IBPP1/443-945/13/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 października 2013 r. (data wpływu 7 października 2013 r.) uzupełnionym pismem z 7 stycznia 2014 r. (data wpływu 9 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT w 2007 r. - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 października 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT w 2007 r.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 stycznia 2014 r. (data wpływu 9 stycznia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 27 grudnia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka wykonywała czynności zwolnione przedmiotowo z podatku od towarów i usług oraz nie była zarejestrowana jako podatnik VAT. W 2006 r. rozszerzyła zakres działalności na czynności opodatkowane - handel internetowy. Zgłoszenia rejestracyjnego w podatku od towarów i usług dokonano w październiku 2006 r. W 2007 r. spółka osiągnęła przychód, w wysokości 44.169 zł. W związku z tym możliwe było zwolnienie z podlegania obowiązkowi opodatkowania tym podatkiem. Spółka nie dokonała takiego wyboru, gdyż z informacji uzyskanych przez doradcę podatkowego, obrót był zbyt wysoki.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że prowadzi działalność gospodarczą od 31 stycznia 2003 r., a jej przedmiotem są licencjonowane usługi w zakresie zarządzania wspólnotami mieszkańców.

Na pytanie tut. organu "Na jakiej podstawie Wnioskodawca dokonał rejestracji jako podatnik VAT czynny w październiku 2006 r. (co wskazano w formularzu VAT-R jako przyczynę rejestracji do VAT) czy była to rejestracja dobrowolna, czy też z obowiązku (jaki to obowiązek) oraz kiedy złożono ww. zgłoszenie rejestracyjne, od kiedy (proszę o wskazanie daty dziennej) Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym..." podano, że "Wnioskodawca dokonał rejestracji jako podatnik VAT, gdyż w 2006 r. Spółka rozszerzyła zakres działalności na czynności opodatkowane - handel internetowy. Zgłoszenie rejestracyjne złożono 27 października 2006 r. + korekta 3 stycznia 2007 r. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od dnia 1 października 2006 r. Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT czynnym do nadal.

Pierwsza deklaracja podatkowa VAT 7 została złożona za m-c październik 2006 r.

Wartość sprzedaży opodatkowanej w 2006 r. wynosiła 5.376,00 zł, a w 2007 r. 44.169,00 zł.

Wnioskodawca nie wykonywał czynności wskazanych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Na pytanie tut. organu "Czy Wnioskodawca złożył Naczelnikowi Urzędu Skarbowego zgłoszenie o ponownym wyborze zwolnienia od podatku, jeśli tak to kiedy i od którego miesiąca i roku..." Wnioskodawca podał, że "...nie złożył zgłoszenia o ponownym wyborze zwolnienia od podatku".

Na pytanie tut. organu "Do którego roku podatkowego odnosi się pytanie Wnioskodawcy, czy Wnioskodawca pyta o zwolnienie od podatku od początku 2007 r. czy też od 2008 r. na podstawie zawiadomienia i obrotu z 2007 r..." Wnioskodawca podał, że "Pytanie odnosi się do roku 2007".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spółka mogła dokonać wyboru zwolnienia z podatku od towarów i usług w 2007 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, spółka miała możliwość wyboru zwolnienia na lata przyszłe, opierając się na Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Wprowadziła ona określone zmiany dotyczące sposobu przeliczania kwot wyrażonych w walutach krajowych (w państwach spoza strefy euro) na euro. Jak wynika z art. 399 dyrektywy VAT z 2006 r., równowartość, w walutach krajowych kwot wyrażonych w euro, jest określana w odniesieniu do Państw członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej po dniu 1 stycznia 1999 r. i nie przyjęły euro jako jednej waluty, według kursu euro obowiązującego w dniu ich przystąpienia. Oznacza to, że w przypadku Polski do przeliczania kwot powinien być stosowany kurs euro obowiązujący na dzień 1 maja 2004 r., tj. na dzień akcesji Polski do Wspólnoty. Według tabeli A kursów średnich NBP kurs ten wynosił 1 euro - 4,8122 zł. Zgodnie z art. 400 dyrektywy VAT z 2006 r. przy przeliczeniu na waluty krajowe kwot, o których mowa w art. 399 dyrektywy VAT z 2006 r., państwa członkowskie mogą zaokrąglać otrzymane kwoty do 10% w górę lub w dół. Przy zastosowaniu sposobu przeliczania w powyższy sposób kwota zwolnienia (równowartość 10.000 euro liczona według kursu obowiązującego w dniu 1 maja 2004 r.) wyniosłaby 48.122 zł.

