IBPP1/443-896/12/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2012 r. (data wpływu 21 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w przedstawionym stanie faktycznym w zakresie:

* braku powstania obowiązku podatkowego w momencie otrzymania wpłat dotyczących nieskonkretyzowanych dostaw stanowiących limit kredytowy danego klienta, do wysokości którego mogą być realizowane dostawy towarów - jest prawidłowe;

* powstania obowiązku podatkowego w momencie ostatecznego zadysponowania kwoty przedpłaty czyli realizacji skonkretyzowanego zamówienia - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 sierpnia 2012 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego od otrzymywanych wpłat dotyczących nieskonkretyzowanych dostaw stanowiących limit kredytowy danego klienta, do wysokości którego mogą być realizowane dostawy towarów w przedstawionym stanie faktycznym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na podstawie art. 14b § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Wnioskodawca zwrócił się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, a w szczególności art. 19 ust. 11 i art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Spółka, zgodnie z obowiązkiem wynikającym z treści przepisu zawartego w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej przedstawia poniżej wyczerpująco stan faktyczny oraz własne stanowisko w sprawie.

W toku prowadzonej działalności Spółka przyjmuje na rachunek bankowy lub w kasach oddziałów wpłaty na poczet przyszłych dostaw towarów. Spółka specjalizuje się w dystrybucji specjalistycznych materiałów i systemów budowlanych a także w handlu różnego rodzaju materiałami budowlanymi. Przyjmowane przedpłaty/zaliczki dotyczą:

* konkretnych rodzajów i ilości materiałów budowlanych lub

* nieskonkretyzowanych rodzajów i ilości materiałów budowlanych i są traktowane jako limit kredytowy klienta, do wysokości którego mogą być realizowane dostawy; w tym przypadku Spółka nie jest w stanie dokładnie określić rodzaju i ilości towarów, które będą przedmiotem dostawy (dostaw), gdyż nie są określone przez klienta i mogą być zmieniane w ramach jego potrzeb.

Zarówno w pierwszym, jak w drugim przypadku, Spółka rozpoznaje obowiązek podatkowy w momencie otrzymania zaliczki/przedpłaty - zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz obrót zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wystawiana jest faktura zaliczkowa zgodnie z § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego - w świetle wyroku ETS z 21 lutego 2006 r. w sprawie BUPA - sprawa C-419/02, wyroku NSA z 28 lipca 2009 r. sygnatura I FSK 932/08, wyroku WSA z 11 stycznia 2012 r. sygnatura III SA/Wa 1269/11, interpretacji indywidualnej sygnatura ITPP/443-522b/10/MN z 7 września 2010 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Spółka doszła do wniosku, iż w przypadku otrzymywania wpłat dotyczących nieskonkretyzowanych dostaw, niewłaściwie kwalifikuje je jako zaliczki, gdyż powinny być za nie uznane dopiero w momencie realizacji skonkretyzowanego zamówienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego - w przypadku otrzymywania wpłat dotyczących nieskonkretyzowanych dostaw, stanowiących limit kredytowy danego klienta, do wysokości którego mogą być realizowane dostawy towarów, obowiązek podatkowy powstaje nie w momencie otrzymania wpłaty - lecz w momencie ostatecznego zadysponowania kwoty wpłaty czyli realizacji skonkretyzowanego zamówienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle wyroku ETS z 21 lutego 2006 r. w sprawie BUPA - sprawa C-419/02, wyroku NSA z 28 lipca 2009 r. sygnatura I FSK 932/08, wyroku WSA z 11 stycznia 2012 r. sygnatura III SA/Wa 1269/11, interpretacji indywidualnej sygnatura ITPP/443-522b/10/MN z 7 września 2010 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy - w przypadku otrzymywania wpłat dotyczących nieskonkretyzowanych dostaw, stanowiących limit kredytowy danego klienta, do wysokości którego mogą być realizowane dostawy towarów obowiązek podatkowy powstaje w momencie ostatecznego zadysponowania kwoty przedpłaty czyli realizacji skonkretyzowanego zamówienia.

W przywołanym wyżej wyroku NSA z 28 lipca 2009 r. sygnatura I FSK 932/08, teza brzmi: "Dla uznania kwoty jako zaliczki na poczet wykonanych usług, w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), istotnym jest, aby przyszłe świadczenie było określone w sposób jednoznaczny co do rodzaju towaru bądź usługi, tzn. w sposób umożliwiający ich identyfikację, a dodatkowo strony tego świadczenia, w momencie wpłaty zaliczki, nie mają woli dokonywania jego zmian w przyszłości".

