IBPP1/443-949/13/KJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 października 2013 r. (data wpływu 7 października 2013 r.) uzupełnionym pismem z 8 stycznia 2014 r. (data wpływu 9 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z prowadzoną sprzedażą materiałów brukowych - jest prawidłowe.

W dniu 7 października 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z prowadzoną sprzedażą materiałów brukowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 8 stycznia 2014 r. (data wpływu 9 stycznia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 27 grudnia 2013 r. znak: IBPP1/443-949/13/KJ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 1 stycznia 2012 r. w Z. rozpoczęła działalność jednostka budżetowa pod nazwą Miejski Zarząd Dróg powołana uchwałą Nr.. Rady Miejskiej w Z. z dnia 11 kwietnia 2011 r. z późn. zm.. MZD działa w granicach administracyjnych Miasta Z. w zakresie zarządu dróg oraz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie społeczeństwa informacyjnego. Nadzór nad działalnością Wnioskodawcy sprawuje Prezydent Miasta.

Do zakresu działania należą w szczególności:

Wnioskodawca jest jednostką budżetową, dochody i wydatki w całości objęte są budżetem Miasta. Mienie Wnioskodawcy jest mieniem komunalnym i może być wykorzystane jedynie dla potrzeb związanych z działalnością zarządu i działań statutowych. Wnioskodawca prowadzi działalność na podstawie rocznego planu finansowego dochodów i wydatków. Wydatki jednostki pokrywane są środkami z dotacji budżetowej uruchamianej na podstawie harmonogramu dotacji według potrzeb.

W ramach realizowanych zadań inwestycyjnych i remontowych Miasto pozyskuje materiały z rozbiórki nawierzchni drogowych. W związku z tym uzasadnione jest zagospodarowanie tego majątku określając warunki zbywania. W dniu 23 lipca 2013 r. wydano Zarządzenie Nr.. Prezydenta Miasta Z. w sprawie zagospodarowania materiałów odzyskanych z rozbiórki nawierzchni drogowych na terenie Miasta.

Wykonanie Zarządzenia powierzono Dyrektorowi Miejskiego Zarządu Dróg. Zarządzenie określa sposób zagospodarowania materiałów poprzez powtórne wykorzystanie przy realizacji zadań własnych Miasta Z. lub sprzedaż na zasadach określonych poniżej.

1. Przez materiały odzyskane - rozumie się materiały pozyskane z rozbiórki nawierzchni drogowych tj. kostkę granitową i brukową, obrzeża chodnikowe, krawężniki drogowe, płytki chodnikowe.

2. Materiały pozyskane w wyniku rozbiórek nawierzchni drogowych na terenie Miasta Z. w pierwszej kolejności wykorzystywane będą na potrzeby własne Miasta i jego jednostek organizacyjnych prowadzonych w formie jednostek budżetowych. Pozostałą część przeznaczyć na sprzedaż.

3. Podstawą ustalenia ceny sprzedaży materiałów pochodzących z odzysku jest iloczyn wagi danego materiału i ceny materiału określonej w publikacji S. za kwartał poprzedzający datę sprzedaży z zastrzeżeniem pkt 4. Do ustalonych cen doliczyć podatek VAT według obowiązujących stawek.

4. Pozostałą nadwyżkę materiałów odzyskanych w wyniku rozbiórek nawierzchni drogowych na terenie Miasta sprzedawać wg następujących zasad.

a. Miejskim Jednostkom Organizacyjnym (za wyjątkiem Jednostek wymienionych w pkt 2) stosując upust) 80% od ceny materiału określonej w publikacji S. za kwartał poprzedzający datę sprzedaży;

b. Podmiotom zewnętrznym (tekst jedn.: wszystkim podmiotom za wyjątkiem Miasta Z. i jego jednostek organizacyjnych) stosując upust 50% od ceny materiału określonej w publikacji S. za kwartał poprzedzający datę sprzedaży.

5. O pierwszeństwie nabycia materiałów odzyskanych w wyniku rozbiórek nawierzchni drogowych na terenie Miasta Z. decyduje kolejność wpływu wniosków składanych przez podmioty wymienione w pkt 4.

