IBPP1/443-900/11/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2011 r. (data wpływu do tut. organu 27 maja 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. organu 25 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy do sprzedaży przez Wnioskodawcę zgorzeliny walcowniczej (zendry) mają zastosowanie postanowienia art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 maja 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy do sprzedaży przez Wnioskodawcę zgorzeliny walcowniczej (zendry) mają zastosowanie postanowienia art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 sierpnia 2011 r. (data wpływu 25 sierpnia 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-900/11/MS z dnia 11 sierpnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest producentem m.in. rur stopowych, rur konstrukcyjnych, jak również rur bez szwów. W trakcie procesu produkcyjnego powstaje zgorzelina walcownicza, inaczej nazywania również zendrą, która jako element uboczny produkcji jest następnie zbywana na rzecz krajowych nabywców. Zarówno Wnioskodawca, jak również nabywcy zgorzeliny posiadają status czynnych podatników podatku od towarów i usług. Wnioskodawca również zaznacza, że zbywana zgorzelina nie podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) jako tzw. towar używany.

Etapem wstępnym procesu produkcji rur w walcowniach pielgrzymkowych jest podgrzewanie wsadu. Powierzchnia metalu nagrzewanego łatwo ulega utlenianiu, tzn. pokrywa się tlenkami metalu zwanymi zgorzeliną (zendrą).Składnikami utleniającymi w atmosferze pieca są tlen - O2, para wodna -H2O, i dwutlenek węgla C02. Metal utleniony stanowi stratę, warstwa zgorzeliny może powodować powstawanie wad powierzchniowych. Grubość warstwy zgorzeliny zależy od rodzaju i sposobu prowadzenia pieca oraz od rodzaju nagrzewanego wsadu.

Warstwa zgorzeliny, która opada od walcowanego materiału wsadowego nazywana jest walcowiną.

W obecnym kształcie zgorzelina nie nadaje się do wtórnego przerobu tzn. nie można jej bezpośrednio wykorzystać w procesach hutniczych tj. produkcji stali (wytopu). Z posiadanej przez Wnioskodawcę wiedzy zgorzelina walcownicza wykorzystywana jest do produkcji np. kostki brukowej jako jeden z jej składników, obciążników do sprzętu AGD np. pralek, po odpowiednim ukształtowaniu w formach.

Zgorzelina to tlenek metalu i składa się, w uproszczeniu, z trzech warstwtlenków żelaza Fe203, Fe304, FeO.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku z powyższym, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, jak również nowelizację przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), która weszła w życie od dnia 1 kwietnia 2011 r., Wnioskodawca posiada wątpliwości odnośnie konieczności zastosowania do transakcji sprzedaży zgorzeliny art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, który to przepis wskazuje, że podatnikiem z tytułu dostawy złomu na terytorium kraju jest nabywca będący czynnym podatkiem podatku od towarów i usług, o ile dostawa nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości uznania zgorzeliny za złom w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w wyniku nowelizacji przepisów, która weszła w życie na podstawie ustawy z dnia 25 lutego 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. z 2011 r. Nr 64, poz. 332), począwszy od 1 kwietnia 2011 r. w przypadku sprzedaży złomu zasadniczo podatek VAT rozlicza nabywca a nie sprzedawca (art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT).

Jednakże, aby na sprzedawcy nie ciążył obowiązek rozliczenia podatku VAT, powinny zostać spełnione łącznie następujące warunki:

* przedmiotem dostawy towarów jest złom,

* dostawa złomu jest dokonywana na rzecz innego podatnika VAT czynnego,

* złom nie ma charakteru towaru używanego, który podlegałby zwolnieniu z VAT (towar ma charakter używany i jest zwolniony jeżeli od jego nabycia minęło 6 miesięcy, a przy nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT).

Z racji tego, iż Wnioskodawca dokonuje dostaw zgorzeliny na rzecz czynnych podatników VAT, jak również będąca przedmiotem dostawy zgorzelina nie ma charakteru towaru używanego, w celu określenia konieczności opodatkowania opisywanych transakcji na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, należy rozważyć, czy zgorzelina stanowi złom w rozumieniu tychże regulacji prawnych.

