IBPP1/443-906/11/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji odpłatnego zbycia udziałów w prawie wieczystego użytkowania działki - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 maja 2011 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji odpłatnego zbycia udziałów w prawie wieczystego użytkowania działki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 18 października 2005 r., przed notariuszem została zawarta w formie aktu notarialnego umowa sprzedaży udziałów w wieczystym użytkowaniu nieruchomości i własności budynku pomiędzy Panem Markiem K., a nabywcami Panią Marią K. i Wnioskodawcą, Panią Halina G. W wyniku przedmiotowej umowy, prawo wieczystego użytkowania nieruchomości wpisanej w Sądzie Rejonowym do księgi wieczystej, składającej się z działek oznaczonych numerami geodezyjnymi 1417/87 i 2572/44 o powierzchni 0.20.49 ha oraz własność posadowionego na działce nr 1417/87 budynku przysługiwały trzem osobom, tj. Panu Markowi K., Pani Marii K. i Pani Halinie G. w równych częściach obejmujących 1/3 całości. Wnioskodawca w treści przedmiotowego aktu notarialnego zaznaczył, że ww. udział w prawie wieczystego użytkowania i własności budynku stanowiącego odrębną nieruchomość nabywa z majątku osobistego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Niezależnie od deklaracji poczynionej w akcie notarialnym, jedynie zakupu udziału w prawie wieczystego użytkowania działki nr 1417/87 Wnioskodawca dokonał ze względu na chęć rozpoczęcia wspólnie z pozostałymi współudziałowcami inwestycji, w wyniku której wybudowany zostałby budynek z lokalami użytkowymi, który miał być następnie odsprzedany.

Ze względu na zmianę planu zagospodarowania przestrzennego sporządzonego dla Gminy, przewidującego inwestycję infrastrukturalną w obrębie przedmiotowej działki nr 1417/87, Wnioskodawca zmuszony został w 2006 r. do zmiany planów i odsprzedaży swoich udziałów w prawie wieczystego użytkowania i własności budynku Gminie. Przed sprzedażą wpisał jednak niniejszą działkę do ewidencji środków trwałych, a podatek dochodowy od osób fizycznych został rozliczony zgodnie z obowiązującymi przepisami. Druga działka, stanowiąca majątek osobisty Wnioskodawcy, miała zostać przeznaczona na zabudowę budynkiem mieszkalnym pod wynajem mieszkań w wykonaniu najmu nie stanowiącego przedmiotu działalności, lecz odrębne źródło przychodów.

W obecnej chwili, nie posiadając środków na realizację wcześniejszych planów dotyczących działki nr 2572/44, Wnioskodawca postanowił zbyć odpłatnie swój udział w ww. prawie użytkowania jednemu ze współudziałowców w drodze zniesienia współwłasności. Przez cały okres posiadania ww. udziału żaden z udziałowców nie podjął jakichkolwiek działań w związku z przedmiotową działką, Wnioskodawca nie zamierza wpisywać udziału w tej działce do ewidencji środków trwałych, a podatek od nieruchomości opłaca w stawkach przewidzianych dla gruntów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Poza ww. udziałem w prawie wieczystego użytkowania, oraz własności przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawca nie sprzedawał nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy transakcja odpłatnego zbycia udziału w prawie wieczystego użytkowania działki nr 2572/44, w drodze zniesienia współwłasności w tym prawie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja polegająca na odpłatnym zniesieniu współwłasności w prawie wieczystego użytkowania gruntu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwość", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

Z powołanych powyżej przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje odpłatnego zbycia ze swojego majątku prywatnego udziału w wieczystym użytkowaniu, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie w warunkach wskazujących, iż działanie to nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ostatnia przytoczona okoliczność ma istotne znaczenie, które decyduje o objęciu osób fizycznych sprzedających udziały w prawie wieczystego użytkowania, nawet kilkukrotnie, obowiązkiem odprowadzenia od tych sprzedaży podatku VAT. Pogląd ten potwierdza jednolita linia orzecznicza NSA, który stwierdza w wyroku z dnia 21 lutego 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 3711/06, iż nie jest tak, że z art. 15 ust. 2 u.p.t.u. wynika, iż wykonanie czynności w sposób jednorazowy w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy skutkuje przekształceniem czynności danego podmiotu w działalność gospodarczą. Jak bowiem stanowi art. 15 ust. 2 u.p.t.u., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo. Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Podobne wnioski NSA zawarł w wyroku z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07.