Miejski Zarząd Dróg ponosi comiesięczne opłaty związane z magazynowaniem i ważeniem materiału brukowego.

Po rozpatrzeniu wniosku o zakup materiału brukowego, kostka zostaje wydana z magazynu na podstawie druków "WZ" i na tej podstawie zostaje wystawiana faktura VAT dla nabywcy z określonym terminem płatności. Dochód z tego tytułu odprowadzany jest do budżetu Miasta.

Miejski Zarząd Dróg jest podatnikiem VAT czynnym zgodnie z art. 15 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054).

W uzupełnieniu Wnioskodawca poinformował, że:

1. Pozyskane przez Miasto materiały z rozbiórki nawierzchni drogowych przekazywane są Wnioskodawcy nieodpłatnie. Transport materiałów odbywa się na bieżąco podczas rozbiórki nawierzchni przy prowadzonych robotach drogowych.

2. Materiały z rozbiórki są własnością Miasta Z.

3. Materiały wykorzystywane do remontów dróg przez Wnioskodawcę są przekazywane zgodnie z Zarządzeniem Nr.. Prezydenta Miasta Z., czyli nieodpłatnie na zasadzie wydania wewnętrznego. Nie przysługuje odliczenie podatku VAT.

4. Wnioskodawca nie używał tych materiałów do czynności opodatkowanych. Gospodarowanie materiałem brukowym Wnioskodawca rozpoczął zgodnie z Zarządzeniem Prezydenta Miasta.

5. Wnioskodawca chce odliczyć podatek VAT z faktur za wynajęcie placu na którym jest gromadzony i przechowywany materiał brukowy, oraz za usługę ważenia materiałów.Wnioskodawca chce odliczyć podatek z faktur sprzedażowych wystawionych dla osób fizycznych bądź firm dokonujących zakupu materiałów brukowych.

6. Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług są wystawione na Wnioskodawcę.

7. Usługi przechowywania i ważenia materiałów służą do czynności opodatkowanych (sprzedaż materiałów) oraz do czynności niepodlegających opodatkowaniu (materiał przeznaczony na remonty dróg).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku z wyżej przytoczonymi faktami Wnioskodawca zwraca się z pytaniem, czy Miejski Zarząd Dróg ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur w związku z prowadzoną sprzedażą materiałów brukowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo odliczyć podatek VAT z faktur dokumentujących zakup usług związanych z zagospodarowaniem materiału brukowego.

Zgodnie z Zarządzeniem sprzedaż prowadzona jest dla jednostek organizacyjnych posiadających osobowość prawną oraz dla osób fizycznych. Dokumentem potwierdzającym sprzedaż jest faktura VAT z 23% stawką podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego - na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. - stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Kwotę podatku naliczonego - na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. - stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Aby zatem podatnik mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokonanych zakupów, zakupy te muszą być związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, przy czym związek ten winien mieć charakter bezsporny.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, w oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. W dniu 1 stycznia 2012 r. rozpoczęła działalność jednostka budżetowa - Wnioskodawca - powołana uchwałą Rady Miejskiej z dnia 11 kwietnia 2011 r. z późn. zm.. Wnioskodawca działa w granicach administracyjnych Miasta Z. w zakresie zarządu dróg oraz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie społeczeństwa informacyjnego. Nadzór nad działalnością Wnioskodawcy sprawuje Prezydent Miasta Z.

Do zakresu działania należą w szczególności: planowanie, budowa, przebudowa, remonty, utrzymanie i ochrona dróg wraz z infrastrukturą techniczną związaną z tymi drogami; planowanie, budowa, przebudowa, remonty, utrzymanie i ochrona obiektów inżynierskich na wyżej wymienionych drogach; wykonywanie zadań zarządcy drogi w granicach administracyjnych miasta Z. na wszystkich drogach publicznych z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych oraz na drogach niezaliczonych do żadnej kategorii dróg publicznych zlokalizowanych na terenach, dla których Prezydent Miasta Z. wykonuje uprawnienia właścicielskie.

