IBPP1/443-880/09/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2009 r. (data wpływu do tut. organu 27 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym pismami z dnia 3 listopada 2009 r. (data wpływu 10 listopada 2009 r.) oraz z dnia 24 listopada 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości opodatkowania sprzedanego majątku przez komornika sądowego - jest prawidłowe.

W dniu 27 sierpnia 2009 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości opodatkowania sprzedanego majątku przez komornika sądowego.

Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 3 listopada 2009 r. (data wpływu 10 listopada 2009 r.) oraz z dnia 24 listopada 2009 r., będącymi odpowiedziami na wezwanie tut. organu z dnia 27 października 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 3 listopada 1999 r. firma Wnioskodawcy zakupiła od Y następujące składniki majątku trwałego, zgodnie z fakturą numer 9:

* Burta spędowa,

* Magazyn paszowy,

* Oparkowanie placu (w uzupełnieniu wniosku z dnia 3 listopada 2009 r., użyto sformułowania opalikowanie placu),

* Elektryfikacja placu,

* Przewód wodociągowy.

Wyżej wymienione elementy były obciążone stawką VAT 22%.

Natomiast pozostałe składniki majątku - faktura nr 0 - czyli:

* Magazyn zbożowy,

* Kantor wagi wozowej,

* Wiata przy magazynie,

* Utwardzenie placu,

były zwolnione z podatku VAT. Podobnie zostały zaksięgowane u Wnioskodawcy.

Dnia 9 listopada 2007 r., firma Wnioskodawcy została zlicytowana przez komornika sądowego, który naliczył VAT od całości majątku, a zgodnie z posiadaną przez Wnioskodawcę informacją otrzymaną od Urzędu Skarbowego jest to niezgodne z przepisami. Wnioskodawca odwołał się do Sądu Rejonowego o dokonanie nieprawidłowego zaksięgowania przez komornika całego podatku VAT od nieruchomości. Sąd Rejonowy w dniu 22 czerwca 2009 r. podtrzymał decyzję komornika i odrzucił zażalenie Wnioskodawcy co do poprawności naliczenia VAT. W związku z tym w dniu 20 lipca 2009 r. Wnioskodawca zwrócił się do Ministerstwa Finansów, które w dniu 29 lipca 2009 r., wskazało Izbę Skarbową jako organ wydający indywidualną interpretację prawa podatkowego w tej sprawie.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że czynnym podatnikiem VAT był w okresie kiedy prowadził działalność gospodarczą, tj. do 31 marca 2009 r. Wnioskodawca prowadził działalność handlowo-usługową (sklep z materiałami budowlanymi, rewamping butli gazowych). Nieruchomości od Y Wnioskodawca nabył w celu prowadzenia tam działalności gospodarczej. Zabudowania będące przedmiotem licytacji przez komornika od chwili nabycia do momentu licytacji były przez Wnioskodawcę wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Wszystkie budynki i budowle lub ich części, o których mowa we wniosku są trwale związane z gruntem.

W trakcie użytkowania budynków i budowli lub ich części Wnioskodawca poniósł wydatki na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i to w wysokości powyżej 30% ich wartości początkowej.

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków na ulepszenie budynków i budowli, po ulepszeniu Wnioskodawca użytkował je w okresie dłuższym niż 5 lat.

Przy nabyciu budynków, budowli lub ich części przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, dotyczyło to pozycji z faktury 9, czyli: burty spędowej, magazynu paszowego, opalikowania placu, elektryfikacji placu i przewodu wodociągowego.

Nieruchomości należące do Wnioskodawcy nigdy nie były przedmiotem najmu i dzierżawy.

Przedmiotowe budynki i budowle nigdy nie były zasiedlone, bowiem Y wykorzystywał je do prowadzenia działalności.

Przedmiotowe budynki i budowle posiadają następujące symbole PKOB:

* Burta spędowa - brak numeru w klasyfikacji,

* Magazyn paszowy 1,12 - 1252,

* Opalikowanie placu - brak numeru w klasyfikacji,

* Elektryfikacja palcu - brak numeru w klasyfikacji,

* Przewód wodociągowy - brak numeru w klasyfikacji,

* Magazyn zbożowy 1,12 - 1252,

* Kantor wagi wozowej - brak numeru w klasyfikacji,

* Wiata przy magazynie - brak numeru w klasyfikacji,

* Utwardzenie placu - brak numeru w klasyfikacji.

