IBPP1/4512-124/16/BM - Opodatkowanie dostawy działek.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 lutego 2016 r. (data wpływu 15 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z 9 maja 2016 r. (data wpływu 13 maja 2106 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek - jest prawidłowe.

W dniu 15 lutego 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 9 maja 2016 r. (data wpływu 13 maja 2106 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 2 maja 2016 r. znak: IBPP1 /4512-124/16/BM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Kilka lat temu, w roku 2007, pozostając jeszcze w związku małżeńskim, Wnioskodawca nabył wraz żoną, do majątku prywatnego, nieruchomość gruntową o nr 93/3, o pow. 2 ha w miejscowości Z w gminie P" w województwie..... W gminie P nie było wówczas uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego i brak go do dnia dzisiejszego, niemniej jednak Wnioskodawca wspólnie z żoną postanowili kupić przedmiotową działkę celem wystąpienia na zasadach dobrego sąsiedztwa o pozwolenie na budowę własnego domu. Wnioskodawca z żoną mieli również w planach turystykę wiejską.

Tymczasem w życiu osobistym Wnioskodawcy zaszły istotne zmiany. Zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 18 lipca 2013 r. w sprawie rozwiązania małżeństwa, doszło do rozwodu, a następnie podziału majątku wspólnego na podstawie ugody częściowej z dnia 26 lutego 2014 r. i ugody uzupełniającej z dnia 4 czerwca 2014 r. W wyniku tych postanowień Wnioskodawca został właścicielem domu w województwie..., obciążonego kredytem hipotecznym (aktualnie w wysokości 217.669 zł), działki rolnej o nr 93/5 w miejscowości Zdory oraz udziału wynoszącego 1/2 w prawie własności działki gruntu 93/6 powstałych w wyniku podziału ww. działki o nr 93/3. Należąca do Wnioskodawcy nieruchomość (działka 93/5) została podzielona na 3 inne uzbrojone działki wraz z drogą i w chwili obecnej Wnioskodawca chciałby dokonać ich sprzedaży.

Wszelkie działania mające na celu podniesienie wartości gruntu celem jego sprzedaży są nakierowane na zbycie majątku prywatnego po korzystnej cenie, aby dokonać spłaty kredytu hipotecznego.

Do tej pory Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie wykorzystuje przedmiotowego gruntu w działalności gospodarczej, w tym rolniczej, nie posiadał i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu ustawy; przedmiotowy grunt nie był i nie jest udostępniany na podstawie jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej, jak i bezumownie; planowane do zbycia przez Wnioskodawcę działki nie są zabudowane i nie będą zabudowane w momencie ich zbywania; działki stanowią majątek osobisty i jak Wnioskodawca podnosił na wstępie nie były zakupione w celu dalszej odsprzedaży.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał:

1. Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT czynnym.

2. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w formie jednoosobowej. Jest natomiast wspólnikiem spółki komandytowej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży energii elektrycznej.

3. Wnioskodawca miał w planach budowę wraz żoną domu mieszkalnego, a w ramach turystyki wiejskiej planował wybudować mały pensjonat.

4. Od momentu nabycia w 2007 r. Wnioskodawca nie wykorzystywał działki 93/3 do żadnych celów.

5. Wnioskodawca dotąd formalnie nie wystąpił o wydanie pozwolenia na budowę własnego domu mieszkalnego.

6. Dom i działka miały być przeznaczone na cele mieszkaniowe. Zamiar budowy pensjonatu i tym samym świadczenie usług noclegowych było podyktowane jedynie pozyskaniem źródła dochodu w sytuacji potencjalnej zmiany miejsca zamieszkania z Lubinki na Zdory. Brak planów co do świadczenia jakichkolwiek innych usług.

7. Wnioskodawca nie wykonał jakiegokolwiek formalnego projektu ani też nie przygotował gruntu w celu budowy tego domu. Nie wykonał też żadnych innych czynności z tym związanych.