Również przywołany wyżej wyrok WSA w Warszawie z 11 stycznia 2012 r. sygnatura III SA/Wa 1269/11 potwierdza stanowisko NSA, Wnioskodawca cytuje fragment: "Odwołując się zatem raz jeszcze do orzecznictwa ETS (wyrok z dnia 21 lutego 2006 r. C-419/02), a także do orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyrok z dnia 28 lipca 2009 r., I FSK 932/08, wyrok z dnia 25 sierpnia 2010 r., I FSK 1100/09) stwierdzić należy, że obowiązek podatkowy na podstawie art. 19 ust. 11 u.p.t.u. powstaje jedynie wówczas, gdy zapłata dokonana przed wykonaniem dostawy lub świadczeniem usług następuje w sytuacji, gdy wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszłej dostawy lub świadczenia usług, są jednoznacznie i niezmiennie określone pod względem podmiotowym i przedmiotowym, a nie ma ona jedynie charakteru zabezpieczającego wykonanie, nie do końca jeszcze sprecyzowanej, czynności opodatkowanej. Uwzględniając powyższe Sąd uznał, że obowiązek podatkowy Skarżącej, w okolicznościach faktycznych wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, powstanie na podstawie art. 19 ust. 4 u.p.t.u., tj. z chwilą wystawienia przez nią faktury".

Minister Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej sygnatura ITPP/443-522b/10/MN z 7 września 2010 r. - również zgadza się z wyrokiem ETS z 21 lutego 2006 r. w sprawie BUPA - sprawa C-419/02.

Stan faktyczny, mający miejsce w Spółce tzn. otrzymywanie wpłat dotyczących nieskonkretyzowanych dostaw, stanowiących limit kredytowy danego klienta, do wysokości którego mogą być realizowane dostawy towarów, nie spełnia warunków uznania ich za zaliczkę/przedpłatę, co do której obowiązek podatkowy powstaje na podstawie art. 19 ust. 11 u.p.t.u., gdyż okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszłej dostawy lub świadczenia usług, nie są jednoznacznie i niezmiennie określone pod względem podmiotowym i przedmiotowym, a ma ona jedynie charakter zabezpieczający wykonanie, nie do końca jeszcze sprecyzowanej, czynności opodatkowanej.

Podsumowując, niniejszym Spółka wnosi o potwierdzenie, iż w przypadku otrzymywania wpłat dotyczących nieskonkretyzowanych dostaw, stanowiących limit kredytowy danego klienta, do wysokości którego mogą być realizowane dostawy towarów, obowiązek podatkowy powstaje w momencie ostatecznego zadysponowania kwoty przedpłaty czyli realizacji skonkretyzowanego zamówienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe w zakresie braku powstania obowiązku podatkowego w momencie otrzymania wpłat dotyczących nieskonkretyzowanych dostaw stanowiących limit kredytowy danego klienta, do wysokości którego mogą być realizowane dostawy towarów;

* nieprawidłowe w zakresie powstania obowiązku podatkowego w momencie ostatecznego zadysponowania kwoty przedpłaty czyli realizacji skonkretyzowanego zamówienia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi - art. 19 ust. 4 ww. ustawy.

W myśl art. 19 ust. 11 cyt. ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie więc ze "Słownikiem języka polskiego PWN", zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie. Stosownie do powyższego, zaliczka jak również przedpłata jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na mocy art. 29 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku.

W myśl art. 106 ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie delegacji zawartej w przepisach powołanej ustawy o VAT, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Na podstawie powołanych powyżej przepisów należy stwierdzić, iż co do zasady obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Jednocześnie ustawodawca zastrzegł, że od tej zasady istnieje szereg wyjątków, określających w sposób odmienny, szczególny moment powstania obowiązku podatkowego. Między innymi w przepisie art. 19 ust. 11 przywoływanej ustawy, określono, iż otrzymanie przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi części należności skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w tej części

W myśl przywoływanej regulacji art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy nie powstanie w sytuacji gdy strony nie dokonały ostatecznego skonkretyzowania przyszłych dostaw, na poczet których dokonano wcześniej wpłaty.

W wyroku z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 (BUPA H i in.) Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał, iż w stosunku do przedpłaty na przyszłe dostawy towarów obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje tylko, jeśli w momencie dokonania tej przedpłaty wszelkie okoliczności mające znaczenie dla przyszłej dostawy są znane, a towary zostały szczegółowo określone. Art. 10 ust. 2 akapit trzeci szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, obecnie art. 65 Dyrektywy, umożliwia Państwom Członkowskim wprowadzenie zasady, że obowiązek podatkowy w podatku VAT powstanie w czasie późniejszym od zaistnienia zdarzenia podatkowego w trzech przypadkach:

* nie później niż w chwili wystawienia faktury lub dokumentu uznawanego za fakturę,

* nie później niż w momencie pobrania ceny,

* bądź w przypadku, kiedy faktura lub dokument uznawany za fakturę nie jest wystawiony lub jest wystawiony z opóźnieniem, w określonym terminie od daty zdarzenia podatkowego.

