IBPP1/443-924/08/JP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2008 r. (data wpływu 26 czerwca 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 27 sierpnia 2008 r. (data wpływu 29 sierpnia 2008 r.) oraz z dnia 24 września 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usług wykonywanych w oparciu o zawarte umowy o dzieło - jest prawidłowe.

W dniu 26 czerwca 2008 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usług wykonywanych w oparciu o zawarte umowy o dzieło. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 sierpnia 2008 r. (data wpływu 29 sierpnia 2008 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. organu znak IBPP1/443-924/08/JP z dnia 19 sierpnia 2008 r. oraz z dnia 24 września 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w 2007 r. był zarejestrowany jako prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie "artystyczny zakład stolarski, X Jan" (według klasyfikacji PKD - produkcja wyrobów stolarskich i ciesielskich dla budownictwa), z której przychody podlegały opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Faktycznie w 2007 r. działalność ta nie była prowadzona. Jednocześnie w 2007 r. Wnioskodawca zawarł umowy o dzieło - jako osoba fizyczna, a nie w ramach działalności. Łączna wartość wykonanych usług w ramach tych umów wyniosła w 2007 r. 60.883,00 zł brutto. Zgodnie z treścią umów i stanem faktycznym w ramach umów Wnioskodawca wykonywał prace o charakterze usługowym, a nie produkcyjno-wytwórczym, i były to prace zarówno stolarskie jak i inne. Przedmiotowe umowy jasno wskazywały szczegółowe warunki dotyczące zakresu prac do wykonania, termin rozpoczęcia i zakończenia robót, określały wynagrodzenie za wykonane prace. Zgodnie z umowami i stanem faktycznym roboty wykonywane były z materiałów dostarczonych przez zamawiającego, pod nadzorem wyznaczonych przez zamawiającego osób, a odpowiedzialność za wykonane dzieło ponosił zamawiający. Zawierane umowy określały zatem warunki dotyczące materiałów, odpowiedzialności, harmonogramu prac jak też wysokość oraz sposób zapłaty (wynagrodzenie). Prace wykonywane były przez kilkunastu pracowników nie związanych ze sobą zależnością służbową. Wykonane dzieła nie stanowiły własności wykonawców, zatem w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych nie podlegały prawom autorskim/twórczym, a przez zamawiającego zostały zakwalifikowane jako przychody z art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z zastosowaniem kosztów uzyskania przychodów w wysokości 20% (zgodnie z informacją PIT-11).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 czerwca 2008 r. Wnioskodawca wskazał, że czynności jakie były wykonywane w ramach zawartych umów o dzieło polegały między innymi na: otynkowaniu sufitu oraz ścian wewnętrznych w piwnicy budynku wczasowego, szalowaniu i ocieplaniu ścian, montażu i wymianie słupów oraz montażu płatwi i mieczy wsporczych w magazynie zbożowym, montażu schodów, wykonaniu schodów zewnętrznych z cegły klinkierowej na podbudówce betonowej, konstrukcji ścian działowych na poddaszu i drugiej kondygnacji, podłóg w całym budynku, konstrukcji dachu, pokrycia dachowego, posadzek w piwnicy kamiennej, izolacji termicznych i przeciwwilgociowych w tej piwnicy, otworów drzwiowych i okiennych, konstrukcji werand, itp. Ponadto Wnioskodawca wykonywał prace porządkowe w obrębie obiektów, gdzie wykonywane były wymienione prace.

Zamawiający zgodnie z postanowieniami poszczególnych umów wskazywał termin rozpoczęcia i zakończenia prac, ponadto obowiązany był do wskazania miejsca poboru wody i energii oraz składowania śmieci oraz umożliwiał korzystanie z zaplecza sanitarnego. Ponadto zamawiający zobowiązywał się, zgodnie z treścią umów, dostarczyć materiały niezbędne do wykonania robót, a Wnioskodawca jako wykonawca po zakończeniu prac zobowiązany był rozliczyć się z otrzymanych materiałów, w tym zwrócić niewykorzystane materiały. Stosownie do zapisów umów Wykonawca nie ponosił odpowiedzialności za jakość materiałów dostarczonych przez zamawiającego oraz za oddziaływania eksploatacyjne na materiałach. Umowy zawierały zapis, iż wykonawca zobowiązywał się wykonać prace terminowo i bez usterek, a odbiór dzieła następował po uprzednim sprawdzeniu wykonanych prac, sporządzeniu protokołu odbioru (zawierającego ewentualne wady i usterki i termin ich usunięcia).

