IBPP1/443-920/12/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2012 r. (data wpływu 30 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 listopada 2012 r. (data wpływu 3 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek objętych wspólnością majątkową małżeńską - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 sierpnia 2012 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek z dnia 22 czerwca 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek objętych wspólnością majątkową małżeńską.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 listopada 2012 r. (data wpływu 3 grudnia 2012 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-920/12/MS z dnia 19 listopada 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 1989 r. Wnioskodawca zakupił, wspólnie z współmałżonkiem pole orne o powierzchni 3,6 ha. Dokonując zakupu Wnioskodawca wraz z współmałżonkiem nie mieli zamiaru dalszej sprzedaży. Nabycie nastąpiło dla celów prywatnych, jako majątek osobisty. Gospodarstwo rolne zostało nabyte w celu uzyskania dodatkowego źródła utrzymania poza pracą zarobkową. Dodatkowym źródłem przychodów była działalność rolnicza, prowadzona w latach 1989-1995. Grunt był wykorzystywany pod uprawę zbóż, dokonywano sprzedaży produktów rolnych - zbóż pochodzących z własnej produkcji rolniczej do końca 1995 r., w którym zakończono wszelką działalność rolniczą. Od 1996 r. do dnia dzisiejszego Wnioskodawca wraz z współmałżonkiem nie prowadzą działalności rolniczej. Powodem zakończenia działalności rolniczej była niska opłacalność produkcji rolniczej oraz brak siły do pracy. Wnioskodawca wraz z współmałżonkiem nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Zamiar sprzedaży pojawił się dopiero w 1994 r., kiedy to Wnioskodawca wraz z współmałżonkiem zdecydowali się podzielić grunt na 6 części oraz sprzedać jego cześć w celu pozyskania funduszy na budowę domu oraz konsumpcję. W 1995 r. sprzedana została jedna działka, a w 1996 r. kolejne dwie działki rolne. Przy sprzedaży dokonanej w 1994 r. oraz 1995 r. Wnioskodawca wraz z współmałżonkiem kierował się jedynie potrzebą zapewnienia dodatkowych środków przeznaczonych na budowę domu oraz na bieżące potrzeby rodziny. Aktualnie Wnioskodawca wraz z współmałżonkiem planuje sprzedać pozostałe działki o łącznej powierzchni wynoszącej około 2 ha. Środki ze sprzedaży pozostałej części gruntu zostaną przeznaczone na remont własnego budynku mieszkalnego, własną konsumpcję oraz na pomoc finansową (darowiznę) dla własnych dzieci, które wykorzystają ją między innymi na budowę własnych domów. Do lipca 2011 r. dla wymienionego terenu obowiązywało studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, w którym działki znajdowały się na terenie rolnym/zielonym. Od lipca 2011 r. dla wymienionego terenu obowiązuje już plan zagospodarowania przestrzennego w którym działki znajdują się na terenie oznaczonym jako teren zieleni ogrodowej publicznej. W styczniu 2007 r. została wydana dla działek decyzja określająca wstępne warunki zagospodarowania pod zabudowę domów jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej. Rodzaj zabudowy wynikał z istniejącej sąsiedniej zabudowy. W lipcu 2008 r. została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę łącznie 12 domów jednorodzinnych obejmująca wszystkie 3 działki przeznaczone do sprzedaży. Dzięki wydaniu decyzji zwiększeniu uległo grono potencjalnych nabywców dla działek. Dotychczasowe przeznaczenie rolne/zieleń nie gwarantowało znalezienia nabywcy. Ponieważ zostało wydane jedno pozwolenie na wszystkie 3 działki łącznie najprawdopodobniej dojdzie do sprzedaży jednemu nabywcy. Nie będzie więc kilku sprzedaży do kilku nabywców a tylko jedna. Po sprzedaży nabywca będzie mógł zrealizować inwestycję zgodnie z pozwoleniem. Do chwili obecnej Wnioskodawca wraz z współmałżonkiem nie znalazł kupca na działki pomimo licznych ogłoszeń o sprzedaży. Zgodnie z ustawą prawo budowlane decyzja o pozwoleniu na budowę wygasa, jeżeli budowa nie została rozpoczęta przed upływem 3 lat od dnia, w którym decyzja ta stała się ostateczna lub budowa została przerwana na czas dłuższy niż 3 lata. Przed upływem ww. terminu powodującego utratę decyzji a tym samym utratę możliwości zabudowy działki w przyszłości (gdyż jak wskazano powyżej obowiązujący plan zagospodarowania przewiduje tylko tereny zieleni bez możliwości jakiejkolwiek zabudowy) Wnioskodawca wraz z współmałżonkiem założyli dziennik budowy z ustaleniem kierownika budowy, wytyczeniem obrębu fundamentów pod jednego bliźniaka przez geodetę, oraz wykonali w części niwelację i utwardzenie terenu przerywając bieg ww. terminu. Wnioskodawca wraz z współmałżonkiem nie posiadają wiedzy ani środków potrzebnych do samodzielnej realizacji inwestycji objętej pozwoleniem, która nie była ich celem. Wnioskodawca wraz z współmałżonkiem posiadają stałe źródło dochodów - umowy o pracę. Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT czynnym, nie prowadził, nie prowadzi i nie zamierza prowadzić żadnej działalności gospodarczej. Grunt mający być przedmiotem dostawy nie był przedmiotem umów najmu ani dzierżawy. Wszystkie przeznaczone do sprzedaży działki są niezabudowane. Wnioskodawca posiada inne nieruchomości gruntowe, lecz nie planuje ich sprzedaży w przyszłości. Nie planuje również nabywać żadnych innych nieruchomości w celu odsprzedaży.

