IBPP1/443-970/11/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2011 r. (data wpływu 7 czerwca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 września 2011 r. (data wpływu 9 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do naliczenia podatku VAT od sprzedaży nieruchomości zabudowanej wraz ze środkami trwałymi w sytuacji nie złożenia w terminie przez Wnioskodawcę oświadczenia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 czerwca 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do naliczenia podatku VAT od sprzedaży nieruchomości zabudowanej wraz ze środkami trwałymi w sytuacji nie złożenia w terminie przez Wnioskodawcę oświadczenia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 września 2011 r. (data wpływu 9 września 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 31 sierpnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dnia 30 grudnia 2010 r. Spółka dokonała sprzedaży gruntu, budynków, budowli oraz środków trwałych. Cena całości wymienionych składników została ustalona na podstawie wyceny rzeczoznawcy oraz umowy przedwstępnej. W umowie sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego podano kwotę sprzedaży brutto oraz kwotę podatku VAT. Spółka wystawiła również fakturę sprzedaży VAT, w której została podana łączna kwota netto oraz podatek VAT wyżej wymienionych składników. Budynki i grunt zostały przez Spółkę zakupione w 1999 r. z naliczonym podatkiem VAT, który Spółka odliczyła od podatku należnego. Na podstawie OT z 2000 r. Spółka zwiększyła wartość budynku o kwotę przewyższającą 30% wartości początkowej. Od nakładów poniesionych na modernizację budynku był odliczany podatek VAT.

Przed dokonaniem transakcji Spółka nie zawiadomiła Urzędu Skarbowego o rezygnacji ze zwolnienia z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 10 pkt 2. Zawiadomienie Spółka wysłała dopiero w miesiącu marcu.

W uzupełnieniu wniosku Spółka podała, że Spółka oraz nabywca są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami VAT. Spółka została zarejestrowana dnia 31 marca 1993 r. na podstawie art. 9 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług. Spółka z o.o. została zarejestrowana dnia 28 listopada 2001 r. na podstawie art. 9 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług.

Dostawa budynków i budowli spełnia warunki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (nie jest pierwszym zasiedleniem).

Spółka opodatkowała podatkiem VAT całą dostawę budynków i budowli wraz z gruntami.

Dostawa środków trwałych nie była objęta zwolnieniem określonym art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, gdyż przy ich zakupie odliczono VAT naliczony.

Nabywca przed dokonaniem dostawy nie złożył do właściwego naczelnika urzędu skarbowego oświadczenia określonego w art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT. Oświadczenie zostało złożone po dokonaniu dostawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka miała prawo do naliczenia podatku VAT od sprzedaży nieruchomości zabudowanej wraz ze środkami trwałymi jeżeli nie złożyła w terminie oświadczenia określonego w art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka miała prawo do naliczenia podatku VAT od sprzedaży nieruchomości zabudowanej wraz ze środkami trwałymi, gdyż przy ich zakupie dokonała odliczenia VAT naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że nin. interpretację oparto na podstawach prawnych obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. w grudniu 2010 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Ilekroć w ustawie o podatku od towarów i usług jest mowa o sprzedaży należy przez to rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy o VAT).

Towarami, w myśl przepisu art. 2 pkt 6 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, co do zasady, korzysta ze zwolnienia z podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ww. ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