8. Wnioskodawca odstąpił od zamiaru budowy domu w marcu 2014 r. w związku z toczącą się sprawą rozwodową.

9. Wnioskodawca wystąpił w marcu 2014 r. o wydanie decyzji w sprawie podziału działki numer 93/3 na działki 93/5 i 93/6 w związku z trwającym procesem rozwodowym.

10. Wnioskodawca wystąpił o wydanie decyzji w sprawie podziału działki numer 93/5 na 3 działki wraz z drogą w październiku 2014 r. w celu spłaty kredytu hipotecznego.

11. Wnioskodawca nie dokonał uzbrojenia ww. działek (wyposażenia i sieci wodociągowe, kanalizacja sanitarna), jedynie ma podpisaną umową z PGE na wykonanie przyłącza energetycznego - sprawa jest w trakcie i występuje problem z wykonaniem przyłącza, gdyż działki są w dużej odległości od sieci energetycznej.

12. Wnioskodawca nie wykonał uatrakcyjnienia działek w zakresie budowy drogi, uzbrojenie terenu, wyposażenia w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej, jedynie ma podpisaną umowę z PGE na wykonanie przyłącza energetycznego.

13. Natomiast jedyna droga, która została wydzielona miała na celu uzyskania dostępu przedmiotowego gruntu do jakiejkolwiek wiejskiej drogi dojazdowej jak również pozostałych działek i jest trwale związane z gruntem.

14. W celu realizacji powyższego planu, powyższa droga musi być odrębną, geodezyjnie wydzieloną działką.

15. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek.

16. Wnioskodawca zamierza pozyskać nabywców na działki przez internet.

17. Wnioskodawca nie wykorzystuje w żaden sposób gruntu mającego być przedmiotem sprzedaży od momentu zakupu czyli od roku 2007.

18. Wnioskodawca w ogóle nie dokonywał sprzedaży jakichkolwiek produktów oraz płodów rolnych pochodzących z ww. gruntu. Cały grunt jest porośnięty trawą.

19. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

20. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej dostaw jakichkolwiek nieruchomości.

21. Przyczyną podjęcia decyzji o podziale i sprzedaży gruntu jest spłata tymi środkami kredytu hipotecznego.

22. Wnioskodawca zamierza spłacić kredyt hipoteczny środkami uzyskanymi ze sprzedaży działek i dotyczy domu prywatnego Wnioskodawcy wykorzystywanego na własne potrzeby mieszkaniowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą działki (działek) powstałych w wyniku podziału nieruchomości nabytej w roku 2007 na cele prywatne.

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca jest świadomy, iż w pewnych sytuacjach sprzedaż nieruchomości obciążona jest podatkiem VAT. Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega bowiem m.in. odpłatna dostawa towarów. Dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Za towary ustawa o VAT uznaje zaś również budynki i budowle lub ich części, a także grunty. Dla uznania, czy sprzedaż nieruchomości obciążona jest podatkiem VAT, nie wystarczy jednak samo zakwalifikowanie sprzedaży do kategorii: czynność opodatkowana. Należy jeszcze rozpoznać czy sprzedawca jest podatnikiem VAT. Sprzedawca nieruchomości będzie opodatkowany podatkiem VAT jednak dopiero po uznaniu, że działał w charakterze podatnika. Podatnikiem VAT jest zaś osoba prowadząca działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, cyt.: "Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych."

Jak wynika z praktyki decyzyjnej organów podatkowych można być uznanym za prowadzącego działalność gospodarczą (a w konsekwencji za podatnika VAT) bez żadnej wcześniejszej rejestracji w ewidencji lub rejestrze, bez uprzedniego uzyskania numeru REGON czy NIP. Podobnie bez znaczenia jest cel lub rezultat działalności wymienionej w tej definicji. Stosuje się ją nawet wtedy, gdy nie działano w celu osiągnięcia zysku.

Za najistotniejsze w sprawie wydaje się jednak dekodowanie w tej definicji wyrażenia: "zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy". Otóż oznacza ono, że podatnik wykonując pierwszą czynność zakładał jej ponowne, a nawet wielokrotne wykonanie w przyszłości. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru. Aby zatem dostawę gruntów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a sam zakup gruntu dokonywany był w celu odsprzedaży.