Wszystkie składniki majątku trwałego podlegające licytacji stanowiły wyłącznie budynki i budowle trwale związane z gruntem.

Przedmiotowe budynki i budowle nie są położone na jednej geodezyjnie wyodrębnionej działce. Łączna liczba działek wynosi 7, są to działki: 43/5, 43/6, 38, 42/1, 43/8, 43/10, 45/1.

Na działce nr 42/1 i nr 43/8 - znajduje się buchta spędowa, obecnie biurowiec, wraz z działką nr 43/6 zabudowaną przyłączem energetycznym i instalacją wodociągową, na działce nr 43/10 - magazyn paszowy, obecnie hala produkcyjna, na działce nr 45/1 - magazyn zbożowy, obecnie sklepy, na działce nr 38 - kantor wagi wozowej oraz plac asfaltowy.

Przedmiotem licytacji była również działka niezabudowana według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy przeznaczona na działalność rolniczą. Jest to działka nr 43/5, na której znajduje się las sosnowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 24 listopada 2009 r.):

Czy Komornik Sądowy podczas licytacji i sprzedaży miał prawo naliczyć od całości 22% podatku VAT od:

* wszystkich działek

* wszystkich budynków

* wszystkich budowli

- skoro przy zakupie tego majątku przez Wnioskodawcę część jego składników była z podatku VAT zwolniona co wynika z załączonych wcześniej faktur.

Zdaniem Wnioskodawcy Komornik Sądowy. nieprawidłowo zaksięgował cały VAT od zlicytowanej nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodał, że komornik sądowy podczas licytacji nieprawidłowo zastosował przepis z artykułu 43 ustępu 1, czyli nieprawidłowo zastosował 22% stawki podatku VAT co do budynków i budowli zwolnionych z tego podatku w momencie ich nabycia przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt, iż wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę na dzień 9 listopada 2007 r., niniejszą interpretacje oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2007 r.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 ust. 6 ww. ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zatem opodatkowaniu podatkiem VAT podlegać będzie dostawa gruntów zabudowanych i gruntów niezabudowanych, stanowiących tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. O przeznaczeniu gruntów niezabudowanych rozstrzyga plan zagospodarowania przestrzennego danego obszaru.

Stosownie do brzmienia przepisów art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Natomiast kwestię opodatkowania gruntu zabudowanego, na którym położone są budynki lub budowle, rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 ustawy o VAT. W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r.) zwalnia z podatku od towarów i usług dostawę obiektów budownictwa mieszkalnego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkałe po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe.

Z kolei budynki przeznaczone na cele inne niż mieszkaniowe mogą korzystać ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r.), jednak pod pewnymi warunkami.

Mianowicie zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r.) zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem powołanego powyżej pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przez towary używane w myśl art. 43 ust. 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r.) rozumie się:

Jednak art. 43 ust. 6 ustawy wprowadza wyłączenia z cyt. powyżej zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Mianowicie zwolnienia tego nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, tj. budynków, budowli i ich części, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

Użycie w tym przepisie sformułowania "użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych" wskazuje, że chodzi tu o całkowity okres użytkowania tych towarów do działalności opodatkowanej, a nie o okres od zakończenia modernizacji, czy też okres liczony od momentu przekroczenia ww. kwoty wydatków poniesionych na modernizację.

Zatem aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 wyłączający zwolnienie od podatku VAT znalazł zastosowanie, wszystkie trzy wyżej wspomniane warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza konieczność zastosowania zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

Z treści wniosku wynika, iż w dniu 3 listopada 1999 r. firma Wnioskodawcy zakupiła od Y składniki majątku trwałego, zgodnie z fakturą numer 9: burta spędowa, magazyn paszowy, opalikowanie placu, elektryfikacja placu, przewód wodociągowy. Elementy były obciążone stawką VAT 22%.

Natomiast pozostałe składniki majątku (faktura nr 0) czyli: magazyn zbożowy, kantor wagi wozowej, wiata przy magazynie, utwardzenie placu były zwolnione z podatku VAT. Podobnie zostały zaksięgowane u Wnioskodawcy.

