IBPP1/443-971/09/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2009 r. (data wpływu 24 września 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 listopada 2009 r. (data wpływu 26 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działki - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 września 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działki.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 12 listopada 2009 r. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 listopada 2009 r. (data wpływu 26 listopada 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (osoba fizyczna) nieprowadzący działalności gospodarczej, nabył działkę budowlaną ponad 5 lat temu.

W okresach od 1 kwietnia 2004 r. do 31 grudnia 2004 r., od 1 stycznia 2005 r. do 31 grudnia 2005 r. oraz od 4 maja 2008 r. do 31 grudnia 2008 r. Wnioskodawca dzierżawił tą działkę osobie prawnej, która rozpoczęła planowane działania inwestycyjne na obcym gruncie (dotąd nie zakończone).

Osoba prawna przerwała dzierżawę z powodu zmian w planie zagospodarowania miasta i postępowania administracyjnego w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę.

Wnioskodawca zamierza sprzedać te działkę a ww. osoba prawna ją nabyć i kontynuować działania inwestycyjne.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 23 listopada Wnioskodawca wskazał, iż w dniu 3 października 2003 r. została nabyta w drodze zakupu działka gruntowa stanowiąca grunt orny. Działka wchodziła w skład majątku należącego do rodziny Wnioskodawcy, a nabycie zostało dokonane od wujka Wnioskodawcy w związku z dokonywanymi rozliczeniami pomiędzy członkami rodziny Wnioskodawcy.

Lokalizacja tej działki znajdowała się w atrakcyjnej pod kątem inwestycyjnym części miasta, w bezpośrednim sąsiedztwie z planowaną budową nowego kościoła. W związku z tym po przeprowadzonych rozmowach z przedstawicielem Parafii, oraz mając na uwadze dokonanie wsparcia dla Parafii na planowaną budowę nowego kościoła, w dniu 25 listopada 2003 r. dokonano zamiany posiadanej działki gruntu. W wyniku dokonanej zamiany, Wnioskodawca stał się właścicielem działki, która jest przedmiotem złożonego wniosku. Działka ta zlokalizowana jest w mniej atrakcyjnej inwestycyjnie części miasta. Z tytułu dokonanej zamiany został przez Wnioskodawcę zapłacony zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10% wartości działki.

W okresach od 1 kwietnia 2004 r. do 31 grudnia 2004 r., od 1 stycznia 2005 r. do 31 grudnia 2005 r. i od 4 maja 2008 r. do 31 grudnia 2008 r., działka dzierżawiona była osobie prawnej (spółce z o.o.), która to działkę tą przeznaczała na swoje cele związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. W związku z tym osoba prawna podjęła działania mające na celu zrealizowanie planowanej przez siebie inwestycji, polegającej na budowie budynku produkcyjnego. Działania inwestycyjne do chwili obecnej poniesione zostały tylko na: budowę ogrodzenia gruntu, wytyczenie i utwardzenie drogi, oraz koszty poniesione na sporządzenie planów budowlanych, zmianę w miejscowym planie przestrzennego zagospodarowania i innych opłat administracyjnych związanych z planowaną inwestycją. Wszystkie te wydatki zostały poniesione i sfinansowane przez osobę prawną. Na działce tej nie prowadzono żadnych prac budowlanych, prowadzone były tylko ww. działania pozwalające na rozpoczęcie budowy.

W chwili obecnej działka ta pozostaje niezabudowana, jedynie ogrodzona i posiada utwardzoną drogę, a wydatki z tym związane poniosła osoba prawna. Również z tytułu dzierżawy nie dokonywano żadnych rozliczeń pomiędzy właścicielem a użytkownikiem dotyczących poniesionych przez użytkownika (osobę prawną) nakładów inwestycyjnych, a przerwy w okresie dzierżawy wynikały m.in. ze zmian w procedurach dotyczących uzyskania zezwoleń na budowę.

Obecnie właściciel działki planuje dokonanie sprzedaży posiadanej działki osobie prawnej (spółce z o.o.), która do tej pory była użytkownikiem tej działki. Sprzedaż dotyczy tylko i wyłącznie dostawy działki gruntowej, bez jakichkolwiek ulepszeń, gdyż jako właściciel Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów inwestycyjnych dotyczących działki. Zakup działki przez osobę prawną pozwoli jej docelowo na uruchomienie w całości planowej inwestycji związanej z budową zakładu produkcyjnego.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przedmiotowa działka została nabyta w dniu 25 listopada 2003 r. Przyczyną nabycia działki była zamiana posiadanej przez Wnioskodawcę działki z Parafią Rzymsko-Katolicką na działkę, która jest przedmiotem składanego wniosku.