Transakcja sprzedaży gruntów nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli tylko sprzedający nie wykorzystywał gruntów w działalności gospodarczej, ani w działalności rolniczej, a jego intencją w momencie zakupu gruntów nie był zamiar ich odsprzedaży. Tak: interpretacja z 31 stycznia 2008 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (nr ILPP2/443-117/07-2/JK); interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 czerwca 2010 r. (sygn.: ILPP2/443-534/10-2/SJ), interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 lutego 2009 r. (sygn. ILPP2/443 88/07/09-S/GZ).

Podobne stanowisko podziela Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt: I FPS 3/07), podjętym w składzie siedmiu sędziów. NSA stwierdził, że okazjonalna czynność podlega opodatkowaniu VAT, tylko wtedy gdy podmiot dokonujący dostawy gruntu działa w charakterze podatnika (producenta, handlowca, usługodawcy itp.). Sporadyczna wyprzedaż swojego prywatnego majątku nie może być zdaniem NSA uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu i ustawy o VAT. Sama częstotliwość lub jej brak nie może, zdaniem NSA, decydować o tym, czy ktoś jest podatnikiem VAT czy nie. Tym bardziej, że dyrektywa unijna w sprawie VAT nie uzależnia opodatkowania VAT od kryterium częstotliwości. A przecież co do zasady polskie przepisy dotyczące VAT powinny być zgodne z unijną dyrektywą. W tym miejscu warto także powołać się również na treść uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 6 września 2006 r. (sygn. akt. I SA/Wr 1254/05). Sąd nie zgodził się na automatyczne przyjmowanie przez organy podatkowe założenia, że sam fakt wykonywania czterokrotnej sprzedaży działek nadaje sprzedawcy status podatnika VAT - organy podatkowe muszą wykazać, że sprzedawca działał w charakterze "handlowca"

WSA, tak samo jak NSA uznał bowiem, że nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży: cyt.: "Sprzedaż - nawet kilkakrotna przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu (por. J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2006, Tom I, Wrocław 2006, s. 349-350). Podatnikiem w obrocie nieruchomościami byłby podmiot, który jest handlowcem lub usługodawcą (to ostatnie przy zbyciu wieczystego użytkowania) i obraca częstotliwie budynkami, lokalami albo gruntami. A jeżeli nie częstotliwie, to z takim zamiarem. O zamiarze częstotliwości decydowałoby przygotowanie obiektu, "wystawianie do sprzedaży", oferowanie na rynku posiadanego majątku - nawet gdyby nie dochodziło do wielu transakcji. Czynności podlegające opodatkowaniu wykonane przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika (nawet jeżeli jest on podatnikiem w ogóle) pozostają poza zakresem opodatkowania". WSA w powołanym wyroku odwołał się też do wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-291/92 pomiędzy Dieter Armbrecht a Finanzamt Ulzen, w którym ETS podkreślił, iż w przypadku, gdy podatnik sprzedaje część swojego składnika majątkowego, który zdecydował się zachować do użytku osobistego, nie działa w odniesieniu do tej sprzedaży jako podatnik w rozumieniu art. 2 (1) unijnej dyrektywy w sprawie VAT.

