IBPP1/443-971/11/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2011 r. (data wpływu do tut. organu w dniu 7 czerwca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 września 2011 r. (data wpływu do tut. organu 7 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy Wnioskodawca prawidłowo stosuje przepisy art. 119 ustawy o VAT w przypadku sprzedaży usługi turystycznej dla klienta, który realizuje podczas wyjazdu inne cele niż wyłącznie rekreacyjne, np. badania naukowe, udział w konferencji naukowej lub targach - jest prawidłowe.

W dniu 7 czerwca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy Wnioskodawca prawidłowo stosuje przepisy art. 119 ustawy o VAT w przypadku sprzedaży usługi turystycznej dla klienta, który realizuje podczas wyjazdu inne cele niż wyłącznie rekreacyjne, np. badania naukowe, udział w konferencji naukowej lub targach.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 września 2011 r. (data wpływu 7 września 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-971/11/MS z dnia 25 sierpnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 1 stycznia 2011 r. i jest czynnym podatnikiem VAT.

Rozpoczynając działalność gospodarczą Wnioskodawca zgłosił się do podatku VAT na formularzu VAT-R, po czym otrzymał potwierdzenie zarejestrowania podmiotu jako czynnego podatnika VAT przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w O.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca zajmuje się organizacją imprez turystycznych, w tym również do krajów poza Unią Europejską. Wnioskodawca posiada stosowne uprawnienia do świadczenia usług turystycznych. Świadczona usługa ma kompleksowy charakter i zawiera w sobie m.in.: ubezpieczenie, koszty transportu (w tym np. wynajem autokaru, bilety lotnicze, kolejowe), noclegi, wyżywienie, zwiedzanie atrakcji turystycznych oraz różne inne dodatkowe usługi/świadczenia mające na celu uatrakcyjnienie pobytu turysty. Większość ww. usług jest nabywana przez Wnioskodawcę od innych podatników, we własnym zakresie świadczy on najczęściej usługi pilota/przewodnika.

Z kupionych usług Wnioskodawca tworzy dla klientów spójną całość w postaci produktu polegającego na kompleksowej organizacji imprezy turystycznej.

Jeśli impreza turystyczna ma charakter pobytowy i realizowana jest zarówno na terytorium Unii Europejskiej jak i poza nim, Wnioskodawca ustala część usługi realizowaną poza terytorium Unii Europejskiej na podstawie proporcji czasu realizacji usługi poza terytorium Unii Europejskiej do całkowitego czasu realizacji usługi.

W niektórych przypadkach klient zlecający usługę realizuje podczas wyjazdu inne cele niż wyłącznie rekreacyjne, np. badania naukowe, udział w konferencji naukowej lub targach. Tym niemniej Wnioskodawca traktuje swoją usługę w każdym wypadku jako imprezę turystyczną, gdyż taki jest sens i cel świadczonej przez niego usługi.

Od swoich klientów Wnioskodawca przyjmuje wpłaty na poczet przyszłej imprezy w walucie polskiej jak i obcej. Cała kwota jest przyjęta przed wykonaniem usługi. W celu realizacji imprezy Wnioskodawca ponosi koszty na rzecz bezpośredniej korzyści turysty, które są opłacane w walucie polskiej (np. bilety lotnicze) jak i walucie obcej (usługi zakwaterowania, wynajem sprzętu i inne dodatkowe).

Przykład rozliczenia imprezy turystycznej:

Biuro turystyczne organizuje wycieczkę poza terytorium Wspólnoty. Wartość sprzedaży udokumentowanej fakturą VAT marża wynosi: 125.000 zł. Wartość poniesionych przez biuro wydatków wynosi: 80.000 zł, w tym: 54.000 zł (67,50%) stanowią usługi własne, a 26.000 zł (32,50%) stanowią usługi obce zakupione od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Biuro ustaliło, że usługa realizowana była poza terytorium Wspólnoty w 95%.