Prawo wspólnotowe również zmierzało zawsze do wyłączenia i rozróżnienia transakcji dokonywanych przez podatników w zależności od ich charakteru. Jako przykład może posłużyć wyrok ETS z 4 października 1995 r. C-291/92 Finanzamt Uelzen vs Dieter Armbrecht dotyczący sprzedaży przez hotelarza zespołu nieruchomości zawierający hotel oraz mieszkanie hotelarza, które stanowiło jego własność prywatną. W orzeczeniu tym ETS wskazał na możliwość zróżnicowanego traktowania przez podatnika z punktu widzenia podatku od wartości dodanej poszczególnych części nieruchomości, przy uwzględnieniu sposobu używania, a mianowicie może (nie musi) on włączyć rzecz przeznaczoną na własny użytek do składników majątku związanego z prowadzeniem przedsiębiorstwa. W takim przypadku oszacowanie tej części jaka jest przeznaczona na potrzeby prywatne odbywa się w oparciu o propozycję w jakiej była ona używana na te cele, nie zaś w oparciu o podział fizyczny; ponadto warunkiem takiego postępowania jest manifestowanie przez podatnika, w trakcie całego roku, w którym posiada daną rzecz, woli utrzymania jej co najmniej w części w majątku prywatnym. W tym stanie faktycznym, tylko część podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru będzie podlegała odliczeniu od podatku należnego od podatnika - ta odpowiadająca działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu.

Jednak na gruncie prawa polskiego nie ulega wątpliwości, że nieodłączną konsekwencją posiadania statusu podatnika podatku od towarów i usług jest możliwość zwrotu podatku naliczonego na rzecz takiej osoby. W tym miejscu należy przywołać wyrok ETS z dnia 8 marca 2001 r. w sprawie C-415/98 Laszlo Bakcsi v. Finanzamt Forstenfeldbruck (orzeczenie wstępne - LEX 83177), w którym postawiono tezę, z której wynika, iż (...) w przypadku, gdy podatnik zdecydował się na włączenie w całości do majątku przedsiębiorstwa składnika kapitału, który wykorzystuje zarówno do celów gospodarczych, jak i prywatnych, sprzedaż takiego składnika podlega w całości podatkowi od wartości dodanej. W przypadku gdy podatnik włącza do majątku przedsiębiorstwa tylko część tego składnika wykorzystanego do celów gospodarczych, jedynie sprzedaż tej części podlega podatkowi od wartości dodanej. Natomiast w kontekście art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u., majątek osobisty oznacza rzeczy niezbędne do zaspokojenia potrzeb człowieka, w tym jego potrzeb bytowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, na aprobatę zasługuje pogląd wyrażony przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 grudnia 2008 r. sygn. akt I FSK 1556/07, że niewystępujące na gruncie ww. przepisów pojęcie majątku osobistego (majątku prywatnego, majątku wykorzystywanego do celów prywatnych), oznacza tę część majątku danej osoby, która nie jest przez nią wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej i która nie jest przedmiotem tej działalności. Według NSA, dokonując podziału majątku na osobisty i związany z działalnością gospodarczą, dla potrzeb opodatkowania sprzedaży danego składnika majątkowego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy dany składnik majątkowy spełnia powyższe kryteria, jeżeli tak nie jest, to mamy do czynienia ze sprzedażą majątku prywatnego, przy której to czynności dana osoba, choćby mająca status podatnika, w charakterze takim nie występuje. Przy podziale takim nie jest natomiast miarodajne kryterium czy przedmiot sprzedaży zaspakajał niezbędne potrzeby bytowe danej osoby, a w przypadku odpowiedzi negatywnej, konkluzja, że w takim przypadku sprzedaż taka podlega opodatkowaniu, ponieważ jej przedmiotem nie było tak rozumiane mienie osobiste. Nie jest więc działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. zbycie praw do gruntów oddanych w użytkowanie wieczyste i niewykorzystywanych do celów prowadzonej działalności gospodarczej, które nie zostały nabyte w celu dalszej odsprzedaży, co miało miejsce w przedmiotowej sprawie. Działka gruntu nr ewidencyjny 2572/44 nie była bowiem wykorzystywana w prowadzeniu przez skarżącą jakiejkolwiek działalności gospodarczej, co potwierdza okoliczność pozostawienia tego gruntu zupełnie niezagospodarowanego, jak też cel - dokonanie prywatnej inwestycji, niezwiązanej z działalnością przedsiębiorcy. Do takiej interpretacji skłania wskazane wyżej orzeczenia, a zwłaszcza powołane wyżej tezy wyroku ETS w sprawie C-415/98 i C-291/92.