Przedmiotem planowanej sprzedaży mają być cztery działki o łącznej powierzchni 2,0154 ha w tym: 0,7145 ha, 0,5888 ha, 0,6095 ha i 0,1026 ha (droga).

Przedmiotem sprzedaży nie będzie udział w prawie własności działek lecz sprzedaż majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską.

W okresie od 1996 r. do chwili obecnej na działkach mających być przedmiotem sprzedaży rośnie trawa, która w żaden sposób nie jest przez Wnioskodawcę wraz z współmałżonkiem wykorzystywana (ugór). Przyczyną sprzedaży działek jest brak prowadzenia działalności rolniczej z uwagi na brak siły do pracy i niską opłacalność z uwagi na niską klasę gleby oraz chęć pomocy finansowej (darowizny) dla własnych dzieci. Do jednej z działek wykonano prowizoryczną drogę dojazdową utwardzając ją kamieniem. Wnioskodawca nie podejmował i nie planuje podejmować działań marketingowych w celu sprzedaży działek.

Wnioskodawca zamierza pozyskać nabywcę przedmiotowych działek za pośrednictwem Biura Pośrednictwa Nieruchomości. Wnioskodawca wspólnie z współmałżonkiem zamieścili ogłoszenie w prasie lokalnej o zamiarze sprzedaży działek lecz nie było zainteresowania. W 2000 r. Wnioskodawca nabył wspólnie z współmałżonkiem działkę rolną w miejscowości górskiej o powierzchni 0,32 ha w celu wybudowania domu letniskowego dla celów prywatnych. W 1998 r. Wnioskodawca wspólnie z współmałżonkiem sprzedał udział w działce rolnej (grunt rolny), którą otrzymali od rodziców Wnioskodawcy w 1986 r. Z tego tytułu Wnioskodawca nie składał deklaracji VAT-R oraz VAT-7. Nie odprowadzał podatku VAT.

Z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowych działek wystąpił współmałżonek Wnioskodawcy ponieważ dotychczasowe przeznaczenie działek (teren rolno-zielony) nie gwarantowało znalezienie nabywcy. O wydanie decyzji na pozwolenie na budowę 12 domów jednorodzinnych wystąpił współmałżonek Wnioskodawcy celem znalezienia nabywcy.