125.000 x 32,50% = 40.625 zł - sprzedaż przypadająca na usługi obce,

125.000 x 67,50% - 84.375 zł - sprzedaż przypadająca na usługi własne,

26.000 x 5% = 1.300 zł - wartość usług świadczonych na terytorium Wspólnoty,

26.000 x 95% - 24.700 zł - wartość usług świadczonych poza terytorium Wspólnoty,

40.625 x 5% = 2.031,25 zł - wartość sprzedaży świadczona na terytorium Wspólnoty,

2.031,25 - 1.300 zł = 731,25 zł (w tym VAT: 136,74 zł) - marża brutto opodatkowana stawką VAT 23%.

40.625 x 95% = 38.592,75 zł - wartość sprzedaży świadczona poza terytorium Wspólnoty,

38.592,75 - 24.700 = 13.893,75 zł - marża brutto opodatkowana stawką VAT 0%,

125.000 x 67,50% = 84.375 zł (w tym VAT: 15.777,44 zł) - wartość sprzedaży przypadająca na usługi własne.

W niektórych przypadkach klient zlecający usługę realizuje podczas wyjazdu inne cele niż wyłącznie rekreacyjne, np. badania naukowe, udział w konferencji naukowej lub targach.

Z punktu widzenia zamawiającego usługę przedmiotowe cele są celami samoistnymi (jedynymi), natomiast z punktu widzenia Wnioskodawcy cele te są współrealizowane z celami rekreacyjnymi, wypoczynkowymi itp., gdyż w zakresie jego usługi jest zorganizowanie przejazdów, wyżywienia, noclegów oraz zorganizowanie czasu wolnego. Z punktu widzenia świadczącego usługę jest to więc organizacja imprezy turystycznej.

Celem realizowanych przez Wnioskodawcę wyjazdów na badania naukowe jest przeprowadzenie badań naukowych (botanicznych, zoologicznych i in.) w danym kraju, np. Australii. Celem organizowanego wyjazdu na konferencję naukową jest udział klienta w tej konferencji w charakterze wykładowcy lub zwykłego uczestnika. Celem organizowanego wyjazdu na targi jest obecność klienta na targach, w charakterze wystawcy lub osoby odwiedzającej. W każdym przypadku charakter usługi Wnioskodawcy pozostaje ten sam: w jej zakresie jest zorganizowanie przejazdów, wyżywienia, noclegów oraz zorganizowanie czasu wolnego.

Wnioskodawca realizuje wyjazdy na badania naukowe, udział w konferencji naukowej lub targach na rzecz zarówno podatników podatku VAT jak i podmiotów niebędących podatnikami podatku VAT.

W każdym przypadku klient korzystający z usług turystycznych organizowanych przez Wnioskodawcę bierze udział w konferencji, badaniach naukowych lub targach we własnym zakresie i Wnioskodawca nie pośredniczy w organizacji ww. imprez w żaden sposób.

W każdym wypadku Wnioskodawca traktuje swoją usługę jako imprezę turystyczną, gdyż taki jest sens i cel świadczonej przez niego usługi.

Od swoich klientów Wnioskodawca przyjmuje zaliczki na poczet przyszłej imprezy w walucie polskiej jak i obcej. Zaliczki obejmujące 100% ceny (tzw. "zaliczka na 100% ceny") zostają zapłacone przed wykonaniem usługi. W celu realizacji imprezy Wnioskodawca ponosi koszty na rzecz bezpośredniej korzyści turysty, które są opłacane w walucie polskiej (np. bilety lotnicze) jak i walucie obcej (usługi zakwaterowania, wynajem sprzętu i inne dodatkowe).

Wnioskodawca wystawia fakturę VAT marża w walucie polskiej.

Wnioskodawca działa na rzecz nabywców we własnym imieniu i na własny rachunek.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników, dla bezpośredniej korzyści nabywcy usług oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stosowanie art. 119 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży ww. usługi dla klienta, który realizuje podczas wyjazdu inne cele niż wyłącznie rekreacyjne, np. badania naukowe, udział w konferencji naukowej lub targach.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedawana przez niego usługa ze względu na jej kompleksowy charakter jest usługą turystyczną bez względu na cel nabywającego, tj. bez względu na to, czy traktuje on imprezę jako wyjazd rekreacyjny, wyjazd na prowadzenie badań naukowych, udział w konferencji itp.