Usługi będące przedmiotem zawartych umów wykonywane były zespołowo (praktycznie żadna z prac nie została wykonana samodzielnie, tzn. indywidualnie). Osoby "trzecie" współpracowały w różnym zakresie w wykonywaniu poszczególnych prac (na przykład: druga osoba przygotowywała tynk, inna również jak Wnioskodawca tynkowała, "pomocnik" przygotowywał zaprawę, ktoś podawał elementy konstrukcji dachu, ktoś inny wraz z Wnioskodawcą wykonywał tę konstrukcję, itp., itd.).

Usługi wykonywane były pod nadzorem wyznaczonych przez zamawiającego osób; zamawiający zgodnie z postanowieniami poszczególnych umów wskazywał termin rozpoczęcia i zakończenia prac, zaś miejsce i zakres wykonywania prac wskazywał § 1 każdej z umów.

W związku z realizacją zawartych umów Wnioskodawca nie ponosił żadnego ryzyka gospodarczego, oraz nie ponosił odpowiedzialności za jakość materiałów dostarczonych przez zamawiającego oraz za oddziaływania eksploatacyjne na materiałach. Ponadto umowy zawierały standardowe zapisy, iż stronom przysługuje prawo do dochodzenia odszkodowania na zasadach ogólnych, a w sprawach nie unormowanych umową zastosowanie miały przepisy kodeksu cywilnego.

Umowy zawierały stosowny paragraf, zgodnie z którym strony ustalały ryczałtowe wynagrodzenie za prace i ustalały sposób wypłaty tego wynagrodzenia - wypłata następowała zarówno gotówką jak i przelewem na konto.

Wnioskodawca ponownie podkreślił, że zgodnie z treścią umów i stanem faktycznym, w ramach umów wykonywał prace o charakterze usługowym, a nie produkcyjno - wytwórczym. Faktycznie zatem w ramach zawartych umów nie wykonał ani jednej usługi wprost będącej przedmiotem jego działalności gospodarczej, bowiem nie wytworzył ani nie wyprodukował "dzieła" stanowiącego jego indywidualną "myśl twórczą". Czynności wykonywane w ramach zawartych umów o dzieło w części wykonywanych prac miały tyle wspólnego z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, że po części były to prace stolarskie (choć nie produkcyjno - wytwórcze a czysto usługowe).

Wnioskodawca wskazuje także, że nie działał jako podwykonawca - co wynikało zarówno z treści zawartych umów jak i stanu faktycznego. O innych wykonawcach, czyli o "osobach trzecich" Wnioskodawca wspomniał powyżej. Ponieważ żadna z prac nie była przez żadnego z wykonawców prowadzona od początku do końca indywidualnie, a umowy nie określały odpowiedzialności zlecającego przed tymi osobami za usługi wykonane przez Wnioskodawcę, należy przyjąć, zgodnie ze stanem faktycznym i zapisami umów, że wykonawcy współpracujący przy poszczególnych "dziełach" solidarnie odpowiadali za rzetelne wykonania tych "dzieł".

Ponadto Wnioskodawca w piśmie z dnia 24 września 2008 r. wskazał, że prace jakie wykonywał zgodnie z umową o dzieło, o których mowa we wniosku, zlecali mu (tzn. wskazywali co i gdzie należy wykonać) pracownicy Zleceniodawcy, tj. pracownicy zatrudnieni w Fundacji (tj. inżynierowie, którzy oprócz kierownika nadzoru budowlanego brali udział przy odbiorze prac). Oprócz zatrudnionych na umowę o dzieło w pracach brali udział również pracownicy na stałe zatrudnieni przez Zleceniodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczone na podstawie przedmiotowych umów przez Wnioskodawcę czynności będą podlegały wyłączeniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy wykonywane czynności nie spełniały warunków do uznania ich za przejaw działalność twórczej o indywidualnym charakterze, co mogłoby spowodować zakwalifikowanie tych prac jako przedmiotu prawa autorskiego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 1 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zdaniem Wnioskodawcy stan faktyczny wskazuje, że wykonywał on usługi dla podmiotu określonego w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla których to czynności i umów kumulatywnie spełnione zostały warunki dotyczące warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich (tj. przy wykonywaniu czynności korzystano z organizacji infrastruktury podmiotu, na rzecz którego czynności były wykonywane, jako wykonawca nie ponosił ryzyka ekonomicznego, nie ponosił odpowiedzialności wobec osób trzecich za wyrządzone szkody tzn. odpowiedzialność tą ponosił wyłącznie pracodawca).