Przyczyną podjęcia decyzji o sprzedaży działki jest obecna sytuacja finansowa Wnioskodawcy, wymagająca pozyskania gotówki.

Działania inwestycyjne podjęte przez dzierżawcę gruntu - osobę prawną, polegały na sporządzeniu dokumentacji dotyczącej planowej budowy, poniesieniu kosztów związanych ze zmianą planu zagospodarowania i kosztów administracyjnych z tym związanych, wytyczeniu i utwardzeniu drogi, budowie ogrodzenia działki.

Osoba prawna na dzierżawionym gruncie prowadziła działania inwestycyjne na własny koszt i za zgodą Wnioskodawcy jako właściciela gruntu.

Przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży działki gruntowej jest wyłącznie dostawa gruntu.

W związku z przerwaniem dzierżawy gruntu, pomiędzy właścicielem gruntu, a osobą prawną prowadzącą czynności inwestycyjne nie doszło do żadnych rozliczeń z tytułu niezakończonej inwestycji.

W momencie sprzedaży gruntu przeznaczenie terenu pozostanie takie same jak dotychczas był ten teren zakwalifikowany - tj.: pod zabudowę przemysłową.

Działka, jak to wskazane zostało we wniosku, dotychczas była wykorzystywana tylko jako przedmiot dzierżawy na rzecz osoby prawnej (tylko jednej i tej samej). Dzierżawa ta nie była przedmiotem prowadzenia działalności gospodarczej.

Działka nie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Działka nie była przedmiotem innych umów, niż umowa wskazana we wniosku.

W okresie kiedy działka nie była przedmiotem dzierżawy, nie korzystano z tej działki w żaden sposób.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna na przedmiotowej działce nie dokonywał jakichkolwiek nakładów inwestycyjnych.

Wnioskodawca posiada inne nieruchomości gruntowe, jednakże co do ich przeznaczenia w przyszłości, a w szczególności co do planów ich sprzedaży nie jest w stanie tego określić. Co do zasady posiadane nieruchomości nie są przeznaczone na sprzedaż, jednakże w razie wystąpienia nieprzewidzianych okoliczności, sytuacji finansowej itp., ewentualnie mogą zostać zbyte.

Wnioskodawca wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów. Dokonana została jedynie zamiana gruntów z Parafią.

Nabycie przedmiotowego gruntu podyktowane zostało rozliczeniami rodzinnymi, natomiast nie było dokonane jako zamiar lokaty kapitału.

Zakup gruntu sfinansowano z własnych środków pieniężnych, pochodzących z uzyskanych dochodów z lat wcześniejszych.

Otrzymane środki pieniężne zostaną przeznaczone na bieżące potrzeby życiowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 23 listopada 2009 r.):

Czy w związku z dokonaną sprzedażą w obecnym stanie prawnym wystąpi podatek od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 23 listopada 2009 r.), w związku z planowaną sprzedażą działki, dla zbywcy (osoby fizycznej) nie wystąpi podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

* odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

* eksport towarów;

* import towarów;

* wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

* wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie powyższych zapisów, stwierdzić należy, że grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 ust. 6 cyt. ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Podatnikami - w świetle art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Podstawowym kryterium kwalifikującym sprzedającego do zarejestrowania się jako podatnika podatku VAT lub też do braku obowiązku rejestracji są "okoliczności", które wskazywałyby na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Wystąpienie właśnie tych "okoliczności" będzie przesądzało, czy daną sprzedaż należy potraktować jako wykonywanie działalności gospodarczej, czy też potraktowanie jej jako czynność jednorazową niebędącą działalnością gospodarczą i niepodlegającą podatkowi VAT.

Okoliczności faktyczne sprawy przedstawione we wniosku wskazują, iż w roku 2003 w wyniku dokonywanych rozliczeń rodzinnych, została zakupiona działka od wujka, a następnie dokonano jej zamiany z Parafią Rzymsko - Katolicką, została nabyta działka, która nie była nabyta w celu lokaty kapitału, a także nie była nabyta w celach handlowych, jej nabycie przede wszystkim podyktowane było potrzebami Parafii, która była stroną zamiany, która to uzyskała tym samym możliwość rozpoczęcia przygotowań, a następnie budowy kościoła. Nabywając tą nieruchomość gruntową Wnioskodawca nie miał żadnego zamiaru jej odsprzedawać. Tym bardziej, że w wyniku dokonanej zamiany otrzymał działkę o lokalizacji mniej atrakcyjnej od posiadanej wcześniej, a sam fakt zamiany podyktowany był umożliwieniem Parafii budowy nowego kościoła. W chwili obecnej Wnioskodawca zamierza, z uwagi na wystąpienie trudności finansowych (co jest kolejną okolicznością przemawiającą za tym, iż zamiarem nie był cel zarobkowy) sprzedać całość działki dotychczasowemu dzierżawcy tej działki pod zabudowę przemysłową. Przedmiotowa działka nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, jak również Wnioskodawca nie dokonywał w przeszłości transakcji sprzedaży działek. Tak samo w okresie od roku 2003 do chwili obecnej nie nabywał żadnej innej działki.