W ramach realizowanych zadań inwestycyjnych i remontowych Miasto pozyskuje materiały z rozbiórki nawierzchni drogowych. W związku z tym uzasadnione jest zagospodarowanie tego majątku określając warunki zbywania. W dniu 23 lipca 2013 r. wydano Zarządzenie Nr.. Prezydenta Miasta w sprawie zagospodarowania materiałów odzyskanych z rozbiórki nawierzchni drogowych na terenie Miasta Z. Wykonanie Zarządzenia powierzono Wnioskodawcy. Zarządzenie określa sposób zagospodarowania materiałów poprzez powtórne wykorzystanie przy realizacji zadań własnych Miasta Z. lub sprzedaż na zasadach określonych poniżej.

1. Przez materiały odzyskane - rozumie się materiały pozyskane z rozbiórki nawierzchni drogowych tj. kostkę granitową i brukową, obrzeża chodnikowe, krawężniki drogowe, płytki chodnikowe.

2. Materiały pozyskane w wyniku rozbiórek nawierzchni drogowych na terenie Miasta Z. w pierwszej kolejności wykorzystywane będą na potrzeby własne Miasta i jego jednostek organizacyjnych prowadzonych w formie jednostek budżetowych. Pozostałą część przeznaczyć na sprzedaż.

3. Podstawą ustalenia ceny sprzedaży materiałów pochodzących z odzysku jest iloczyn wagi danego materiału i ceny materiału określonej w publikacji S. za kwartał poprzedzający datę sprzedaży z zastrzeżeniem pkt 4. Do ustalonych cen doliczyć podatek VAT według obowiązujących stawek.

4. Pozostałą nadwyżkę materiałów odzyskanych w wyniku rozbiórek nawierzchni drogowych na terenie Miasta sprzedawać wg następujących zasad.

a. Miejskim Jednostkom Organizacyjnym (za wyjątkiem Jednostek wymienionych w pkt 2) stosując upust) 80% od ceny materiału określonej w publikacji S. za kwartał poprzedzający datę sprzedaży;

b. Podmiotom zewnętrznym (tekst jedn.: wszystkim podmiotom za wyjątkiem Miasta Z. i jego jednostek organizacyjnych) stosując upust 50% od ceny materiału określonej w publikacji S. za kwartał poprzedzający datę sprzedaży.

5. O pierwszeństwie nabycia materiałów odzyskanych w wyniku rozbiórek nawierzchni drogowych na terenie Miasta Z. decyduje kolejność wpływu wniosków składanych przez podmioty wymienione w pkt 4.

Wnioskodawca ponosi comiesięczne opłaty związane z magazynowaniem i ważeniem materiału brukowego. Wnioskodawca chce odliczyć podatek VAT z faktur za wynajęcie placu na którym jest gromadzony i przechowywany materiał brukowy, oraz za usługę ważenia materiałów. Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług są wystawione na Wnioskodawcę.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii, czy ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z prowadzoną sprzedażą materiałów brukowych. Wnioskodawca chce odliczyć podatek naliczony z faktur za wynajęcie placu, na którym jest gromadzony i przechowywany materiał brukowy oraz za usługę ważenia materiałów od podatku należnego z faktur sprzedażowych wystawionych dla osób fizycznych bądź firm dokonujących zakupu materiałów brukowych.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy warunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wyrażoną wyżej generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób technicznoprawny regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy - w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 - art. 90 ust. 2 ustawy.

Proporcję, o której mowa w ust. 2 - na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy - ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Dokonując analizy cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, że na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Zatem obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, czy podatek wynikający z otrzymanych faktur związany będzie z czynnościami dającymi prawo do odliczenia czy też czynnościami niedającymi takiego prawa, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

Z wniosku wynika, że usługi przechowywania i ważenia materiałów (towary i usługi, o odliczenie których Wnioskodawca pyta) służą do czynności opodatkowanych (sprzedaż materiałów) oraz do czynności niepodlegających opodatkowaniu (materiał przeznaczony na remonty dróg).

Podkreślić należy, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu. Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy.