Stosownie do art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie można uznać wykonywanych czynności za pozarolniczą działalność gospodarczą, ponieważ spełnione zostały łącznie wszystkie warunki tam określone tj. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonanie ponosił zlecający wykonanie czynności, były one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności, wykonujący czynności nie ponosił ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W art. 15 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług zostały określone czynności, których wykonywanie nie jest na gruncie ustawy o VAT uznawane za wykonywanie samodzielnej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 tej ustawy. Ponieważ spełnione zostały wymogi, aby w świetle art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT czynności wyłączyć z samodzielnej działalności gospodarczej, należy uznać, iż wykonane usługi nie podlegają tej ustawie, a więc świadczone usługi nie podlegają opodatkowaniu w myśl przepisów powołanej ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Z powyższych przepisów wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o VAT, istotne jest spełnienie wszystkich elementów wymienionych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy.

Należy zatem pamiętać, że podatnikiem jest osoba prowadząca "samodzielną działalność gospodarczą", co oznacza, że oprócz elementu samodzielności powinniśmy mieć do czynienia przede wszystkim z działaniami, które mogłyby zostać uznane za działalność gospodarczą.

Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy VAT osoba, która w ramach podpisanej umowy (np. umowy o dzieło), tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich - pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywanie, na podstawie umowy o dzieło, czynności - z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Poddając analizie poszczególne elementy ww. więzów prawnych łączących "pracodawcę" i "pracownika" należy stwierdzić, że w odniesieniu do warunków pracy istotne jest ustalenie, czy funkcja pełniona przez osobę świadczącą usługi jest wbudowana w strukturę organizacyjną usługobiorcy i czy osoba ta ma swobodę kształtowania sposobu prowadzenia własnej działalności. Istnienie bowiem takiej swobody (rozumianej np. jako swoboda w doborze współpracowników, określaniu dni i godzin pracy, swoboda w kształtowaniu sposobu funkcjonowania) oraz pozostawanie poza organizacją usługobiorcy oznacza wykonywanie czynności w sposób samodzielny.

Ważnym elementem w całej sprawie jest także kwestia wynagrodzenia. W przypadku bowiem podmiotu prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą wysokość wynagrodzenia zależy od skuteczności jego działań. Występuje tu zatem element niepewności - inaczej niż w przypadku umowy o pracę, gdzie wysokość wynagrodzenia jest z góry znana (przynajmniej w pewnym zakresie). Ponadto w przypadku umowy o pracę ryzyko ekonomiczne, a w przeważającej mierze także ryzyko prawne prowadzenia działalności spoczywa jedynie na pracodawcy. Tymczasem w przypadku podmiotu prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą ryzyko ekonomiczne podejmowanego przedsięwzięcia dotyczy wyłącznie tego podmiotu - istnieje bowiem bezpośredni związek między wysokością wynagrodzenia, wysokością ponoszonych kosztów jak i koniecznością działania w warunkach niepewności np. co do popytu, konkurencji, czy tez ostatecznego rezultatu finansowego podjętej działalności. Wyznacznikiem samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej jest również to, że osoba prowadząca samodzielnie działalność gospodarczą wykonuje tę działalność niezależnie, we własnych pomieszczeniach, sama organizuje materiały, wyposażenie, czas i miejsce pracy oraz zatrudnia dodatkowy personel.

W świetle powyższego nie będzie podatnikiem osoba, która w ramach podpisanej umowy, w tym przypadku umowy o dzieło, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami, korzystając wyłącznie lub przede wszystkim z organizacji i infrastruktury podmiotu, na rzecz którego działalność/czynności są wykonywane. Z samodzielnie wykonywaną działalnością gospodarczą nie mamy zatem do czynienia jedynie wówczas, gdy osoba fizyczna świadcząc usługi na rzecz swojego pracodawcy (zleceniodawcy)spełnia następujące warunki:

* przy prowadzeniu tej działalności korzysta wyłącznie lub przede wszystkim z organizacji infrastruktury podmiotu, na rzecz którego działalność jest prowadzona,

* nie ponosi ekonomicznego ryzyka,

* nie ponosi odpowiedzialności wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, tzn. odpowiedzialność tę ponosi wyłącznie zleceniodawca.

