IBPP1/443-917/12/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2012 r. (data wpływu 29 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 listopada 2012 r. (data wpływu 26 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży 12 lokali mieszkalnych - jest prawidłowe.

W dniu 29 sierpnia 2012 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży 12 lokali mieszkalnych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 listopada 2012 r. (data wpływu 26 listopada 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-917/12/ES z dnia 13 listopada 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadząc wraz z żoną działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Ewidencji Działalności Gospodarczej wykorzystali ulgę podatkową określoną w art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu sprzed 1 stycznia 2001 r. Odliczyli oni od swojego dochodu kwoty wydatków poniesionych na wybudowanie 12 lokali mieszkalnych, w taki sposób, iż kwoty brutto wynikające z faktur VAT dokumentujących zakup towarów i usług odliczyli od ustalonego dochodu przed opodatkowaniem.

Odliczenie takie nie dawało możliwości odliczania podatku VAT naliczonego przy zakupie towarów i usług. 31 grudnia 2003 r. uzyskano pozwolenie na użytkowanie ww. lokali (Wnioskodawca z małżonką otrzymali stosowną decyzję). Wnioskodawca z małżonką rozpoczął wynajmowanie budynków od dnia 1 maja 2004 r. z uwagi na konieczność uprzedniego znalezienia najemców.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazuje, że zarejestrowany był jako czynny podatnik VAT od dnia 5 lipca 1993 r. z tytułu prowadzonej wówczas działalności gospodarczej. Po zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej jako osoba fizyczna Wnioskodawca nadal jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT, ale tylko i wyłącznie z tytułu czynności związanych z najmem lokali mieszkalnych oraz związanych z tym najmem mediami. Sprzedaż przedmiotowych lokali mieszkalnych nastąpi przez małżonków, drugi z małżonków nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku VAT. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, przychód z wynajmu lokali mieszkalnych to przychód z najmu, o którym mowa w art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wybudowanych zostało dwa budynki mieszkalne w których znajduje się 12 lokali mieszkalnych. W jednym budynku 5 lokali mieszkalnych w drugim 7 lokali mieszkalnych. Przedmiotem sprzedaży będą poszczególne lokale mieszkalne.

Lokale budowane były z przeznaczeniem na wynajem na cele mieszkaniowe. W trakcie budowy skorzystano z ulgi podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych jaką dawał art. 26 ust. 1 pkt 8 u.o p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym wówczas. Ulgą objęte zostały kwoty brutto z faktur VAT dokumentujących zakupy.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, zatem budynki nie stanowią środków trwałych ani towarów handlowych przedsiębiorcy.

Wnioskodawca wszedł w posiadanie gruntu na którym zbudowane zostały budynki z lokalami mieszkalnymi na podstawie Umowy przekazania gospodarstwa rolnego z dnia 2 grudnia 1980 r. dokonanej przez rodziców. W późniejszym okresie grunt przekwalifikowany został na grunt budowlany. Nabycie gruntu nie było potwierdzone fakturą VAT w związku z czym nie przysługiwało odliczenie podatku VAT.

Lokale budowane były z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe. Najem na cele mieszkaniowe to usługa która zwolniona jest z podatku VAT, podatek VAT naliczony zawarty w fakturach dokumentujących zakupy towarów i usług służących działalności zwolnionej nie podlega odliczeniu w związku z czym budującym nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Przedmiotem sprzedaży nie będą budynki lecz lokale mieszkalne znajdujące się w budynkach na stale związanych z gruntem. Sprzedaży nie będą podlegały budynki.

Pozwolenie na użytkowanie przedmiotowych lokali otrzymano w dniu 31 grudnia 2003 r., przez pierwsze miesiące roku 2004 trwały poszukiwania ewentualnych najemców, faktyczne przekazanie do użytkowania lokali pierwszym najemcom nastąpiło w miesiącu kwietniu 2004 r. na podstawie protokołów przekazania, umowy najmu lokali mieszkalnych spisane zostały w miesiącu marcu zaczęły obowiązywać od dnia 1 maja 2004 r. Oddanie w najem było pierwszym zasiedleniem i dotyczy wszystkich lokali.

Od czasu wybudowania i w trakcie użytkowania tzn. najmu lokali dla celów mieszkalnych nie poniesiono żadnych wydatków na ulepszenie wynajmowanych lokali mieszkalnych.

