IBPP1/443-966/14/DK - Opodatkowanie dostawy nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 września 2014 r. (data wpływu 30 września 2014 r.), uzupełnionym pismem które wpłynęło do tut. organu 29 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 30 września 2014 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem które wpłynęło do tut. organu 29 grudnia 2014 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 15 grudnia 2014 r. IBPBI/1/415-1144/14/ŚS, IBPP1/443-966/14/DK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą handlowo usługową (PKD 46.75.Z sprzedaż hurtowa artykułów chemicznych) od 1999 r. na zasadach ogólnych oraz jest od początku działalności podatnikiem VAT. W 2006 r. Wnioskodawca nabył wraz ze wspólnikami spółki cywilnej X budynek mieszkalny (trwale związany z gruntem i posadowiony na 1 działce) jednorodzinny wraz z gruntem - od osoby fizycznej (była to czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT), która to transakcja została udokumentowana wyłącznie aktem notarialnym. W tymże akcie notarialnym dla ww. współwłasności nie było określonych udziałów w postaci poszczególnych pomieszczeń, tylko współwłasność procentowa (Wnioskodawca nabył ok. 60%). Posadowiony na nieruchomości obiekt jest trwale związany z gruntem i jest budynkiem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane o symbolu PKOB 111. Budynek i grunt Wnioskodawca wpisał do ewidencji środków trwałych i dokonywał odpisów amortyzacyjnych. De facto nie prowadził tam działalności gospodarczej, nie wynajmował jej, tylko adres miejsca położenia ww. nieruchomości oznaczył jako siedzibę swojej działalności. Jeśli więc Wnioskodawca dobrze rozumie, nie doszło do pierwszego zasiedlenia. W następnych latach Wnioskodawca ponosił nakłady na ulepszenie budynku (ponad 30%) nie zakańczając inwestycji. W 2014 r. Wnioskodawca ma zamiar sprzedać swoją część nieruchomości spółce X (z którą miał współwłasność).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podaje, że:

a. Nie jest wspólnikiem spółki cywilnej.

b. Wnioskodawca na przedmiotowej nieruchomości nie prowadził działalności gospodarczej, nie wynajmował jej, tylko adres miejsca położenia ww. nieruchomości oznaczył jako siedzibę swojej działalności, ponieważ kupił tę nieruchomość wraz z gruntem. Wnioskodawca przyjeżdżałam tam, ponieważ ciągle trwały tam prace remontowe.

c. Odpisów amortyzacyjnych Wnioskodawca dokonywał od połowy wartości początkowej środka trwałego.

d. Na pytanie tut. organu "W jakim celu nabyła Pani nieruchomość o której mowa we wniosku, w jaki sposób zamierzała ją wykorzystać...", Wnioskodawca odpowiedział, że miał zamiar mieszkać tam albo ją wynajmować.

e. Na pytanie tut. organu "Z wniosku wynika, że na przedmiotowej nieruchomości nie prowadziła Pani działalności gospodarczej oraz nie wynajmowała jej. Należy zatem wyjaśnić w jaki konkretnie sposób działka i usytuowany na niej budynek mieszkalny były i będą przez Panią wykorzystywane od chwili nabycia do momentu planowanej sprzedaży (proszę podać odrębnie dla działki i budynku)...", Wnioskodawca odpowiedział:

* W zakresie wykorzystywania gruntu: do zaparkowania samochodu

* w zakresie wykorzystywania budynku: Wnioskodawca przyjeżdżał tam z własną rodziną a także pozostali jej członkowie w celach rekreacyjnych. Obecnie od czasu do czasu Wnioskodawca przyjeżdża tam, żeby sprawdzić stan budynku.

f. Przedmiotowa nieruchomość w części, która należy do Wnioskodawcy, nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, natomiast w części należącej do Spółki tak (była wynajmowana).

g. Nieruchomość ta nie była wykorzystywana do czynności zwolnionych od podatku.

h. Na pytanie tut. Oranu "Z opisu sprawy wynika, że nieruchomość ta nie była wynajmowana, prosimy zatem o wskazanie czy była przedmiotem umowy dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, czy była udostępniana (w całości lub w części - jakiej...) innym podmiotom (jakim i kiedy oraz czy odpłatnie czy nieodpłatnie)...", Wnioskodawca odpowiedział, że przedmiotowa nieruchomość była w całości udostępniana tylko członkom rodziny nieodpłatnie w celach rekreacyjnych i w zasadzie przez cały okres posiadania budynku.

i. Na pytanie tut. organu "Co konkretnie jest przyczyną sprzedaży budynku mieszkalnego o którym mowa we wniosku...", Wnioskodawca odpowiedział, że przyczyną jest jego sytuacja materialna, która jest obecnie bardzo trudna.

j. Inwestycja związana z ww. budynkiem mieszkalnym została rozpoczęta w 2009 r., polegała m.in. na: wymianie stropu, dachu, okien, ociepleniu budynku, położeniu elewacji, remoncie łazienek, wymianie instalacji. Zaawansowanie prac budowlanych wynosi około 90%.

k. Budynek był w bardzo złym stanie technicznym w związku z czym celem inwestycji było doprowadzenie ww. nieruchomości do stanu spełniającego wymagane normy techniczne, a tym samym zdatnej do użytkowania oraz podniesienie standardu budynku.

I. Na pytanie tut. organu "Czy wydatki inwestycyjne związane z ww. budynkiem mieszkalnym, stanowiły wydatki na ulepszenie tego obiektu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które były/będą na moment sprzedaży równe lub wyższe niż 30% jego wartości początkowej...", Wnioskodawca odpowiedział, że wydatki na ulepszenie budynku są a tym samym będą na moment sprzedaży wyższe niż 30% jego wartości początkowej.

m. W stosunku do ww. wydatków inwestycyjnych Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego od kwoty podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od sprzedaży nieruchomości podatnik jest zobowiązany zapłacić podatek VAT w wysokości 8% (powierzchnia całego budynku wynosi 225 m kw.).