Analizując pojęcie "złomu", którym posługuje się ustawodawca na potrzeby art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, należy zwrócić uwagę, iż ustawodawca krajowy nie zdefiniował powyższego pojęcia w ustawie o VAT, ani w przepisach wykonawczych wydanych do ustawy o VAT. W tym miejscu należy jednak zwrócić uwagę, z dniem 1 maja 2004 r. częścią polskiego porządku prawnego stało się również prawo Unii Europejskiej. Natomiast zgodnie z art. 249 Traktatu Ustanawiającego Wspólnoty Europejskie "Dyrektywa wiąże każde Państwo Członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków".

Z powyższej regulacji, popartej również orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok w sprawie 103/88 Fratelli Constanzo v. Commune di Milano), wywodzi się zasadę nadrzędności prawa unijnego nad krajowym, jak również możliwość bezpośredniego stosowania prawa unijnego w przypadku jego sprzeczności z prawem krajowym. Zauważyć należy, iż prawo unijne ma pierwszeństwo w przypadku sprzeczności z prawem krajowym, natomiast prawo do bezpośredniego stosowania przepisów wspólnotowych jest ucieleśnieniem prymatu prawa wspólnotowego nad prawem krajowym. Bowiem brak możliwości bezpośredniego stosowania przepisów krajowych powodowałby, że przepisy wspólnotowe byłyby w wielu przypadkach nieskuteczne.

W tym miejscu warto zauważyć, że art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT stanowi implementację art. 199 ust. 1 lit. d Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1). W myśl przedmiotowej regulacji państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik - odbiorca m.in. z tytułu dostawy zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług, wymienionych w załączniku nr 6 do Dyrektywy 112. Tym samym w załączniku nr 6 do Dyrektywy 112 wskazano, w jakich sytuacjach ustawodawca krajowy może zobowiązać do rozliczenia podatku VAT przez nabywcę.

Z załącznika nr 6 wynika, iż tzw. samonaliczenie podatku VAT (z ang. Reverse charge) może mieć miejsce, o ile dane państwo członkowskie tak postanowi do:

* dostawy odpadów żelaznych i nieżelaznych, złomu oraz zużytych materiałów, w tym półproduktów będącymi wynikiem przetwarzania, wytwarzania lub stapiania metali żelaznych i nieżelaznych oraz ich stopów,

* dostawy półproduktów żelaznych i nieżelaznych oraz niektórych powiązanych usług przetwarzania,

* dostawy pozostałości i innych materiałów przetwarzalnych składających się z metali żelaznych i nieżelaznych, ich stopów, żużlu, popiołu, zgorzeliny i pozostałości przemysłowych zawierających metale lub ich stopy, a także świadczenie usług polegających na selekcji, cięciu, rozdrabnianiu i prasowaniu tych produktów,

* dostawy oraz określonych usług polegających na przetwarzaniu, związanych z odpadami żelaznymi i nieżelaznymi, jak również ze ścinkami, złomem, odpadami oraz materiałami zużytymi i przetwarzalnymi składającymi się ze stłuczki, szkła, papieru, tektury i kartonu, szmat, kości, skóry, sztucznej skóry, pergaminu, skór surowych, ścięgien, szpagatu, wyrobów powroźniczych, lin, kabli, gumy i plastiku,

* dostawy materiałów, o których mowa w niniejszym załączniku po przetworzeniu w formie czyszczenia, polerowania, selekcji, cięcia, rozdrabniania, prasowania lub wlewania do wlewek,

* dostawy złomu i odpadów po obróbce materiałów podstawowych.

Z analizy wskazanych przepisów Dyrektywy 112 wynika, że zgorzelina jest traktowana jako oddzielna od złomu kategoria towarów. Tym samym z racji tego, iż ustawodawca polski wskazał w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, że rozliczanie VAT przez nabywcę powinno nastąpić jedynie w przypadku złomu, nie należy tej regulacji prawnej stosować w sposób rozszerzający poprzez opodatkowywanie w ten sam sposób dostawy zgorzeliny. Trzeba bowiem mieć na względzie, że w celu zastosowania tej szczególnej procedury rozliczenia VAT na terenie Polski konieczne byłoby wprowadzenie do polskich przepisów obowiązku rozliczenia VAT przez nabywcę w przypadku sprzedaży zgorzeliny.