Wynajmowane są poszczególne lokale w ilości 12 sztuk znajdujące się w dwóch budynkach. Zgodnie z treścią umów najmu wszystkie lokale wynajęte zostały do celów mieszkalnych, żaden z lokali nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej.

Historia najmu poszczególnych lokali przedstawia się następująco:

tabela - załącznik PDF - strona "8"

Żaden z przedmiotowych lokali nie został sprzedany.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od sprzedaży ww. lokali należy naliczyć podatek od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, ewentualna przyszła sprzedaż lokali nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Tak literalnie wg wnioskujących należy odczytać art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Nawet gdyby przyjąć, iż opisany stan faktyczny nie podpada pod dyspozycję art. 43 ust. 10 ww. ustawy podatkowej z uwagi na przyjęcie, że sprzedaż będzie dostawą w ramach pierwszego zasiedlenia (definiowaną w art. 2 pkt 14 ww. ustawy podatkowej), to zastosować należałoby art. 43 ust. 10a lit. a). A to stąd, iż wykorzystanie ulgi z art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uniemożliwiało odliczenie podatku VAT naliczonego, stąd nie ma możliwości, by kwota wynikająca ze sprzedaży miała być zwiększona o kwotę podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z dodanym do ustawy o VAT od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oznacza to, że wymienioną wyżej stawkę należy stosować, jeżeli brak jest przepisu szczególnego określającego obniżoną stawkę podatku lub zwolnienie od podatku, przy czym przepisy takie zawiera zarówno ustawa, jak też rozporządzenia wykonawcze do ustawy.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadząc wraz z żoną działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Ewidencji Działalności Gospodarczej, wybudował 12 lokali mieszkalnych z przeznaczeniem na wynajem na cele mieszkaniowe. W trakcie budowy skorzystano z ulgi podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych jaką dawał art. 26 ust. 1 pkt 8 u.o p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym wówczas. Ulgą objęte zostały kwoty brutto z faktur VAT dokumentujących zakupy.

Wnioskodawca zarejestrowany był jako czynny podatnik VAT od dnia 5 lipca 1993 r. z tytułu prowadzonej wówczas działalności gospodarczej. Po zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej jako osoba fizyczna Wnioskodawca nadal jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT, ale wyłącznie z tytułu czynności związanych z najmem lokali mieszkalnych oraz związanych z tym najmem mediami.

Wnioskodawca wszedł w posiadanie gruntu na którym zbudowane zostały budynki z lokalami mieszkalnymi na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego z dnia 2 grudnia 1980 r. dokonanej przez rodziców. W późniejszym okresie grunt przekwalifikowany został na grunt budowlany. Nabycie gruntu nie było potwierdzone fakturą VAT, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenie podatku VAT.

Lokale budowane były z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe (do działalności zwolnionej od podatku VAT), dlatego podatek VAT naliczony zawarty w fakturach dokumentujących zakupy towarów i usług służących tej działalności nie podlegał odliczeniu w związku z czym nie Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Pozwolenie na użytkowanie przedmiotowych lokali otrzymano w dniu 31 grudnia 2003 r., przez pierwsze miesiące 2004 r. trwały poszukiwania ewentualnych najemców.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, zatem budynki nie stanowią środków trwałych ani towarów handlowych przedsiębiorcy.

Wynajmowane są poszczególne lokale (w ilości 12) znajdujące się w dwóch budynkach. Zgodnie z treścią umów najmu wszystkie lokale wynajęte zostały do celów mieszkalnych, żaden z lokali nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej.

Historia najmu poszczególnych lokali przedstawia się następująco:

* Lokal nr 1: Czas najmu na cele mieszkalne: 01.01.2004-31.12.2013,

* Lokal nr 2: Czas najmu na cele mieszkalne: 01.05.2004-31.12.2013,

* Lokal nr 3: Czas najmu na cele mieszkalne: 01.05.2004-31.12.2013 i 27.11.2006-31.12.2013,