Jednocześnie Wnioskodawca stwierdza, że w 1989 r. nabył wspólnie z współmałżonkiem całą nieruchomość o pow. 3,6 ha na małżeńską wspólność majątkową. Wnioskodawca nie nabył zatem udziału lecz wspólnie z współmałżonkiem całą nieruchomość.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 28 listopada 2012 r.):

Czy w świetle przedstawianego stanu faktycznego planowana sprzedaż udziału oznacza prowadzenie działalności gospodarczej w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym czy z tytułu takiej sprzedaży Wnioskodawca stanie się podatnikiem VAT, zobowiązanym do rejestracji, naliczenia podatku należnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując przedmiotowej transakcji nie stanie się on podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm. zwanej dalej ustawą o VAT), gdyż czynność taka nie spełnia przesłanek prowadzenia działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6). Artykuł 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ww. ustawy). Wobec braku definicji legalnej, aby zdefiniować częstotliwość należy się odwołać do wykładni językowej (gramatycznej). Zgodnie ze słownikiem języka polskiego, "częstotliwe" oznacza częste występowanie, powtarzanie się jakiejś czynności lub zjawiska. Przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy więc rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie. W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Można zatem stwierdzić, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Transponując powyższe uwagi na grunt przedstawionego stanu faktycznego w ocenie Wnioskodawcy nie można powiedzieć, iż będzie występował on przy tej transakcji jako podatnik VAT prowadzący działalność gospodarczą. Nie można bowiem Wnioskodawcy uznać za przedsiębiorcę ani handlowca. Na moment dokonywania przedmiotowej transakcji Wnioskodawca nie zamierza bowiem dokonywać tej czynności wielokrotnie, nie jest ona dokonywana z zamiarem jej powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania jej stałego (zorganizowanego) charakteru. Warunek częstotliwości nie zostaje tu zatem wypełniony (podziału na 6 działek dokonano bowiem w 1994 r. tj. 18 lat temu, a pierwsze trzy działki sprzedano w latach 1995-1996). Dokonując dostawy ww. działek Wnioskodawca nie będzie także działał w charakterze handlowca. Pod pojęciem handel należy bowiem rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. W momencie zakupu Wnioskodawca nie miał zamiaru sprzedaży i nie chodzi tu tylko o jego wolę wewnętrzną wyrażoną jego oświadczeniem ale także wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności np. sposób użytkowania. Wskazane przez Wnioskodawcę w przedmiotowej sprawie fakty wskazują jednoznacznie na brak zamiaru związania nabytej nieruchomości z późniejszą sprzedażą. Nabycie nastąpiło dla celów prywatnych, jako majątek osobisty, który miał służyć utrzymaniu rodziny (uprawa płodów rolnych). Na moment nabycia a także jeszcze długo po nim Wnioskodawca nie zakładał i nie planował pozbycia się gruntu ani choćby jego części w jakikolwiek sposób. Konieczność sprzedaży wynikała z jednej strony z późniejszej utraty dotychczasowej przydatności gruntu (pierwotnie rolny następnie nieużywany), a z drugiej z potrzeby pozyskania środków finansowych dla zaspokojenia podstawowych potrzeb rodziny (mieszkaniowych i konsumpcyjnych). Dodatkowo każda działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. W przedmiotowej sprawie podział gruntu i jego sprzedaż częściami nie wynikała z ustalonego planu Wnioskodawcy i chęci zapewnienie sobie stałego i powtarzalnego źródła dochodów. Podział wynikał z faktu, iż przed jego dokonaniem grunt był z prawnego punktu widzenia jedną nieruchomością i miał dużą powierzchnię, a tym samym można go było sprzedać tylko w całości uzyskując z niego określoną kwotę. Potrzeby finansowe Wnioskodawcy były mniejsze więc zdecydował się podzielić grunt i sprzedać tylko taką jego część po podziale jaka zaspokoi jego potrzeby. Stąd sprzedaż działek w 1994 r. i 1995 r. Pozostała część gruntu pozostaje własnością Wnioskodawcy i jego współmałżonka do chwili obecnej. W momencie sprzedaży pierwszych trzech działek Wnioskodawca nie mógł przewidzieć, czy w ogóle i kiedy pojawi się ewentualnie konieczność sprzedaży pozostałej części. Taka potrzeba zaistniała jednak aktualnie ponownie i związana jest z sytuacją rodzinną Wnioskodawcy. Nie jest to zatem powtarzalność, stałość, działanie w sposób ciągły jakie są przesłankami prowadzenia działalności gospodarczej. W ocenie