Jak wynika ze stanu faktycznego opisanego we wniosku Wnioskodawca w 2007 r. jako osoba fizyczna (a nie w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej), zawarł umowy o dzieło. Zgodnie z treścią umów i stanem faktycznym w ramach tych umów wykonywał prace o charakterze usługowym. Przedmiotowe umowy wskazywały szczegółowe warunki dotyczące zakresu prac do wykonania, terminu rozpoczęcia i zakończenia robót, określały wynagrodzenie za wykonane prace. Roboty wykonywane były z materiałów dostarczonych przez zamawiającego, pod nadzorem wyznaczonych przez zamawiającego osób, a odpowiedzialność za wykonane dzieło ponosił zamawiający.

Zawierane umowy określały zatem warunki dotyczące materiałów, odpowiedzialności, harmonogramu prac jak też wysokość oraz sposób zapłaty (wynagrodzenie). Prace wykonywane były przez kilkunastu pracowników niezwiązanych ze sobą zależnością służbową. Wykonane dzieła nie stanowiły własności wykonawców, zatem w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych nie podlegały prawom autorskim/twórczym, a przez zamawiającego zostały zakwalifikowane jako przychody z art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z zastosowaniem kosztów uzyskania przychodów w wysokości 20% (zgodnie z informacją PIT-11).

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że czynności jakie były wykonywane w ramach zawartych umów o dzieło polegały między innymi na: otynkowaniu sufitu oraz ścian wewnętrznych w piwnicy budynku wczasowego, szalowaniu i ocieplaniu ścian, montażu i wymianie słupów oraz montażu płatwi i mieczy wsporczych w magazynie zbożowym, montażu schodów, wykonaniu schodów zewnętrznych z cegły klinkierowej na podbudówce betonowej, konstrukcji ścian działowych na poddaszu i drugiej kondygnacji, podłóg w całym budynku, konstrukcji dachu, pokrycia dachowego, posadzek w piwnicy kamiennej, izolacji termicznych i przeciwwilgociowych w tej piwnicy, otworów drzwiowych i okiennych, konstrukcji werand, itp. Wnioskodawca wykonywał prace porządkowe w obrębie obiektów, gdzie wykonywane były wymienione prace.

Zamawiający zgodnie z postanowieniami poszczególnych umów wskazywał termin rozpoczęcia i zakończenia prac, ponadto, jak już wyżej wspomniano, obowiązany był do wskazania miejsca poboru wody i energii oraz składowania śmieci oraz umożliwiał korzystanie z zaplecza sanitarnego. Zamawiający zobowiązywał się również, zgodnie z treścią umów, dostarczyć materiały niezbędne do wykonania robót, a Wnioskodawca jako wykonawca po zakończeniu prac zobowiązany był rozliczyć się z otrzymanych materiałów, w tym zwrócić niewykorzystane materiały. Stosownie do zapisów umów Wykonawca nie ponosił odpowiedzialności za jakość materiałów dostarczonych przez zamawiającego oraz za oddziaływania eksploatacyjne na materiałach. Umowy zawierały zapis, iż wykonawca zobowiązywał się wykonać prace terminowo i bez usterek, a odbiór dzieła następował po uprzednim sprawdzeniu wykonanych prac, sporządzeniu protokołu odbioru (zawierającego ewentualne wady i usterki i termin ich usunięcia).

Usługi będące przedmiotem zawartych umów wykonywane były zespołowo (praktycznie żadna z prac nie została wykonana samodzielnie, tzn. indywidualnie). Inne osoby współpracowały w różnym zakresie w wykonywaniu poszczególnych prac (na przykład: druga osoba przygotowywała tynk, inna również jak Wnioskodawca tynkowała, "pomocnik" przygotowywał zaprawę, ktoś podawał elementy konstrukcji dachu, ktoś inny wraz z Wnioskodawcą wykonywał tę konstrukcję, itp., itd.).

W związku z realizacją zawartych umów Wnioskodawca nie ponosił żadnego ryzyka gospodarczego, za jakość materiałów dostarczonych przez zamawiającego oraz za oddziaływania eksploatacyjne na materiałach. Ponadto umowy zawierały standardowe zapisy, iż stronom przysługuje prawo do dochodzenia odszkodowania na zasadach ogólnych, a w sprawach nie unormowanych umową zastosowanie mają przepisy kodeksu cywilnego.