Z racji tego, iż polski ustawodawca nie wprowadził do przepisów krajowych definicji złomu odmiennej od regulacji unijnych należy stwierdzić, że dokonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż zgorzeliny powinna być opodatkowana na gruncie podatku VAT według reguł ogólnych.

Tym samym w opinii Wnioskodawcy sprzedaż zgorzeliny powinna zostać opodatkowana według stawki podatku VAT w wysokości 23%, co powinno zostać udokumentowane fakturą VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przepisy obowiązujące na dzień sporządzenia przez Wnioskodawcę wniosku tj. na dzień 23 maja 2011 r., bowiem Wnioskodawca wskazał, iż wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy o VAT, dodanego do tej ustawy od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT - dodanego do tej ustawy od dnia 1 stycznia 2011 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) do ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 1 kwietnia 2011 r. dodano przepis art. 17 ust. 1 pkt 7, zgodnie z którym (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2011 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Przy czym jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Z kolei na podstawie dodanego z dniem 1 kwietnia 2011 r. przepisu art. 17 ust. 7, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa złomu.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

Z powyższego wywieść należy, że w sytuacji, gdy dostawca jest podatnikiem VAT czynnym, który nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, a dostawa złomu nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. jako dostawa towarów używanych (ruchomości), dostawa taka winna być udokumentowana przez kupującego (nabywcę złomu), występującego w charakterze podatnika (czynnego lub zwolnionego). A zatem w tej sytuacji nabywca złomu, będąc podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy, będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu nabycia złomu.

W przeciwnym natomiast przypadku, tj. gdy któryś z ww. warunków nie jest spełniony to obowiązek rozliczenia podatku w związku z tą dostawą przeniesiony zostaje na dostawcę złomu.

Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 7 ustawy o VAT, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary mieszczące się w pojęciu złomu, jeżeli spełnione zostaną ww. określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jednakże w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku (art. 106 ust. 1a dodany do ustawy o VAT od dnia 1 kwietnia 2011 r.).

Zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Z § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia wynika, że faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest producentem m.in. rur stopowych, rur konstrukcyjnych, jak również rur bez szwów. W trakcie procesu produkcyjnego powstaje zgorzelina walcownicza, inaczej nazywania również zendrą, która jako element uboczny produkcji jest następnie zbywana na rzecz krajowych nabywców. Zarówno Wnioskodawca, jak również nabywcy zgorzeliny posiadają status czynnych podatników podatku od towarów i usług. Wnioskodawca również zaznacza, że zbywana zgorzelina nie podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) jako tzw. towar używany.

Etapem wstępnym procesu produkcji rur w walcowniach pielgrzymkowych jest podgrzewanie wsadu. Powierzchnia metalu nagrzewanego łatwo ulega utlenianiu, tzn. pokrywa się tlenkami metalu zwanymi zgorzeliną (zendrą). Składnikami utleniającymi w atmosferze pieca są tlen - O2, para wodna - H2O, i dwutlenek węgla C02. Metal utleniony stanowi stratę, warstwa zgorzeliny może powodować powstawanie wad powierzchniowych. Grubość warstwy zgorzeliny zależy od rodzaju i sposobu prowadzenia pieca oraz od rodzaju nagrzewanego wsadu.

Warstwa zgorzeliny, która opada od walcowanego materiału wsadowego nazywana jest walcowiną.

W obecnym kształcie zgorzelina nie nadaje się do wtórnego przerobu tzn. nie można jej bezpośrednio wykorzystać w procesach hutniczych tj. produkcji stali (wytopu). Z posiadanej wiedzy zgorzelina walcownicza wykorzystywana jest do produkcji np. kostki brukowej jako jeden z jej składników, obciążników do sprzętu AGD np. pralek, po odpowiednim ukształtowaniu w formach.

