkiem powyższego sprzedaż przez Wnioskodawcę niezabudowanej działki nr 122/3, o której mowa we wniosku nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości, o której mowa powyżej nie nastąpi obowiązek pobrania przez niego od nabywcy nieruchomości podatku od towarów i usług oraz jego uiszczenia organowi podatkowemu, ponieważ Wnioskodawca nie będzie działać w tym przypadku w roli podatnika podatku VAT, należało uznać za prawidłowe.

W związku z tym, iż dokonując sprzedaży działki nr 123/1 Wnioskodawca nie będzie występował w charakterze podatnika VAT, udzielenie odpowiedzi na pytania nr 2 i 3 sformułowane w niniejszym wniosku, należało uznać za bezprzedmiotowe.

Należy również wskazać, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.