W trakcie użytkowania budynków i budowli lub ich części Wnioskodawca poniósł wydatki na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i to w wysokości powyżej 30% ich wartości początkowej. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków na ulepszenie budynków i budowli, po ulepszeniu Wnioskodawca użytkował je w okresie dłuższym niż 5 lat. Wszystkie składniki majątku trwałego podlegające licytacji stanowiły wyłącznie budynki i budowle trwale związane z gruntem.

Przy nabyciu budynków, budowli lub ich części przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, dotyczyło to pozycji z faktury 9, czyli: burty spędowej, magazynu paszowego, opalikowania placu, elektryfikacji placu i przewodu wodociągowego.

Nieruchomości należące do Wnioskodawcy nigdy nie były przedmiotem najmu i dzierżawy.

Przedmiotowe budynki i budowle nie są położone na jednej geodezyjnie wyodrębnionej działce, liczba działek wynosi 7, są to działki: 43/5, 43/6, 38, 42/1, 43/8, 43/10, 45/1. Na działce nr 42/1 i nr 43/8 - znajduje się burta spędowa, obecnie biurowiec, wraz z działką nr 43/6 zabudowaną przyłączem energetycznym i instalacją wodociągową, na działce nr 43/10 - magazyn paszowy, obecnie hala produkcyjna, na działce nr 45/1 - magazyn zbożowy, obecnie sklepy, na działce nr 38 - kantor wagi wozowej oraz plac asfaltowy. Działka nr 43/5, na której znajduje się las sosnowy, niezabudowana, według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy przeznaczona na działalność rolniczą.

Dnia 9 listopada 2007 r., firma Wnioskodawcy została zlicytowana przez komornika sądowego, który naliczył VAT 22% od całości majątku.

W związku z powyższym w przedstawionym stanie faktycznym istotne jest ustalenie czy składniki majątku trwałego podlegające licytacji tj. czy magazyn zbożowy, kantor wagi wozowej, wiata przy magazynie, utwardzenie placu, burta spędowa, magazyn paszowy, opalikowanie placu, elektryfikacji placu i przewód wodociągowy są budynkami i budowlami, o których mowa w art. 2 pkt 6 i art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak już wspomniano na wstępie towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej. Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych i zgodnie z objaśnieniami zawartymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316) przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

Natomiast przez budynki rozumie zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów. W PKOB nie ma mowy o budynkach czy budowlach niezwiązanych trwale z gruntem.

Wnioskodawca wskazał, iż wszystkie składniki majątku trwałego podlegające licytacji stanowiły wyłącznie budynki i budowle trwale związane z gruntem.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz PKOB nie definiują pojęcia "budowli". W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) zgodnie z którą budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 cyt. ustawy). Z kolei przez urządzenia budowlane zgodnie z art. 3 pkt 9 ww. Prawa budowlanego - należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

W kontekście powyższych definicji należy stwierdzić, iż niektóre z urządzeń budowlanych (np. ogrodzenie - opalikowanie placu, plac), występując samodzielnie (niezwiązane z obiektem budowlanym, np. budynkiem), tracą niejako status urządzenia budowlanego, a stają się obiektem budowlanym (budowlą).

Jak już wyżej wspomniano Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: "Budynki" i "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej". Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp. Zatem jeśli dana budowla w rozumieniu Prawa budowlanego nie została sklasyfikowana jako budynek, mieści się w sekcji "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej".

W związku z powyższym składniki majątku trwałego niesklasyfikowane przez Wnioskodawcę zgodnie z PKOB tj. opalikowanie placu, elektryfikacja palcu, utwardzenie placu przewód wodociągowy, wiata przy magazynie, kantor wagi wozowej burta spędowa, wszystkie trwale związane z gruntem, należy uznać za budowle.

Zatem sprzedaż ww. budynków i budowli jak i gruntu, na którym są posadowione - co do zasady - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r.), podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Biorąc po uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy zauważyć, iż zbycie w drodze licytacji przez komornika sądowego składników majątku nabytych na podstawie faktury nr 0 czyli: magazyn zbożowy, kantor wagi wozowej, wiata przy magazynie, plac (utwardzenie placu) korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług ponieważ spełniona jest definicja towaru używanego tj. - minęło pięć lat od końca roku, w którym zakończono ich budowę (obiekty zakupiono w 1999 r.), a przy ich nabyciu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przez co wypełniona została norma z art. 43 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy w związku z art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Nie będzie miało także zastosowania wyłączenie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 6 ustawy, bowiem Wnioskodawca wskazał, że użytkował ww. budynki i budowle w okresie powyżej 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych co powoduje, że nie zostały spełnione wszystkie przesłanki zawarte w tym przepisie wyłączające prawo do zwolnienia.