Mając na uwadze powyższe, ustawodawca zdecydował się określić od dnia 1 stycznia 2008 r. limit zwolnienia na poziomie 50.000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na to, że zdarzenie, którego dotyczy wniosek (rejestracja Wnioskodawcy jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług) miało miejsce w październiku 2006 r., gdyż - jak podał Wnioskodawca - czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług był od 1 października 2006 r., niniejszą interpretację wydano na podstawie przepisów obowiązujących w dniu zaistnienia opisanego zdarzenia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 tej ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z treści art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Na podstawie art. 96 ust. 3 ustawy o VAT, podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Na mocy art. 96 ust. 4 ustawy o VAT, Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego".

Przepis art. 96 ust. 5 ww. ustawy stanowi, że jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

Stosownie do art. 96 ust. 6 ustawy o VAT, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Jak wynika z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Treść art. 99 ust. 7 ustawy o VAT, wskazuje, że przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 oraz podmiotów wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, chyba że przysługuje im zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego zgodnie z art. 87 lub przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 2 i 3.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10 000 euro. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W świetle art. 113 ust. 2 ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy o VAT, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Za zgodą naczelnika urzędu skarbowego podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z dokumentów celnych oraz o kwotę podatku zapłaconą od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia (...).

Według art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 5 w trakcie roku podatkowego jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8.

Z treści art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, wynika, że jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1 lub w ust. 8, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu poprzednim, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 113 ust. 11 ustawy o VAT, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może dopiero po upływie 3 lat, licząc od końca miesiąca, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Na podstawie art. 113 ust. 13 zwolnień ustawy o VAT, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

Na mocy art. 113 ust. 14 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

Zgodnie z § 1 i § 2 rozporządzenie z dnia 15 listopada 2005 r. Ministra Finansów w sprawie określenia kwoty uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług. (Dz. U. Nr 229, poz. 1949), wartość sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług, odpowiadającej równowartości 10 000 euro, określa się w kwocie 39 200 zł. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2006 r.

Należy zauważyć, że na rok 2006 kwotę, o której mowa w ust. 1 stanowiła wartość 39.200 zł.

Natomiast zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 listopada 2006 r. w sprawie określenia kwoty uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 220, poz. 1604), wartość sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług, odpowiadającej równowartości 10.000 euro, określa się w kwocie 39.700 zł.

Zatem na rok 2007 kwotę, o której mowa w ust. 1 stanowiła wartość 39.700 zł.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że podatnik może skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

* od końca miesiąca, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub zrezygnowano z tego zwolnienia, muszą upłynąć 3 lata,

* podatnik w poprzednim roku podatkowym nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, definiowanej zapisem art. 113 ust. 1 ustawy o VAT,

* podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 31 stycznia 2003 r., obejmującą licencjonowane usługi w zakresie zarządzania wspólnotami mieszkańców. Wnioskodawca wykonywał czynności zwolnione przedmiotowo z podatku od towarów i usług oraz nie był zarejestrowany jako podatnik VAT.

W 2006 r. Wnioskodawca rozszerzył zakres działalności na czynności opodatkowane - handel internetowy. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od dnia 1 października 2006 r. Zgłoszenie rejestracyjne w podatku od towarów i usług Wnioskodawca złożył 27 października 2006 r. Pierwsza deklaracja podatkowa VAT-7 została złożona za m-c październik 2006 r.

Wartość sprzedaży opodatkowanej w 2006 r. wynosiła 5.376,00 zł, a w 2007 r. 44.169,00 zł. Wnioskodawca nie złożył zgłoszenia o ponownym wyborze zwolnienia od podatku. Wnioskodawca nie wykonywał czynności wskazanych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT od początku 2007 r., bowiem na pytanie tut. organu "Do którego roku podatkowego odnosi się pytanie Wnioskodawcy, czy Wnioskodawca pyta o zwolnienie od podatku od początku 2007 r. czy też od 2008 r. na podstawie zawiadomienia i obrotu z 2007 r..." Wnioskodawca podał, że "Pytanie odnosi się do roku 2007".