Istotne w sprawie jest to, że nie była ona elementem przedsiębiorstwa i nie była ona wykorzystywana do prowadzonej działalności gospodarczej. Ta właśnie ocena prawna winna być podstawą rozstrzygnięcia w interpretacji. O charakterze prawnym transakcji decyduje status działki gruntu w momencie jej sprzedaży. Nie przesądza o tym okoliczność nabycia udziału w prawie użytkowania wieczystego do tego gruntu jako jednej transakcji obejmującej dwie działki, oraz udział we własności budynku na niej posadowionego z przeznaczeniem wykorzystania w działalności gospodarczej. W każdym okresie dysponowania gruntem Wnioskodawca pozostawiał działkę o nr 2572/44, jako niezagospodarowaną, która nie była wykorzystywana do prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej wyżej ustawy. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ww. ustawy podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Z cytowanego wyżej art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści art. 7 ust. 1 ww. ustawy, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności" lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. "Dostawa towarów" nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Należy więc uznać, że dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia swoich aspektów ekonomicznych, mniejsze zaś znaczenie mają jej skutki o charakterze cywilnoprawnym, występujące na gruncie prawa cywilnego.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - według zapisu ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły. O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które - mimo że czynność wykonały jednorazowo - działały z zamiarem i w okolicznościach określonych przez ustawę za działalność gospodarczą. Z działalnością gospodarczą - w rozumieniu ustawy o podatku VAT - mamy do czynienia, jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży - w tym przypadku nieruchomości - jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej czy gospodarczej w ogóle.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca dnia 18 października 2005 r. nabył w drodze umowy notarialnej 1/3 udziału w wieczystym użytkowaniu nieruchomości i własności budynku. Nieruchomość składała się z działek oznaczonych numerami geodezyjnymi 1417/87 i 2572/44 o powierzchni 0.20.49 ha oraz własność posadowionego na działce nr 1417/87 budynku. Wnioskodawca w treści aktu notarialnego zaznaczył, że ww. udział w prawie wieczystego użytkowania i własności budynku stanowiącego odrębną nieruchomość nabywa z majątku osobistego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Niezależnie od deklaracji poczynionej w akcie notarialnym, jedynie zakupu udziału w prawie wieczystego użytkowania działki nr 1417/87 Wnioskodawca dokonał ze względu na chęć rozpoczęcia wspólnie z pozostałymi współudziałowcami inwestycji, w wyniku której wybudowany zostałby budynek z lokalami użytkowymi, który miał być następnie odsprzedany.