W każdym przypadku usługa Wnioskodawcy polega na zorganizowaniu przejazdów, noclegów, wyżywienia oraz zorganizowaniu czasu wolnego klienta, jest zatem usługą turystyczną i należy do niej stosować art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., a od dnia 26 sierpnia 2011 r. tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego wynika, iż świadczone przez niego usługi zaliczają się do usług złożonych, składających się z kombinacji różnych czynności. Możemy mówić więc o jednym świadczeniu (złożonym z kilku innych świadczeń składowych). Pojedyncze świadczenie ma miejsce wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. Gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być dzielona dla celów podatkowych. Wynika to z samego charakteru usługi, która składa się z różnych świadczeń, prowadzących jednak do jednego celu, jakim w sytuacji Wnioskodawcy jest organizacja ww. usług. W związku z powyższym wszystkie świadczenia powinny być zaklasyfikowane i opodatkowane tak, jak usługa podstawowa, która nadaje całości zasadniczy charakter.

Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Usługi turystyki zostały wyłączone spod zakresu stosowania przepisów ustawy o statystyce publicznej, tym samym klasyfikacja świadczonych usług nie będzie decydowała o uznaniu wykonywanej usługi za usługę turystyki.

Należy przy tym zauważyć, iż ustawa o VAT nie zawiera definicji legalnej "usług turystyki", jak to czyni choćby w przypadku "usług elektronicznych" (art. 2 pkt 26 ustawy o VAT). Nie zawiera także odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych. Definicji legalnej usług turystyki nie odnajdujemy również w innych ustawach podatkowych. Odnajdujemy ją natomiast w treści art. 307 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 z późn. zm.) - poprzednio art. 26 ust. 2 zdanie pierwsze VI Dyrektywy. Stosownie do powołanego przepisu transakcje dokonywane przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty. Odnosząc się do treści tekstu dyrektywy w języku francuskim - "Les opérations effectuées par lagence de voyages pour la réalisation du voyage sont considérées comme une prestation de service unique de lagence de voyages au voyageur", jak też w języku angielskim - "All transactions performed by the travel agent in respect of a journey shall be treated as a single service supplied by the travel agent to the traveller", należy stwierdzić, że zdanie to powinno być przetłumaczone jako "Wszystkie transakcje dokonywane przez biura podróży w związku z realizacją podróży (imprezy turystycznej) uznawane są za jedną usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz podróżnego". Należy zaznaczyć, że wprowadzenie Dyrektywy Rady 2006/112/WE miało na celu m.in. jasne przedstawienie przepisów dyrektyw dotyczących podatku od wartości dodanej.

Poszukując znaczenia pojęcia "usług turystycznych" wypada wskazać na definicję zawartą w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268 z późn. zm.). Stosownie do wskazanego przepisu przez usługi turystyczne należy rozumieć usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym. Przy czym pod pojęciem turysta rozumie się "osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu na okres nieprzekraczający 12 miesięcy, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości i która korzysta z noclegu przynajmniej przez jedną noc" (art. 3 pkt 9 ww. ustawy o usługach turystycznych).

Należałoby więc przyjąć, iż przez usługę turystyki rozumie się kompleksową usługę świadczoną na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Zatem za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez). Zgodne jest to także z potocznym rozumieniem słowa turystyka - w słowniku języka polskiego "turystyka" to dłuższe lub krótsze wyjazdy wypoczynkowe, połączone zwykle ze zwiedzaniem, uprawianiem sportu, wycieczkami itp. (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo PNN Biblioteka Gazety Wyborczej). Z kolei słownik języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN 1999) pojęcie to definiuje jako: "zorganizowane zbiorowe lub indywidualne wyjazdy poza miejsce stałego zamieszkania, wędrówki po obcym terenie, mające cele krajoznawcze lub będące formą czynnego wypoczynku". Natomiast Światowa Organizacja Turystyki (WTO) zaleca dla celów statystycznych następującą definicję turystyki: "Turystyka obejmuje ogół czynności osób, które podróżują i przebywają w celach wypoczynkowych, zawodowych lub innych nie dłużej niż rok bez przerwy poza swoim codziennym otoczeniem, z wyłączeniem wyjazdów, w których głównym celem jest działalność zarobkowa".