W ustawie o podatku od towarów i usług brak jest unormowania zagadnienia określania proporcji, dającego podstawę do odliczenia podatku naliczonego od wydatków służących zarówno działalności gospodarczej podatnika (opodatkowanej i zwolnionej), jak i działalności niepodlegającej opodatkowaniu. Wprowadzone w art. 90 ustawy ograniczenie w prawie do odliczenia podatku naliczonego, jak wyżej wykazano, dotyczy wyłącznie zakupów wykorzystywanych zarówno do działalności opodatkowanej, jak i zwolnionej.

Zatem, jeżeli jest możliwe przyporządkowanie zakupów do poszczególnych rodzajów działalności, tj. opodatkowanej lub niepodlegającej opodatkowaniu, to Wnioskodawcy będącemu podatnikiem VAT, zgodnie z cytowanym przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w części, w jakiej poniesione wydatki służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Natomiast w przypadku, gdy nie jest możliwe przyporządkowanie zakupów do poszczególnego rodzaju działalności, tj. opodatkowanej lub niepodlegającej opodatkowaniu, wówczas Wnioskodawcy przysługuje w całości prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z działalnością opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy przywołać uchwałę NSA w składzie 7 Sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. I FPS 9/10, gdzie wskazano, że: "(...) w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności), podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 u.p.t.u., lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegających w ogóle opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży. W przypadku gdy podatnik wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane oraz czynności niepodlegające podatkowi, nie ma obowiązku stosowania odliczenia częściowego (gdyby ewentualnie chciał ustalać proporcję sprzedaży dla celów odliczenia, to wyniesie ona 100%)".

W związku z powyższym należy zaznaczyć, że wprowadzone w art. 90 ustawy ograniczenie w prawie do odliczenia podatku naliczonego, jak wyżej wykazano, dotyczy wyłącznie zakupów wykorzystywanych zarówno do działalności opodatkowanej, jak i zwolnionej. Tym samym, brak jest podstaw do ograniczania możliwości podatnika do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych jednocześnie z czynnościami opodatkowanymi i niepodlegającymi opodatkowaniu. Zatem, w sytuacji gdy zakupy służą zarówno czynnościom opodatkowanym, jak i niepodlegającym opodatkowaniu, a podatnik nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania ww. zakupów do określonego rodzaju sprzedaży, to przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc zatem pod uwagę opisane okoliczności na tle powołanych przepisów, w przypadku zakupu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz niepodlegającymi podatkowi VAT Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego tylko w takiej części, w jakiej nabycie to wiąże się z czynnościami opodatkowanymi (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT). Oznacza to, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać czynnościom opodatkowanym. W związku z tym, iż ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania. Warto nadmienić, iż zastosowane przez Wnioskodawcę metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia jaka część realizowanej inwestycji związana będzie z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana będzie dla potrzeb innych niż prowadzona działalność, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że w przypadku podatku naliczonego dotyczącego wydatków związanych z wynajęciem placu, na którym jest gromadzony i przechowywany materiał brukowy oraz za usługę ważenia materiałów służących Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu to w pierwszej kolejności Wnioskodawca jest zobowiązany do przyporządkowania zakupów do poszczególnych rodzajów działalności - opodatkowanej oraz niepodlegającej opodatkowaniu. W takiej sytuacji Wnioskodawcy będzie przysługiwało, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do odliczenia podatku naliczonego w części, w jakiej poniesione wydatki służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Natomiast w sytuacji gdy Wnioskodawca nie będzie miał obiektywnej możliwości przyporządkowania dokonanych zakupów do jednego konkretnego rodzaju prowadzonej działalności wówczas będzie miał prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu tych zakupów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że ma on prawo odliczyć podatek VAT z faktur dokumentujących zakup usług zawiązanych z zagospodarowaniem materiału brukowego, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę materiałów brukowych jest sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT, bowiem kwestia ta nie była przedmiotem niniejszej interpretacji.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że w niniejszym rozstrzygnięciu nie dokonano oceny prawidłowości wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności do działalności opodatkowanej i niepodlegającej opodatkowaniu a także przyporządkowania wymienionych wydatków do tych obszarów działalności Wnioskodawcy.

W części dotyczącej opodatkowania stawką 23% sprzedaży materiałów brukowych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.