Należy zauważyć, że jak wskazano wyżej, kwotę zwalniającą od podatku podatników, o której mowa art. 113 ust. 1 ustawy o VAT na rok 2006 stanowiła wartość 39.200 zł.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 31 stycznia 2003 r. natomiast wartość sprzedaży opodatkowanej w 2006 r. wynosiła u Wnioskodawcy 5.376,00 zł. Jednocześnie Wnioskodawca nie wykonywał czynności wskazanych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Tym samym tut. organ przyjął, że zgłoszenie rejestracyjne zostało złożone 27 października 2006 r. przez Wnioskodawcę dobrowolnie z uwagi - jak podał Wnioskodawca, na rozszerzenie zakresu działalności na czynności opodatkowane - handel internetowy, bowiem wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła u Wnioskodawcy w 2006 r. ww. kwoty 39.200 zł. Ponadto Wnioskodawca nie wykonywał czynności wskazanych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Jak wskazano powyżej zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym w 2006 r. i 2007 r., podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może dopiero po upływie 3 lat, licząc od końca miesiąca, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz przytoczone przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca, nie mógł od początku 2007 r. wybrać zwolnienia od podatku VAT, bowiem Wnioskodawca nie spełnił przesłanek wynikających z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT, w stanie prawnym obowiązującym w 2007 r., tj. nie upłynął okres 3 lat licząc od końca miesiąca, w którym Wnioskodawca zrezygnował z tego zwolnienia, tj. od końca października 2006 r.

Na marginesie należy zauważyć, że brzmienie ww. art. 113 ust. 11 ustawy o VAT z dniem 1 stycznia 2009 r. uległo zmianie i okres 3-letniej karencji do ponownego wyboru zwolnienia został skrócony do roku. Zgodnie bowiem z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT w brzmieniu od 1 stycznia 2009 r., podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Wobec braku przepisów przejściowych i zasady stosowania nowego prawa, przyjąć należy, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia bądź zrezygnował ze zwolnienia przed dniem 1 stycznia 2009 r., mógł ponownie skorzystać ze zwolnienia po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia bądź zrezygnował ze zwolnienia o ile obrót z 2008 r. upoważniał do takiego zwolnienia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Na marginesie, odnosząc się do rozważań Wnioskodawcy poczynionych we własnym stanowisku odnośnie art. 399 i 400 Dyrektywy Rady 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy wskazać, że tut. organ nie podziela stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie.

Należy mieć bowiem na uwadze zapisy art. 287 ww. Dyrektywy, zgodnie z którym państwa członkowskie, które przystąpiły do Wspólnoty po 1 stycznia 1978 r., mogą przyznać zwolnienie podatnikom, których roczny obrót nie jest większy niż równowartość w walucie krajowej następujących kwot zgodnie z kursem wymiany w dniu ich przystąpienia (...) i dla Polski limit ten określono na poziomie 10.000 EUR.

Powyższy przepis wskazuje, że prawodawca europejski przyznał państwom członkowskim prawo do zwolnienia od podatku podatników o określonym obrocie, a zatem używając sformułowania państwa członkowskie mogą przyznać, pozostawił kwestę zastosowania tego zwolnienia do decyzji państwom członkowskim. Trzeba bowiem pamiętać, że zasadą jest że każda czynność objęta ustawą o VAT wykonana przez podmiot działający dla tej czynności w charakterze podatnika podlega opodatkowaniu. Wszelkie zatem odstępstwa od tej zasady, w tym w szczególności zwolnienia od podatku, traktować należy jako wyjątki.

Jednocześnie kwotę określoną w ww. art. 287 Dyrektywy należy traktować jako górny limit jaki może przyjąć państwo członkowskie jeśli zdecyduje się na zastosowanie wspomnianego zwolnienia. Innymi słowy państwo członkowskie nie może określić kwoty limitu na poziomie wyższym niż wskazany przez Dyrektywę, ale może przyjąć limit niższy.

Tym samym nie można uznać, że limit ten został określony w przepisach dotyczących podatku VAT w sposób nieprawidłowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego dotyczącego podatku od towarów i usług obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego bądź zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.