IBPP1/443-959/11/AL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2011 r. (data wpływu 3 czerwca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 sierpnia 2011 r. (data wpływu 5 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za złom skrzepów żelazowo-betonowych, konieczności udokumentowania sprzedaży skrzepów żelazowo-betonowych fakturą VAT z naliczonym podatkiem należnym - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za złom skrzepów żelazowo-betonowych, konieczności udokumentowania sprzedaży skrzepów żelazowo-betonowych fakturą VAT z naliczonym podatkiem należnym.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 sierpnia 2011 r. (data wpływu 5 września 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu 25 sierpnia 2011 r. Nr IBPP1/443-959/11/AL.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada "..." wydane przez "M" na podstawie ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2001 Nr 62, poz. 627).

Wnioskodawca dokonuje sprzedaży skrzepów żelazowo-betonowych, które zostały ujęte w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. z 2001 Nr 112, poz. 1206) w kategorii odpadów i złomów metaliczenych oraz stopów metali - żelazo i stal (kod: 17 04 05).

Wskazane skrzepy są osadem gromadzącym się na ścianach urządzeń w trakcie ich eksploatacji. Dla zapewnienia prawidłowej pracy urządzeń osad ten musi być co jakiś czas usuwany. Jego usuwanie ma miejsce w czasie przestoju urządzenia. Powstawanie skrzepów jest skutkiem prowadzonego procesu technologicznego, jednak skrzepy te nie powstają w trakcie prowadzenia procesu jako odpad poprodukcyjny. Spółka nie posiada także informacji w jaki sposób wskazane krzepy są wykorzystywane przez ich nabywcę.

Zdaniem Spółki wskazane powyżej skrzepy nie stanowią złomu na gruncie ustawy o VAT. Sprzedaż tych skrzepów jest traktowana przez Spółkę jako sprzedaż towarów. W konsekwencji wystawiając fakturę sprzedaży Spółka nalicza podatek VAT według stawki ogólnej.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 29 sierpnia 2011 r. Wnioskodawca wskazał, iż dostawa skrzepów żelazowo-betonowych dokonywana przez Wnioskodawcę nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca dokonuje dostawy skrzepów żelazowo-betonowych do podmiotów, które są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług i nie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 13 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka postępuje prawidłowo uznając, że wskazane w stanie faktycznym skrzepy żelazowo-betonowe nie stanowią złomu na gruncie ustawy o VAT, a w konsekwencji Spółka, dokonując ich sprzedaży, jest zobligowana do wystawienia faktury VAT na zasadach ogólnych.

Zdaniem Wnioskodawcy wskazane w stanie faktycznym skrzepy nie powstają jako odpad poprodukcyjny. Są osadem, którego pozyskiwanie ma miejsce po zakończeniu procesu produkcji, w trakcie czyszczenia urządzeń. Spółka nie posiada informacji w jaki sposób przedmiotowe skrzepy są wykorzystywane przez ich nabywcę.

W świetle powyższego należy zauważyć, że skrzepy żelazowo-betonowe nie spełniają warunków niezbędnych do uznania ich za złom na gruncie ustawy o VAT. Ich sprzedaż powinna więc zostać opodatkowana na zasadach ogólnych. W konsekwencji, Spółka jest zobligowana do wystawienia faktury VAT dokumentującej sprzedaż skrzepów żelazowo-betonowych z naliczonym podatkiem należnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przepisy obowiązujące na dzień sporządzenia przez Wnioskodawcę wniosku tj. na dzień 31 maja 2011 r., bowiem Wnioskodawca wskazał, iż wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT - obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, podstawowa stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy.

Ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) do ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 1 kwietnia 2011 r. dodano przepis art. 17 ust. 1 pkt 7, zgodnie z którym, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Przy czym jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Z kolei na podstawie dodanego z dniem 1 kwietnia 2011 r. przepisu art. 17 ust. 7, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa złomu.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

Z powyższego wywieść należy, że w sytuacji, gdy dostawca jest podatnikiem VAT czynnym, który nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, a dostawa złomu nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. jako dostawa towarów używanych (ruchomości), dostawa taka winna być udokumentowana przez kupującego (nabywcę złomu), występującego w charakterze podatnika (czynnego lub zwolnionego). A zatem w tej sytuacji nabywca złomu, będąc podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy, będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu nabycia złomu.

W przeciwnym natomiast przypadku, tj. gdy któryś z ww. warunków nie jest spełniony to obowiązek rozliczenia podatku w związku z tą dostawą przeniesiony zostaje na dostawcę złomu.

Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 7 ustawy o VAT, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary mieszczące się w pojęciu złomu, jeżeli spełnione zostaną ww. określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jednakże w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku (art. 106 ust. 1a ustawy).

W myśl art. 106 ust. 7 ustawy o VAT w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Z § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia wynika, że faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż, Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i posiada "..." wydane przez "M" na podstawie ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2001 Nr 62, poz. 627).

Wnioskodawca dokonuje sprzedaży skrzepów żelazowo-betonowych, które zostały ujęte w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. z 2001 Nr 112, poz. 1206) w kategorii odpadów i złomów metaliczenych oraz stopów metali - żelazo i stal (kod: 17 04 05).