Natomiast zbycie w drodze licytacji przez komornika sądowego składników majątku nabytych na podstawie faktury nr 9 czyli: burta spędowa, magazyn paszowy, opalikowanie placu, elektryfikacja placu, przewód wodociągowy będzie podlegało opodatkowaniu według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, tj. 22%, ponieważ w stosunku do tych budynków i budowli przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r.

W przedmiotowej sprawie przedmiotem licytacji były również grunty, na którym posadowione są m.in. ww. budynki i budowle.

Jeśli chodzi o kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym położony jest budynek, to rozstrzyga ją ww. przepis art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli albo ich części trwale związanych z gruntem.

Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Jeżeli natomiast dostawa budynku podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku VAT, to taką stawką należy opodatkować również grunt.

Jeśli natomiast chodzi o kwestię opodatkowania dostawy gruntu niezabudowanego to ustawodawca zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwolnił od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym dostawa gruntów niezabudowanych budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według 22% stawki. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami innymi niż budowlane lub przeznaczone pod zabudowę, np. gruntami rolnymi czy leśnymi, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu. Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę. W przypadku jego braku zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 1 ww. ustawy w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 4).

Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym podał, że przedmiotem licytacji przez komornika sądowego była także nieruchomość gruntowa niezabudowana (działka nr 43/5), która według miejscowego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy przeznaczona na działalność rolniczą. Na działce znajduje się las sosnowy.

Podsumowując w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz przestawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że dostawa w drodze licytacji przez komornika sądowego ww. gruntu niezabudowanego nieprzeznaczonego pod zabudowę, obejmującego teren pod działalność rolniczą korzystała ze zwolnienia z tego podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast zlicytowane przez komornika sądowego nieruchomości gruntowe zabudowane nabyte na podstawie faktury nr 9 czyli: burta spędowa, magazyn paszowy, oparkowanie placu, elektryfikacja placu, przewód wodociągowy wraz z przyporządkowanymi im w odpowiedniej części działkami gruntu, podlegała opodatkowaniu wg podstawowej stawki podatku VAT tj. stawki 22%, ponieważ w stosunku do tych budynków i budowli przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r. Z kolei zbycie w drodze licytacji przez komornika sądowego składników majątku nabytych na podstawie faktury nr 0 czyli: magazyn zbożowy, kantor wagi wozowej, wiata przy magazynie oraz plac wraz z przyporządkowanymi im w odpowiedniej części działkami gruntu, korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług ponieważ został spełniony warunek z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT oraz nie zachodzi wyłączenie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r., tj. pod warunkiem użytkowania tych towarów powyżej 5 lat, w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż nieprawidłowo zastosowano stawkę VAT w wysokości 22% do budynków i budowli zwolnionych z VAT w momencie nabycia należało uznać za prawidłowe.

Ponadto należy dodać, iż w myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług, organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, są płatnikami podatku od dostaw, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Zgodnie z art. 8 ustawy - Ordynacja podatkowa płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Egzekucja z nieruchomości, zgodnie z art. 921 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.), należy do komornika sądowego, w którego okręgu nieruchomość jest położona.

Poza wymienionymi wyżej obowiązkami komornika sądowego jako płatnika VAT, wynikającymi z art. 8 Ordynacji podatkowej, obowiązują jeszcze te wynikające z przepisów wykonawczych. Zgodnie z § 24 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.), organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 z późn. zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów; kopię faktury otrzymuje dłużnik. Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy oraz wynikający z nich status komornika sądowego jako płatnika podatku od towarów i usług obowiązanego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji towarów będących własnością dłużnika, stwierdzić należy, iż komornik tylko wówczas jest płatnikiem podatku od towarów i usług, gdy dłużnik zobowiązany jest do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy jednak zauważyć, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.