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Przepis art. 119 ustawy o VAT określa szczególną procedurę opodatkowania usług turystycznych. W myśl ust. 1 tego artykułu podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. Z kolei przez marżę, w tym przypadku, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zajmuje się organizacją imprez turystycznych, w tym również do krajów poza Unią Europejską. Wnioskodawca posiada stosowne uprawnienia do świadczenia usług turystycznych. Świadczona usługa ma kompleksowy charakter i zawiera w sobie m.in.: ubezpieczenie, koszty transportu (w tym np. wynajem autokaru, bilety lotnicze, kolejowe), noclegi, wyżywienie, zwiedzanie atrakcji turystycznych oraz rożne inne dodatkowe usługi/świadczenia mające na celu uatrakcyjnienie pobytu turysty. Większość ww. usług jest nabywana przez Wnioskodawcę od innych podatników, we własnym zakresie świadczy on najczęściej usługi pilota/przewodnika.

Z kupionych usług Wnioskodawca tworzy dla klientów spójną całość w postaci produktu polegającego na kompleksowej organizacji imprezy turystycznej.

W niektórych przypadkach klient zlecający usługę realizuje podczas wyjazdu inne cele niż wyłącznie rekreacyjne, np. badania naukowe, udział w konferencji naukowej lub targach. Tym niemniej Wnioskodawca traktuje swoją usługę w każdym wypadku jako imprezę turystyczną, gdyż taki jest sens i cel świadczonej przez niego usługi.

Przedmiotowe usługi organizacji wyjazdów składają się więc z szeregu elementów składowych, jednakże w ocenie tut. organu podatkowego ich składnikiem wiodącym jest niewątpliwie samo organizowanie podróży turystycznych (zorganizowanie przejazdów, wyżywienia, noclegów oraz zorganizowanie czasu wolnego) dla ostatecznych nabywców usług. W każdym przypadku charakter usług świadczonych przez Wnioskodawcę pozostaje ten sam niezależnie od tego czy korzystający z tych usług klienci podróżują i przebywają poza miejscem stałego zamieszkania w celach wypoczynkowych, zawodowych lub innych.

Jednocześnie na przedmiotowe uznanie nie ma wpływu fakt, iż klienci realizują w trakcie organizowanych przez Wnioskodawcę usług inne cele niż wyłącznie rekreacyjne, np. badania naukowe, udział w konferencji naukowej lub targach gdyż jak wskazał Wnioskodawca "w każdym przypadku klient korzystający z usług turystycznych organizowanych przez Wnioskodawcę bierze udział w konferencji, badaniach naukowych lub targach we własnym zakresie i Wnioskodawca nie pośredniczy w organizacji ww. imprez w żaden sposób".

Podsumowując, w oparciu o przedstawiony zaistniały stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, należy stwierdzić, iż opisane przez Wnioskodawcę usługi są usługami turystyki i podlegają szczególnej procedurze opodatkowania marży na podstawie art. 119 ustawy o VAT. Podstawą opodatkowania przy wykonywaniu przez Wnioskodawcę przedmiotowych usług będzie więc zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy o VAT kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Przy czym w sytuacji gdyby celem wyjazdu klienta Wnioskodawcy na konferencję, badania naukowe lub targi był cel zarobkowy a Wnioskodawca uczestniczyłby w realizacji tego celu, wówczas świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie byłyby usługami turystyki i nie podlegałyby szczególnej procedurze opodatkowania marży na podstawie art. 119 ustawy o VAT. W takim przypadku podstawą opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług byłaby, zgodnie z art. 29 ustawy o VAT, kwota należna z tytułu sprzedaży tych usług pomniejszona o kwotę należnego podatku.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie stwierdzenia:

* jaki kurs należy zastosować do przeliczenia wydatków i przychodów dokonanych lub otrzymanych w walucie obcej celem ustalenia podstawy opodatkowania VAT marża,

* czy prawidłowe jest ustalenie części usługi realizowanej poza Wspólnotą metodą proporcji czasu realizowania usługi poza Wspólnotą do całkowitego czasu trwania imprezy turystycznej oraz czy prawidłowe jest rozliczenie imprezy turystycznej w sposób przedstawiony w przykładzie,

wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.