Ze względu na zmianę planu zagospodarowania przestrzennego sporządzonego dla Gminy, przewidującego inwestycję infrastrukturalną w obrębie przedmiotowej działki nr 1417/87, Wnioskodawca zmuszony został w 2006 r. do zmiany planów i odsprzedaży swoich udziałów w prawie wieczystego użytkowania i własności budynku Gminie. Przed sprzedażą wpisał jednak niniejszą działkę do ewidencji środków trwałych, a podatek dochodowy od osób fizycznych został rozliczony zgodnie z obowiązującymi przepisami. Druga działka, stanowiąca majątek osobisty Wnioskodawcy, miała zostać przeznaczona na zabudowę budynkiem mieszkalnym pod wynajem mieszkań w wykonaniu najmu nie stanowiącego przedmiotu działalności, lecz odrębne źródło przychodów.

W obecnej chwili, nie posiadając środków na realizację wcześniejszych planów dotyczących działki nr 2572/44, Wnioskodawca postanowił zbyć odpłatnie swój udział w ww. prawie użytkowania jednemu ze współudziałowców w drodze zniesienia współwłasności. Przez cały okres posiadania ww. udziału żaden z udziałowców nie podjął jakichkolwiek działań w związku z przedmiotową działką, Wnioskodawca nie zamierza wpisywać udziału w tej działce do ewidencji środków trwałych, a podatek od nieruchomości opłaca w stawkach przewidzianych dla gruntów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Poza ww. udziałem w prawie wieczystego użytkowania, oraz własności przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawca nie sprzedawał nieruchomości.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego, na tle obowiązujących przepisów ustawy o VAT, pozwala stwierdzić, że wskazana w rozpatrywanym wniosku nieruchomości gruntowa o numerze ewidencyjnym 2572/44 spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a zbycie udziałów w tej nieruchomości będzie traktowane jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Podczas tego zdarzenia Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika, bowiem grunt został nabyty jako inwestycja celem zabudowy budynkiem mieszkalnym, pod wynajem mieszkań. Wnioskodawca nie wskazał również, aby nabyty grunt miał służyć zaspokojeniu jego prywatnych potrzeb. Dodatkowo nadmienić należy, że nabycie przedmiotowej nieruchomości nie nastąpiło wskutek darowizny, czy też spadku, lecz w drodze zakupu. Stwierdzić więc należy, iż Wnioskodawca zgromadził grunt przeznaczony pod zabudowę budynkiem mieszkalnym pod wynajem mieszkań, który obecnie zamierza zbyć w drodze zniesienia współwłasności na rzecz jednego ze współwłaścicieli gruntu.

Zatem wszystkie przedstawione okoliczności w przedmiotowej sprawie wskazują na to, iż Wnioskodawca nabył przedmiotowy grunt z zamiarem wykorzystania go do celów zarobkowych, co w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi działalność gospodarczą. Bez wpływu na opodatkowanie podatkiem od towarów i usług ma więc informacja, że Wnioskodawca nie zamierza wpisywać udziału w przedmiotowej działce do ewidencji środków trwałych oraz że wykonanie najmu nie miało stanowić przedmiotu działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, lecz odrębne źródło przychodów. Przepisy dotyczące podatku od towarów i usług jako tzw. podatku od wartości dodanej, nie wiążą wszak opodatkowania wykonanych czynności ze sformalizowanym sposobem prowadzenia działalności, lecz z wynikającymi z tych czynności konsekwencjami dla podmiotu działającego w charakterze podatnika podatku VAT.

Należy zauważyć, że czynność najmu zawsze stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, niezależnie od tego co (jaki majątek - prywatny czy nie) jest przedmiotem tego najmu. Zatem nie ulega wątpliwości, że Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości w celu prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

W oparciu o tak przedstawiony opis stanu przyszłego stwierdzić więc należy, iż w sytuacji, gdy przedmiotowa działka została nabyta w celu zabudowy budynkiem mieszkalnym pod wynajem, a zatem w celu prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, transakcja odpłatnego zbycia udziału w prawie wieczystego użytkowania działki nr 2572/44 w drodze zniesienia współwłasności w tym prawie, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.