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż części nieruchomości nie korzysta ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż do czasu dostawy nie doszło do pierwszego zasiedlenia; oraz na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a, gdyż wydatki na ulepszenie były wyższe niż 30% wartości początkowej i przepis ten nie może mieć zastosowania. Zwolnieniu z VAT podlega dostawa budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, pod warunkiem że:

Natomiast do dostawy obiektów budowlanych lub ich części, zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zastosowanie ma stawka 8%; przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7% z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże, w myśl art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

- stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

- stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

Na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o VAT stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast, w myśl art. 41 ust. 12b ww. ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

Stosownie do art. 41 ust. 12c ustawy o VAT, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Należy wskazać, iż obniżone stawki mają charakter wyjątkowy i winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy.

Ustawodawca zatem wyraźnie wskazał, iż w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc m.in. do budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o którym mowa w art. 41 ust. 12b ustawy.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, w myśl art. 2 pkt 12 cyt. ustawy, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Celem właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego i co się z tym wiąże, zastosowania odpowiedniej stawki podatkowej, niezbędnym jest uwzględnienie regulacji wynikających z przywołanego art. 2 pkt 12 ustawy o VAT.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Na podstawie PKOB przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonaną z materiałów budowlanych i elementów składowych, będącą wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Ponadto, według podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

- Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,

- Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112,

- Budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ww. ustawy, przez budynek należy rozumieć, taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Budowlą, zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane, jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z kolei, przez budynek mieszkalny jednorodzinny, na podstawie art. 3 pkt 2a ustawy - Prawo budowlane, należy rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r., zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT wprowadzono - z dniem 1 stycznia 2014 r. - zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku VAT w myśl art. 43 ust. 2 ustawy o VAT, obowiązującego do 31 grudnia 2013 r.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, od dnia 1 stycznia 2014 r., dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, to w przypadku nieruchomości może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy o VAT, jeżeli zostaną spełnione warunki wskazane w tych przepisach.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Przy czym warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat, o czym stanowi treść art. 43 ust. 7a cyt. ustawy.

Natomiast definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 cyt. ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem, które to czynności będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zauważyć należy, iż zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem, wykonywane przez podatników podatku VAT są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą handlowo usługową (PKD 46.75.Z sprzedaż hurtowa artykułów chemicznych) od 1999 r. na zasadach ogólnych oraz jest od początku działalności podatnikiem VAT.

W 2006 r. Wnioskodawca nabył wraz ze wspólnikami spółki cywilnej budynek mieszkalny jednorodzinny wraz z gruntem (1 działka) - od osoby fizycznej (była to czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT).

Ww. współwłasność jest współwłasnością procentową (Wnioskodawca nabył ok. 60%). Posadowiony na nieruchomości obiekt jest trwale związany z gruntem i jest budynkiem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane o symbolu PKOB 111. Wnioskodawca wpisał budynek i grunt do ewidencji środków trwałych i dokonywał odpisów amortyzacyjnych.

Wnioskodawca nie prowadził na ww. nieruchomości działalności gospodarczej, nie wynajmował jej (tylko adres miejsca położenia ww. nieruchomości oznaczył jako siedzibę swojej działalności).

Przedmiotowa nieruchomość w części, która należy do Wnioskodawcy, nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, natomiast w części należącej do Spółki była wynajmowana.

Nieruchomość nie była również wykorzystywana do czynności zwolnionych od podatku.

W 2009 r. Wnioskodawca rozpoczął inwestycję związaną z ww. nieruchomością, a wydatki na ulepszenie budynku są wyższe niż 30% jego wartości początkowej.

W stosunku do ww. wydatków inwestycyjnych Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego od kwoty podatku naliczonego.

W 2014 r. Wnioskodawca ma zamiar sprzedać swoją część nieruchomości spółce z którą miał współwłasność.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalność gospodarczej w tym nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

W świetle powyższego do dostawy udziału w prawie własności przedmiotowej nieruchomości nie znajdzie zastosowania zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz przedstawione przepisy prawa, w celu ustalenia czy przyszła dostawa udziału w własności ww. nieruchomości może korzystać ze zwolnienia, koniecznym jest zbadanie przesłanek określonych przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, iż planowana sprzedaż części budynku mieszkalnego (udziału w prawie własności budynku) będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Jak wynika bowiem z okoliczności sprawy wobec tej części budynku dotychczas nie nastąpiło oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (dostawa ww. nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy była czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, a część budynku należąca do Wnioskodawcy nigdy nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy).

A zatem dostawa ww. części budynku (udziału we własności budynku) nie będzie korzystała ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy gdyż zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Dostawa przedmiotowej części budynku nie będzie również mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do tego budynku w związku z wydatkami poniesionymi na jego ulepszenie.

Wobec powyższego sprzedaż części budynku mieszkalnego (udziału w prawie własności) sklasyfikowanego pod symbolem PKOB 11, opodatkowana będzie podatkiem od towarów i usług według stawki podatku 8%.

A zatem zbycie udziału we własności działki na której zlokalizowany jest budynek mieszkalny również będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według obniżonej stawki podatku 8%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, iż to na podatniku ciąży obowiązek dokonania prawidłowej klasyfikacji obiektu budowlanego wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Tym samym to zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej - (Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11).

Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania składnika majątku zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem o wskazanie symbolu (grupy): środka trwałego, obiektu budowlanego oraz wydanie opinii do Urzędu Statystycznego.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, bądź zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.