* Lokal nr 4: Czas najmu na cele mieszkalne: 01.05.2004-31.12.2013,

* Lokal nr 5: Czas najmu na cele mieszkalne: 01.05.2004-31.12.2013,

* Lokal nr 6: Czas najmu na cele mieszkalne: 01.05.2004-31.12.2013,

* Lokal nr 7: Czas najmu na cele mieszkalne: 01.05.2004-31.12.2013,

* Lokal nr 8: Czas najmu na cele mieszkalne: 01.05.2004-31.12.2013,

* Lokal nr 9: Czas najmu na cele mieszkalne: 01.05.2004-31.12.2013,

* Lokal nr 10: Czas najmu na cele mieszkalne: 01.05.2004-31.12.2013,

* Lokal nr 11: Czas najmu na cele mieszkalne: 01.05.2004-31.12.2013,

* Lokal nr 12: Czas najmu na cele mieszkalne: 01.05.2004-31.12.2013.

Oddanie w najem było pierwszym zasiedleniem i dotyczy wszystkich lokali.

Od czasu wybudowania i w trakcie użytkowania tzn. najmu lokali dla celów mieszkalnych nie poniesiono żadnych wydatków na ulepszenie wynajmowanych lokali mieszkalnych.

Wnioskodawca zamierza sprzedać lokale, o których mowa we wniosku. Przedmiotem sprzedaży będą poszczególne lokale mieszkalne, które znajdują się w 2 budynkach mieszkalnych (w jednym budynku 5 lokali mieszkalnych w drugim 7 lokali mieszkalnych).

Żaden z przedmiotowych lokali nie został sprzedany.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Ponadto zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a cyt. ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

W myśl natomiast art. 43 ust. 7a ww. ustawy o VAT warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz przedstawione przepisy prawa, w celu ustalenia czy dostawa 12 lokali mieszkalnych może korzystać ze zwolnienia, koniecznym jest zbadanie przesłanek określonych przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Aby zatem dostawa przedmiotowych lokali mogła korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT nie może być dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim i pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tych lokali nie może upłynąć okres krótszy niż 2 lata.

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do wydania lokali do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany lokal zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę. Zarówno sprzedaż, jak i najem, dzierżawa są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie także moment oddania lokalu do użytkowania pierwszemu najemcy.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego przedmiotem sprzedaży będzie 12 lokali mieszkalnych, na które zawarte były umowy najmu. Wszystkie 12 lokali mieszkalnych od 2004 r. było wynajmowanych, a więc doszło do ich pierwszego zasiedlenia oraz od czasu wybudowania i w trakcie użytkowania tzn. najmu lokali dla celów mieszkalnych nie poniesiono żadnych wydatków na ulepszenie wynajmowanych lokali mieszkalnych. Ponieważ jak wynika z uzupełnienia wniosku z dnia 22 listopada 2012 r. sprzedaż lokali nie została jeszcze dokonana, zatem pomiędzy pierwszym zasiedleniem (czyli pierwszym oddaniem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu każdego z 12 lokali mieszkalnych) a ich dostawą nie upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Biorąc powyższe pod uwagę dostawa każdego z 12 lokali mieszkalnych, które były wynajmowane, będzie objęta zwolnieniem określonym w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponieważ w niniejszej interpretacji wykazano, iż dostawa przedmiotowych 12 lokali mieszkalnych będzie dostawą korzystającą ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, badanie czy w sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę dostawa tych lokali będzie dostawą korzystającą ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a - jest bezprzedmiotowe.

Wskazać również należy, iż zgodnie z powołanym przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

W myśl art. 43 ust. 11 cyt. ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Podkreślenia wymaga fakt, iż wybór opcji opodatkowania przysługuje jedynie w przypadku, gdy dostawa budynków, budowli lub ich części będzie korzystać (jak w przypadku Wnioskodawcy) ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, iż przyszła sprzedaż lokali nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Należy jednak zauważyć, że podstawą do zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla planowanej przez Wnioskodawcę dostawy 12 lokali mieszkalnych nie będzie wskazany przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, tylko art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Należy również nadmienić, że w zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Niniejsza interpretacja skierowana jest zatem wyłącznie do Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków podatkowoprawnych, o których mowa w art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa, dla małżonki Wnioskodawcy. Jeśli małżonka Wnioskodawcy jest zainteresowana uzyskaniem interpretacji indywidualnej winna złożyć odrębny wniosek, przedstawić wyczerpująco zaistniały stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe, sformułować pytanie oraz własne stanowisko i wnieść odrębną opłatę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.