Wnioskodawcy nie są to także okoliczności wskazujące na zamiar działania w sposób częstotliwy. Sprzedaż działek nie była nigdy dla Wnioskodawcy celem samym w sobie a jedynie środkiem zmierzającym do zaspokojenia zmieniających się potrzeb finansowych rodziny. Powodem sprzedaży nie jest taka czy inna sytuacja na rynku nieruchomości (sprzedaż w czasach koniunktury a zatem możliwość sprzedania po korzystnej cenie), chęć realizacji zysku, pozyskanie środków finansowych w celu ich dalszego inwestowania w nowe nieruchomości, a jedynie zaspokajanie aktualnych potrzeb rodziny. Nie jest zatem działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, która to sytuacja ma miejsce w okolicznościach przedmiotowej transakcji. Dodatkowo zarówno Wnioskodawca jak i jego współmałżonek utrzymują się z innych źródeł (praca zarobkowa), które stanowią dla nich stałe i podstawowe źródło przychodów. Cecha działania zarobkowego będąca jedną z przesłanek działalności gospodarczej również nie jest zatem spełniona w przedmiotowym przypadku. Planowana sprzedaż nie ma również charakteru zorganizowanego bowiem żadna z przedstawionych okoliczności nie wskazuje na taki charakter. Reasumując w ocenie Wnioskodawcy sprzedaż przedmiotowych działek, z majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest dokonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego, zarobkowego i ciągłego charakteru a tym samym Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Wnioskodawca przy sprzedaży będzie korzystał jedynie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Stanowisko i argumentacja Wnioskodawcy pozostaje także zgodna z interpretacjami indywidualnymi wydanymi przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach: interpretacja indywidualna z dnia 30 maja 2011 r. znak IBPP1/443-487/11/AL, interpretacja indywidualna z dnia 14 lipca 2010 r. znak IBPP1/443-311/10/MS, interpretacja indywidualna z dnia 14 czerwca 2010 r. znak IBPP3/443-272/10/PH. Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy potwierdza także orzecznictwo TSUE oraz sądów administracyjnych. Jak wskazał ETS w wyroku w sprawie C-400/98 "Dla rozstrzygnięcia istotna jest zatem, czy fakt zbywania działek oznacza wykonywanie przez skarżącego działalności handlowej. Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika od towarów i usług. W przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Pojęcie "handel" oznacza bowiem dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Już zatem sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy organ skarbowy wie, że przewidywana działalność gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana. Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku jednoznacznie wynika, iż w chwili nabycia gruntu Wnioskodawca nie miał zamiaru jego sprzedaży w ramach profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Podobnie uznał NSA w wyroku z dnia 27 czerwca 2008 r., I FSK 253/08 stwierdzając, że "Skoro zatem, z przedstawionego stanu faktycznego (stanowiącego podstawę do wydania interpretacji indywidualnej) wynika, że skarżący nabył grunty celem prowadzenia działalności rolniczej w roku 1982, a dopiero po ponad 20-tu latach później, w związku ze zmianą przeznaczenia gruntu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego postanowił je sprzedać jako grunt prywatny, to wobec przyjęcia, iż zamiarem skarżącego w 1982 r. było prowadzenie gospodarstwa rolnego, nie można przypisać mu w tym zakresie prowadzenia działalności handlowej". O prowadzeniu działalności gospodarczej i działaniu w charakterze podatnika nie mogą świadczyć działania służące wydaniu decyzji określonych w stanie faktycznym, bowiem miały one na celu zwiększenie prawdopodobieństwa pozyskania nabywcy w ogóle. O prowadzeniu działalności gospodarczej i działaniu w charakterze podatnika nie mogą także świadczyć prace podjęte na gruncie bowiem podjęte one zostały w związku upływem 3 letniego terminu określonego przepisami prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Natomiast, w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W świetle art. 35 tego Kodeksu, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 s. 1 z późn. zm.).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jak i art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar". Zgodnie z definicją zawartą we "Współczesnym słowniku języka polskiego" (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r.), "zamiar" oznacza "intencje zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć".