Zgorzelina to tlenek metalu i składa się, w uproszczeniu, z trzech warstw tlenków żelaza Fe203, Fe304, FeO.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii czy dokonując zbycia wskazanej we wniosku zgorzeliny walcowniczej Wnioskodawca nie będzie zobowiązany, zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, do rozliczenia podatku należnego z tytułu tej sprzedaży.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011 r. stanu prawnego, dla uznania czy Wnioskodawca dokonując dostawy zgorzeliny walcowniczej nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku należnego gdyż uczyni to nabywca w pierwszej kolejności koniecznym jest stwierdzenie czy sprzedawany przez Wnioskodawcę towar (zgorzelina walcownicza) jest złomem, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się zatem do kwestii zakwalifikowania zgorzeliny walcowniczej, o której mowa we wniosku, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do złomu należy stwierdzić, iż przepisy ustawy nie definiują pojęcia złomu.

Ustawodawca, na potrzeby stosowania ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 znowelizowanej ustawy o VAT, do dnia 1 lipca 2011 r. nie odwoływał się także do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności.

Kierując się zatem wykładnią historyczną i celowościową należy zaznaczyć, że przez złom dla potrzeb stosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy należy rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych (aluminium, cynk, miedź, ołów) stopów metali nieżelaznych (brąz, mosiądz), jak również złom metali szlachetnych.

Jednocześnie zgodnie z definicją zawartą w słowniku języka polskiego PWN złom stanowią niepotrzebne, zużyte przedmioty metalowe, pojazdy, maszyny lub odpady poprodukcyjne zbierane jako surowiec wtórny (źródło: słownik on-line http://sjp.pwn.pl).

Natomiast w metalurgii pod pojęciem złomu rozumie się przedmioty metalowe, przeznaczone do wykorzystywania w procesie recyklingu poprzez ich ponowne przetopienie. Do złomu w myśl powyższej definicji należą np. metalowe odpady produkcyjne, wyroby metalowe nie nadające się do naprawy, elementy konstrukcji pochodzące z rozbiórki, odpady komunalne z metalu, wyeksploatowane samochody, maszyny, urządzenia i ich części, konstrukcje stalowe uszkodzone mechaniczne lub skorodowane itp.

W świetle powyższego, w ocenie tut. organu można zakwalifikować sprzedawaną przez Wnioskodawcę zgorzelinę walcowniczą jako złom.

Wnioskodawca wskazał, że zgorzelina walcownicza zawiera tlenki żelaza (trzy warstwy tlenków żelaza Fe203, Fe304, FeO) a ponadto ww. produkt jako resztka surowca powstającego w wyniku procesu produkcji (czynionego u Wnioskodawcy), zużywany następnie jako surowiec wtórny (wykorzystywany do produkcji np. kostki brukowej jako jeden z jej składników, obciążników do sprzętu AGD np. pralek, po odpowiednim ukształtowaniu w formach) spełnia definicję złomu zawartą w słowniku języka polskiego PWN.

W świetle powyższego, w ocenie tut. organu sprzedawaną przez Wnioskodawcę zgorzelinę walcowniczą, należy uznać za złom, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r.

Tym samym do dostawy zgorzeliny walcowniczej, w sytuacji gdy dokonującym jej dostawy będzie podatnik, o którym mowa w art. 15 tej ustawy niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie będzie objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 należy zastosować metodę opodatkowania dostawy przez nabywcę.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż wymienioną we wniosku zgorzelinę walcowniczą nie można uznać za złom należało uznać za nieprawidłowe. W konsekwencji nieprawidłowe jest również uznanie przez Wnioskodawcę, że do sprzedaży przedmiotowej zgorzeliny walcowniczej nie ma zastosowanie metoda opodatkowania dostawy przez nabywcę (przez kontrahenta Wnioskodawcy w przypadku sprzedaży zgorzeliny walcowniczej przez Wnioskodawcę).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie na podstawie danych zawartych w opisie stanu faktycznego przedstawionym we wniosku, a zatem traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Należy zaznaczyć iż, od dnia 1 lipca 2011 r., na mocy art. 1 pkt 7 lit. a ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 134, poz. 780) przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, otrzymał następujące brzmienie: podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W załączniku nr 11 wymieniono towary, jednocześnie identyfikując je na podstawie symbolu PKWiU.

Tak więc, zaznaczyć należy, iż w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r. istotna jest klasyfikacja towaru.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.