Wskazane skrzepy są osadem gromadzącym się na ścianach urządzeń w trakcie ich eksploatacji. Dla zapewnienia prawidłowej pracy urządzeń osad ten musi być co jakiś czas usuwany. Jego usuwanie ma miejsce w czasie przestoju urządzenia. Powstawanie skrzepów jest skutkiem prowadzonego procesu technologicznego, jednak skrzepy te nie powstają w trakcie prowadzenia procesu jako odpad poprodukcyjny. Wnioskodawca nie posiada także informacji w jaki sposób wskazane krzepy są wykorzystywane przez ich nabywcę.

Zdaniem Wnioskodawcy wskazane powyżej skrzepy nie stanowią złomu na gruncie ustawy o VAT. Sprzedaż tych skrzepów jest traktowana przez Wnioskodawcę jako sprzedaż towarów. W konsekwencji wystawiając fakturę sprzedaży Wnioskodawca nalicza podatek VAT według stawki ogólnej.

Dostawa skrzepów żelazowo-betonowych dokonywana przez Wnioskodawcę nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca dokonuje dostawy skrzepów żelazowo-betonowych do podmiotów, które są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług i nie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy uznania skrzepów żelazowo-betonowych za złom i udokumentowania takiej dostawy.

Zdaniem Wnioskodawcy skrzepy żelazowo-betonowe nie spełniają warunków do uznania ich za złom, w związku z czym sprzedaż tychże skrzepów winna zostać opodatkowana na zasadach ogólnych poprzez wystawienie faktury VAT z naliczonym podatkiem należnym.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i obowiązującego stanu prawnego, dla uznania czy począwszy od dnia 1 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca dokonując dostawy skrzepów żelazowo-betonowych nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku należnego, jako dostawca złomu, w pierwszej kolejności koniecznym jest stwierdzenie czy dostawa ww. skrzepów żelazowo-betonowych przez Wnioskodawcę stanowi złom, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się zatem do kwestii zakwalifikowania towarów, o których mowa we wniosku, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do złomu należy stwierdzić, iż przepisy ustawy nie definiują pojęcia złomu.

Ustawodawca, na potrzeby stosowania ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 znowelizowanej ustawy o VAT, do dnia 1 lipca 2011 r. nie odwoływał się także do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności.

Kierując się zatem wykładnią historyczną i celowościową należy zaznaczyć, że przez złom dla potrzeb stosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy należy rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych (aluminium, cynk, miedź, ołów) stopów metali nieżelaznych (brąz, mosiądz), jak również złom metali szlachetnych.

Jednocześnie zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN złom stanowią niepotrzebne, zużyte przedmioty metalowe, pojazdy, maszyny lub odpady poprodukcyjne zbierane jako surowiec wtórny (źródło: słownik on-line http://sjp.pwn.pl).

Natomiast w metalurgii pod pojęciem złomu rozumie się przedmioty metalowe, przeznaczone do wykorzystywania w procesie recyklingu poprzez ich ponowne przetopienie. Do złomu w myśl powyższej definicji należą np. metalowe odpady produkcyjne, wyroby metalowe nie nadające się do naprawy, elementy konstrukcji pochodzące z rozbiórki, odpady komunalne z metalu, wyeksploatowane samochody, maszyny, urządzenia i ich części, konstrukcje stalowe uszkodzone mechanicznie lub skorodowane itp.

W świetle powyższego, w ocenie tut. organu sprzedawane przez Wnioskodawcę skrzepy żelazowo-betonowe należy zakwalifikować jako złom.

Jak sam Wnioskodawca wskazał, skrzepy żelazowo-betonowe zostały ujęte w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. z 2001, Nr 112, poz. 1206) w kategorii odpadów i złomów metalicznych oraz stopów metali - żelazo i stal (kod: 17 04 05).

Skoro zatem sprzedawane przez Wnioskodawcę skrzepy żelazowo-betonowe zawierają odpady złomów metalicznych stwierdzić należy, iż powyższe skrzepy będą stanowiły złom. To, iż ww. skrzepy żelazowo-betonowe nie stanowią odpadów poprodukcyjnych nie jest decydujące w niniejszej sprawie.

W świetle powyższego, w ocenie tut. organu dostawa skrzepów żelazowo-betonowych należy uznać za złom, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r.

Tym samym do sprzedaży przez Wnioskodawcę skrzepów żelazowo-betonowcyh zużytych w sytuacji gdy dokonującym ich dostawy będzie Wnioskodawca będący podatnikiem, o którym mowa w art. 15 tej ustawy niekorzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie będzie objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz nabywca będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT należy zastosować metodę opodatkowania dostawy przez nabywcę.

W świetle powyższego Wnioskodawca winien udokumentować ww. dostawy fakturą VAT zgodnie z zasadami, o których mowa w § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia zaznaczając, że podatek rozliczy nabywca.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż skrzepy żelazowo-betonowe nie spełniają warunków do uznania ich za złom, w związku z czym sprzedaż tychże skrzepów winna zostać opodatkowana na zasadach ogólnych poprzez wystawienie faktury VAT z naliczonym podatkiem należnym uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.