Dlatego też, w omawianej sytuacji nie można uznać, iż wystąpiły okoliczności, w wyniku których sprzedający stałby się podatnikiem, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Nic bowiem nie wskazuje na to, aby dokonując dostawy jednej działki, w celu realizacji własnych potrzeb, działał on w charakterze handlowca. Nie można więc stwierdzić, iż grunt nabyty 6 lat temu został zakupiony w celu jego dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca sprzedając grunt korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zamierzona sprzedaż działki z przeznaczeniem pod zabudowę przemysłową, nigdy niewykorzystywanej przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności.

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które mimo, że czynność wykonały jednorazowo, jednak działały z zamiarem jej powtarzania. Z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku VAT mamy do czynienia jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jeden).

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Rozstrzygające o kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów są okoliczności, w jakich sprzedaż zostaje dokonana. Aby z powyższego tytułu stać się podatnikiem podatku od towarów i usług należy między innymi we własnym imieniu i na własny rachunek wykonywać czynności sprzedaży w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeśli zostały one wykonane jednorazowo. O częstotliwym zaś zamiarze wykonywania czynności świadczyć mogą takie okoliczności jak chociażby wszystkie działania (cel i środki) ukierunkowane dla zbycia danej nieruchomości gruntowej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca (osoba fizyczna) nieprowadzący działalności gospodarczej, nabył działkę budowlaną ponad 5 lat temu.

W okresach od 1 kwietnia 2004 r. do 31 grudnia 2004 r., od 1 stycznia 2005 r. do 31 grudnia 2005 r. oraz od 4 maja 2008 r. do 31 grudnia 2008 r. Wnioskodawca dzierżawił tą działkę osobie prawnej, która rozpoczęła planowane działania inwestycyjne na obcym gruncie (dotąd nie zakończone). Działania inwestycyjne podjęte przez dzierżawcę gruntu - osobę prawną, polegały na sporządzeniu dokumentacji dotyczącej planowej budowy, poniesieniu kosztów związanych ze zmianą planu zagospodarowania i kosztów administracyjnych z tym związanych, wytyczeniu i utwardzeniu drogi, budowie ogrodzenia działki. Wszystkie te wydatki zostały poniesione i sfinansowane przez osobę prawną.

Osoba prawna przerwała dzierżawę z powodu zmian w planie zagospodarowania miasta i postępowania administracyjnego w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę.

Obecnie właściciel działki (Wnioskodawca) planuje dokonanie sprzedaży posiadanej działki osobie prawnej, która do tej pory była użytkownikiem tej działki. Sprzedaż dotyczy tylko i wyłącznie dostawy działki gruntowej, bez jakichkolwiek ulepszeń, gdyż jako właściciel Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów inwestycyjnych dotyczących działki. Zakup działki przez osobę prawną pozwoli jej docelowo na uruchomienie w całości planowej inwestycji związanej z budową zakładu produkcyjnego.

Działka, jak to wskazane zostało powyżej, dotychczas była wykorzystywana tylko jako przedmiot dzierżawy na rzecz osoby prawnej (tylko jednej i tej samej). Dzierżawa ta nie była przedmiotem prowadzenia działalności gospodarczej.