Na koniec Wnioskodawca podnosi w uzasadnieniu swojego stanowiska pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Ursynów z 5 lipca 2007 r. (nr 1438/VAT2/443-68/07/209-82/AF). Organ podatkowy oceniał następującą sytuację. Wnioskodawca, wspólnie z żoną był współwłaścicielem nieruchomości podzielonej na trzy działki. Strona planowała na tej nieruchomości wybudować dom i w związku z tym poczyniła szereg prac przygotowawczych i porządkowych na ww. nieruchomości. Jednak w wyniku zdarzeń losowych Wnioskodawca postanowił sprzedać te działki. Organ podatkowy odpowiadał na pytanie, czy sprzedaż nieruchomości podzielonej na trzy działki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług: cyt.: "Strona prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług informatycznych. Sprzedaży nieruchomości dokonuje z majątku osobistego, w warunkach niewskazujących na zamiar powtarzania i nadania tej sprzedaży zorganizowanego charakteru działalności gospodarczej w rozumieniu ww. ustawy. Zbywane nieruchomości, jak wynika z wniosku Strony, nie były nabywane w celu dalszej ich odsprzedaży. Zatem należy uznać, że sprzedaż nieruchomości podzielonej na trzy działki, czy sprzedaż tylko jednej z działek jest jednorazowa i odbywa się w warunkach wskazujących, że działania te nie zmierzają do nadania im zorganizowanego charakteru, a grunty te nie były nabywane w celu ich zbycia. Wobec powyższego sprzedaży działek nie uznaje się za działalność gospodarczą i nie podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług."

Reasumując zatem powyższe rozważania, opierając się na szerokiej argumentacji formalnoprawnej, podpartej orzeczeniami organów podatkowych, a także sądów krajowych i Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sytuacji, sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości gruntowych nie powinna być obciążana podatkiem VAT. Jednocześnie Wnioskodawca pragnie dodać, iż zgodnie z ostatnią nowelą Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa jako wskazówka interpretacyjna winien służyć art. 2a cyt.: "Niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Podkreślić jednak należy, iż aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru ani też nie ma związku z działalnością gospodarczą, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa nieruchomości, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje dostawy ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dokonując rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie, należy wziąć pod uwagę orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości UE wydane w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z treści wskazanego orzeczenia wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą działki (działek) powstałych w wyniku podziału należącej do Wnioskodawcy nieruchomości (działka nr 93/5) na trzy inne działki wraz z drogą, które jak wynika z wniosku, Wnioskodawca w chwili obecnej chciałby sprzedać.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości należy stwierdzić, że przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy nie wskazują, że aktywność Wnioskodawcy dotycząca sprzedaży 3 działek niezabudowanych wraz z drogą dojazdową jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca nabył wraz żoną w 2007 r. nieruchomość gruntową o nr 93/3, o pow. 2 ha w miejscowości Zdory w gminie Pisz, w województwie warmińsko-mazurskim. Wnioskodawca wspólnie z żoną postanowili kupić przedmiotową działkę celem wystąpienia na zasadach dobrego sąsiedztwa o pozwolenie na budowę własnego domu. Wnioskodawca wraz żoną miał w planach budowę domu mieszkalnego, a w ramach turystyki wiejskiej planował wybudować mały pensjonat. Zamiar budowy pensjonatu i tym samym świadczenie usług noclegowych było podyktowane jedynie pozyskaniem źródła dochodu w sytuacji potencjalnej zmiany miejsca zamieszkania z Lubinki na Zdory. Wnioskodawca nie wykonał jakiegokolwiek formalnego projektu ani też nie przygotował gruntu w celu budowy tego domu. Nie wykonał też żadnych innych czynności z tym związanych. Wnioskodawca wskazał we wniosku, że w jego życiu osobistym zaszły istotne zmiany. Zgodnie z wyrokiem Sądu z 18 lipca 2013 r. doszło do rozwodu, a następnie podziału majątku wspólnego na podstawie ugody z 26 lutego 2014 r. i 4 czerwca 2014 r. W wyniku tych postanowień Wnioskodawca został właścicielem domu w Lubince w województwie małopolskim, obciążonego kredytem hipotecznym, działki rolnej o nr 93/5 w miejscowości Zdory oraz udziału wynoszącego 1/2 w prawie własności działki gruntu 93/6 powstałych w wyniku podziału ww. działki o nr 93/3. Z wniosku wynika, że Wnioskodawca wystąpił w marcu 2014 r. o wydanie decyzji w sprawie podziału działki numer 93/3 na działki 93/5 i 93/6 w związku z trwającym procesem rozwodowym. Wnioskodawca odstąpił od zamiaru budowy domu w marcu 2014 r. w związku z toczącą się sprawą rozwodową.