Artykuł 10 ust. 2 akapit drugi szóstej dyrektywy 77/388/EWG odchodzi od tego porządku chronologicznego przewidując, że w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego tzn. przyszła dostawa lub świadczenie usług muszą już być znane a zatem w szczególności w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone. Ponadto opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają dostawy towarów i świadczenie usług a nie płatności dokonane z tytułu tych transakcji. W konsekwencji w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi szóstej dyrektywy 77/388/EWG nie mieści się przedpłata taka jak będąca przedmiotem postępowania przed sądem krajowym, dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać odzyskując w całości niewykorzystaną przedpłatę" (obecnie odpowiednikiem art. 10 VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. jest art. 65 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej). Zbieżny z powyższym pogląd wyrażony został w wyroku TSUE w sprawie C-277/05 (Societe thermale d'Eugenieles-Bains).

Z wniosku wynika, że w toku prowadzonej działalności Spółka przyjmuje na rachunek bankowy lub w kasach oddziałów wpłaty na poczet przyszłych dostaw towarów. Spółka specjalizuje się w dystrybucji specjalistycznych materiałów i systemów budowlanych a także w handlu różnego rodzaju materiałami budowlanymi. Przyjmowane przedpłaty/zaliczki dotyczą:

* konkretnych rodzajów i ilości materiałów budowlanych lub

* nieskonkretyzowanych rodzajów i ilości materiałów budowlanych i są traktowane jako limit kredytowy klienta, do wysokości którego mogą być realizowane dostawy; w tym przypadku Spółka nie jest w stanie dokładnie określić rodzaju i ilości towarów, które będą przedmiotem dostawy (dostaw), gdyż nie są określone przez klienta i mogą być zmieniane w ramach jego potrzeb.

Z powyższego należy wnioskować, że warunki dotyczące rodzaju i ilości towarów, nie są znane w chwili wpłaty pieniędzy przez klienta, nie powinno się więc traktować przedmiotowych wpłat jako przedpłaty, zaliczki, zadatku czy też raty, o których mowa w art. 19 ust. 11 ustawy o VAT. W konsekwencji otrzymanie należności na poczet dostaw towarów, których rodzaj i ilość nie jest w chwili otrzymania należności skonkretyzowana, nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Opodatkowanie wpłat dokonanych przed dostawą towarów może nastąpić jedynie w przypadku, gdy Spółka będzie w stanie określić (przyporządkować) dokonaną wpłatę na poczet konkretnej dostawy. Zatem kwota otrzymana w ramach limitu kredytowego dla danego klienta nie rodzi obowiązku podatkowego do chwili, gdy możliwe będzie wskazanie, w jakiej wysokości kwota ta będzie przyporządkowana do sprzedaży skonkretyzowanych towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku powstania obowiązku podatkowego w momencie otrzymania wpłat dotyczących nieskonkretyzowanych dostaw stanowiących limit kredytowy danego klienta, do wysokości którego mogą być realizowane dostawy towarów - uznano za prawidłowe.

Jednocześnie Wnioskodawca stanął na stanowisku, że w rozpatrywanym przypadku, obowiązek podatkowy powstaje w momencie ostatecznego zadysponowania kwoty przedpłaty czyli realizacji skonkretyzowanego zamówienia.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy należy jednak uznać za nieprawidłowe, gdyż obowiązek podatkowy nie postaje w momencie ostatecznego zadysponowania kwoty przedpłaty, czyli realizacji skonkretyzowanego zamówienia, tylko powstaje już w momencie przyjęcia skonkretyzowanego zamówienia, na poczet którego może zostać zaliczona otrzymana wcześniej przez Wnioskodawcę wpłata. W tym momencie wiadomo już bowiem dokładnie, na poczet jakiego zamówienia (jakich konkretnie rodzajów i ilości towarów) przyjęta wcześniej wpłata została dokonana i istnieje możliwość przyporządkowania tej przedpłaty na poczet przyjętego zamówienia. Z chwilą przyjęcia konkretnego zamówienia, zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, powstaje zatem obowiązek podatkowy z tytułu zadysponowanej na poczet tego zamówienia części lub całości przedpłaty.

Obowiązek podatkowy powstałby natomiast, jak wskazał Wnioskodawca, w momencie realizacji skonkretyzowanego zamówienia jedynie w sytuacji, gdy moment realizacji zamówienia byłby jednocześnie momentem przyjęcia tego zamówienia.

W związku z powyższym za nieprawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, że obowiązek podatkowy powstaje w momencie ostatecznego zadysponowania kwoty przedpłaty czyli realizacji skonkretyzowanego zamówienia, gdyż obowiązek podatkowy powstaje w momencie przyjęcia skonkretyzowanego zamówienia, na poczet którego zaliczona może zostać wcześniejsza wpłata.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego, bądź zmiany stanu prawnego.

W zakresie przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku zdarzenia przyszłego wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, bowiem stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Na marginesie należy też zauważyć, że powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna została wydane w indywidualnej sprawie, w której indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa i tut. organ nie jest nią związany.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.