Wobec powyższego istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom oraz cel, który dana osoba ma osiągnąć wykonując dane czynności. Zatem przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

W świetle powyżej przytoczonych przepisów dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzonej działalności gospodarczej, co może mieć miejsce również przy czynności dokonanej jednorazowo. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Wskazać należy, iż ustawodawca nie określił wymogów formalnych, którym odpowiadać ma podatnik, aby mógł być uznany za producenta lub handlowca oraz kiedy zamiar częstotliwego wykonywania czynności ma być ujawniony. Jednakże w okolicznościach niniejszej sprawy uprawniony jest wniosek, że wystarczającym jest, by okoliczności wskazujące na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy zaistniały w chwili ich wykonywania, zaś podmiot ich dokonujący zachowywał się jak handlowiec czy producent. Dla celów podatku VAT nie jest konieczne, aby działalność była działalnością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły przez podmioty gospodarcze (przedsiębiorców). Opodatkowaniu tym podatkiem podlega dostawa towarów nie tylko wówczas, gdy dokonywana jest przez podatnika VAT, dla którego wykonywanie działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu. Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, które dokonują dostawy, czy też świadczą usługi stają się podatnikami podatku VAT, jeżeli okoliczności towarzyszące wykonywaniu czynności wskazują na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy.

Kwestia sprzedaży gruntów była również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości UE. Z treści orzeczeń w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Analizując przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego w kontekście powyższych orzeczeń TSUE stwierdzić należy, że Wnioskodawca w zakresie odnoszącym się do wskazanej we wniosku nieruchomości o łącznej powierzchni 2,0154 ha (działki o powierzchni 0,7145 ha, 0,5888 ha, 0,6095 ha i 0,1026 ha - droga), podejmował działania porównywalne z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami.

Z wniosku wynika, że zakupioną w 1989 r. nieruchomość rolną o powierzchni 3,6 ha wykorzystywaną początkowo w latach 1989-1995 do prowadzenia działalności gospodarczej, Wnioskodawca w 1996 r. podzielił na 6 części. W 1995 r. Wnioskodawca sprzedał jedną działkę, a w 1996 r. kolejne dwie działki rolne.

Aktualnie Wnioskodawca wraz z współmałżonkiem planuje sprzedać pozostałe działki o łącznej powierzchni wynoszącej około 2 ha (działki o pow. 0,7145 ha, 0,5888 ha, 0,6095 ha i 0,1026 ha-droga). W styczniu 2007 r. dla przedmiotowych działek została wydana decyzja określająca wstępne warunki zagospodarowania pod zabudowę domów jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej. Rodzaj zabudowy wynikał z istniejącej sąsiedniej zabudowy. Z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowych działek wystąpił współmałżonek Wnioskodawcy ponieważ dotychczasowe przeznaczenie działek (teren rolno-zielony) nie gwarantowało znalezienia nabywcy. W lipcu 2008 r. została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę łącznie 12 domów jednorodzinnych obejmująca wszystkie 3 działki przeznaczone do sprzedaży. Z wnioskiem o wydanie decyzji na pozwolenie na budowę 12 domów jednorodzinnych wystąpił również współmałżonek. Dzięki wydaniu decyzji zwiększeniu uległo grono potencjalnych nabywców dla działek, gdyż dotychczasowe przeznaczenie rolne/zieleń nie gwarantowało znalezienia nabywcy.

Ponieważ zgodnie z ustawą prawo budowlane decyzja o pozwoleniu na budowę wygasa, jeżeli budowa nie została rozpoczęta przed upływem 3 lat od dnia, w którym decyzja ta stała się ostateczna lub budowa została przerwana na czas dłuższy niż 3 lata, przed upływem ww. terminu (powodującego utratę decyzji a tym samym utratę możliwości zabudowy działki w przyszłości) Wnioskodawca wraz z współmałżonkiem założyli dziennik budowy z ustaleniem kierownika budowy, wytyczeniem obrębu fundamentów pod jednego bliźniaka przez geodetę, oraz wykonali w części niwelację i utwardzenie terenu przerywając bieg ww. terminu.