W październiku 2014 r. Wnioskodawca wystąpił o wydanie decyzji w sprawie podziału działki numer 93/5 na 3 działki wraz z drogą w celu spłaty kredytu hipotecznego.

Wnioskodawca nie dokonał uatrakcyjnienia działek w zakresie budowy drogi, uzbrojenie terenu, wyposażenia w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej, jedynie ma podpisaną umowę z PGE na wykonanie przyłącza energetycznego - sprawa jest w trakcie i występuje problem z wykonaniem przyłącza, gdyż działki są w dużej odległości od sieci energetycznej. Jedyna droga, która została wydzielona miała na celu uzyskania dostępu przedmiotowego gruntu do jakiejkolwiek wiejskiej drogi dojazdowej jak również pozostałych działek i jest trwale związana z gruntem.

Wnioskodawca wskazał również we wniosku, że od momentu nabycia w 2007 r. Wnioskodawca nie wykorzystywał działki 93/3 do żadnych celów. Wnioskodawca w ogóle nie dokonywał sprzedaży jakichkolwiek produktów oraz płodów rolnych pochodzących z ww. gruntu. Cały grunt jest porośnięty trawą. Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT czynnym, nie prowadzi działalności gospodarczej w formie jednoosobowej (w tym rolniczej), nie posiadał i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu ustawy o VAT.

Przedmiotowy grunt nie był i nie jest udostępniany na podstawie jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej, jak i bezumownie.

Wnioskodawca wskazał ponadto we wniosku, że nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej dostaw jakichkolwiek nieruchomości.

Przyczyną podjęcia decyzji o podziale i sprzedaży gruntu jest spłata kredytu hipotecznego, zaciągniętego na dom Wnioskodawcy wykorzystywany na własne potrzeby mieszkaniowe, środkami uzyskanymi ze sprzedaży działek.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawca dla czynności sprzedaży 3 działek niezabudowanych wraz z drogą dojazdową nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wskazywałaby na działalność zbliżoną do działalności podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Wnioskodawca w 2007 r. nabył bowiem nieruchomość w celu budowy na niej własnego domu mieszkalnego. Natomiast zamiar budowy pensjonatu podyktowany był jedynie pozyskaniem źródła dochodu w sytuacji potencjalnej zmiany miejsca zamieszkania z Lubinki (woj. małopolskie) na Zdory (woj. warmińsko-mazurskie).

Ponadto działania podejmowane przez Wnioskodawcę w czasie posiadania nieruchomości należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wystąpienie Wnioskodawcy w marcu 2014 r. o wydanie decyzji w sprawie podziału działki numer 93/3 na działki 93/5 i 93/6 w związku z toczącym się postępowaniem rozwodowym oraz wystąpienie w październiku 2014 r. o wydanie decyzji w sprawie podziału należącej do Wnioskodawcy po rozwodzie działki numer 93/5 na 3 działki wraz z drogą, w celu ich sprzedaży i spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego na dom Wnioskodawcy wykorzystywany na własne potrzeby mieszkaniowe, było pojedynczymi czynnościami, o których mowa w orzeczeniu TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10. Wnioskodawca dokonując sprzedaży 3 działek powstałych z podziału działki nr 93/5 wraz z drogą dojazdową korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego uznać należy, że planowana sprzedaż 3 działek wraz z drogą dojazdową (powstałych z podziału działki nr 93/5) nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia ww. działek wraz z drogą, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego - charakteru takiej działalności). To wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym niemających cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym nie można uznać sprzedaży przedmiotowych 3 działek wraz z drogą dojazdową przez Wnioskodawcę za przejaw jego działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji stwierdzić należy, że sprzedaż ww. 3 działek wraz z drogą dojazdową nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie z tytułu tej sprzedaży Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Końcowo odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że dotyczą indywidualnych spraw podmiotów, które o nie wystąpiły i nie stanowią źródeł powszechnie obowiązującego prawa.

Ponadto należy podkreślić, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia sądów administracyjnych, bowiem stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osądzonych w określonych stanach faktycznych. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.