W myśl z art. 29 ust. 5 cyt. ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Spółka w dniu 30 grudnia 2010 r. dokonała sprzedaży gruntu, budynków, budowli oraz środków trwałych. Cena całości wymienionych składników została ustalona na podstawie wyceny rzeczoznawcy oraz umowy przedwstępnej. W umowie sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego podano kwotę sprzedaży brutto oraz kwotę podatku VAT. Spółka opodatkowała podatkiem VAT całą dostawę budynków i budowli wraz z gruntami. Spółka wystawiła również fakturę sprzedaży VAT, w której została podana łączna kwota netto oraz podatek VAT wyżej wymienionych składników. Budynki i grunt zostały przez Spółkę zakupione w 1999 r. z naliczonym podatkiem VAT, który Spółka odliczyła od podatku należnego. Na podstawie OT z 2000 r. Spółka zwiększyła wartość budynku o kwotę przewyższającą 30% wartości początkowej. Od nakładów poniesionych na modernizację budynku był odliczany podatek VAT. Dostawa budynków i budowli spełnia warunki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (nie jest pierwszym zasiedleniem). Dostawa środków trwałych nie była objęta zwolnieniem określonym art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, gdyż przy ich zakupie odliczono VAT naliczony.

Z opisu sprawy wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części korzystała ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Jednak Spółka we wniosku podała, że zrezygnowała ze zwolnienia przy dostawie ww. budynków i budowli o opodatkowała podatkiem VAT całą ich dostawę wraz z gruntami. Spółka wystawiła również fakturę sprzedaży VAT, w której została podana łączna kwota netto oraz podatek VAT wyżej wymienionych składników.

Ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, objętych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwolnieniem od podatku, po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10-11 ustawy o VAT, możliwość zrezygnowania z tego zwolnienia i opodatkowania dostawy na zasadach ogólnych.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 10 ustawy o VAT podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Stosownie do treści art. 43 ust. 11 ustawy o VAT, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przed dokonaniem w dniu 30 grudnia 2010 r. sprzedaży gruntu, budynków i budowli Spółka nie zawiadomiła Urzędu Skarbowego o rezygnacji ze zwolnienia z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT. Zawiadomienie Spółka wysłała dopiero w miesiącu marcu. Także nabywca przed dokonaniem dostawy nie złożył do właściwego naczelnika urzędu skarbowego oświadczenia określonego w art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT. Oświadczenie zostało złożone po dokonaniu dostawy. Spółka oraz nabywca są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami VAT.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawodawca przewidział możliwość zrezygnowania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Rezygnacja ta została jednak obwarowana określonymi czynnościami. Przede wszystkim koniecznością zarejestrowania dostawcy i nabywcy budynków, budowli lub ich części jako podatników VAT czynnych oraz złożenia przed dniem dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodnego oświadczenia sprzedawcy i nabywcy dotyczącego wyboru opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części.

Z wniosku wynika, iż zarówno nabywca jak i dostawca są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni jednak oświadczenia nabywcy oraz dostawcy, o których mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy, nie zostały złożone przed dniem dokonania sprzedaży.

Reasumując, Wnioskodawca nie mógł zrezygnować ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, w zakresie dostawy przedmiotowych budynków, budowli oraz związanych z nimi gruntów, gdyż nie został spełniony warunek o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT, tj. nie zostało złożone przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że dostawca jak i nabywca przedmiotowych nieruchomości wybierają opodatkowanie dostawy.

Natomiast odnośnie dostawy środków trwałych należy zauważyć, iż ww. art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT nie znajduje w tej sytuacji zastosowania. Możliwość rezygnacji ze zwolnienia przewidziana w tym przepisie dotyczy bowiem wyłącznie budynków i budowli lub ich części, nie dotyczy natomiast innych towarów. W związku powyższym, jeśli przedmiotem dostawy (oprócz budynków, budowli i gruntów, na których są posadowione) były również inne towary (środki trwałe), które nie były, jak wskazał Wnioskodawca, objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT jako towary używane, to do tych towarów należało zastosować stawki podatku odpowiednie dla każdego z tych towarów na dzień sprzedaży. W odniesieniu do tych towarów (innych niż budynki i budowle oraz związane z nimi grunty) brak oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT, pozostaje bez znaczenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że będące przedmiotem dostawy budynki, budowle i grunty faktycznie objęte były zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż kwestia ta nie była przedmiotem niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zauważyć należy, iż kwestia dotycząca wystawienia faktury korygującej objęta zostanie odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.