Umowy zawierały stosowny paragraf, zgodnie z którym strony ustalały ryczałtowe wynagrodzenie za prace i ustalały sposób wypłaty tego wynagrodzenia - wypłata następowała zarówno gotówką jak i przelewem na konto.

Wnioskodawca jeszcze raz podkreślił, że zgodnie z treścią umów i stanem faktycznym, w ramach umów wykonywał prace o charakterze usługowym, a nie produkcyjno - wytwórczym. Faktycznie zatem w ramach zawartych umów nie wykonał ani jednej usługi wprost będącej przedmiotem jego działalności gospodarczej, bowiem nie wytworzył ani nie wyprodukował "dzieła" stanowiącego jego indywidualną "myśl twórczą". Czynności wykonywane w ramach zawartych umów o dzieło w części wykonywanych prac miały tyle wspólnego z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, że po części były to prace stolarskie (choć nie produkcyjno - wytwórcze a czysto usługowe).

Wnioskodawca wskazuje także, że nie działał jako podwykonawca - co wynikało zarówno z treści zawartych umów jak i stanu faktycznego. Ponieważ żadna z prac nie była przez żadnego z wykonawców prowadzona od początku do końca indywidualnie, tak więc wykonawcy współpracujący przy poszczególnych "dziełach" solidarnie odpowiadali za rzetelne wykonania tych "dzieł".

Usługi wykonywane były pod nadzorem wyznaczonych przez zamawiającego osób; zamawiający zgodnie z postanowieniami poszczególnych umów wskazywał termin rozpoczęcia i zakończenia prac, zaś miejsce i zakres wykonywania prac wskazywał § 1 każdej z umów. Prace jakie Wnioskodawca wykonywał zgodnie z umowami o dzieło, o których mowa we wniosku, zlecali mu (tzn. wskazywali co i gdzie należy wykonać) pracownicy Zleceniodawcy, tj. pracownicy zatrudnieni w Fundacji (tj. inżynierowie, którzy oprócz kierownika nadzoru budowlanego brali udział przy odbiorze prac). Oprócz zatrudnionych na umowę o dzieło w pracach brali udział również pracownicy na stałe zatrudnieni przez Zleceniodawcę.

Ponadto Wnioskodawca jeszcze raz podkreślił, że przy wykonywaniu czynności korzystano z organizacji infrastruktury podmiotu, na rzecz którego czynności były wykonywane, jako wykonawca nie ponosił ryzyka ekonomicznego, nie ponosił odpowiedzialności wobec osób trzecich za wyrządzone szkody tzn. odpowiedzialność tę ponosił wyłącznie pracodawca.

W świetle tak przedstawionego stanu faktycznego oraz w odniesieniu do wskazanych przepisów ustawy o VAT należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w oparciu o zawarte umowy o dzieło, a także okoliczności towarzyszące wykonaniu tych czynności wskazują, że działań tych nie można zakwalifikować do samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej, bowiem nie można się tutaj doszukać ani samodzielności w wykonywaniu zleconych czynności, ani ryzyka ekonomicznego podejmowanego w warunkach niepewności, jak i odpowiedzialności Wnioskodawcy wobec osób trzecich za wykonane w ramach umów czynności. Wnioskodawca działał bowiem w warunkach wbudowanych w strukturę organizacyjną usługobiorcy, korzystał wyłącznie z infrastruktury zleceniodawcy, wykonywał prace w zespole wieloosobowym nadzorowanym przez osoby wyznaczone przez zlecającego, które wskazywały co i gdzie należy wykonywać, a ponadto odpowiedzialność wobec osób trzecich za wykonane dzieło czy wyrządzone szkody ponosił zamawiający.

Należy jednak w tym miejscu podkreślić, że niniejszą interpretację oparto wyłącznie na stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę, bowiem analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny, czy podpisana przez Zainteresowanego z zamawiającym umowa o dzieło, tworzy stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Ponadto należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego wyczerpująco przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretacje dokumentów.

Reasumując, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny należy stwierdzić, że jeżeli wykonywane czynności spełniają wymogi wymienione w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, to nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a sam Wnioskodawca nie będzie uznawany w zakresie tych czynności za podatnika tego podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.