Odnosząc się do przedstawionego wyżej zdarzenia przyszłego należy odwołać się do regulacji wynikających z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zgodnie z którym przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Wobec powyższego oddanie w ramach umowy dzierżawy innemu podmiotowi nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie Wnioskodawcy.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że dzierżawa jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy dzierżawy mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy dzierżawa będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku nie można zatem stwierdzić, iż zakupu przedmiotowej nieruchomości dokonano na cele osobiste. Należy bowiem zauważyć, iż Wnioskodawca nie wykazał we wniosku, aby przedmiotowa nieruchomość w całym okresie jej posiadania w jakikolwiek sposób była i miałaby być wykorzystywana dla celów osobistych. Wprost przeciwnie, na zakupionym gruncie działania inwestycyjne związane z planowaną budową zakładu produkcyjnego prowadził inny podmiot gospodarczy, co jednoznacznie wyklucza wykorzystywanie ww. nieruchomości dla celów osobistych (np. mieszkaniowych) przez Wnioskodawcę. Nie można zatem uznać, aby opisane działania w postaci nabycia, dzierżawienia i planowanej odsprzedaży na rzecz podmiotu prowadzącego ww. inwestycję podejmowane były przez Wnioskodawcę wyłącznie dla realizacji prawa do rozporządzania swoim majątkiem osobistym.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jako osoba fizyczna nie prowadzi działalności gospodarczej. Jednocześnie Wnioskodawca podnosi, iż przedmiotowa działka nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, niemniej jednak stwierdzić należy, że podejmowane przez niego działania polegające na oddaniu przedmiotowej nieruchomości w dzierżawę są niczym innym jak właśnie prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z definicją działalności gospodarczej zawartą w powołanym wyżej przepisie, obejmuje ona również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dzierżawił ww. działkę osobie prawnej w okresach od 1 kwietnia 2004 r. do 31 grudnia 2004 r., od 1 stycznia 2005 r. do 31 grudnia 2005 r. oraz od 4 maja 2008 r. do 31 grudnia 2008 r., co kwalifikuje powyższe czynności jako powtarzalne a więc wykonywane w sposób częstotliwy, ponadto ww. okoliczności wskazują na wykorzystywanie przez Wnioskodawcę przedmiotowej działki w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz fakt, że działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność gospodarczą (w tym działalność polegającą na dzierżawie nieruchomości), ewentualna sprzedaż przedmiotowego gruntu winna być traktowana jako sprzedaż majątku związanego z działalnością gospodarczą.

Dlatego nawet jeśli Wnioskodawca początkowo nie zamierzał przeznaczyć nabytego gruntu do sprzedaży, to nie ulega wątpliwości, że nabył go dla celów prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem fakt, iż Wnioskodawca nie nabył przedmiotowego gruntu w celu dalszej jego odsprzedaży pozostaje w tym przypadku bez znaczenia.

Wnioskodawca ponadto podnosi, iż uzyskane ze sprzedaży środki pieniężne zostaną przeznaczone na bieżące potrzeby życiowe, powyższe nie może jednak przesądzać o osobistym charakterze dokonanych czynności, każdy bowiem podmiot prowadzący działalność gospodarczą, będącą źródłem utrzymania tego podmiotu, prowadzi ją właśnie po to aby osiągać zyski i przeznaczać je na zaspokojenie własnych potrzeb bytowych.

Podsumowując stwierdzić należy, iż wymienione powyżej okoliczności sprawy jednoznacznie wskazują, iż Wnioskodawca w czasie posiadania gruntu podjął działania wskazujące na zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą. Istotnym elementem w aspekcie opodatkowania powyższej czynności zbycia nieruchomości jest fakt, że przedmiotowy grunt wykorzystywany był przez Wnioskodawcę do prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie dzierżawy. W efekcie planowaną przez Wnioskodawcę dostawę przedmiotowego gruntu, który był wykorzystywany w działalności gospodarczej należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast Wnioskodawca dla tej czynności występuje w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego planowaną sprzedaż gruntu należy traktować jako dostawę towaru, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ponadto należy wskazać, iż przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) powołanej ustawy o VAT wskazuje, iż podatnicy dokonujący dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę nie mogą korzystać ze zwolnienia od tego podatku niezależnie od wielkości obrotów. Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw tych towarów niezależnie od wielkości swoich obrotów, są podatnikami tego podatku i stosownie do zapisu art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązani są przed dniem wykonania pierwszej dostawy gruntów, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne.

Nadmienić należy ponadto, że dostawa przedmiotowych nieruchomości nie może korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży działki gruntowej jest wyłącznie dostawa gruntu bez jakichkolwiek ulepszeń, gdyż jako właściciel Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów inwestycyjnych dotyczących działki. Działania inwestycyjne podjęte przez dzierżawcę gruntu (osobę prawną) prowadzone były na jej koszt i za zgodą Wnioskodawcy jako właściciela gruntu, ponadto w związku z przerwaniem dzierżawy gruntu, pomiędzy właścicielem gruntu, a osobą prawną prowadzącą czynności inwestycyjne nie doszło do żadnych rozliczeń z tytułu niezakończonej inwestycji.

Wnioskodawca podał, iż w momencie sprzedaży gruntu przeznaczenie terenu pozostanie takie same jak dotychczas był ten teren zakwalifikowany - tj.: pod zabudowę przemysłową.

Wobec powyższego dostawa gruntu przeznaczonego pod zabudowę, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 22%, stosownie do przepisów art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku dostawy gruntu wraz z ulepszeniami) oraz zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.