Ponadto z pisma z dnia 28 listopada 2012 r. wynika, że do jednej z działek wykonano prowizoryczną drogę dojazdową utwardzając ją kamieniem (wydzielono pod tę drogę działkę o powierzchni 0,1026 ha).

Wobec powyższego uznać należy, że zbycie przedmiotowych działek, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego użytkowanych rolniczo przez Wnioskodawcę, stanowi w tej sytuacji działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. W przedmiotowej sytuacji istnieją wskazane przesłanki świadczące o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. To wskazuje, że w takim przypadku nie mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym - nie mających cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, iż w związku z planowaną sprzedażą działek objętych wspólnością majątkową małżeńską (o powierzchni 0,7145 ha, 0,5888 ha, 0,6095 ha i 0,1026 ha wydzielonych z nieruchomości gruntowej o powierzchni 2,0154 ha) Wnioskodawca wykazał aktywność, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności - zatem Wnioskodawcę należy w tej konkretnej sytuacji uznać za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji stwierdzić należy, że dostawa przedmiotowych działek będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W takiej sytuacji dostawa działek kwalifikuje tę czynność jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych. Powyższym czynnościom można jak najbardziej przypisać charakter częstotliwy. Nie można zatem uznać, aby powyższe działania podejmowane były przez Wnioskodawcę wyłącznie dla realizacji prawa do rozporządzania swoim majątkiem osobistym.

Podsumowując jeszcze raz należy wskazać, że wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż Wnioskodawca podejmie działania wskazujące na zamiar wykorzystania zakupionej nieruchomości do działalności gospodarczej, a zatem sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem.

W efekcie planowaną sprzedaż działek przeznaczonych pod zabudowę należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Niemniej jak wynika z art. 146a pkt 1 ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT. I tak stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwolniona jest od podatku dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647).

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z kolei, w myśl art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Ponadto zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast, w myśl art. 106 ust. 4 ww. ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 -3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym, nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jak wynika natomiast z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Powyższe oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw tych towarów, niezależnie od wielkości swoich obrotów są podatnikami podatku od towarów i usług i stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy, obowiązani są przed dniem wykonania pierwszej dostawy gruntów, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenia rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości niezabudowanej, tj. działek o powierzchni 0,7145 ha, 0,5888 ha, 0,6095 ha i 0,1026 ha wydzielonych z nieruchomości gruntowej o powierzchni 2,0154 ha. Od lipca 2011 r. dla wymienionego terenu obowiązuje już plan zagospodarowania przestrzennego w którym działki znajdują się na terenie oznaczonym jako teren zieleni ogrodowej publicznej. Jednakże w styczniu 2007 r. została wydana dla działek decyzja określająca wstępne warunki zagospodarowania pod zabudowę domów jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej a w lipcu 2008 r. została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę łącznie 12 domów jednorodzinnych obejmująca wszystkie 3 działki przeznaczone do sprzedaży. Przedmiotowa decyzja o pozwoleniu na budowę mimo uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w którym wskazana we wniosku nieruchomość została oznaczona jako teren zieleni ogrodowej publicznej nie utraciła mocy.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż w sytuacji gdy dla wskazanej nieruchomości obowiązywać będzie decyzja o pozwoleniu na budowę łącznie 12 domów jednorodzinnych, brak będzie podstaw prawnych do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Skutkiem powyższego przedmiotowa sprzedaż opodatkowana będzie stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Jednocześnie z uwagi na to, iż przedmiotem sprzedaży będą grunty przeznaczone pod zabudowę, zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy o VAT w sprawie nie znajdzie zastosowanie zwolnienie, o których mowa w ust. 1 i 9 ustawy o VAT. W konsekwencji Wnioskodawca będzie obowiązany zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT przed dniem dokonania przedmiotowej sprzedaży do złożenia naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego zgłoszenia rejestracyjnego i do rozliczenia podatku w myśl art. 99 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz zmiany stanu prawnego.

Należy podkreślić, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powołany przez Wnioskodawcę wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, bowiem stanowi on rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Na marginesie należy też zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy, nie stanowią zatem źródła prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.